Morgunblaðið - 03.09.1957, Qupperneq 12

12
MORGVNBLABIB
J»riðjudagur 3. seplember 1957
A
ustan
Edens
eftir
John
Steinbeck
121
inn og inn í svefnherbergið þeirra.
Svo komu þeir aftur í nátttreyjun
uia, til þess að bjóða föður sínum
góða nótt.
Lee kom ’ftur inn í stofuna og
lokaði hurðinni fram á ganginn.
Hann tók flautuna upp, skoðaði
hana og lagði hana svo aftur á
borðið. — „Ég hefði gaman af að
vita, hvað hér býr undir", sagði
hann hugsandi.
„Hvað eigið þér við, Lee?“
„I>eir hafa veðjað um eitthvað
fyrir kvöldmatir og að honum
loknum tapaði Aron veðmálinu og
ga!t veðféð. Hvaf vorum við að
tala um við borðið?“
„Ég man bara það eitt að ég
sagði þeim að fara að hátta",
sagði Adam.
„Jæja, það kemur kannske í ljós
seinna“, sagði Lee.
„Stundum virðist mér þér
leKgja of mikið upp úr því, sem
drengimir segja og gera. Senni-
lega hefur þetta ekki merkt nokk-
nrn skapaðar. hlut“.
„Jú, eitthvað merkti það“,
sagði Lee. Svo bætti hann við: —
<
i
A
i
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
i
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
j
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
<
s

NÝJAR
HLJÓMPLÖTUR
Iuögin, sem Smárakvartetl-
inn 1 Reykjavík þurfti allt-
af að endurtaka.
Fásl í hljóðfæraverzlunutn.
Llgefantli:
Hljóðf æ ra vml u n
Sigriar Helgadátfer
Vesturveri — Sími 11315
AÐ LÍFIÐ SÉ SKJALF-
ANDI LÍTIÐ GRAS
KÆRLEIKSÓÐURINN
(TRUNT, TRUNT,
TRÍNA)
ÉG VEIT AÐ ÞÚ KEMUR
ÞEGAR HLJÓTT 1 HÚMI
NÆTUR
-------------------□
Þýðing
Sverrn Haraldsson
□----------------------□
„Hr. Trask, haldið þér að það sé
fyrst á einhverjum sérstökum
aldri mannsins, sem hugsanir hans
verða skyndilega þýðingarmiklar?
Hafíð þér nú næmari tilfinningar
og skýrari hugsun, en þegar þér
voruð tíu ára? Sjáið þér eins vel,
heyrið þér eins vel og er smekkur
yðar jafnskarpur?"
„Þér hafið kannske rétt fyrir
yður“, sagði Adam.
„Að mínum dómi er það mikill
misskilningur“, sagði Lee, „að
hald;> að tíminn veiti mönnum
mikið annað en sár og sorgir“.
„Og minningar".
,,Já, minningar. Án þeirra væri
tíminn vopnlaus gagnvart okkur
mönnunum. Hvað var það sem þér
ætluðuð að tala um við mig?“
Adam tók bréfið upp úr vasa
sínum og lagði það á borðið. —
„Ég vil að þér lesið þetta bréf,
lesið það mjög vandlega og svo —
svo vil ég að við tölum um það“.
Lee tók upp gleraugun sín og
setti þau á sig. Svo tók hann bréf
ið, færði sig nær lampanum og
las það.
Að loknum lestrinum leit Adam
spyrjandi á hann- „Jæja?“
„Eru hér nokkrir möguleikar
fyrir lögfræðing?“
„Hvað eigið þér við? Oh, nú skil
ég. Þér eruð að spaugast að
þessu“.
„Nei“, sagði Lec. — „Ég var
ekki að spauga. Ég var bara, sam
kvæmt kurteisislegri, austur-
lenzkri venju, að gefa það í skyn,
að ég kysi heldur að vita yðar
skoðanir, áður en ég léti mínar
uppi“.
„Á ég að skilja þetta sem um-
vandanir?"
„Já“, sagði Lee. — „Ég skal
sleppa hinum austurlenzku siðum
mínum. Ég er að verða gamall og
nöldrunarsamur. Ég er orðinn
vanstilltur. Hafið þér ekki heyrt
það að allir gamlir kínverskir
þjónar eru tryggir og trúir, en
þeir verða geðvondir og beiskir
með aldrinum?“
„Það var ekki ætlun mín að
styggja yður eða særa tilfinn-
ingar yðar“.
„Það hafið þér heldur ekki gert.
Þér viljið tala um bréfið. Þér
skuluð tala og á tal- yðar get ég
heyrt hvort ég á að láta yður vita
mínar hreinskilnustu skoðanir eða
styrkja yður í yðar eigin“.
„Ég skil það ekki“, sagði Adam
ráðþrota.
„Þér þekktuð þó bróður yðar.
Og ef þér skiljið þetta ekki, hvern
ig get ég þá gert það, sem sá
hann ekki?“ ■"*'
Adam reis á fætur og opnaði
ganghurðina, en sá ekki skuggann,
sem skauzt á bak við hana. Svo
gekk hann inn í herbergið sitt,
kom þaðan aftur um hæl og lagði
brúna, máða Daguerre-ljósmynd
á borðið fyrir framan Lee. „Þetta
er Charles bróðir rninn", sagði
hann. Svo gekk hann yfir að dyr-
unum og lokaði þeim.
Lee virti hina skínandi málm-
plötu fyrir sér við daufa birtuna
frá lampanum og sneri henni alla-
vega fyrir sér til að athuga hana
sem bezt. — „Það er langt síðan
hún var tekin“, sagði Adam. —
„Áður en ég gekk í herinn".
Lee laut alveg niður að mynd-
inni: — „Hún er líka orðin mjög
ógreinileg", sagði hann. — „En
eftir svipnum að dæma, hefði ég
sagt að bróðir yðar hefði ekki haft
mikla kímnigáfu til að bera“.
„Það hafði hann heldur ekki“,
sagði Adam. — „Hann hló aldrei".
„Það var nú ekki nákvæmlega
það, sem égÁtti við. Þegar ég las
ákvarðanii-nar í rfðaskrá bróður
yðar, datt mér í hug að hann hefði
kannske verið maður með óvenju-
lega grófan, ef ekki grimmdarleg-
an, skilning á gamni. Þótti hon-
um vænt um yður?“
„Ég veit það ekki“, sagði
Adam. — „Stundum hélt ég að
hann elskaði mig. Einu sinni
reyndi hann að drepa mig“.
„Já, hvort tveggja er í svip
hans“, sagði Lee. — „Bæði ást og
hatur, — kærleiksþorsti og morð-
Afgreiðslufólk
Viljum ráða frá 1. okt. duglegan
ungan mann til afgreiðslustarfa og
duglega stúlku til afgreiðslu og annarra
starfa.
Tilboð sendist afgr. Mbl. merkt: Kjötverzlun —6330
Kjöthúðin Borg
fýsn. Og þetta tvennt gerði hann
að nirfli og nirfill er hræddur
maður, sem felur sii bak við víg-
girðingu úr peningum. Þekkti
hann konuna yðar?"
„Já“.
„Þótti honum vænt um hana?“
„Hann hataði hana“.
Lee andvarpaði. — „Það skipt-
ir raunverulega ekki miklu máli.
Vandamálið er sem sagt ekki fólg
ið í því?“
„Nei, alls ekki".
Mynduð þér vilja gera grein
fyrir vandamálinu og reyna að
kryfja það til mergjar?"
„Það er nú einmitt það sem ég
vil gera“.
„Jæja, þá skuluð þér gera það“.
„Það er eins og ég geti alls
ekki einbeitt huganum að neinu
sérstoku".
„Viljið þér kannske að ég leggi
fram spilin fyrir yður. Sá, sem
ekki er neitt við málið riðinn á
stundum léttara með að gera það“.
„Það er einmitt ósk mín“.
„Jæja, gott og vel“. Skyndilega
rumdi í Lee og undrunarsvipur
kom á andlit hans. Hann strauk
ávala hökuna með lítilli, þunnri
hendi. — „Það hafði mér ekki
dottið í hug“, sagði hann.
Adam hreyfði sig órólega til í
sætinu: — „Ég vildi óska að þér
fengjust til að tala örlítið ljósar",
sagði hann gramur. — „Það er
eins og maður standi andspænis
svartri töflu og stari r einhverja
dularfulla og óleysanlega reikn-
ingsþraut".
Lee tók reykjarpípu upp úr
vasa sínum, með löngu, mjóu íben
viðarmunnstykki og skálmynduð-
um, litlum málmhaus. Hann fyllti
hausinn með tóbaki, sem var svo
smátt skorið að það líktist helzt
dufti. Svo kveikti hann í því og
saug réykinn fjórum sinnum að
sér, en lét svo drepast í pípunni.
„Er þetta ópíum?" spurði
Adam.
„Nei“, sagði Lee. — „Þetta er
ódýrt, kínverekt tóbak og það er
mjög óþægilegt á bragðið".
„Hvers vegna eruð þér þá að
reykja það?“
„Ég veit það ekki“, sagði Lee.
„Það er sennilega vegna þess að
það minnir mig á dálítið —“. Lee
sat með hálf-lukt augu. — „Jæja,
en snúum oklcur nú að efninu. —-
Þessi kona er enn, sem fyrr, eig-
inkona yðar og hún er enn á lífi.
Samkvæmt erfðaskránni erfir hún
sem svarar fimmtíu þúsund 10II-
tirum. Það eru miklir peningar.
Það er hægt að gera bæði mikið
gott og mikið illt með svo hárri
upphæð. Ef bróðir yðar hefði vit-
að hvar hún er og hvað hún ger-
ir, myndi hann þá hafa æskt þess
að hún fengi peningana? Dóm-
stólarnir reyna alltaf að uppfylla
óskir arfgjafanna.
„Það hefði bróðir minn eflaust
ekki viljað“, sagði Adam. En svo
minntist hann stúlknanna uppi á
lofti veitingahússins og hinna tíðu
heimsókna Charles til þeirra.
„Þér neyðist kannske til að
hugsa líka fyrir bróður yðar“,
sagði Lee. — „Atvinna konu yðar
er í sjálfu sér hvork’ ill né góð.
Það geta sprottið dýrlingar upp
úr hvaða jarðvegi sem er.
Kannske myndi hún láta eitthvað
gott af sér leiða í krafti þessara
peninga. Slæm samvizka er bezti
stökkpallurinn fyrir manngæzku
og líknarlund".
Það fór hrollur um Adam: —
„Húr sagði mér hvað hún myndi
gera, ef hún ætti peninga. Það var
skyldara morði en mannkær-
leika".
„Þér álítið þá, að hún ætti ekki
að fá þessa peninga?“
„Hún sagðist ætla að eyðileggja
niarga mikils metna menn í
Salinas. Hún getur líka gert
það“.
„Ég skil“, sagði Lee. — „Mér
þykir vænt um að ég skuli geta
séð þetta frá hlutlausu sjónar-
mili. Heiðarleiki þessara mikils
metnu manna hlýtur þá að vera
með einhverjum snöggum blett-
um. Siðferðislega séð, þá eruð þér
andvígur því, að henni séu af-
hentir peningarnir?"
„Já“.
„Jæja, nú skulum við athuga
allar aðstæður. Hún hefur ekkert
nafn, hvorki yðar né sitt eigið.
Hún getur ekki gert kröfu til pen
inganna án aðstoðar yðar, jafnvel
þótt hún fengi vitneskju uim fyrir
mæli erfðaskrárinnar".
„Þér hafið sennilega alveg rétt
fyrir yður. Nei, hún hefði auðvit-
að engin ráð til að komast yfir
peningana án minnar hjálpar“.
Lee tók pípuna, skaraði öskunni
úr henni með litlum málmprjóni
og fyllti hana aftur með tóbaki.
Meðan hann saug hana fjórum
sinnum, lyfti hann þungum augna
lokunum og virti Adam fyrir sér.
„Þetta er mjög flókið siðferðds-
vandamál", sagði hann. „Með yð-
ar leyfi vil ég leggja það fyrir
mína æruverðu ættingja og fela
þeim að rannsaka það til ákvörð-
unar“. Hann þagnaði, lagði píp-
una frá sér og hélt svo áfram: —
„Auðvitað nefni íg engin nöfn við
þá. Þeir munu velta því fyrir sér
og ræða það frá ólíkustu sjónar-
miðum. Ég er viss um að þeir
komast að einhverjum merkileg-
um niðurstöðum. En þér hafið
heldur ekki um neitt að velja".
„Hvað meinið þér með því?“
spurði Adam.
„Eða hafið þér það kannske?
Þekkið þér sjálfan yður það mikið
minna en ég þekki yður?“
„Ég veit ekki hvað gera skal",
sagði Adam. — „É.g verð að hugsa
mig betur um, áður en ég tek
nokkra endanlega ákvörðun í
þessu máli“.
„Ég hef víst eytt tíma mínum
til ónýtis", sagði Lee gremju-
ajíltvarpiö
Þriðjudagui* 3. september:
Fastir liðir eins og venjulega.
19,00 Hús í smíðum; XXV. og
síðasti þáttur: Marteinn Björns-
son verkfræðingur svarar spurn-
ingum hlustenda. 19,30 Þjóðlög
frá ýmsum löndum (plötur). —■
20,30 Erindi: Jón Vigfússon bisk-
up á Hólum; síðara erindi (Egill
Jónasson Stardal kand. mag.). —
20,50 Ei.rsöi.gur: Mattivilda
Dobbs og Rolando Panerai syngja
dúetta og aríur úr óperum (pl.).
21,20 íþróttir (Sigurður Sigurðs-
son). 21,40 Samleikur á flðlu og
píanó: Ida Háodel og Gerald
Moore leika verk eftir Bloch, Dvo-
rák, Stravinsky og Bartók (pl.).
22,10 Kvöldsagan: ,,.var hlújárn"
eftir Walter Scott; XXXII. (Þor-
steinn Hannesson les). — 22,30
„Þriðjudagsþátturinn". — Jónas
Jónasson og Haukur Morthens
sjá um flutning hans. — 23,20
Dagskrárlok.
Miðvíkuclagur 4. seplemlier:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 Við vinnuna: Tónleik
ar af plötum. 19,30 Iæg úr óper-
um (plötur). 20,30 Minnzt 50. ár-
tiðar Edvards Grieg: a) Ivar Org
land sendikennari flytur erindi
um tónskáldið. b) Þuríður Páls-
dóttir og Kristinn Hallsson syngja
lög eftir Grieg; Fritz Weisshap-
pel leikur undir á pianó. — 21,20
Upplestur: „Músagildran", smá-
saga eftir Arthur Or.ire, í þýð-
ingu Árna Hallgrímssonar —
(Andrés Björnsson). 21,40 Tón-
leikar (plötur). 22,10 Kvöldsag-
an: „ívar hlújárn" eftir Walter
Scott, í þýðingu Þorsteins Gísla-
sonar; XXXTII. — f-ögulok. 22,30
Létt lög (plötur). — 23,00 Dag-
skrárlok:
LE5, I WANT
YOU TO KEEP
- YOUR EVE
S ON MARK
c . TRAII_____
NOW THAT HE KNOWS CHERKY
DAVIS IS COMPETING WITH
US IN THE HORSE
. SHOW, HE MAY 'föj/mW-
SLOW UP HIS
TRAINING SO E
SHE can win/
OKAY,
MISS LEEDS,
I'LL WATCH
Mf HIM/ y.
1) — Lalli, ég vil að þú hafir
vakandi auga með Markúsi.
2) — Þegar hann veit að Sirrí
verður keppinautur á fjölleika-
sýningunrii, þá getur verið að hann
verði hyskinn við tamninguna.
—■ Já, Loví&a, ég skal fylgjast
með honum.
3) — Hvert sagðistu ætla að
fara, Lovísa?
— Aðeins í svolítinn reiðtúr.
MARKUS Eftir Éd Dodd