Morgunblaðið - 06.07.1958, Side 6

6
MORCVNBLAÐ1Ð
Sunnudagur 6. júlí 1958
komið gætu í stað Dakota ílug-
vélanna, en ennþá væri ekkert
ákveðið um endurýjun, enda
engin tegund komin á markað-
inn, sem hefði alla kosti Dakota-
flugvélanna til að bera ásamt
þeim hraða og þægindum, sem
krafizt yrði í framtíðinni.
Ekki hefur Petee flugstjórí
alveg snúið baki við blaðamennsls
unni, því hann hefur ásamt flug-
stjórnarstörfunum, verið ritstjóri
félagsblaðs Allegheny Airlines,
þar til nú fyrir skemmstu. Þau
Petee-hjónin báðu að lokum fyr
ir kveðjur til allra vina og kunn-
ingja, sem þeim hefði ekki auðn-
ast að heimsækja eða ná sam-
bandi við, í þessari stuttu heim-
sókn.
i I i
SKAK
ui
Flaug ,,gamla" Cullfaxa
í fyrsta sinn hingað
Stutt samtal við Frank Petee flugstjóra
ER millilandaflugvélin Gullfaxi
eldri, kom fyrst hingað til lands,
hinn 8. júií 1948, var fiugstjór-
inn Bandaríkjamaður, Frank
Petee að nafni. Hann dvaldist hér
á landi rúmlega sex mánuði og
þjálfaði flugmenn Flugfélags fs-
lands í meðferð vélarinnar og
flaug með þeim fyrstu ferðirnar.
Petee flugstjóri, kom aftur hing
að tíl lands árið 1955 og enn nú
fyrir nokkrum dögum, ásamt
konu sinni, en hún dvaldist hér
einnig 1948, ásamt dóttur þeirra
hjóna, sem þá var þriggja ára
í stuttu viðtali sagði Frank
Petee frá því, sem á dagana hef-
ur drifið frá því hann hóf flug-
nám árið 1934, þá aðeins 14 ára
gamall. Hann kvaðst snemma
hafa fengið áhuga á flugi og
ekki sett sig úr færi að komast
út á flugvöll í heimaborg sinni
og skoða flugvélar og flugvirkja
að störfum. Er hann var 14 ára
og enn í gagnfræðaskóla, hóf
hann flugnám, en hvarf frá því
er hann hafði öðlazt einkaflug-
mannsréttindi. Fór þá í háskóla
og lagði stund á oiaðamennsku-
nám. Um það leyti er heimsstyrj-
öldin seinni skall á, hætti hann
blaðamennskunámi, sneri sér aft-
ur að fluginu og réðst að loknu
atvinnuflugmannsprófi til flug-
félagsins Trans World Airlines,
en hjá því félagi var hann flug-
maður allt til ársins 1948. Á stríðs
árunum flaug hann víða um heim
og kom þá oft hingað til lands.
Alltaf var lent á Keflavíkur-
flugvelli og segir Petee flug-
stjóri, að þótt umhverfi Keflavík-
urflugvallar sé ekki til þess fallið
að skapa glæsUega hugmynd um
ísland, meðal þeirra er þar koma
til stuttrar dvalar, þá hafi sér
á stríðsárunum farið að þykja
vænt um ísland. Hann kvaðst
líka hafa flogið yfir Vestmanna-
eyjar á þessum árum og sig hefði
sízt grunað að Eyjamar ættu eftir
að verða annar helzti viðkomu-
staður í innanlandsfluginu, utan
Reykjavíkur.
Ekki segist Petee flugstjóri
hafa lent í neinum svaðilförum
á stríðsárunum, enda er maður-
inn hógvær í framkomu og held-
ur lítt á lofti, þótt sitthvað kunni
að hafa verið í frásögur fær-
andi. Frá því er stóru flugfélögin
hófu reglubundið áætlunarflug
yíir Atlantshaf og Kyrrahaf,
stuitu eftir stríðsiok, starfaði
Petee sem flugstjfui á millilanda
flugvélurn T.W.A. ítugfélagsins.
Árið 1948 íréiti httnn af kaup-
um Flugfélags ísl.mds á Skymast
erflugvél og það með, að þar
rnundi vanta vanan mann til
kennslu um tíma. Hann sagði þá
lausu starfj sínu hjá T.W.A. og
kom hingað með Gullfaxa í júlí
sem fyrr er frá sagt.
Petee flugstjóri, kona hans og
dóttir, kunnu hér einkar vel við
sig og eignuðust marga kunn-
ingja og vini. Aðspurð hvað þau
hjón hafi verið gift Iengi, segir
frúin að hjónabandið sé jafn-
gamalt íslenzka lýðveldinu. Með
öðrum orðum: Giftingardagur-
inn var 17. júní 1944.
Reyndur flugstjóri.
Eftir að hafa dvalið í hálft ár
á íslandi 1948 og útskrifað tvo
flugstjóra á Gullfaxa, fór Petee
flugstjóri til Bandaríkjanna
ásamt fjölskyldu sinni og settist
um kyrrt á heimili þeirra hjóna í
Washington D.C. Hann hóf þá
stuttu siðar störf, sem ílugstjóri
hjá flugfélaginu Allegheny Air-
lines, sem hefir áætlunarferðir
milli margra helztu borga Banda-
ríkjanna, og hefur starfað þar
síðan. Allegheny Airlines á nú
tuttugu og fimm flugvélar af
gerðunum Martin 202 og Douglas
DC-3, (Dakota).
Petee sagði að Allegheny Air-
lines væru eins og fleiri félög að
svipast um eftir flugvélum, sem
HEIMSMEISTARAMOT stúdenta
hófst í Búlgaríu 5. júli. Mér þyk-
ir því tilhlýðilegt að birta skák
eftir tvo stúdenta, sem munu
væntanlega vera þátttakendur
fyrir Júgóslavíu á mótinu.
Hvítt: Durasevic.
Svart: Bogdanovic.
Teflt á skákþingi Júgóslavíu 1958.
Ben-oni árás.
1. d4, Rf6; 2. c4, c5; 3. d5, e6;
Einnig 3. — e5, hinn svonefndi
Ben-oni veggur, hefur á síðustu
árum verið notaður. 4. Rc3, exd5;
5. cxd5, d6; 6. Rf3, g6; >að er ör-
uggt að á g7 stendur svarti bisk-
upinn bezt, en það er engan
veginn 'öruggt að svartur lendi
í erfiðleikum eftir 6. — Be7.
7. Bf4 Leikur, sem sjaldan er not-
aður. Algengast er 7. e4. 7. — a6;
8. e4 Öruggara var 8. a4. 8. —
Bg7; Til athugunar kom 8. — b5,
því svartur þarf ekki að óttast
9. e5, dxe5; 10. Bxe5, Bg7; 11.
Bxb8, Hxb8; 12. De2f, De7;
9. Be2, 0-0; Hér var engin ástæða
að bíða með 9. — b5, en skyndi-
lega lokar hvítur þeim mögu-
leika. 10. a4, De7; Betra en 10. —
He8 vegna þess að Rb8 er nú
frjáls ferða sinna. 11. Rd2, Rbd7;
12. 0-0, Re5? Svartur planleggur
peðsfórn, sem reynist þó ekki á
rökum reist. Rétt var 12. — Hb8
t. d. 13. Rc4, Re8; 14. a5, b5;
15. axb6, Rxb6 með svipuðum
möguleikum fyrir báða. 13. Bg3,
Rh5; 14. Bxh5. Hvítur verður vita
skuld að taka fórninni, því ann-
ars Ieggur svartur undir sig stöð-
I una. 14. — gxh5; 15. Bxe5. Slæmt
væri 15. Dxh5 vegna 15. — Bg4;
16. Dh4, Bf6; 17. Dh6, Bf6 og
vinnur. Svartur hótar einnig h4
og f4, svarar hann með h4. 15. —
Dxei; 16. Rc4, Df4; Svo langt
hefur Bogdanovic reiknað, en
hann hefur bara ekki reiknað
með 17. Dxh5!, Bg4; 18. Dh4, Bf6;
19. Re2!
Brýtur á bak aftur allar ráða-
gerðir svarts. 19. — Bxh4; Við
skulum athuga nokkra aðra mögu
ABCBEFGH
ABCDEFGH
Staðan eftir 19. Re2!
leika. 1) 19. — Dxe4; 20. Dxf6,
Dxc4; 21. Rf4, Dd4; 22. Dxd4,
cxd4; 23. f3, Bf5; 24. Hfdl með
peðsvinning. 2) 19. — Dg5; 20.
Dxg5, Bxg5; 21. f3 og svartur
tapar liði. 20. Rxf4, Bg5; 21. f3,
Bd7; 22. Rh5, Bxa4; 23. Rxd6,
Be3t; 24. Khl, Bb5; Þvingað, ef
24. — b5 kemur 25. f4. 25. Rxb5,
axb5; 26. Rg3, Bd4; 27. Habl,
Ha2; 28. Rf5, Bf6; 29. f4, Bxb2;
30. Hf2, Hfa8; 31. g3, c4; 32. Hbb2,
c3; 33. He2, b4; 34. Kg2, h5;
35. d6, f6; 36. Kf2, b3; 37. Hxc3,
b2; 38. Hb3, Ha2; 39. Kel og
svartur gaf.
Skákþra^.
ABCDEFGH
Hvítur mátar í 3. lelk.
Ekki alls fyrir löngu rakst ég
á eftirfarandi skákþraut í þýzku
skáktímariti. Það skemmtilega,
sem ég sá í þessari þraut var hve
erfitt mér reyndist að finna 2.
leikinn. En alls varð ég að eyða
10. mín í að leysa þrautina.
Lausn í næsta þætti.
IRJoh.
Ekki ádráttarveiði
heldur dragnótaveiði
segir undirréttur og það staðfestir
Hœstirétfur
í HÆSTARÉTTI er genginn dóm
ur í máli er ákæruvaldið höfðaði
gegn Magnúsi Grímssyni skip-
stjóra Ferjuvogi 21 hér í bænum.
Var Magnús ekki dæmdur til refs
ingar, en hann hafði gerzt sekur
um dragnótaveiðar í landhelgi.
Magnús var kærður fyrir að
hafa verið að dragnótaveiðum á
Skarðsvík á Snæfeilsnesi í ágúst-
mánuði 1956. Þær veiðar stund-
aði hann á þann hátt að nótin var
dregin með vindum, sern stað-
settar voru í landi, eftir að henni
hafði verið kastað af bátnum, en
það var mb. Sæborg frá Reykja-
vík. Var fiskurinn innbyrtur í
bátinn en nótin ekki dregin í
fjöru. Annað ákæruatriðið í sam-
bandi við þessar veiðar var að
báturinn hafði verið að dragnóta-
shrifar úr
d&gl&ga lífinu
Þegar hlýnar á íslandj
FÓLK hefir varla kunnað sér
læti undanfarna daga í þess-
um óvenjulegu hlýindum. Skjól-
flíkurnar hafa fengið að fjúka
og hefir varla dugað til að halda
á sér svala, svo mikill hefir hit-
inn verið — og veðurkyrrðin. Ef
til vill er þetta sama hitabylgjan
sem gengið hefir yfir Danmörku
að undanförnu og jafnvel orðið
þar allmörgu fólki að bana, enda
mun hitinn hafa verið þar tölu-
vert meiri en hér. Það er annars
dálítið furðulegt, hve þjóðir sem
búa við tiltölulega mjög hlýtt
loftslag allt árið um kring — t. d.
allt suður við Miðjarðarhaf, þola
illa sumarhitana. Eða það finnst
að minnsta kosti íslendingnum,
sem streitist við að ferðast þar
syðra um hásumarið, og geng-
ur margar mílur á dag á göt-
um og vegum — og áiíka
margar upp og niður tröppur og
stiga í óslökkvandi þorsta
að sjá allt, sem séð vérður
og læra allt, sem lært verður i
þessari eða hinni borginni, sem
leið hans liggur um. Það er ekk-
ert undarlegt, þótt það hvarfli að
honum, að hver dagurinn kunni
að vera hans síðasti, þegar inn-
fæddir menn í kringum hann
1 dæsa og stynja — og einn eða
fleiri á degi hverjum leggja hrein
lega upp laupana af völdum hit-
ans.
Miður ánægt
TþEYNDAR hefir maður líka
hitt fólk undanfarna daga,
sem hefir verið miður ánægt með
veðurfarið, og óskað hitamoll-
unni og mistrinu veg allrar ver-
aldar. Og víst var loftið blessunar
lega tært og hreint eftir skúrina
á föstudaginn. — Hún hefði gjarn
an mátt standa dálítið lengur.
E1
Gleymdist að skrúfa frá?
N mér dettur nú í hug í þessu
sambandi útlend kona, kana-
dísk var hún, sem stödd var hér
á landi fyrir skömmu, reyndar
var það áður en þessi miklu
hlýindi komu. Þessi kona bar sig
illa yfir kuldanum hér. Daginn
sem ég hitti hana var þó alls ekki
kalt í veðri en það hafði rignt
og hún hafði haldið sig inni í
hótelherbergi sínu — óupphituðu
— allan daginn fram til kvölds.
Þetta var á sjálfri „Borginm“,
eina gistihúsinu í Reykjavík, sem
teljast á fyrsta flokks og megnið
af öllum erlendum gestum gistir
meðan þeir dveljast hér. Ég býst
við. að, enginn af starfsliði hót-
elsins hafi fundið til kulda við
vinnu sina þennan dag, svo að
það hefir ef til vill bara gleymzt
að skrúfa frá hitanum! En út-
lendir gestir, reyndar innlendir
líka, sem sátu um kyrrt í her-
bergjum sínum hafa kannski
nokkuð aðra sögu að segja.
Kannslci er ég verri ísiendingur
fyrir, að mér fannst ég ekki geta
borið í bætifláka fyrir Hótel Borg
við þessa útlendu konu, sem var
allt annað en hrifin.
R
Ódýrir tómatar!
ÖDD úr bænum:
Þeir hafa víst verið margir
sem veittu sérstaka athygli út-
varpsauglýsingu þessa dagana
frá grænmetissölum: Kaupið ó-
dýra tómata! Jú tómatar hafa
lækkað, úr 32 kr. kg í kr. 29,40.
Þarna er ódýra grænmetið, sem
almenningur á að neyta í staðinn
fyrir kartöflur, sem nú fást ekki,
þótt gull væri í boði. Undanfarin
ár hafa tómatar verið seldir á
26 kr. kg fyrst er þeir komu á
markaðinn. í ár á 32 kr. Og svo
eigum við að trúa að við séum
að gera kjarakaup er við greið
um hálfa þrítugustu krónu fyrir
eitt tómatakíló. — Trúi þeir, sem
trúa vilja og kaupi þeir, sem
kaupa vilja — og efni hafa á.
veiðum á sama stað, nokkru síð-
ar, en þá á þann háfct að nótin
var dregin að bátnum með vindu
hans, en báturinn lá fastur við
dufl um 35 faðma frá fjöruborði,
og fiskurinn síðan innbyrtur í
hann, en nótin ekki dregin í íjöru.
Magnús Grímsson hóf þessar
veiðar eftir að hafa aflað sér
leyfis nothafa jarðarinnar, sem
er póst- og simamálastjórnin, til
að stunda ádráttarveiðar fyrir
landi jarðarinnar. Áður hafi hann
stundað slíkar veiðar fyrir tvo
menn sem upphaflega fengu leyfi
til þeirra, með þeim fyrir-
vara að ekki fælist í því fyrirheit
um að ekki yrði siðar kært yfir
þessum veiðiaðferðum. Hafði
dómsmálaráðuneytið hlutazt til
um að veiðarnar yrðu ekki stöðv-
aðar a. m. k. í bili. Þannig var
Magnús Grlmsson í góðri trú um
að veiðar þessar væru fyiiilega
lögmætar enda gerði hann sér
ekkert far um að leyna peim.
Forstjóri landhelgisgæzlunnar
og aðrir starfsmenn hennar töldu
mjög hæpið að veiðar þessar
væru löglegar og taldi forstjór-
inn nauðsyn á því að fá úrskurð
um lögmæti þeirra. Magnús hóf
veiðar þessar í júnímánuði og
stundaði þær óslitið til águstloka.
Var afli yfirleitt góður eða allt
upp í 7220 kg í „róðri“.
Hæstiréttur staðfesti dóm und-
irréttar í málinu, en í forsendum
segir m. a. svo:
„Dómurinn telur að veiðarfæri
það, sem notað var við veiðar
þær er hér um ræðir. sé dragnót
í skilningi 2. mgr. 1. gr. iaga nr.
45/1937 um bann gegn dragnóta-
veiði í landhelgi. Ennfremur tel-
ur dómurinn, að bannákvæði lag
anna taki til allra veiða með
þeim tækjum, sem til dragnóta
teljast samkvæmt þeirri skiigrein
ingu er greinir í síðast talda á-
kvæðinu, þar með til ádráttar-
veiða, að svo miklu ieyti, sem
undantekningarákvæði 3 gr. lag-
anna veitir eigi heimild til hins
gagnstæða. Tilgangur löggjaíans
með undantekningarákvæði 3. gr,
laganna var að banna ekki ádrátt
arveiðar eða fyrirdrátt úr landi
„þar sem þar er um „nótlög' að
ræða, er liggja innan við land-
helgi. . . “, sbr. Alþingistíðindi Á
1928 þskj. 312 bls. 532. Veitir á-
Framh. á bls. 17.