Morgunblaðið - 20.11.1958, Qupperneq 16

16
MORCVNBL4ÐIÐ
Fimmtudagur 20. nðv. 1958
„Þykir yður eius vænt um tón-
list og mér, Bergmann læknir?
Tónlistin hjálpar mér til að hugsa
ekki um neitt, og þess þarf mað-
Ur stundum með“.
„Já, það er alveg sama um
mig“, svaraði Súsanna alvarlega.
„En það þarf nokkurn tíma til að
læra þá list. Fyrir mér fer fyrri
helmingur efnisskrárinnar ailtaf
til ónýtis, af því að ég er ekki
orðin aðlöguð til að hlusta reglu-
lega á“.
Rolf kinkaði kolli hugsandi.
„Já, ég þekki það, en maður
Verður að geta slakað á við og
við. Sá eini, sem hefur getað kom-
ið mér til að gleyma öllu öðru,
þegar ég var heima hjá mér, er
Tómas, en því miður hef ég alltof
sjaldan tíma til að annast hann.
Þess vegna er það helmingi þung-
bærara, að hann er nú svo sjúkur.
Börn geta í raun og veru neytt
mann tii að gleyma öllu öðru. —
Þegar maður leikur sér við þau,
verður að hafa allan hug á leikn-
um og verða aftur börn. Þér mun-
nð sjáifsagt ekki trúa því, þegar
ég segi yður, að ég er snilling-
ur í því að búa til svifflugvélar
úr pappa. Við eigum hei'la flug-
véiasveit heima í barnahei’berg- I
inu“.
Katarina endaði samtal sitt við
Kurt Alm og sneri sér hlæjandi
að Roif.
„Það var gaman að okkar góði
læknir gat komið þér í svona gott
skap“, sagði hún. „Og það er
skemmtilegt að vita til þess, að
það er hægt að eiga ánægjulega
stund saman án þess að þurfa
endilega að ræða sjúkdóma og
eymd. Ég er að minnsta kosti viss
um, að Tómasi mun vegna ágæt-
iega á deildinni yðar, Bergmann
læknir. Hann var svo hræddur við
spít-alann í fyrstu, en börn venj-
ast fljótt nýju umhverfi".
„Hún gerði það viljandi", hugs-
aði Súsanna gröm, þegar hún sá,
að Rolf varð aftur alvarlegur.
„Hún leiddi talið aftur að veikind
um af því að hún kærði sig ekki
um, að honum liði nota'lega í ná-
vist annarra en hennar sjálfrar".
Hléið var nú úti og þau urðu
samferða upp í tónlistarsalinn.
Katarina og Súsanna gengu á und
an karlmönnunum og Súsanna
leit snöggvast á hina ungu konu,
sem gekk við hlið hennar. Katar-
ina Hemmel var í raun og veru
fögur á að líta þetta kvöld. Lit-
urinn á kjólnum hennar olli því,
að meira bar á hinu svarta, slétta
hári, sem lá eins og blásvartur
hjálmur á höfðinu. Tveir stórir
gmaragða-eyrnalokkar vo-u eina
skrautið, sem hún bar. Það var
einfalt, en um leið mjög veíl út-
hugsað og ísmeygilegt.
Katarina horfði beint fram 1
fyrir sig, en það var eins og hún .
fyndi augnaráð Súsönnu.
„En hvað kióilinn yðar er fal-
legur, Bergmann læknir", sagði i
hún. „Það hlýtur aV vera dásam-
legt fyrir koj» .. í svo erfiðu starfi,
að geta látið eftir sér stöku sinn-
um að líta fallega út. Að vera al-
gerlega kona, á ég við. En þér
hafið sjálfsagt ekki oft tíma til
þess“.
Súsanna gat ekki -að sér gert
að hlæja.
„Við vinnum nú ekki allan sól-
arhringinn“, sagði hún. „Jafnve.
við læknarnir höfum okkar frí-
tíma og reynum að njóta þeirra
sem bezt“.
„Já, þér eruð líka svo ung enn-
þá“. Katarina virtist mjög skiln-
ingsgóð. „Það væri ómannúðlegt
að neyða yður til að taka starf
yðar alltof hátíðlega".
Þau voru nú komin að dyrunum
og Súsanna gat ekki svarað áður
en þau kvöddust og gengu tii
sæta sinna, hvort í sinni sætaröð.
En allt í einu mætti hún augna-
ráði Rolf Agréus og las í því þegj-
andi skilning.
„Við hittumst í sjúkrahúsinu á
morgun, Bergmann læknir“, sagði
hann og hneigði sig lítillega fyrir
henni. „Ég hef þar að auki lofað
Tómasi að heimsækja hann eins
oft og hægt er“.
„Já, Tómas er ekki erfiður,
nema þegar hann vonast eftir yð-
ur og þér bregðizt honum“, sagði
Súsanna hlæjandi.
Þegar tónlistin byrjaði aftur,
fann Súsanna, að hún átti enn
örðugra með að hafa hugann við
hana. Hún var undarlega ergileg,
þegar hún hugsaði um hina stæri-
látu framkomu Katarinu Hemmel.
Var hún tilvonandi frú Agréus?
Það leit að minnsta kosti út fyr-
ir, að hún sjálf væri ekki í vafa
um það. Rolf Agréus var áreiðan-
lega mjög eftirsótt mannsefni og
gat áreiðanlega, ef hann vildi, val-
ið og hafnað að vild sinni. Og ef
hann veldi Katarinu Hemmel sér
fyrir seinni konu, þá var það auð-
vitað af því að honum þótti vænt
um h-ana og mat hana mikils.
„Hún er kvenmaður í lagi, þessi
Katarina Hem.nel“ sagði Kurt á
heimleiðinni, „og ég sá það á svip
hennar, að þú varst fullgildur
keppinautur hennar, kæra Sús-
anna. Það er í rauninni mjög
mikið hól, en þú skalt samt gæta
þín. f kvöld dró hún inn klærnar,
en einn góðan veðurdag koma þær
í ljós, og þá klórar hún“.
,,Já, vesaiings önnum kafinn
læknir getur alls ekki fylgzt með,
Kurt“, sagði Súsanna hlæjandi.
„Við getum alls ekki annazt ann-
að en starf okkar, ef við eigum
að gegna því sómasamlega. Þ-að
gaf hún mér líka í skyn“.
„Þú varst líka alltof falleg í
kvöld, í þessum kjól. Það var það,
sem kom henni til uð hvessa klærn
ar, því að hún gat ekki látið sig
einu gilda, þar eð þú værir mein-
laus. Treystu því, sem ég segi í
þessu efni, læknir minn. Ég hef
mína reynslu“.
spyrja lækninn", byrjaði hún stam
ai.di, „ég á við, hvernig kemst
maður að raun um, hvort maður
er hæfur til hjkrunarstarfsins?
Um daginn var skurðaðgerð og 'g
— ég var víst of þreytt“.
Súsanna hló og horfði vingjarn-
lega á hana.
„Já, leið yfir yður, ég tók eftir
því. En það var líka fyrsta stóra
skurðaðgerðin, sem þér voruð við,
var það ekki?“
„Jú, svaraði unga stúlkan feim
in, „það var hræðilega sneypu-
legt. Allir hljóta að hafa álitið
mig mjög duglausa. Þess konar
— Þykir yður eins vænt um tónlist og mér, Bergmann lækn-
ir? spurði Roif. — Tónlistin hjálpar mér til að hugsa ekki um
neiu, og þess þarf maður stundum með.
„Ég þakka fyrir gullhamrana",
svaraði Súsanna, „en mér er það
reyndar alveg Ijóst, að í sam-
anburði við Katarina Hemmel er
ég ekki annað en litlaus einstakl-
ingur, sem gegnir skyldustörfum".
En skyndilega vildi hún þó ekki
trúa því sjálf.....
Það var farið að rigna og drop-
arnir lömdu rúðurnar. Súsanna
varpaði öndinni, sneri sér frá
glugganum og bjó sig til að fara
inn í skurðstofuna. Þegar hún
var komin inn í litla forherbergið
og var farin að bursta hendurnar
undir vatnsbununni, var hurðin
opnuð og ungur hjúkrunarnemi
kom inn.
„Trufla ég ]ækninn?“ spurði
hún og hið kringluleita andlit
hennar bar vott um svo mikinn
taugaóstyrk að Súsanna komst
við.
„Nei, alls ekki. Ætluðuð þér að
tala við mig?“
„Já, ég — mig langaði að
má náttúrlega ekki koma fyrir“.
„Það gerir það nú s-amt við og
við“, sagði Súsanna vingjarnlega.
Þér megið ekki halda, að þér séuð
sú fyrsta. Margar af deildar-
hjúkrunarkonunum okkar hafa
byrjað starfsferil sinn með dá-
litlu snöggu yfirliði, að ég nú ekki
tali um alla hina ungu lækna-
nema, sem hafa þotið út úr skurð-
stofunni, þegar skurðlæknirinn
fór að beita hnífnum".
„En ef það kemur fyrir aftur,
hvað þá?“ Hinn ungi nemandi var
enn mjög kvíðinn á svipinn. „Ég
á að vera viðstödd nú eftir augna-
blik og ég vil helzt kreista aftur
augun og opna þau ekki fyrr en
allt er afstaðið".
„Það kemur ekki fyrir aftur",
sagði Súsanna hughreystandi. —
„Þér skuluð einmitt beina athygl-
inni að því, sem skurðlæknirinn
gerir, í stað þess að reyna að
gleyma því. Eigið þér að vera inni
hjá mér?“
L
ú
6
1) Markús og Davíð þeysa að
fjánni, þar sem Navaho-indián-
arnir eru að búa sig undir að
koma Anda fyir kattarnef.“
2) „Göngugarpur! láttu þá
hætta þessu“, hrópaði Markus.
„Það er of seint, Markús. Fólk
mitt mun ekki hlusta á þig fram-
ar.“
„Já, það var þess vegna sem
ég vildi spyrja yður, hvort það
væri heimskulegt af mér að fara
þangað inn. Ég ætti ef til vill held
ur að bíða dálítið. .. .“
„Ef þér ekki farið inn núnr.,
munuð þér aldrei geta gert það“,
sagði Súsanna ákveðin. „Það er
aðeins einfaldur botnlangaskurð-
ur, og þér munuð geta skilið allt,
sem ég geri og áreiðanlega þykja
það fróðlegt. Þér farið aldrei að
leita yður að allt annarri atvinnu
vegna lítils yfiriiðs. Þér ætlið að
reyna að verða hjúkrunarkona, er
ekki svo?“
„Já, það er mín eina ósk“, svar-
aði unga stúlkan og var hátíðleg
á svipinn. „Móðir mín var hjúkr-
unarkona á unga aldri og hún
hefur alltaf talað svo um það
starf, að það væri köllun. Ég
myndi alls ekki þora að koma
heim og segja frá því, að ég gæti
ekki stundað námið. En nú skal
ég ekki tefja lækninn lengur. —
Fyrirgefið ónæðið og þökk fyrir
ráðlegginguna".
Hinn ungi hjkrunarnemi hvarf
eins fljótt og hún kom, og Sús-
anna horfði á eftir henni með litlu
samúðarbrosi. Svona ung, áreið-
anlega ekki meira en 18 ára og
samt svona skyldurækin. — Hún
myndi vafalaust verða dugleg
hjúkrunarkona með timanum. Ef
til vill myndi hún eyða ævinni í
sjúkrastofunni og á hvítum göng-
um eða í starfi héraðshjúkrunar-
konu einhvers staðar uppi í sveit.
Dyrnar opnuðust og hjúkrunar-
kona.kom inn til þess að hjálpa
Súsönnu í sloppinn og til að láta
á sig hanzkana.
„Er læknirinn búinn?“
„Já, er sjúklingurinn tilbúinn?"
Súsanna rétti gætilega fram hand
leggina +il þess að komast í slopp-
inn .
„Já, sjúklingurinn er tilbúinn",
svaraði hjúkrunarkonan, hjálpaði
Súsönnu að láta á sig hanzkana
og fór og opnaði dyrnar.
aHUtvarpiö
Fimnitudagur 20. nóvember:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 Á frívaktinni — sjó-
mannaþáttur (Guðrún Erlends-
dóttir). 18,30 Barnatími: Yngstu
hlustendurnir (Gyða Ragnarsdótt
ir). 18,50 Framburðarkennsla í
frönsku. 19,05 Þingfréttir. Tón-
leikar. 20,30 Spurt og spjallað í
útvarpssal: Þátttakendur eru
Þórunn Elfa Magnúsdóttir rithöf-
undur, Gísli Halldórsson verkfræð
ingur, Gunnar Dal rithöfundur og
Sigurður Ólason hæstaréttarlög-
maður. Sigurður Magnússon full-
trúi stjórnar umræðunum. 21,30
Útvarpssagan: „Ú tnes j ame.in“;
XII. (Séra Jón Thorarensen). —
22,10 Kvöldsagan: ,,Föðurást“ eft
ir Selmu Lagerlöf; XV. (Þórunn
Elfa Magnúsdóttir rithöfundur).
22.30 Sinfónískir tónleikar: Frá
tónleikum Sinfóníuhljómsveit-ar
íslands í Þjóðleikhúsinu 11. þ. m.;
síðari hluti. Stjórnandi: Hans
Antolitsch. 23,00 Dagskrárlok.
Fösludagur 21. nóvember:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
18.30 Barnatími: Merkar uppfinn
ir.gar (Guðmundur Þorláksson
kennari). 18,55 Framburðar-
kennsla í spænsku. 19,05 Þing-
iréttir. — Tónleikar. 20,30 Dag-
legt mál (Árni Böðvarsson kand.
mag.). 20,35 Kvöldvaka: a) Gutt-
ormur skáld Guttormsson áttræð-
ur. — Finnbogi Guðmundsson
kand. mag. flytur erindi um Gutt-
orm og Óskar Halldórsson kenn-
ari les úr Ijóðum hans. b) Is-
lenzk tónlist: Lög eftir Sigurð
Helgason (plötur). c) Erindi: —
Með íslenzkum skáldum í Kaup-
mannahöfn eftir aldamótin (Egg-
ert Stefánsson söngvari). 22,10
Kvöldsagan: „Föðurást" eftir
Selmu Lagerlöf; XVI. (Þórunn
Elfa Magnúsdóttir rithöfundur).
21.30 Á léttum strengjum:
Frank Petty tríóið leikur (plötur)
23,00 Dagskráriok-