Morgunblaðið - 18.10.1959, Blaðsíða 20

20
MORCUNBLAÐ1Ð
Sunnudagur 18. okt. 1959
Áður en lögregluþjónarnir
gátu komizt fram hjá Verneuil
og Anton gegn um framherberg-
ið og inn í stofuna, hljóp Zenta
gegn um hið stóra, tómlega her-
bergi að opnum glugganum og
sveiflaði sér upp á gluggakist-
una í einum svip. Anton sýndist
hún snúa sér við enn einu sinni
eins og sá, sem lítur snöggvast
á áhorfend irna áðui en hann fer
út af leiksviðinu. Því næst hvarf
hún úr gluggakistunni og úti
fyrir glugganum var ekki annað
en náttmyrkrið í Leopoldville.
Án þess að mæla orð fáru lag-
regluþjónarnir út úr salnum og
hlupu niður stigana. Verneuil
varð hvumsa og horfði á eftir
þeim, en hann virtist ekki þurfa
að flýta sér. Hann leit frá glugg-
anum á Anton, frá Anton á borð
ið með opna stálkistlinum og af
honum aftur á gluggann.
„Það er bezt að þér komið með
mér þegar í stað“, sagði hann.
Á meðan þeir fóru niður aft-
ur í lyftunni, braut Anton ákaft
heilann um, hvernig hann ætti að
skýra aðstæðurnar fyrir lögreglu
stjóranum. Sá ,sem afsakar sig,
ásakar sig. Hins vegar varð hann
þó að segja Verneuil, að hér væri
um hræðilegan misskilning að
ræða. Á meðan hann var að
hugsa um þetta, hvarf Vera ekki
úr huga hans. Honum var sama
um, hvað Verneuil hugsaði og
hvað um sig yrði. Hvað myndi
Vera hugsa? Hvað myndi verða
um hana?
Þeir gengu hvor við annars
hlið fyrir götuhornið.
Þvergatan, sem salarglugginn
sneri út að, var líka vel lýst.
Anton datt í hug, að hún hefði
átt heima í góðu umhverfi, ágætu
umhverfi.
í ljósi hinna björtu bogalampa
sást allt nákvæmlega, lögreglu-
þjónarnir, sem lutu yfir líkam-
ann, hinn önnum kafni, litli lög-
reglustjóri, hinn hvíti Mercedes
bíll, sem var þar í grennd og lík-
ið, sem lá á götuhellunum. Hinn
græni kvöldkjóll var eins og lík-
klæði. Þótt furðulegt væri, þá
var höfuðið ekki skaddað. Aug-
un voru galopin. Munnurinn var
opinn. Andlitið eins og á vesælu,
ljótu skemmtifífli.
Verneuil gaf fyrirskipanir, sem
fóru inn um annað eyrað og út
um hitt hjá Anton. Því næst
sneri hann sér að Anton:
„Komið þér“, sagði hann. „Bif
reiðin mín bíður þarna hinum
megin“.
Það var ekki fyrr en um há-
degi daginn eftir, að Vera frétti
það, sem gerzt hafði um nóttina.
I morgunblöðunum var ekkert
um sjálfsmorð söngkonunnar í
næturstofunni og handtöku
mannsins, sem þekktur var í Leo
poldville með nafninu Antóníó.
Vera hafði sofið nærri því ekki
neitt um nóttina. Hún hafði beð-
ið eftir því til miðnættis, að An-
ton hringdi. Þegar hún loksins
var háttuð, bylti hún sér stund-
um saman í rúminu. Hún fann
það á sér, að eitthvað hafði kom-
ið fyrir. Hún ætlaði að fara á
fætur og aka til íbúðar Antons,
en hún hratt þeirri fráleitu hugs-
un þegar frá sér aftur. Hún
kveikti, reyndi að lesa og hlust-
aði eftir símanum. Þegar hún
loksins sofnaði undir morgun,
fékk hún martröð. Hana dreymdi
nóttina, sem Hermann var myrt-
ur. En þegar hún hljóp út í nátt-
myrkrið, þá var það lík Antons,
en ekki Hermanns, sem lá undir
trénu. Henni heyrðist hlátur frá
gluggunum í húsinu. Það líktist
rödd Lúlúu. Henni tókst að
vakna og þá heyrði hún ekki
lengur neina rödd. Draumurinn
var á enda, en hún lá lengi í rúm
inu eins og hún væri stirðnuð.
Um morguninn varð hún óró-
legri með hverri stundinni sem
leið. Það var sunnudagur og börn
in voru heima. Hún svaraði
spurningum þeirra annars hug-
ar. Hún leit eftir því, þegar látið
var ofan í töskurnar, — því það
var farið að láta ofan í töskur
fyrir nokkrum dögum í húsinu á
Mont Leopold-Vue. En henni var
ekki ljóst, hvað hún var að gera.
Henni fannst hún sífellt heyra í
símanum og hún gekk fram og
aftur í herbergjunum eins og dýr
í búri.
Svo var það loksins rétt fyrir
hádegisverð, sem þegar var bor-
inn á borðið, að síminn hringdi.
Hún ýtti stúlkunni til hliðar og
tók sjálf upp heyrnartækið.
Snöggvast fannst henni hana
vera ennþá að dreyma.
Það var rödd Lúlúu.
„Frú Wehr?“
„Já“.
„Það er Lúlúa. Ég bið yður að
gleyma öllu, sem þér hafið hugs-
að um mig“.
„Já, já. Haldið þér áfram“.
„Það er búið að taka Anton
fastan“.
„Hvað eruð þér að segja?“
„Zenta steypti sér út um glugg
ann í nótt, í íbúðinni sinni. Hún
er dáin. Anton var tekinn fastur,
af því að hann var hjá henni“.
„Anton hjá Zentu?“
Hún gat ekki haldið áfram að
tala. Hún varð að gera eitthvað
! til þess að vakna. Þetta hlaut að
J vera ný martröð.
„Þér verðið að gera eitthvað
þegar í stað“, hélt Lúlúa áfram.
Hún var stillt að heyra. „Það er
allt saman hræðilegur misskiln-
ingur. Ég er búin að senda skeyti
til Sewe prests. Ég verð að tala
við.yður".
„Hvar eruð þér?“ sagði Vera
að lokum.
„Nálægt íbúð minni, en ég get
verið komin inn í borgina eftir
klukkutíma. Ég hitti yður í „Café
des Voyageurs“. Það er að segja
— framan við kaffihúsið, því ég
má ekki fara þangað inn“.
„Ég kem þangað“.
„Guð blessi yður“, sagði stúlk-
an.
Vera hengdi heyrnartólið á.
Börnin voru farin að matast.
Þau fundu bæði á sér þegar í
stað, að eitthvað hafði komið fyr
ir. Ógæfan, sem dunið hafði yfir
fjölskylduna, hafði skerpt athygli
þeirra. Þau stukku upp frá borð
inu og flýttu sér til móður sinn-
ar.
„Hefur eitthvað komið fyrir,
mamma?“ spurði Silvía.
„Nei, nei, ekkert, barnið mitt“.
„Jú, ég veit það“, sagði Pétur.
„Farið þið nú að borða aft-
ur“.
„Ætlar þú ekki að borða með
okkur?“
„Nei, ég verð að fara út. En
ég kem rétt bráðum aftur“.
Hún gat nú ekki verið með
bömunum. Hún gekk upp í svefn
herbergið sitt ogopnaði fataskáp
inn. Hún vissi ekki, hvers vegna
hún opnaði hann. Hún var ekki í
neinum götubúningi, en hún gat
ekki haft fataskiþti. Hún lét fall
ast á rúmið.
Zenta hafði framið sjálfsmorð.
Anton hafði verið hjá henni og
hann var handtekinn. Hún endur
tók orð Lúlútt, en hún skildi þau
ekki. Hvers vegna hafði Zenta
ráðið sér bana? Hvers vegna
hafði Anton verið hjá henni. —
Hvers vegna höfðu þeir tekið
Anton fastan?
Eintómar spurningar en ekkert
svar. Hún fór að athuga sjálfa sig
nærri því eins og hún væri önn-
ur persóna, sem gengi við hlið-
ina á sér.
Og þá gerðist það að yfir Veru
kom undarleg tilfinning, sem hún
hafði aldrei orðið vör við áður.
......gparið yður hlaup
6 xolUi margra vc.Tzlama'
«ÚL
Á ÖILöM
tfWI!
- AusturstraeCi
Það var leyndardómsfull tilfinn-
ing, öryggistilfinning, sem hún
kannaðist ekki við. Hún var ekki
hrædd lengur. Var það vegna
þess, að hún væri orðin sljó fyrir
slysum og hörmungum? Var það
vegna þess, að taugakerfi henn-
ar væri orðið dofið vegna hræðsl
unnar, sem hún hafði fundið til
nærri stöðugt, síðan hún kom til
Leopoldville?
gjíltvarpiö
Sunnudagur 18. október
9.30 Fréttir og morguntónleikar —•
(10.10 Veðurfregnir): —
a) Svíta nr. 2 í h-moll fyrlr
flautu og hljómsveit eftir Joh.
Sebastian Bach. Hátíðarhljóm-
sveitin 1 Prades leikur. Ein*
leikari: John Wummer. Stjóm-
andi: Pablo Cacals.
b) Konsert fyrir sembal 1 C-ddr
eftir Bach- Vlvaldi. Sylvia
Marlow leikur.
c) „A leiði Couperins** (Le tom-
beau de Couperin) eftir Mau*
rice Havel. Hobert Casadesua
leikur á píanó.
d) Sinfónía nr. 1 í C-dúr eftir
Bizet. Sinfónluhljómsveitin 1
Bamberg leikur. Fritz Lehmann
stjórnar.
11.00 Messa i Dómkirkjunni. I Reykja-
vík (Prestur: Séra Jón Auðuna
dómprófastur: organleikari: Dr.
Páll Isólfsson).
12.15 Hádeglsútvarp.
13.15 Guðsþjónusta Fíladelfíusafnaðar-
ins i útvarpssal. — Asmundur
Eiríksson prédikar. Kór og kvart
ett safnaðarlns syngja undir
stjórn Arna Arinbjarnarsonar.
15.00 Miðdegistónleikar:
a) Frá tónleikum Slnfónihljðm-
sveitar Tslands í Þjóðleikhús-
inu 6. þ. m. Stjórnandi: Wil-
helm Bröckner Röggeberg.
Hljómsveitin leikur Concerto
grosso nr. 2 eftir Handel og
Siegfried-Idyll eftir' Wagner.
b) Lamoureux-hljómsveitin leik-
ur undir stjórn Jeans Foumet
„Pastorale'*-svítu eftir Emanu-
el Chabrier.
16.00 Kaffitíminn: Hilde Göden syng-
ur vlnsæl óperettulög.
16.30 Veðurfregnir. — Sunnudagslðgin.
18.30 Barnatími (Steindór Hjörleifs-
son. leikar).
a) Leikþáttur: „Naglasúpan**.
b) Sögurnar „Kóngsdóttirin og
tröllkarlinn", Kalla-saga" og
„Gullhellirinn": XII. lestur.
c) Gamall kunningi kemur I
heýnsókn.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tónleikar: Andrés Segovla leik-
ur gítarlög.
19.45 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.20 Raddir skálda: Ur verkum Ein-
ars Braga. Höfundurinn les Ijóð,
Jóhann Hjálmarsson Ijóðaþýðing
ar og Magnús Torfi Olafsson
þætti um nútímaljóðagerð.
21.00 Tónleikar: „Kindertotenlieder",
lagaflokkur eftir Gustav Mahler.
Dietrich Fischer-DIeskau söngv-
ari og Fílharmoníuhljómsveitin
í Berlín flytja; Rudolf Kempe
stjórnar.
21.30 Ur ýmsum áttum (Sveinn Skorrl.
Höskuldsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnlr.
22.05 Danslög.
23.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 19. október
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir,
tilkynningar). .— 16.30 Veðurfr.
19.00 Tónleikar. — (19.25 Veðurfr.).
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Einsöngur: Axel Schiötz syngur
dönsk sönglög.
20.50 Um daginn og veginn (Sigurður
H. Olafsson verzlunarstjóri).
21.10 Tónleikar: Islenzk tónverk fyrir
píanó. Islenzkir einleikarar flytja,
21.30 Utvarpssagan: Garman og Worse
eftir Alexander Kielland. XIX.
lestur (Séra Sigurður Einarsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Búnaðarþáttur: Frá búfjárrækt-
arstöðinni á Lundi. Gísli Krist-
jánsson ritstjóri ræðir við Jónas
Kristjánsson mjólkurbússtjóra,
Olaf Jónsson ráðunaut og Sigur-
jón Steinsson bústjóra.
22.30 Kammertónleikar: Fiðlukonsert
• eftir Alban Berg. Cleveland
hljómsveitin leikur. Einléikari er Louis
Krasner og stjórnandi Artur Rod-
zinsky.
23.00 Dagskrárlok.
Þriðjudagur 20. október
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. — 8.0ð
Tónleikar. — 8.30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
tilkynningar).
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir
og tilk.), — 16.30 Veðurfregnir.
19.00 Tónleikar. — (19.25 Veðurfr.).
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.10 Stjórnmálaumræður vegna Al-
þingiskosninganna 25. og 26. okt.;
fyrra kvöld. Ein umferð, 45 mín.
til handa hverjum framboðs-
flokki. — Röð flokkanna:
Alþýðubandalag
Þjóðvarnarflokkur
Framsóknarflokkur
Alþýðuflokkur
S j álf stæðisf lokkur
Dagskrárlok laust fyrir miðnættL
Gróðrastöðin við Miklatorg
— Sími 19775.
er merki
vundlótra
húsmæðru
Andi horfir hrifinn á Depil
gleypa í sig matinn. Þegar hann
er orðinn saddur leggur hann upp
í rannsóknarferð um búgarðinn.
Hann æðir u mmeðal hænsnanna
í von um skemmtun.