Morgunblaðið - 18.10.1957, Blaðsíða 12

MOKGvnnrabið
Fös*udagur 18. ofctóber l&M
!A
ustan
Edens
eítii
John
Steinbeck
15S

l..oV»ins bauðst honum hið gullna
tsekifæri og það skyidi ekki láfcið
ónotað.
Hvin leit upp til hans og nú virt
iet hún aftur hin rólegasta: —
„Vié skulum bara gleyma gömlu
hneðunni", sagði hún. — „Fimm
hundruð dollarana skaltu fá,
Joe“.
Joe dró andann hægt og varlega.
Hann var hræddur um að hvert
minnsta hljóð kynni að vekja at-
hygli hennar og tortryggni. Hún
hafði trúað honum. Já, meira en
það, hún ímyndaði sér hluti, sem
hann hafði ekki minnzt neitt á.
Hann iangaði til að komast út úr
herberginu, eins fljótt og unnt
vseri. Hann sagði: — „Þakka yð-
ur fyrir“, en mjög lágt og þokaði
eér varlega í áttina til dyra.
Hönd hans lá á hurðarhúninum,
þegar hún raúf þögnina og sagði
með uppgerðar kæruleysi: — „Joe,
meðan ég man“.
Hann staðnæmdist og horfði á
bana, þegjandi.
Q-
-□
Þýðing
Sverru Haraldsson
o-
„Ef þú skyldir frétta eitthvað
um hana, þá ættirðu að láta mig
vita“.
það skal ég gera. Viljið þér
kannske að ég spurjist fyrir um
hana hérna í borginni?"
„Nei, nei. Það skiptir ekki svo
miklu máli, hvar hún er“.
Þegar Joe var kominn inn í her
bergið sitt, læsti hann dyrunum
og settist með krosslagðar hend-
ur. Hann brosti með sjálfum sér.
Og svo fór hann að gera áætlan-
ir fyrir framtíðina. Hann ákvað
að láta hana hugsa um þetta i —
ja, svona eina viku. Svo var bezt
að leyfa henni að jafna sig og
róast, en færa þá Ethel i tal aft-
ur. Hann vissi ekki hvert vopn
hans var, eða hvernig hann skyldi
beita því. En hann vissi að það
var mjög beitt og hann hlakkaði
tál að nota það. Hann hefði hlegið
hátt, ef hann h i'ði vitað að Kate
gekk inn í gráu koropuna sína og
Uesti að sér og að hún sat hreyf-
ingaiiaus i stóra stólnutn sínum,
með lokuð augu.
XLVI. KAFLI.
Stundum kemur það fyrir, að
vísu mjög sjaldan, að það rignir
í Salinas-dalnum í nóvetnber. Svo
sjaldgæft er það, að bæði Salinas
Journal og Saiinas Index birta um
það langar ritstjórnargreinar. Þá
verða ásarnir grænir á einni nóttu
og loftið fyllist angan. Frá búskap
arlegu sjónarmiði er rigning á
þessum tíma ekki sérlega æskileg,
nema því aðeins að hún verði lang
varandi, en það er mjög óvenju-
legt. Venjulega koma þurrkarnir
aftur og nið nýja, veika gras
visnar eða bliknar í vægu nætur

—shampoo freyðir undursanilega
Eina
shampooið
sem býður yður
þeiia úrval
BLÁTT fyrir
þurrt hár.
HVITT fyrir
venjulegt hár.
BLEIKT fyrir
feitt hár.
Heildverzlunin HEKLA hf, Hverfisgötu 103 — sími 1275.
frosti og þar með geta stór iands-
svæði borið kalsár eða brunaskell-
ur.
Stríðsárin voru úrkomuár og þeir
voru margir :em álitu að hin ó-
venjulega og óstöðuga veðrátta
væri af völdum hinna stóru fall-
byssna sem sífellt spúðu eldi og
blýi í Frakklandi. Þetta var rætt
manna á meðal og um þetta var
ritað í dagblöðunum.
Við höfðum ekki mikið herlið í
F lakklandi fyrsta veturinn, en
það var verið að þjálfa milljónil-
manna, sem senda átti svo þangað.
Stríðið var sársauka ullt og
þjakandi, en það var líka æsandi.
Þjóðverjar urðu ekki stöðvaðir.
Þeir höfðu meira að segja hafið
sókn aftur og sóttu nú fram, nálg
uðust París jafnt og þétt og guð
mátti vita, hvenær þeir yrðu
stöðvaðir. Persing hershöfðingi
myndi bjarga okkur, ef okkur yrði
þá bjargað. Myndir af hinum
grannvaxna, fallega, einkennis-
búna, hermannlega manni birtust
daglega í öllum blöðununi. Hann
hafði höku, sem var eins óbifan-
leg og klettur og það sást ekki ein
einasta hrukka á hermannajakk-
anum hans. Hann var tákn hins
fullkomna hermanns. — Enginn
þekkti hans raunverulegu hugsan-
ir. —
Við vissum að við gátum ekki
tapað, en samt virtist aðstaða okk-
ar versna með hverjum degi. Við
gátum ekki lengur fengið hvítt
hveiti nema með því að kaupa
fjórum sinnum meira af brúnu
hveiti. Þeir sem höfðu efni á því,
bökuðu brauð úr hvíta hveitinu,
en fóðruðu hænsnin á því brúna.
I hinum gamla leikfimisal C-
riddarasveitarinnar var heima-
varnarliðið æft, karlar um og yf-
ir fimmtugt, sem ekki voru neitt
sériega efnileg hermannaefni, en
þeir æfðu sig i göngu og leikfimi
tvisvar sinnum í viku, kiæddir ein
kennisfötum, skipuðu hvor öðrum
og deildu þrotlaust um það hverj-
ir þeirra skyldu vera liðsforingjar.
William C. Burt hneig niður í
miðri æfingu og gaf upp öndina
á góifi leikfimihússins. Hjartað
hafði ekki þolað áreynsluna.
Þarna voru líka hinir svokölluðn
„Mínútu-menn“, en viðurnefnið
fengu þeir vegna þess að þeir
héldu einnar mínútu ræður í kvik-
myndahúsum og kirkjum, þar sem
þeir hvöttu menn til að verja og
styðja málstað Ameríku. Þessir
prédikarar klæddust líka einkenn-
isfötum.
Kvenfóikið óf sárabindi og gekk
í Rauða Kross einkennisbúningi og
leit á sjálft sig sem engla misk-
unnsemi og líknar. Og allar prjón-
uðu þær eitthvað handa einhverj-
EFNI Ný sending
Pi»«t DÚKAR riöSl BLÚNDUDÚKAR Svítrtíir dragtir
PÍFUR 1 SamkvæmisK jólar
Gard í nubuðin _ y
Laugavegi 28 Skólavörðustíg 17
(gengið um undirganginn)
f
T’M SORRV, MISS
DAVIS...SINCE YOUR COLT WON'T
PERFORM, WE MUST GO ON WITH
THE NEXT EVENT...ANO T'LL HAVE
TO ANNOUNCE MISS LEEDS THE
WINNER/
M A R K Ú S Ef tir Ed Dodd
1) — Því miður, ungfrú Sirrí.
Þar sem folinn þinn vill ekki sýna
hstir sínar, þá verðum við að halda
ifraœ með næsta atriði á dag-
skránni og ég verð þá að lýsa
Lovísu lögiegan sigurvegara í þess
ari grein.
2) — Nei, bíðið við. Nú er ég
tilbúin að koma fram, segir SirrS,
þegar hún sér litia vin sinn koma
hlaupandi inn á sviðið.
3) Og nú gengur allt veL
um — belgvetlinga, sem fyrir-
hyggðu það, að vindurinn gæti
smogið inn undir ermalíningar her
mannanna og prjónahúfur sem
hægt var að brjóta niður svo að
það var aðeins op á þeim að fram
an, til að sjá út um. Þessar húf-
ur áttu að varna því, að nýju
stálhjálmarnir frysu fastir við
höfuð hermannanna.
Allt sem til var af nothæfu
leðri var brúkað í liðsforingjastíg-
vél og Sam Browne-beiti. Slík belti
voru mestu kjörgripir og aðeins
liðsforingjar gátu borið þau. Þau
samanstóðu af breiðu belti og þver
ól sem lá þvert yfir brjóstið og
undir vinstri axiaskúfinn. Við
tókum þett. eftir Englendingunum
og jafnvel þeir voru löngu búnir
að gleyma hinum fyrsta uppruna-
lega tiigangi þeirra, sem var sá
að halda uppi þungu sverði. Sverð
voru aldrei borin nema við skrúð-
göngur og hersýningar, en engina
liðsforingi vildi falla I valinn, áu
þess að vera giitur Sam Browne-
belti.
Við lærðum margt og mikið af
Englendingunum — og ef þeir
hefðu ekki verið góðir hermenn
og hraustir, þá myndum við ekki
hafa tekið þá okkur til fyrirmynd-
ar. . Karlmenn fóru að ganga með
vasaklútinn í jakkaerminni og
spjátrungslegir undirforingjar
gengu með montprik. Einn var þú
sá hlutur, sem við stóðum lengi
gegn. Armbandsúrin voru alltof
hlægileg. Það var ekki líklegt að
við myndum nokkurn tíma bera
þau, að hætti Englendinganna.
Við áttum Hka okkar innri óvini
og við þjálfuðuro okkur í árvekni,
og aðgæthi. San Tose var tröllrið-
in af ótta við njósnara og það
var ekki líklegt að Salinas yrði
eftir skilin — jafnört vaxandi
borg.
í rösk tuttugu ár hafði hr. Fene
hel stundað skraddaraiðn í Salin-
as. Hann var maður stuttur og
feitlaginn og hann talaði með svo
annarlegum málhreim, að menn
hlógu að honum. AHan daginn sat
hann m ‘ð krosslagða fætur á borð
inu sínu í saumastofunni við AHs-
as Sreet og á kvöldin hélt hann
heim i litla, hvíta húsið sitt, lengst
úti á Central Avenue, Hann var
sífetlt að mála húsið og hvítu
rimlagirðinguna umhverfis það. —
Enginn hafði fett fingur út í hinn
erlenda málhreim hans fyrr en
striðið skall á, en þ-' horfði málið
allt öðru vísi við. Hann talaði
nefnilega með þýzkum hreim. Við
höfðum bókstaflega Þjóðverja mitt
á meðal okkar. Það stoðaði ekki hið
minnsta, þótt hann geiúi sig gjald
þrota með því að kaupa stríðs
skuldabréf. Það var of auðveld
leið til yfirbóta.
Heimavarnarliðið vildi ekkert
með hann hafa. Það kærði sig ekk
ert um njósnara sem þekkti hinar
leynilegu ákvarðanir viðvíkjandi
vörnum Salinas. Og hver vildi
sýna sig í fötum, sem andstæðing-
aiúívarpiö
Föstudafeur 18. október:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
19,05 Þingfréttir. 19,30 Létt lög
(plötur). 20,30 „Um víða veröld“.
Ævc Xvaran leikari flytur þátt-
inn. 20,55 Islenzk tónlist: Lög eft
ir Emil Thoroddsen (plötur). 21,20
Upplestur: Steingerður Guðmunds
dóttir leikkona les kvæði. — 21,40
Tónleikar (plötur). 22,10 Kvöld-
sagan: „Græska og getsakir" eft-
ir Agöthu Christie; XXVI. lest-
ur — sögulok (Elías Mar þýðir og
les). 22.30 Harmonikulög: Kúnnir
harmonikuleikarar leika (plötur).
13,00 Dagskrárlok.
Laugardagur 19. októher i
Fastir iiðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,00 „Laugar-
dagslögin“. 19,00 Tómstundaþátt-
ur barna og unglinga (Jón Páls-
son). 19,30 Einsöngur. John Raitt
syngur vinsæl lög (plötur). 20,30
Leikrit: „Anna Kruse" eftir Wil-
fred Christensen, í þýðingu EHas-
ar Marar. — Leikstjóri: Haraldur
Bíörnsson. 22,10 Danslög (plötnr).
24,00 Dagskrárlok.