Morgunblaðið - 28.10.1958, Síða 16

16
MORCVTSBL AÐ1Ð
Þriðjudagur 28. okt. 1958
\
.
-
?
vi3 þá til þess að þeir sykkju.
„Loks var allt tilbúið. Ég held
-að við höfum gert það sæmilega.
Ég áleit að ég gerði réttast með
því að framkvæma lokaskoðun á
stólpunum. Það var ekki nauðsyn-
legt. Ég þarf engar áhyggjur að
hafa út af Joyce. Ég er alyeg
viss um að ekkert fer öðru vísi en
ætlazt er til“.
. Þeir voru örþreyttir, hruflaðir
og marðir, skjálfandi af kuld-a, en
þeir urðu glaðari og glaðari eftir
því sem þeir sáu betur fyrir end-
an á erfiðinu. Þeir höfðu sundrað
kafbátnum og látið bambussteng-
urnar fljóta í hurtu, eina af ann-
ari. Nú áttu þeir aðeins eftir að
fleyta sér niður ána, synda að
hægri bakkanum, annar með raf-
geyminn í vatnsþéttum umbúðum,
hinn gefandi út vírinn. Þeir
höfðu náð landi á þeim stað sem
áður hafði verið valinn. Þar var
fljótsbakkinn með bröttum halla
og jurtagróðurinn náði alveg nið
ur að vatnsborðinu. Þeir höfðu
falið virinn í kjarrgróðrinum og
brotið sér því næst leið nokkrar
stikur inn í skógarþykknið. Joyce
hafði gengið frá rafgeyminum og
sprengjaranum.
„Þ-arna íyrir handan, bak vi'ð
þetta rauðleita tré með greinun-
um sem hanga niður í vatnið. Ég
er alveg viss um að það er stað-
urinn“, endurtók Shears.
„Allt virðist vera í fyllstu röð
og reglu“, s-agði Warden. „Dag-
urinn er næstum á enda og enn
hefur enginn orðið hans var. Við
hefðum séð það héðan. Það hefur
engin lifandi sála komið nálægt
honum. Það virðist heldur ekki
mikið vera á seyði í búðum óvin-
anna. Fangarnir fóru í gær“.
„Fóru í gær?“
„Já, ég sá heljarmikla fylk-
ingu yfirgefa búðirnar. Sá hópur
hlýtur að hafa verið að halda
lok brúarsmíðarinnar hátíðleg.
Og Japanirnir kæra sig bersýni-
lega heldur lítið um það að hafa
marga menn iðjulausa".
„Nú, þ-að er bara betra fyrir
okkur“.
„Aðeins fáir urðu eftir. Senni-
lega þeir sem annaðhvort voru
veikir eða slasaðir. . . Og þú
skildir svo við hann þarna fyrir
handan, eða hv-að, Shears?“
„Já, svo skildi ég við hann
þarna fyrir handan. Það var ekk-
ert meira fyrir. mig að gera og
það var komið fram undir dögun.
Ég vona bara að guð gefi að eng-
inn fái veður af honum“.
„Hann hefur hnífinn sinn“,
sagði Warden. „Allt gengur sam-
kvæmt áætlun. Nú er farið að
bregða birtu. Kwai-dalurinn er
þegar kominn í skugga. Nú er
engin hætta á að neitt komi fyr-
ir“.
„Það er alltaf möguleiki á að
eitthvað komi fyrir þegar maður
á þess sízt von, Warden. Það
veizt þú alveg eins vel og ég. Ég
veit ekki fyllilega hvers vegna
það er, en fram til þessa hef ég
ekki vitað um eitt einasta atriði
sem gengið hefur samkvæmt'
áætlun“.
„Það er satt. Ég hef sjálfur
tekið eftir því“.
„Ég veit ekki hvað við gætum
búizt við að gerðist í þetta skipt-
ið. Þegar ég yfirgaf hann hafði
ég enn meðferðis lítinn pakka
með hrísgrjónum og viskíflösku —
það síðasta af nestinu okkar, sem
ég hafði farið með jafn varlega
og sprengjarana sjálfa. Við feng
um okkur einn sopa hvor úr flösk-
unni og ég lét hann hafa það sem
„H-ann hefur hnífinn sinn“,
sagði Warden. „Það er undir hon
um sjálfum komið, hvernig þetta
tekst. Segðu mér hvað gerðist svo
meira það sem eftir var nætur-
innar“.
Eftir ianga veru í vatni verður
hörund manns svo mjúkt og við-
kvæmt að aðeins lítilsháttar snert
ing við grófan hlut nægir til að
særa það. Hendur eru sérstaklega
tilfinninganæmar og viðkvæmar.
Hið minnsta nugg skefur húðina
af fingrunum. Fyrstu erfiðleik-
arnir höfðu verið við að leysa
snærið sem notað var til að binda
farangurinn við flekai.n. Það
voru grófir, innlendir strengir,
þéttsettir þyrnóttum bi'oddum.
„Það virðist hreinasti barnaleik
ur, Warden, en eins og við vor-
um á okkur komnir. . . Og þegar
maður verður að vinna undir yf-
irborði vatnsins og án þess að
valda minnsta hávaða. Líttu mara
á hendurnar á mér. . . Og ekki
voru hendurnar á Joyce betur
leiknar".
Einup sinni enn renndi hann
augunum út yfir dalinn. Hann
gat ekki hætt að hugsa um m-ann-
inn sem heið þarna yfir á fljóts-
bakkanum óvina-megin. — Hann
lyfti upp höndunum, horfði á
djúpu skurðina sem höfðr harðn-
að í sólarhitanum, en yppti svo
öxlum og hélt áfram frásögninni.
Þeir höfðu báðir haft hnífa
meðferðis en frostbólgnir fingur
l eirra gátu namast handleikið þá.
Og enda þótt plastik sé „spakt“
sprengiefni, þá er samt ekki bein-
línis ráðlegt að bora inn í hana
með járni. Shears hafði brátt
skiiizt að frekari aðstoðar væri
ekki að vænt-a af Síömunum tveim
ur.
„Ég var alltaf hræddur um að
svo myndi fara og ég hafði sagt
unga manninum það áður en við
byrjuðum verkið. Ég sagði hon-
um að við myndum verða að
treysta á sjálfa okkur og enga
aðra til þess að framkvæma verk-
ið. Þeir lögðu gersamlegít árar í
bát. Þeir stóðu bara skjálfandi
eins og bjórvotir hundar og ríg-
héldu sér við einn stólpann. Ég
sendi þá til baka. Þeir biðu eftir
mér við rætur hæðarinnar. Við
vorum bara tveir einir. Til slíkra
verka, Warden, nægja ekki líkams
burðirnir einir. Strákurinn stóð
sig alveg aðdáanlega vel. Þótt ég
segi sjálfur frá þá hefði ég ekki
staðizt öllu lengur. — Ég hlýt -að
vera orðinn gamall, þótt ég gerði
mér ekki grein fyrir því fyrr en
núna í nótt“.
Þeir höfðu svo leyst undan af
hleðslunum, einni af -annari, og
fest þær við stólpana eins og gert
hafði verið ráð fyrir í áætluninni.
Þeir urðu að gæta sín vel og
fara sem varlegast svo að straum
urinn bæri þá ekki í burtu frá
brúnni. Þeir héldu sér við stólp-
ana með fótunum og stungu svo
plastikkinni niður í vatnið, svo
djúpt, að hún sást ekki og þrýstu
henni sem fastast að viðnum, til
I þess að afleiðingar sprengingar-
innar yrðu sem mestar. Svo fálm-
uðu þeir með höndunum niðri í
vatninu og bundu sprengiefnið
við stólpana með þessum hræði-
legu þyrnóttu snærum, sem skár-
ust djúpt inn í lófana. Það eitt
að vefja þeim og hnýta hnútana
var hreinasta kvalræði. Að síð-
v.stu höfðu þeir orðið að kafa nið
ur og gera það með tönnunum.
Þessi þáttur verksins hafði tek-
ið lengstan tímann. Næsta atriði
þess var ekki eins erfitt viður-
eignar. Sprengjurunum hafði ver
ið stungið inn í hleðslurnar jafn-
óðum og þær voru festar. Nú varð
að tengja þá saman með neti af
sprengiþræði, svo að allar
sprengingarnar yrðu samtímis.
Þetta er verk sem krefst kjarks
og áræðis, þar eð smávægilegt
gl-appaskot getur haft alvarlegar
afleiðingar í för með sér. Sprengi
„keðja“ er mjög áþekk venjulegu
rafmagnskerfi og hver einstakur
efnispartur verður að vera á sín-
um rétta stað. Þessi var sérlega
margbrotin og flókin, vegna þess
að Númer Eitt hafði til aukins
öryggis tcöfaldað lengd sprengi-
öryggis tvöfaldað lengd sprengi-
helmingi fleiri. Þessir strengir
voru mjög langir og járnstykkin
sem notuð höfðu verið til að auka
jafnvægi flekans, höfðu verið fest

ttra^íampar
— nýir litir —
nýkomnir•
VerÖ frá kr.: 290.00.
Jjekla
Austurstræti 14. Sími 11687.
Þessar vinsælu
amerísku snyrtivörur
nýkomnar.
(Oc/iélt'.a
Austurstræti 7.
a
r
i
ú
á
And the navaho
SHEEPHERDER
WATCHES
BREATHLESSLY...
AS THE STRUGGLING
PAIR ROLLS TO THE
EDGE OF THE STEEP
CANVON WALL
WlTH HIS BACKTO
THE STEEP DROP-OFP;
THE MOUNTAIN LION
FIGHTS SAVAGELV,
BUT ANDY HANGS ON
WITH A POWERFUL'
GRIP , mM1|
1) Fjalla-ljónið berst fyrir lífi
sínu með hyldjúpa gjána að baKi,
en Andi sleppir ekki takinu.
2) Navaho-indiáninn stendur
alveg höggdofa og horfir á . , .
3) ... hvernig þessi tvö dvr
veltast um í hörðum bardaga
fram á gjárbarminn.
eftir var. Hann fullvissaði mig
um það, áður en við skildum, að
sér væri óhætt. Ég skildi hann
svo eftir þarna á bakkanum, ein-
an og yfirgefinn".
21.
Shears hlustaði á hinn stöðuga
n'? Kwai-fljótsins sem bergmál-
aði í skógum Síams og hann fann
til undarlegs eirðarleysis.
Hann var nú alveg orðinn van-
ur þessu stöðuga undirspili við
hverja sína hugsun og hreyfingu,
en samt gat hann í þetta skiptið
hvorki þekkt hæð þess né hraða.
Hann stóð nokkra stund hreyfing
arlaus og órólegur með öll skiln-
ingarvit vakandi og á verði. —
Smátt og smátt skynjaði hann,
án þess þó að geta ákveðið það,
eitthvað ósegjanlega undarlegt í
umhverfinu.
Honum virtist í þessu umhverfi
sem var hluti af hans eigin veru,
eins og einhver ummyndun hefði
farið fram, nóttina sem h-ann
hafðist við í vatninu og daginn
sem hann dvaldi uppi á varðhæð-
inni. Fyrstu merki þess höfðu
verið tilfinningar hans, skömmu
fyrir dögun — tilfinningar óskilj
aniegrar undrunar. Þessu hafði
svo fylgt undarlegur órói sem
seitlaði fram úr undirvitund hans
og tók á sig gervi raunverulegr-
ar hugsunar — óljós í fyrstu en
barðist með örvæntingarfullum
ákafa við að tjá sig á nákvæmari
og beinni hátt. Nú, um sólarupp-
rás, gat hann enn ekki lýst þessu
nákvæmar en: — „Einhver breyt
ing hefur átt sér stað í andrúms-
loftinu umhverfis brúna og yfir
ánni sjálfri".
„Eitthvað hefur breytzt......“
Hann hvíslaði orðin upp aftur og
aftur. Ö róinn fór vaxandi og varð
að raunverulegum ótta, sem hann
reyndi að vinna bug á með skyn-
samlegri röksemdafærslu.
„Auðvitað hefur orðið bi'eyting.
Það er í fyllsta máta eðlilegt. —
Hljóð breytist eftir því frá hvaða
stað maður hlustar. Hér er ég
inni í skógi, við fjallsrætur. Berg-
málið er ekki það sama hér og
uppi á hæðarbrún eða úti á vatn-
inu. Ef þetta verk tekur öllu
lengri tíma en orðið er, " á verð-
ur ei.dirinn sá' að ég fer að heyra
ofheyrnir."
Hann skimaði út á milli grein-
anna, en sá alls ekkert óvenjulegt.
Fljótið sást ógreinilega í fölri
morgunskímunni. Það grámaði
SHUtvarpiö
Þriðjudagur 28. oklóber:
Fastir liðir eins og venjulega.
18,30 Barnatími: Ömmusögur. —
18,50 Framburðarkennsla í esper-
anto. 19,05 Þingfréttir og tónleik
ar. 20,30 Daglegt mál (Árni
Boðvarsson cand. mag.). 20,35
Erindi: Þegar Jón Sigurðsson
bauð sig fyrst fram til Alþingis
(Lúðvík Kristjánsson ritstjóri).
21,00 Tónleikar: Útvarpshljóm-
sveitin leikur, stjórnandi Hans
Antolitsch. 21,30 íþróttir (Sigurð-
ur Sigurðsson). 21,45 Tónleikar.
22,10 Kvöldsagan: Föðurást —
V., (Þórunn Elfa Magnúsdóttir
rithöf.). 22,30 íslenzkar dans-
hljómsveitir: NEO-tríóið leikur,
Jossie Pollard syngur með. 23,10
Dagskrárlok.
Miðvikudagur 29. október
Fastir iiðir eins og venjulega. -
8.00—-10.00 Morgunútvarp (8.05
Morgunleikfimi). — 12.50—14.00
Við vinnuna. — 18.30 Útvarps-
saga barnanna: Pabbi, mamma,
börn og bíll, eftir önnu C. Vestly,
II. (Stefán Sigurðsson kennari).
— 18.55 Framburðarkennsla í
ensku. — 19:05 Þingfréttir og
tónleikar. — 20.30 Lestur forn-
rita: Mágus-saga jarls, I. (Andrés
Björnsson flytur). — 20.55 Tón-
leikar: íslenzkir einleikarar. Þór-
unn Jóhannsdóttir leikur sónötu
í E-dúr op. 109 eftir Beethoven.
— 21.15 Saga í leikformí: — Af-
sakið, skakkt númer — I. þáttur
— (Flosi Ólafsson o. fl.). — 21.45
Tónleikar. — 22.10 Viðtal vik-
unnar (Sigurður Benediktsson).
— 22.30 Elsa Sigíúss syngur létt
lög. — 23.00 Dagskrárlok.