Morgunblaðið - 05.03.1958, Page 12

12,
MORCUTSTtT4 ÐIÐ
Miðvikudagur 5. marz 1958
reihandi
Eftir
EDGAR MITTEL HOLZER
ÞýðiKg:
Sverrir Haraidsson
£
u
99
53
a
lit til þess, sem þau segja við
þig“.
„Það geri ég heldur ekki“,
Gregory. — „Og svo ætla ég aft-
ur að taka það fram, að ef ein-
hver er sekur í þessu máli, þá er
það ég og enginn annar".
„Ég skil hvað þú átt við, dreng
ur minn“, sagði frænka hans 1
hálfum hljóðum.
Séra Harmston brosti. „Ertu
nú alveg viss um það, drengur
minn?“ sagði hann. „Mabel hef-
ur þó sinn eigin, sjálfstæða vilja,
skyldi maður halda“.
Ellen birtist í eldhúsdyrunum.
Hún stanzaði og hlustaði á sam-
ræðurnar. Séra Harmston leit tii
hennar: „Ellen, viltu vera svo
góð að hreinsa glerbrotin af
gólfinu".
„Já, sah. Oh, prestur. Þér ætt-
uð að refsa Logan rækilega fyr-
ir það sem hann gerði. Berjið
hann prestur, húðstrýkið hann.
Berjið hann og berjið hann og
iátið hann setjast á mauraþúfu.
Ég get vísað yður á stóra maura-
þúfu“.
„Lokaðu skítuga túlanum á
þér, Ellen“, skipaði Olivia.
„Ég má ekki loka honum“
nöldraði Ellen — „ég verð að
tala. Logan er vondur maður. —
Hann þarfnast refsingar".
Séra Harmston reis seinlega á
fætur. Hann gekk í kringum borð
ið, til Oliviu og sló hana með
fiötum lófanum þvert yfir and-
litið. Svo sneri hann sér við og
sló þétt-fast í hnakkarm á Ellen.
Ellen hrökklaðist undan högg-
inu og rak um leið upp hálf-
kæft óp. Séra Harmston gekk
aftur til sætis síns og veikt bros
flögraði um varir hans. Ellen sóp
aði glerbrotunum saman og fór
út úr stofunni með þau. Þau
glömruðu í höndunum á henni.
Frammi í eldhúsinu rak Logan
upp tröllslegan hlátur og þau
heyrðu, að Ellen talaði við hann,
með reiðilegri, skrækri röddu.
Olivia tautaði eitthvað við sjálfa
sig og augun í henni skutu
gneistum. Mabel lét sem hún
væri að borða, en matarlyst Gre
gorys virtist ekki hafa dofnað
hið minnsta.
„Pabbi".
„Já, Olivia?"
„Þú ætlar ekki að refsa hon-
um, er það?“
„Jú, ég er hræddur um að
það sé óhjákvæmilegt, stúlka
mín“, sagði faðir hennar.
„En hann gerði það bara að
gamni sínu. Hann ætlaði eigi að
gera neitt illt af sér með því“.
Faðir hennar svaraði ekki.
„Ætlarðu að húðstrýkja hann
með svipunni?“
„Haltu áfram að borða, Oli-
via“.
Gregory leit upp og sá að
köngullóin hafði skriðið þvert
yfir loftið og Var nú komin nið-
ur á hinn vegginn — rétt fyrir
Heilsurækfunarkerfið
99
99verið um
Gerir vöxtinn Fallegan, stælt-
an og brjóstin stinn. Með því
að æfa kerfið verðið þér
grennri, fegurri og hraustari.
Kerfið þarfnast engra áhalda.
Æfingatími 5 mínútur á dag.
„Verið ung“ ásamt skýringar-
myndum kostar aðeins 40 kr.
Biðjið um kerfið strax í dag,
það verður sent um hæl. Ut-
anáskrift okkar er: —
VERIÐ UNG
pósthólf: 1115, Rvík.
Zodioc

ofan hilluna, þar sem klukkan
stóð. Hún skreið alltaf jafnhægt.
A þessarri stundu hafði hún
stanzað og stóð með allar átta
lappirnar útsperrtar, eins og hún
hefði stirðnað af einhverri dular-
fullri emtirvæntingu og gæti nú
ekki haldið áfram, fyrr en eitt-
hvað hefði gerzt.
„Pabbi, hvað með Mabel?“
spurði Berton. — „Ætlarðu að
refsa henni líka?“
„Já“, svaraði faðir hans, án
þess að líta upp frá disknum sín-
um.
Frú Harmston andvarpaði og
áhyggjusvipur kom á andlit henn
ar. —
„Hvernig ætlarðu að refsa
henni?“ spurði Berton.
„Haltu áfram að borða, Bert-
on“.
„Hún verðskuldar þunga refs-
ingu“, tautaði Berton.
Gregory sneri sér við og sá að
tár runnu niður kinnar Oliviu.
7.
Þegar staðið var upp frá borð-
um, sagðist Garvey þurfa að æfa
sig örlítið betur á Paganini, áður
en hann háttaði og faðir hans
kramdi sundur vindlinginn sinn
og kinkaði hægt kollti. — „Á-
gætt, drengur minn. Ég held að
það væri prýðlilegasta hugmynd
að biðja þig um að leika það ein
hvern tíma í guðsþjónustunni á
morgun“.
Garvey varð hikandi á svip-
inn: — „Ég er ekki viss um að
ég gæti leikið það fyrir svo
marga áheyrendur. Það er allt
undir því komið, hvernig mér
líður í fyrramálið“.
„Þú getur það vel, ef þú reyn-
ir það. Bara ef þú berð ofurlítið
traust til sjálfs þín“. Séra Harm
ston klappaði honum föðurlega
á öxlina og gekk svo að eldhús-
dyrunum.
Frú Harmston, Olivia og Bert-
on, sem höfðu fylgt með hverri
hans hreyfingu, fóru öll á eftir
honum, kona hans síðust og að
því er virtist, hikandi.
Frammi í eldhúsinu, sem var
illa lýst með einum lampa, sat
Ellen á stól, nálægt járnstónni
og var að éta mat sinn af stóru
pottloki. Logan sat á hækjum
sínum á gólfinu, við eldhúsborð
ið og át úr stórum járnpótti. —
Hann leit upp og hætti við að
bera matskeið, fulla af nrísgrjón
um og fiski, upp að munninum,
en undrunarsvipur kom á andlit
hans. Hann virtist alveg grunlaus
um yfirvofandi vandræði. Jafn-
vel ánægjuflissið í Ellen virtist
ekki hafa nein áhrif á hann.
„Hefur presturinn heyrt um
hneturnar, sem ég fann inni í
runnanum?" sagði hann og dökku
augun hans lýstu af barnslegum
góðvilja, í rauðleitum bjarma
olíulampans.
„Já, ég hef heyrt það, Logan“,
sagði séra Harmston.
„Ég náði í fullan poka, séra
Harmston. Presturinn verður að
lána mér hamarinn sinn, svo að
ég geti brotið nokkrar í sundur".
„Alveg sjálfsagt, Logan. — Á
morgun".
„Þetta eru allt góðar hnetur,
prestur“.
„Hm. Sawari-hnetur, eh?“
„Já, prestur. Lítið þér bara á
þær þarna í pokanum". Logan
benti á pokann, sem lá inni í
horninu hjá hengirúmi Ellenar.
„Þér megið fá nokkrar. Eins
margar og þér viljið“.
„Þakka þér fyrir. Ég fæ mér
nokkur stykki á morgun. Allt
góðar hnetur, eh?“
„Oh, Gerald, Gerald“, hrópaði
frú Harmston með grátstaf í
kverkunum.
„Já, Joan?“ sagði eiginmaður
hennar og sneri sér að henni með
svip er lýsti bæði undrun og
spurn.
„Hvers vegna ertu að draga
þetta svona, fyrst þú ætlar hvort
sem er að gera það?“
„Hm“, sagði séra Harmston.
Logan leit undrandi og
áhyggjufullur til húsmóður sinn-
ar og virtist nú renna grun í al-
vöru málsins: — „Hvað er að, frú
Harmston?"
„Ekkert, Logan. Alls ekkert",
sagði séra Harmston brosandi.
„Ég er bara að bíða eftir því, að
þú ljúkir við að borða. Bara að
bíða eftir því“.
„Já, prestur. Ég er alveg að
verða búinn. Bara tvö-þrjú hrís-
grjón eftir. Vill presturinn að ég
geri eitthvað?"
„Nei, nei, Logan. Ég er bara
að bíða eftir því að þú ljúkir við
að borða. Það er allt og sumt“.
„Oh, frú Harmston. Þér verðið
að taka nokkrar hnetur. Eins
margar og þér kærið yður um“.
„Þakka þér fyrir, Logan“,
muldraði frú Harmston og aug-
un í henni voru rök. Svo brosti
hún og sneri sér undan.
Ellen rak upp rokna hlátur: —
„En ertu svona heimskur, Log-
an?“ hrópaði hún hlakkandi. _
„Veiztu ekki til hvers presturinn
kom hingað fram? Hann kom til
þess að refsa þér fyrir það, að
kasta hnetum inn um borðstofu-
gluggann. Presturinn ætlar að
húðstrýkja þig og búa um þig á
rauðri mauraþúfu".
„Gerðu svo vel að þegja, Ell-
en“, tautaði séra Harmston. —.
„Logan, flýttu þér nú að borða“.
Logan lét pottinn á gólfið og
skeiðin féll úr hendinni á honum.
Hann reis á fætur og nú voru
augun hans full af ofboðslegri
skelfingu. Munnurinn var galop-
inn og varirnar titruðu.
Ellen byrjaði að stynja og lík-
ami hennar skalf af unaðsfullri
eftirvæntingu. Olivia gaf henni
illilegt hornauga.
„Eruð þér reiður við mig, prest
ur? Ég gerði þetta bara að
gamni mínu, sah“, sagði Logan
og var nú gráti nær. — „Ég ætl-
aði ekki að gera neinum neitt
illt með því“.
„Ertu nú búinn að borða,
Logan?“ sagði séra Harmston
brosandi.
„Já, prestur. Ég er búinn. Oh,
sah, refsið mér ekki. Andinn kom
mér til að kasta hnetunum og
þess vegna kastaði ég þeim. —
Tunglskinið var svo bjart og
andanum leið svo vel og ég kast-
aði hnetunum, án þess að vita af
því. Bara að gamni minu, prest-
ur“.
„Það er alltaf hættulegt að
kasta. Gamanið getur gengið of
langt. Komdu nú út með mér“.
„Prestur, ég segi alveg satt.
Það var andinn sem kom mér
I til þess“.
I „Það er hægt að stjórna and-
anum, Logan — ef maður vill
það sjálfur. Komdu nú“.
„Hvert ætlum við að fara,
prestur?"
Olivia kjökraði: „En, pabbi“.
„Hvað, Olivia?"
„Þú — oh, þú ætlar þó ekki
að setja hann í hlekki? Þú getur
ekki gert það. Það er að koma
nótt. Mynheer myndi koma og
hræða hann“.
! „Gerald, þú mátt ekki • gera
það. Hann myndi deyja úr
hræðslu þarna bak við skýlið.
Góði, þú rnátt það elcki. Allt
nema það“, sagði frú Harmston
biðjandi.
í Hafnarfirði
3ja herb. vönduð íbúð í steinhúsi á fallegum stað.
Sanngjarnt verð og útborgun.
Málfhitningsstofa
Sigurður Keynir Pétnrsson, hrl.,
Agnar Gústafsson, hd!.,
Gísli G. Isleifsson, hdl.
Austurstræti 14 — símar: 19478 og 22870.
éiMsiisíí
um neitt.Ekki er hægt að láta hann þjást
Markús athugar Brún eftir fall-, ---- — ............ ..
ið og kernst að því að ha.gn Þetta er í fyrsla sinn, sem ég bana annað að gera en skjóta hann. | hér og svelta til bana.
[tltvarpiö
Miðvikudagur 5. marz:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Við vinnuna: Tón-
ieikar af plötum. 18,30 Tai og
tónar: Þátlur fyrir unga hlustend
ur (Ingólfur Guðbrandsson náms
stjóri). 18,55 Framburðarkennsla
í ensku.
19.10 Þingfréttir. — Tónleikar. —
20.30 Kvöldvaka: a) Lestur forn-
rita: Hávarðar saga ísfirðings;
II (Guðni Jónsson prófessor). —
b) Sönglög við kvæði eftir
Hannes Hafstein (plötur). — c)
Gunnar Benediktsson rithöfund-
ur flytur erindi: Yngvildur Þor-
gilsdóttir. d) Rímnaþáttur í um.
sjá Valdimars Lárussonar og
Kjartans Hjálmarssonar. Passíu-
sálmur (27). 22,20 íþróttir (Sig-
urður Sigurðsson). 22,40 Dægur-
lög: Alma Cogan syngur með
hlómsveit Björns R. Einarssonar.
23.10 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 6. marz.
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 „Á frívaktinni“, sjómanna
þáttur (Guðrún Erlendsdóttir).
18.30 Fornsögulestur fyrir börn
(Helgi Hjörvar). 18,50 Fram-
burðarkennsla i frönsku. 19,10
Þingfréttir. — Tónleikar. 20,30
Samfelld dagskrá um Sigurð
Guðmundsson málara (Kristján
Eldjárn þjóðminjavörður býr
dagskrána til flutningsþ 21,30
Tónleikar (plötur). 21,45 íslenzkt
mál (Ásgeir Blöndal Magnússon
cand. mag.). 22,10 Passíusálmur
(28). 22,20 Erindi með tónleik-
um: Jón Þórarinsson tónskáld
talar um Arthur Honegger. —
23,00 Dagskrárlok.