Morgunblaðið - 13.06.1957, Síða 16

16
MORGVNBL4Ð1Ð
Fimmtudagur 13. júní 1957
!A
ustan
i
Edens
eftir
John
Steinbeck
56 !
„Það hljómar kannske dálítið
bjánalega, en samt er það nú
sannleikurinn, að ég er alltaf að
reyna að hugsa á sama hátt og
Sanchez gamli hugsaði fyrir
hundrað árum, gera mér grein
fyrir tilfinningum hans og sálar-
lífi. Hvernig leit dalurinn út um
hans daga? Hann hlýtur að hafa
verið svo vandvirkur og aðgæt-
inn í öllum sínum áformum og
framkvæmdum. Veiztu það að
hann leiddi vatn inn í húsið? Já,
það gerði hann, karlinn, notaði
rauðviðarstokka í staðinn fyrir
pípur. Við grófum upp smábúta
af þeim“
„Það er merkilegt“, sagði hún.
— „Hann hlýtur að hafa verið
hygginn í meira lagi, gamli mað-
urinn, og duglegur“
„Ég hefði viljað vita eitthvað
meira um hann. Eftir öllu að
dæma bæði staðsetningu hússins
og niðurröðun trjánna, þá hefur
hann verið gæddur einhverri
listrænni tilfinningu"
„Hann var spænskur eða hvað?“
„Já, svo hefur mér verið sagt“
„Spánverjar eru víst yfirleitt
mjög listhneigðir. Ég man að við
lærðum í skólanum um mál-
ara------“
„Hvar ætli ég geti helzt fengið
□-
—□
Þýðing
Sverrir Haraldsson
□--------------------□
einhverjar upplýsingar um Sanc-
hez gamla?"
„Einhverjir hljóta nú að vera
sögu hans kunnugir"
„Og svo tók Bordoni húsið, sem
Sanchez gamli hafði vandað svo
mjög til, og notaði það fyrir fjós.
En eitt hefði ég gaman að vita“
„Hvað er það, Adam?“
„Hvort hann hefur átt nokkra
Cathy og hvað hún hefur heitið“
Hún brosti og leit niður fyrir
sig: — „Ja, það sem þér getur
dottið í hug að segja-“
„En það hlýtur hann að hafa
átt. Annað er ekki hugsanlegt.
Ég hafði hvorki einbeitni né
áhuga eða, já, í einu orði sagt,
ég hafði hreint enga ánægju af
lífinu áður en ég kynntist þér“
„Nei, nú held ég að þú sért far-
inn að fullyrða nokkuð mikið —
Ó, Adam, gáðu nú að þér. Taktu
ekki svona fast utan uxn mig. Þú
meiðir mig----“
Framleiðendur athugið
Þeir íslenzkir framleiðendur, sem koma vildu vöru
sinni áfram á innlendum markaði, eru vinsamlega beðnir
að senda nafn sitt eða fyrirtækis síns á afgreiðslu Morg-
unblaðsins: merkt: „Austurstræti 5120“.
DURRSCHRRF
RAKVÉLA6L0DIN
hafa farið sannkallaða sigurför um
landið. Reynið fasan durascharf
rakvélablöðin og sar.nfærist um
gæði þeirra. Þér getið ekki
dæmt um beztu rakvéla-
blöðin fyrr en þér hafið
reyntfasan durascharf.
Einkoumboð:
BJÖRN ARNÓRSSON
Bankastræti 10, Reykjavík
„Ó. fyrirgefðu. Ég er svo
klunnalegur"
„Nei, þú ert það alls ekki. Þú
gleymir þér bara. Finnst þér að
ég ætti að gera eitthvað, pvjóna
eða sauma? Mér þykir svo gott
að sitja bara svona auðum hönd-
um og gera ekki neitt“
„Við getum keypt allt það sem
við þörfnumst. Þú átt bara að
sitja og láta þér líða vel. Annars
held ég nú að þú hafir erfiðari
störfum að sinna en nokkur kona
önnur hér um slóðir. En laun þín
eru líka mikil, dásamleg laun“
„Adam, ég er hrædd um að
örið á enninu á mér hverfi aldrei"
„Læknirinn sagði að það myndi
hverfa með tímanum“
„Stundum hvítnar það og sézt
varla, en svo kemur það bara
aftur. Sýnist þér það ekki með
dekksta móti í dag?“
„Nei, ekki sýnist mér það“
En það var með dekksta móti
og líktist helzt fari eftir stóran
þumalfingur. Hann studdi fingr-
inum á það og hún vék höfðinu
til hliðar: „Nei, kondu ekki við
það“, sagði hún. — „Það er svo
sárt ennþá. Það verður bara
rautt, ef þú snertir það“
„Það hverfur áreiðanlega með
tíð og tíma. Allt tekur sinn tíma,
eins og þú veizt“.
Hún brosti til hans, en þegar
hann snéri sér við og gekk í
burtu voru augu hennar svip-
brigðalaus og dauf og hún horfði
ekki á eftir honum. Hún færði
sig órólega til í sætinu. Barnið
brölti innan í henm og olli henni
óþægindum. Hún hallaði sér aft-
ur á bak í sætinu oð það slakn-
aði á öllum líkamsvöðvum henn-
ar. Hún beið.
Lee kom að stólnum hennar,
sem stóð undir stærsta eikar-
trénu: — „Missi vilja te?“
„Nei, jú annars. Ég held að
mig langi í einn bolla“
Augu hennar hvíldu rannsak-
andi á honum, en henni tókst
ekki að lesa neitt svar í dökkbrún
um augum hans. Hann gerði hana
svo undarlega óróa og eirðar-
lausa. Cathy hafði alltaf getað
rutt sér braut inn í sál hvers karl
manns og kallað fram hvatir hans
og fýsnir. En hjá Lee rak hún sig
á mótstöðu, sem ekki varð yfir-
stiginn. Andlit hans var magurt
og viðfelldið ennið hátt og greind
arlegt og um varir hans lék stöð-
ugt bros. Langi svarti, glansandi
hárpískurinn með mjóu silki-
slaufunni, hékk fram yfir aðra
öxlina og hreyfðist í takt við
fótaburðinn. Þegar Lee var að
vinna einhver störf, vafði hann
fléttunni um höfuð sér. Hann var
í aðskornum bómullarbuxum,
svörtum hælalausum morgun-
skóm og víðum, kínverskum
stuttjakka. Hvenær sem hann
kom því við faldi hann hendurn-
ar upp í víðum ermunum, er
hann var hræddur um þær.
„Ég koma með litla borðið“,
sagði hann, hneigði sig lítið eitt
og gekk hljóðlega í burtu.
Cathy horði á eftir honum og
hleypti brúnum. Hún var ekki
hrædd við Lee, en hún fann held-
ur ekki til neins öryggis i návist
hans. En hann var duglegur og
kurteis þjónn, trauðla betri fund-
inn. Og hvaða mein gat hann gert
henni?
Sumarið hélt innreið sína í dal-
inn og Salinas-fljótið hvarf niður
í jörðina eða myndaði græna
stöðupolla undir háum árbökk-
um. Kýrnar lágu og móktu allan
daginn í forsælu víðirunnanna og
það var aðeins í náttsvalanum,
sem þær héldu til beitar. Grasið
varð rauðjarpt á litinn og kvöld-
golan, sem blés niður dalinn, þyrl
aði upp ryki og mistri, sem var
líkast þéttri þoku, og fevkti því
upp í loftið, jafnvel upp fyrir
hæstu fjallahnúkana. Rætur viili-
hafranna stóðu berar, þar sem
vindurinn blés jarðveginum
burtu. Yfir sviðna og sólþurrkaða
jörð fuku strá og greinar unz ein-
hver jarðfastur hlutur batt endi
Frartitillarstcirf
Eitt stærsta framleiðslufyrirtæki bæjarins vill ráða
ungan og reglusaman mann á skrifstofu. Eiginhandar-
umsókn, er tilgreini menntun, aldur og fyrri störf, sendist
afgr. Morgbl. merkt: Framtíð —5110.
Ný sending
sumarkjólar
Skólavörðustíg 17.

M A R K Ú S Eftir Ed Dodd

AND I'VE *^
NEVER GiVEN
HWV\ THIS
LE7TER.''
1) — Móðir Petu dó í snjóflóð-
nu, en Petu litlu var bjargað.
2) — Hallur hélt alltaf að kon
- PAT'S FATHEE ALWAVS
TMOU6HT HIS WIFE LEFT
HIM BECAUSE HE WAS
PART INDIAN...SO AU-THESE
VEARS HE'S HATED HER j
AND THE INDIANS...
an hefði ætlað að yfirgef: hann,
vegna þess að hann var af Indíán-
um kominn. Þess vegna hefur hann
ætíð hatað alla Indíána.
3) — Vegna hins skammsýna
haturs hans hef ég aldrei sagt
honum þetta.
4) — Og ég hef heldur aldrei
lótið hann fá þetta bréf.
á ferðalag þeirra. Og litlir steinar
ultu og skoppuðu í undarlega
hlykkjóttum dans, fram og aftur,
hraktir af hviklyndum storm-
sveipum.
Það kom brátt í ljós hvers-
vegna Sanchez gamli hafði valið
húsinu sínu stað niðri í litiu lægð
inni. Hvorki vindurinn né ryk-
fokið náðu þangað svo að nokkru
næmi og jafnvel þótt uppsprettan.
þornaði að mestu leyti, þá seytl-
aði þó alltaf kalt og ferski vatn
þar. En þegar Adam leit yfir hið
þurra rykfallna land sitt, kenndi
hann þeirrar skelfingar, sem aust
anmenn fá jafnan að kynr.ast á
fyrstu dvalarárum sínum í Cali-
forníu.
Adam sendi Lee með bréf til
Samúels Hamilton, þar sem hann
bað Samúel um að heimsækja
sig og gefa sér góð ráð viðvíkj-
andi brunngreftri á þesari nýju
landareign sinni.
Samúel sat í forsælunni og
horfði á Tom son sinn, sem var
að búa til gildru fyrir þvotta-
birni, þegar Lee ók í hlað á vagni
Adams Trask. Lee dró hendurnar
upp í jakkaermar sínar og beið.
Samúel las bréfið. — „Tom“,
sagðiwhann, „Heldurðu að þú get-
ir annazt búverkin hérnaámeðan
ég skrepp niður í dal og tala um
vatn við þyrsta sál?
„Má ég ekki fara með þér? Þú
þarft kannske á einhverri hjálp
að halda“
„Við að tala? O, ekki held ég
það. Brunngröfturinn «jálfur
byrjar ekki fyrst um sinn, sé
nokkuð að marka mína rejmslu.
Það þarf mikið að athuga og
margt að tala, þegar um brunn-
gröft er að ræða. — fimm til sex
hundruð orð á móti hverri mold-
arskóflu“
„En mig langar til að fara með
þér, Er það ekki heim til Trask?
Ég sá ekki, þegar hann korn hing
að“
„Þú færð það, þegar gröft-
urinn byrjar. Ég er eldri en þú og
þess vegna hefi ég rétt til að
segja síðasta orðið í þessu máli,
Sko Tom, þarna gæti hver einasti
þvottabjörn stungið litlu lopp-
unni út og opnað búrið. Þú veizt
hvað þeir eru liðugir"
„Sjáðu lokuna þarna. Þegar
hún er komin á sinn stað, getur
enginn opnað gildruna, ekki einu
sinni þú“
„Ég er nú ekki eins lipur og
þvottabjörn. Annars held ég að
þetta sé bara býsna vel gert hjá
þér Tom, viltu leggja hnakkinn
á Doxology, drengur minn, á með
an ég skrepp inn og segði móður
þinni hvert ferðinn sé heitið?“
„Ég koma með vagn“ sagði I-ee.
„Já, en ég þarf einhvernveginn
að komast heim aftur“
„Ég aka yður heim aftur“
ailltvarpiö
Fimmtudugur 13. júlí:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Á frívaktinni", sjó-
mannaþáttur (Guðrún Erlends-
dóttir). 19,30 Harmonikulög (plöt
ur). 20,30 Nóttúra íslands; IX.
erindi: Úr sögu íslenzkra jökla-
rannsókna (Sigurður Þórarinsson
jai-ðfræðingur). 20,55 Tónleikar
(plötur). 21,30 Útvarpssagan: —
„Synir trúboðanna" eftir Pearl S.
Buck; XXIV. (Séra Sveinn Vík-
ingur). 22,10 Upplestur: Lárua
Salómonsson les frumort kvæði —
22,25 Sinfónískir tónleikar (plöt-
ur). 23,10 Dagskrárlok.
Föstudagur 14. júní:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
19,30 Létt lög (plötur). 20,30 „Um
víða vei*öld“. —Ævar Kvaran
leikari flytur þóttinn. 20,55 Is-
lenzk tónlist: Lög eftir Sigfúa
Halldórsson (plötur). 21,15 Er-
indi: „Barnið og brúðan (Viktoría
Bjarnadóttir). 21,35 Tónleikar
(plötur). 22,10 Garðyrkjuþáttur:
Fjölærar blómplöntur og runnar
(Jón Rögnvaldsson ráðunautur á
Akureyri). 22,25 Harmonikulög:
Franco Scarica leikur (plötur).
23,00 Dagskrérlok.