Morgunblaðið - 10.07.1957, Qupperneq 12

n
MORGVNBL 4Ð1Ð
Miðvikudagur 10. júlí 1957
i *ustan Edens'
I________________________
D---------□
Þýðing
eftir
John
Steinbeck
77
Kate gat verið svikari, en hún
var það samt ekki. Hún rækti
starf sitt af kunnáttu og skyldu-
rækni. Og þegar viðskiptavinir
komu aftur og aftur og spurðu
eftir sömu stúlkunni, þá vissi
maður að hún hafði einhverja yf-
irburði til brunns að bera. Það
var ekki einungis að þakka snotru
andliti. Faye g-rði sér það ijóst,
að Kate var enginn vinðvaningur
í starfi sínu. Það er tvennt, sem
gott er að vita, þegar um nýja
stúlku er að ræða í fyrsta lagi:
Vill hún vinna? Og í öðru lagi:
Mun hún koma sér vel meðal hinna
stúlknanna? Ekkert er jafnskað-
iegt fyrir hóruhús og þrjózk og
skapvond stúlka.
Faye var ekki lengi í neinum
vafa um síðara atriðið. Kate gerði
allt til að vera sem þægilegust í
allri umgengni. Hún hjálpaði hin-
um stúlkunum við þvott og hrein-
gemingar á herbergjunum. Hún
annaðist þær, þegar þær voru veik-
ar, tók þátt í áhyggjum þeirra,
gaf þeim heilræði í ástamálum og
lánaði þeim peninga strax og hún
hafði fengið einhver auraráð. Það
var naumast hægt að óska sér
betri stúlku. Hún varð b átt bezti
vinur allra í húsinu.
Hjálpsemi Kate virtust engin
takmörk sett og hún hræddist
ekkert erfiði. Auk þess jók hún
viðskiptin að miklum mun. Brátt
hafði hún eignazt stóran hóp af
föstum viðskiptavinum. Kate var
líka hugsunarsöm. Hún mundi allt
af eftir afmælisdögum og var ör-
lát á afmælisgjafir. Faye þakkaði
|) — í>ú talaðir svo mikið urn
Sirrí meðan þú lágst í öngvxti, að
éfi vissi að þú myndir elska hana.
Svernr Haraldsson
□---------------------□
hamingjunni að hafa fengið svo
ágæta stúlku í sína þjónustu.
Fólk, sem ekki er nægilega
kunnugt þeim málum, álítur það
mjög hægt og rólegt starf að
stjórna hóruhúsi —- bara að sitja í
þægilegum stól, drekka bjór og
hirða helming þess er stúlkurnar
vinna sér inn. En þannig er því
alls ekki farið. Mat þurfa stúlk-
urnar að fá og miklir peningar
fara til slátrarans og nýlendu-
vörusalans. Stúlkunum verður að
líða eins vel og hægt er og sumar
þeirra geta orðið meira en lítið
móðursjúkar. Sjálfsmorð mega
helzt ekki koma fyrir og vændis-
konur — einkum þær sem eru að
reskjast — eru fljótar að grípa
til rakhnífsins og flýta þannig
fyrir brottför sinni úr þessum
heimi. Og það kemur óorði á stofn-
unina.
Þetta er hægara sagt en gjört
og ef nú við þetta bætist óþarfa
eyðslusemi eða skortur á hagsýni,
getur farið illa. Þegar Kate bauðst
til að annast innkaup og mat-
reiðslu, varð Faye bæði hrærð og
þakklát, enda þótt hún vissi ekki
hvernig stúlkunni vannst tími til
I þess. Og það var ekki aðeins að
I maturinn batnaði þegar Kate tók
— Peta; þú ert ein bezta stúlka,
sem ég hef kynnzt og ég mun
aldrei gleyma þér.
að sér stjórnina, heldur iækkaði
líka allur fæðiskostnaður um rúm-
an þriðjung. Og þvottahúsið —
ekki vissi Faye hvað ZCate hafði
sagt við manninn þar, en skyndi-
lega lækkaði reikningux-inn um
25%. Faye gat yfirleitt ekki skilið
það lengur hvernig hún hafði kom-
izt af án Kate.
Eftir hádegið, áður en viðskipta
tíminn hófst, sátu þær saman inni
í einkaherbergi Faye og drukku
te. Þar var miklu vistlegra síðan
Kate málaði glugga og lista og
setti upp ný, ljós gluggatjöld.
Stúlkunum fór að verða það Ijóst
að forstöðukonurnar voru tvær,
ekki ein og þær fögnuðu því, vegna
þess að Kate var svo vinsæl og öll-
um þótti vænt um hana. Hún
kenndi þeim fleiri brögð og klæki
og það á svo skemmtilegan hátt,
að þær hlógu innilega að útskýr-
ingum hennar og lýsingum.
Þegar eitt ár var liðið frá komu
Kate, voru þær Faye og hún orðn-
ar eins og móðir og dóttir. Og
stúlkurnar sögðu sín á milli: —
Sannið þið bara til — innan
skamms verður hún orðin eig».ndi
hússins.
Þess var heldur ekki langt að
bíða, að Faye, sem var móðurþelið
holdi klætt, færi að skoða Kate
sem sína eigin dóttur og þá kom
líka siðfræðin til sögunnar. Hún
vildi ekki að dóttir sín væri vænd-
iskona. Þetta var alls kostar eðli-
leg afieiðing.
Faye hugsaði lengi um það,
hvernig hún ætti helzt að færa
þetta í tal. Það var torleyst vanda
2) — Þú kemur einhverntíma
aftur og heimsækir okkur.
— Já, vissulega.
?1 — Á meðan þetta gerist
mál. Faye var eðlilegast að nálg-
ast hvert mál eftir krókaleiðum.
Hún gat ómögulega sagt: — „Ég
vil ekki að þú sért vændiskona".
Hún sagði: — „Ef það er leynd-
armál, þá þarftu ekki að segja
mér það, en mig hefur lengi lang-
að til að spyrja þig að því. Hvað
sagði héraðsfógetinn við þig —
herra minn trúr, er liðið heilt ár
síðan? Ja, hvernig tíminn þýtur
áfram. Hraðar eftir því sem mað-
ur eldist, finnst mér. — Hann
var inni hjá þér í næstum heila
klukkustund. Hann hefur þó aldrei
viljað — nei, auðvitað ekki. Hann
er svo siðvandur og þar að auki
kvæntur maðúr. Annars var það
ekki mín ætlun að taka þig til
neinnar yfirheyrslu".
„Það var sosum hreint ekki
neitt, sem ég þarf að leyna“, sagði
Kate. — „Ég hefði sagt þér það,
hvenær sem þú hefðir spurt. Hann
sagði mér að ég skyldi fara heim.
Hann var reglulega viðfeldinn.
Þegar ég sagði honum að ég gæti
það ekki, þá skildi hann mig fylli-
lega“.
„Sagðirðu honum hvers vegna
þú gætir það ekki?“, spurði Faye,
örlítið afbrýðisöm.
„Auðvitað ekki. Heldurðu að ég
myndi segja honum það sem ég
vil ekki segja þér? Þú átt ekki
að spyrja svona barnalega, Faye“.
Faye brosti og hagræddi sér í
djúpa hægindastólnum. Kate
sýndi engin merki óróleika, en hún
mundi hvert orð af samtali henn-
ar og héraðsfógetans. Annars
hafði henni líkað vel við héraðs-
fógetann. Hann gekk hreint til
verks og sagði sína skoðun um-
búðalaust.
III.
Hann hafði lokað svefnherberg-
isdyrunum hennar og rennt snör-
um athugunaraugum hins reynda
lögreglumanns um herbergið —
engar ljósmyndir, ekkert sem veit-
ir persónulegar upplýsingar, að-
eins fatnaður og skór.
Hann settist í litla spanskreyrs-
skulum við hvei'fa heim á bú-
garð einn í grennd við Týndu
skóga. Þar er hryssa ein komin
að því að kasta.
stólinn hennar, spennti greipar
framan á maganum og talaði í
kuldalegum rómi, líkast því sem
hann hefði alls engan áhuga á
því sem hann var að segja.
1 fyrstu setti hún upp fremur
einfeldnislegan vandræðasvip, en
hann hafði ekki lengi talað, þeg-
ar hún hætti allri uppgerð, en
starði á hann og reyndi að lesa
hugsanir hans. Hann gerði hvorki
að horfast í augu við hana né
líta undan. En henni varð það þeg-
ar Ijóst, að hann var að rannsaka
hana, eigi síður en hún hann. Hún
fann augu hans hvíla á örinu, jafn
greinilega og það hefði verið
snert.
„Ég kæri mig ekkert um neina
skýrslugerð“, sagði hann stillilega,
—• „Starfstími minn er nú orðinn
langur, en ef þetta hefði gerzt
fyrir fimmtán árum, þá hefði ég
strax hafið nákvæma rannsókn og
mig grunar að eitthvað Ijótt hefði
þá komið fram í dagsljósið".
Hann þagnaði og beið þess að
sjá viðbrögð hennar, en hún
hreyfði engum andmælum. Svo
kinkaði hann kolli hægt: „Ég vil
hafa frið og spekt í héraðinu,
engin uppþot, ekkert ónæði um
nætur. Ég hefi aldrei séð mann-
inn yðar“, hélt hann áfram og hún
vissi að hann tók eftir viðbragði
hennar, þegar strengdist á hverj-
um vöðva líkamans. — „Mér er
sagt að það sé allra geðugasti
maður og mér er líka sagt að hann
hafi særzt mikið". — Hann harfði
hvasst í augu hennar eitt andar-
tak: — „Langar yður ekki að vita
hvernig honum líður?“.
„Jú“, sagði hún hljóðlega.
„Hann er á góðum batavegi —
öxlin að vísu mölbrotin, en hann
verður samt albata. Þessi Kín-
verji annast hann með fi-ábærri
umhyggjusemi. Auðvitað býst ég
ekki við því að hann lyfti neinu
þungu hlassi með vinstri hend-
inni fyrst um sinn. Ef Kínverjinn
hefði ekki komið heim um nóttina,
þá hefði honum blætt út og þér
hefðuð >á gist hjá mér í fangels-
inu“.
Kate hélt niðri í sér andanum og
beið eftir einhverju merki um það
sem í vændum var, en árangurs-
laust.
„Ég sé svo eftir þessu“, sagði
hún lágt.
Augu héraðsfógetans urðu
hvöss og athugul: —- „Þarna yf-
irsést yður í fyrsta skiptið“, sagði
hann. — „Þér sjáið ekki eftir því.
SHlltvarpiö
Miðvikudagur 10. júlí.
Fastir liðir eins og venjulega.
— 12.50—14.00 Við vinnuna: Tón-
leikar af plötum. —- 19.30 Lög úr
óperum (plötur). — 20.30 Frá
saga: Gi'enjaskyttan, eftir Öskar
Aðalstein Guðjóns'on rithöfund
(Anurés Bjöi-nsson flytur). —
20.55 Tónleikar: Píanólög eftir
Franz Liszt (plötur). — 21.20 Út-
varp frá leikvanginum í Laugar-
dal við Reykjavík: Islendingar og
Danir heyja landsleik í knatt-
spyrnu. — Sigurður Sigurðsson
lýsir síðari hálfleik. — 22.25
Kvöldsagan: „ívar hlújárn" eftir
Walter Scott; II.. (Þorsteinn
Hannesson). — 22.45 Létt tónlist
frá Rúmeníu (plötur). — 23.15
Dagskrárlok.
Fiinmtudagur 11. júlí.
Fastir liðir eins og venjulega.
— 12.50—14.00 „Á frívaktinni",
sjómannaþáttur (Finnborg Öm-
ólfsdóttir). — 19.30 Harmonikulög
(plötur). —. 20.30 Náttúra Is-
lands; XII. erindi: Snjórinn og
gróðurinn (Steindór Steindóxisson
menntaskólakennari). — 20.55
Tónleikar (plötur). •—- Útvarps-
sagan: „Synir trúboðanna" eftir
Pearl S. Buck; XXXI. (Séra
Sveinn Víkingur). 22.10 Kvöld-
sagan: „Ivar hlújám“ eftir Walt-
er Scott; III. (Þorsteinn Hannes-
son). — 22.30 Sinfónískir tónleik-
ar: Sinfóníuhljómsveit Isianda
leikur. Stjómandi: Thor Johnsou.
(Hljóðr. á tónleikum í Austur-
bæjarbíói 21. maí í vor). — 23.10
Dagskrárlok.
GÆÐI
EFNI
STÖÐUG
ÞRÓUN
STÆRST I
SKANDINAVÍU
í meira en 50 ár höfum vér framleitt næstum allar
gerðir gúmmívarnings til sænskra nota. Fram-
leiðslan nær einnig til vatnsþétts fatnaðar, yfir-
hafna og sportvara. — Plast af ýmsum gerðum
er orðið mikilvægt fyrir gúmmíiðnað og Trelleborg
hefir stofnsett plastverksmiðju í Ljungby.
Framleiðum t.d.: slöngur, vélreimar, mottur,
svampgúmmí; hjólbarða á traktora, bíla, mótorhjól
og reiðhjól. Kápur úr poplin, gúrnmí og plasti^
kafarabúninga, vindsængur.
TRELLEBORGS GUMMIFABRIKS AKTIEBOLAG, TRELLEBORG
-*• -** •** -*• a •*»*
• •% »% «% ♦% *!• •!**** *t*
MARKÚS Eftir Ed Dodd
* **♦ •*«*♦ «5* •*«*ím5mímí4 *'
VOU TALKED SO MUCH
ABOUT CHERRV WHILE
VOU WERE DELIRIOUS,
MARK...I
KNEW
VOU LOVED
Meanwhile, ON THE LAZY J P
RANCH NEAR LOST FOREST, A
QUARTER HORSE MARE NAMED
DUSTV IS SEARCHING FOR A
SHELTEP.ED PLACE TO GIVE
BIRTH TO HER. COLT