Morgunblaðið - 24.10.1957, Blaðsíða 12

n
MORCVNBI AÐIÐ
okt. 1957
A
u s ta n
Edens
eftii
John
Steinbeck
16^
i
i
morfínhylkinu, sem hékk í festi
um hálsinn á henni og hún nudd-
aði málmhylkinu, volgu frá brjóst
um sínum, við kinn sér og kjark-
urinn kom aftur. Hún þvoði sér í
framan, snyrti sig og farðaði,
greiddi hárið og setti það upp í
iausan hnút. Hún gekk fram í
ganginn og stanzaði eins og venju
lega j rir framan dyrnar á gesta-
stofunni og hlustaði.
Skammt 'yrir innan dyrnar sátu
tvær stúlkur og einn karlmaður og
spjölluðu saman. Jafnskjótt og
Kate birtist í dyrunum. hljóðn-
uSu samræðurnar. Kate sagði: —
„Helen, ég þyrfti að tala svolít-
ið við þig, ef þú ert ekki vant við
Iátin“.
Stúlkan fylgdist með henni inn
eftir ganginum og til herbergis
hennar. Hún var fölleit og ljós-
hærð, með hörund, sem líktist
fægðu beini: — „Er nokkuð að,
mies Kate?“ spurði hún áhyggju-
full.
„Fáðu þér sæti. Nei, það er
ekkert að. Þú fórst til kapellunn-
ar og sást „Niggarann".
„Mátti ég það ekki?“
,yjú, mín vegna máttirðu það.
Þú fórst þangað?"
„Já, miss Kate".
„Segðu mér frá því“.
„Hvað á ég að segja?“
„Segðu mér það sem þú manaí
— hvernig það var“.
,yJa, það var einhvern veginn
óhuggulegt, en — en samt fal-
legt“ sagði Helen hikandi og hálf
hrædd.
„Hvað áttu við með því?“
„Ég veit það eiginlega ekki. —
Engin blóm, ekki neitt, en það var
samt eitthvað — eitthvað svo —
hátíðlegt. „Niggarinn lá bara
þarna í dökkri trékistu með gild-
um silfurhandföngum. Manni gat
-□
Þýðing
Sverrn Haraldsson
□---------------------n
næstum fundizt — nei, ég veit ekki
hvernig ég á að koma orðum að
því“.
„Kannske skil ég það samt. —
Hvernig var hún klædd?“
„Klædd? Hvað eigið þér við?“
„Hvernig fötum var hún í? —
Þeir hafa þó ekki graiið hana al-
veg nakta, eða hvað?“
Svipur Helen varð vandræðaleg
ur og k''íðafullur: — „Ég veit það
ekki“, sagði hún að lokum. — „Ég
man það ekki“.
„Fórstu Hka út í kirkjugarð-
inn?“ .
„Nei, miss Kate. Það fór eng-
inn þangað — nema hann“.
„Hver?“
„Maðurinn hennar".
Kate sagði skyndilega: — „Hef
urðu nokkra fasta viðskiptavini í
kvöld?‘
„Nei, miss Kate. Á morgun er
Thanksgiving, svo að það verður
líklega ekki margt um manninn
hér í kvöld“.
„Ég var nú alveg búin að
gleyma því“ sagði Kate —
„Jæja, nú máttu fara fram í gesta
salinn aftur“ Hún fylgdi stúlk-
unni eftir með augunum, unz
dyrnar lokuðust á eftii henni. —
Því næst gekk hún óróleg á svip-
inn aftur að skrifborðinu. — Og
meðan hún athugaði sundurliðað-
an reikning frá pípulagningamann
inum, bar hún vinstri hendina
upp að hálsinum og þreifaði eft-
ir festinni. Það veitti henni hugg-
un og traust.
Nýkomnir emealeraðir
Módeleyrnalokkar
einnig hálsmen og lokkar samstætt
*
Garðar Olafsson úrsmiður
Lækjartorgi — 10081
Nýkomib
vaxdúkur
Gardínubúðin
Laugaveg 28
(Gengið inn undirgang)
XLIX. KAFLI.
Bæði Lee og Cal reyndu að
telja Adam frá því að fara til
brautarstöðvarinnar, til þess að
taka á móti Aroni, jem kom með
hraðlestinni San Francisco—Los
Angeles.
„Við skulum láta öbru fara
eina“, sagði Cal. — „Það er hún
sem hann vill fyrst og fremst
hitta“.
„Hann mun hvort sem er ekki
sjá neina aðra en hana“, sagði
Lee. — „Svo að það kemur í sama
stað niður, hvort við eium þar
eða ekki“.
„Ég vil sjá hann, þegar hann
kemur út úr lestinni", sagði
Adam. — „Hann hefur breytzt og
ég vil sjá hvers konar breytingar
það eru“.
„Hann hefur aðeins verið að
heiman í nokkra r.iánuði", sagði
Lee. — „Hann getur ekki verið
mjög breyttur og ekki heldur mik-
ið eldri".
„Jú, hann hefur eflaust breytzt
mikið, eftir allan þennan lærdóm
og lífsreynslu".
„Ef þú ferð þá verðum við all-
ir að fara“, sagði Cal.
„Langar þig ekki til að sjá bróð
ur þinn?“ spurði Adam í áminn-
ingartón.
„Jú, auðvitað. En hann myndi
ekki langa til að sjá mig — ekki
svona alveg strax".
,Jú, það myndi hann einmitt
gera“, sagði Adam. — „Þú mátt
ekki vanmeta bróður þinn“.
„Lee gafst upp við frekari mót-
mæli: — „Það er bezt að við för-
um allir“, sagði hann.
„Hugsið þið ykkur bara allt
það sem hann hefur lært“, sagði
Adam. — „Ætli hann sé ekki far-
inn að tala öðru vísi. Veiztu það
Lee, að í i usturríkjunum heyrist'
það á málfari stúdentsins frá
hvaða háskóla hann er. Það er
hægt að þekkja í sundur þann sem
hefur verið í Harvard og hinn
sem hefur verið í Princeton. Svo
hefur mér að minnsta kosti verið
sagt“.
„Ég ætla að hlusta“, sagði Lee.
„Ég hefði gaman af að vita, hvaða
mállýzku þeir tala í Stanford".
Hann brosti til Cals.
En Adam brosti ekki. — „Hef-
urðu látið eitthvað af ávöxtum
inn í herbergið hans?“ spurði
hann. — „Honum þykja ávextir
svo góðir“.
„Já, perur og epli og múskat-
ber“, sagði Lee.
„Já, honum þykja múskatber
mjög góð. Ég man vel eftir því“.
Adam rak svo mjög á eftir þeim,
að þeir komu til brautarstöðvar-
innar hálfri klukkustundu áður en
lestin átti að koma. Abra var þá
þegar mætt.
„Ég get ekki komið til miðdegis
verðar á morgun, Lee“, sagði hún.
„Pabbi vill að ég sé heima. En ég
kem svo eins fljótt og mér er
mögulegt".
„Þú ert dálítið kviðafull", sagði
Lee.
„Ert þú það ekki?“
„Jú, ég býst við þvi“, sagði
Lee. — „Hafðu auga með braut-
inni svo að þú sjáir þegar grænt
ljós kemur“.
Að járnbrautarlestin haldi áætl
un er metnaðarmál og áhyggju-
efni flestra manna. Þegar leiðar-
ljósið langt úti á brautinni breytti
skyndilega lit og varð grænt og
hin ’langa Ijóskeila eimvagnsins
lék um járnbrautarpallinn og
blindaði þá sem þar biðu, litu
menn á úr sín og sögðu: „Stund-
vís“. —
Eimlestin kom æðandi, eins og
hún hefði alls ekki í hyggju að
nema staðar. Og það var fyrst
þegar eimvagninn og flutninga-
vagnarnir voru komnir framhjá,
að þrýstilofts-hemlarr ir skárust
í leikinn, með hvæsandi blísturs-
hljóði og neyddu hið nötrandi
járnbákn til að nema staðar.
Það voru margir farþegar með
lestinni til Salinas, ættingjar, sem
ætluðu að vera heima yfir Thanks-
giving og allir voru með fullt
fangið af bögglum og gjafapökk-
um.
Það leið nokkur stund áður en
feðgarnir og Lee komu auga á Ar-
on. Og þegar þeir loks sáu hann, j
virtist þeim hann hafa stækkað
mikið.
Hann var með kollflatan, barða
mjóan og mjög tízkulegan hatt á
höfðinu og þegar hann sá þá, tók
hann til fótanna, þreif af sér hatt-
inn og þeir sáu að ljósa hárið hans
var svo stuttklippt, að það stóð
beint upp í loftið. Og augun í hon j
um ljómuðu svo og leiftruðu að
þeir hlógu af gleði yfir því að
sjá hann aftur.
Aron sleppti töskunni sinni,
þreif utan um öbru, lyfti henni
hátt á loft og þrýsti henni að sér.
Svo heilsaði hann þeim Adam og
Cal með handabandi. Hann giæip
utan um herðarnar á Lee og
kreisti hann svo fast, að Lee
kveinkaði sér.
Á heimleiðinni töluðu þeir allir
í einu. — „Hvernig hefur ykkur
liðið?“ „Þú lítur vel út“. „Abra,
en hvað þú ert orðin falleg
stúlka".
Rösk afgreiðslustúlka
óskast hálfan daginn í vefnaðarvöruverzlun. —
Eiginhandarumsókn með uppl. um aldur og fyrri
störf sendist afgr. Mbl. fyrir mánudagskvöld merkt:
Eftir hádegi — 7861.
MARKÚS Eftir Éd Dodd
1) — Nei, komdu sæll Elías.
Hvernig stendur á því að sjálfur
ritstjóri Náttúrufræðitímaritsins
«r kominn hingað.
— Ég er aðeins kominn til að
kynna þig fyrir nýja húsbónda
þínum, honum Vermundi. Hann
er búinn að kaupa tímaritið.
2) — Komdu sæll, Vermund-
ur.
3) — Já, ég ætlaði bara að
heilsa upp á fréttaritarana. Ég
vil vera viss um, að þið starfs-
mennirnir hafið nóg laun fyrir
vinnu ykkar.
„Nei, það er ég alls ekki. Hver*
vegna læturðu klippa þig svona
stutt ?“
„Oh, svona láta allir • klippa
sig“.
„En þú hefur svo fallegt hár“.
Þau flýttu för sinni eftir Main
Street, að horninu á Central
Avenue og svo fram hjá Reynauds
brauðgerðinni, þar sem heilir haug
ar af brauði voru til sýnis í
gluggunum og hin dökkeyga frú
Reynaud veifaði til þeirra með
hendi sem var hvít af mjöli og svo
vjru þau komin heim.
„Nú langar okkur í kaffi,
Lee“, sagði Adam.
„Já, ég bjó það til áður en við
fórum til stöðvarinnar. Kannan
stendur alveg tilbúin á vélinni".
Hann hafði líka sett bollana á
borðið. Og þarna von þau nú
skyndilega öll saman, eins og áður
— Aron og Abra á legubekknum,
Adam í stólnum sínum, undir
lampanum, Lee að bera fram kaff
ið og Cal stóð með krosslagðar
hendur í forstofudyrunum .— Og
þau þögðu, vegna þess að búið var
að skiptast á kveðjum, en hins
vegar of snemmt að fara að ræða
önnur málefni.
„Mig er nú farið að langa til að
heyra hvað þú hefur að segja",
sagði Adam. — „Fékkstu góðar
einkunnir?"
„Prófin eru ekki fyrr en í næsta
mánuði, pabbi' .
„Jæja. En þú færð áreiðanlega
góðan vitnisburð. Ég er alveg sann
fæi ður um það“.
Það sáust greinileg merki óþolin
mæði f svip Arons, sem hann gat
ekki dulið.
„Ég er viss um að þú ert orðinn
þreyttur", sagði Adam. „Við get-
um svo ræðzt betur við á morgun".
„Ég er viss um að hann er ekki
vitund þreyttur", sagði Lee, —
„en hann langar til að vera einn
með öbru“.
„Já, auðvitað — auðvitað",
sagði Adam og leit á Lee. „Held-
urðu að það sé ekki bezt að við
förum að hátta?“
Abra kom með lausn þessa
vandamáls: — „Ég má ekki koma
mjög seint heim“, sagði hún. —■
, \ron, viltu ekk' fylgja mér eitt-
hvað á leið? Svo hittumst við aft-
ur á morgun".
Á leiðinni leiddi Aron hana. —
Það fór kuldahrollur um hann. —
„Það verður frost í nótt“, sagði
hann.
„Finnst þér gaman aö vera kom
inn heion aftur?"
„Já, það finnst mér. Ég þarf að
tala um svo margt við þig, Abra“.
„Góðar fréttir og áætlanir?"
„Getur verið. Ég vona að þér
finni.stþað“.
SHlItvarpiö
Finnntudagur 24. október:
Fastir liðir eins &; venjulega.
12,50—14,00 „Á frívaktinni”, sjó-
mannaþáttur (Guðrúr. Erlends-
déttir). 19,05 Þingfréttir. — 19,30
Harmonikulög (plötur). — 20,30
Dagur Sameinuðu þjóðanna: — Á-
vörp og ræður flytja forseti ís-
lands, herra Ásgeir Ásgeirsson og
Guðmundur í. Guðmundsson utan-
rikisráðherra. 21,00 Tónleikar
(plötur) 21,30 Útvarpssagan: —
„Barbara" eftir Jörgen-Frantz
.. acobsen; XV. (Jóhannes úr Kötl-
um). 22,10 Kvöldsagan: Dreyfus-
málið, frásaga skráð af Nicholas
Halasz, I pýðingu Braga Sigurðs-
sonar; III (Höskuldur Skagfjörð
leikí ri). 22,35 Sinfónískir tónleik-
ar (plötur): 23,10 Dagskrárlok.
Föstudagur 25. október:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
19,05 Þingfréttir. 19,30 Létt lög
(plötur). 20,30 „Um víða veröld".
Ævar Kvaran leikari flytur þátt-
inn. 20,55 tslenzk tónlist: Lög eft
ir Jórunni Viðar (plötur). 21,20
Erindi: Barnavernd (Aðalbjörg
Sigurðardóttir). 21,45 Tónleikar
(plötur). 22,1G Kvöldsagan: Dreyf
us-málið, frásaga skráð aif Nic-
holas Halasz, í þýðingi Braga Sig
urðssonar; IV. — sögulok. —
(Höskuldur Skagfjörð leikari). —
22,35 Harmonikulög (plötur). —
23,00 Dagskrárlok.