Morgunblaðið - 20.12.1959, Síða 9

EUEKTHOUJX
Hrærivélar
Bónvélar
Ryksugur
Loftbónarar
Einkaumboðsmenn:
Hannes Þorsfeinsson & Co.
Gunnar Dal:
Októberljóð
Fjölþættasta og fallegasta Ijóðabók
ársins. Knginn ljóðaunnandi. Islendingur,
mun láta bókina fram hjá sér fara, því
i henni er að finna margt það bezta, sem
ort er og þýtt á síðustu árum.
151 bls. Kr. 135.00 ib.
Þeir sem hafa hug á að tryggja sér
þessar óviðjafnanlegu heimilisvéiar til
jólagjafa í ár, eru vinsamiegast beðnir
að hafa samband við oss sem fyrst.
í>etta eru einustu heimilisvélarnar af
sliku tagi sem hafa 2*4 árs ábyrgð.
Sunnudagur 20. des. 195b
MOKGVlSfíLAÐlÐ
Guðrún Hermannsdóttir
Eggert Pálsson
að ég hef aldrei séð né heyrt
prestverk virðulegar og trúarleg
ar framkvæmd en af honum.
Hann hafði svo fagurt tón-
lag og svo fallega rödd um
leið og því fylgdi sú hjartans
einlægni, er fylgir sanntrúuðum
manni, sem vill af fremsta megni
breiða út ríki drottins. Ræður
hans voru fluttar af einlægni og
viðkvæmni með áminningum til
safnaðarins um að hann væri
vakandi í trúnni og leitaðist við
á allan hátt að ganga á Guðs vegi
Sr. Eggert fermdi mig og bjó
mig undir ferminguna. Ég man |
vel, hve hann lagði mikla rækt i
við okkur fermingarbörnin. Ég
man, að hann sagði: — Þið eruð
ung og óreynd. Heimurinn hefur,
upp á svo margt að bjóða, sem
getur leitt ykkur á villigötur.!
Munið því alltaf, þetta sem þið
eruð nú að læra. Kristur er ljós-
Hjónin, sem breiddu birtu og
yl yfir blessaða Fljótshlíðina
góðgerðir hjá prófastshjónun-
um. Þar voru hlaðin borð með
allskonar „bakkelsi" í hlýju húsi
°g hlýjum móttökum. Þágekk frú
Guðrún um beina broshýr, til að
sjá um, að allir fengju að njóta
af því sem fram var reitt. Á með-
an setið var undir borðum, ræddi
prófastur við bændur um bú-
skapinn og v’eðrið, hlustaði eftir
áhugamálum þeirra og lagði
þeim holl ráð. Þetta voru ógleym
anlegar stúndir og hver fór
heim til sín, hresstur á sál og
líkama.
Að endingu langar mig til að
geta hér atviks úr lífi prófasts-
hjónanna í samskiptum þeirra
við sóknarbörn sín:
Foreldrar mínir voru fátækir.
Faðir minn var að fara í verið
að sækja sjó í Vestmannaeyjum.
Móðir mín sat eftir heima og
gætti bús og barna.
Það var á útmánuðum rétt fyr-
ir páska, að móðir mín átti ekkert
að borða, nema mjólkina úr kún-
um og kveið því fyrir því að
hafa ekkert úr mjöli og heldur
ekkert kaffi um hátíðina.
Þá var það á sólbjörtum degi,
að prestshjónin sendu vinnu-
mann sinn með byrði á baki, aff
færa okkur kaffi, sykur og mjöl
bæði í grauta og kökur. Þenna*
dag man ég meðan ég lifi. Er
sendimaður var farinn, sá ég að
móðir mín var að gráta.
Að lítilli stundu liðinni segir
móðir mín: Nú ætla ég að lesa
í hugvekjunum og þakka Guði og
þessum góðu hjónum, því nú get-
um við verið glöð um páskana.
Ég veit að nútíminn skilur
ekki þá tíma, sem voru fyrir
fimmtíu árum. Fljótshlíðin hefur
lengstum átt því láni að fagna að
eiga góða og göfuglynda kenni-
menn og vil ég í því sambandi
nefna fjóra prófasta Tómas Sæ-
mundsson, Skúla Gíslason, Egg-
ert Pálsson og Sveinbjörn Högna
son, sem nú er prestur þar. Þeir
hafa allir miðlað af minni mennt-
un og lagt fram lífsorku sína til
blessunar þessari fögru sveit.
Nói Kristjánsson.
MIG langaði að minnast hér með
nokkrum orðum merkishjóna,
sem nú eru bæði gengin, þeirra
sr. Eggerts Pálssonar og frú Guð-
rúnar Hermannsdóttur, sem sátu
fyrsta fjórðung þessarar aldar
að Breiðabólsstað í Fljótshlíð. Nú
þegar árin færast yfir mig finn
ég æ betur, hvað ég á þessum
göfugu hjónum mikið að þakka
og langar mig með þessum fátæk
legu orðum að láta í ljós þakk-
læti mitt, enda fróðlegt fyrir
yngri kynslóðina að heyra frá
liðnufn tímum.
Ættir þessara merkishjóna er
óþarft að rekja. Það hefur áður
verið gert og eru þær landskunn-
ar fyrir andans þroska og göfug-
mennsku. Ég ætla þó aðeins að
geta eftirfarandi:
Eggert Pálsson var fæddur á
Meðalfelli í Kjós 6. október 1864.
Foreldrar hans voru Páll Einars-
son gullsmiður og bóndi þar, síð-
ar í Sogni og kona hans Guðrún
Magnúsdóttir Waage frá Stóru-
Vogum. Eggert varð stúdent 1886,
lauk guðfræðiprófi 1888, var veitt
ur Breiðabólsstaður 6. júlí 1889.
Prófastur í Rangárvallasýslu var
hann frá 1918 og þingmaður
Rangæinga 1902—’19 og 1924—
1926. Hann lézt í Kaupmanna-
höfn 6. ágúst 1926.
Kona hans Guðrún Hermanns-
dóttir var fædd að Velli 18. marz
1866, dóttir Hermanns Johnsens
sýslumanns í Rangárþingi og
konu hans Ingunnar Halldórs-
dóttur. Margir f ætt Guðrúnar
Hermannsdóttur hafa gengið
mentaveginn og orðið miklir at-
kvæðamenn. Þau Eggert og Guð-
rún giftust 18. júlí 1889 og hófu
þá búskap að Breiðabólsstað. Frú
Guðrún andaðist sl. sumar
Þau hjón eignuðust eignuðust,
eina dóttur, Ingunni. Hún gift-
ist Óskari Thorarensen. Uppeldis-
dóttir þeirra Ástríður, giftist
Skúla Thorarensen. Menn þeirra
voru bræður, Þorsteinssynir frá
Móeiðarhvoli. þeir eru nú báðir
dánir, en konur þeirra og börn
búa í Reykjavík. Og eru börn
þeirra eins og stofninn sannkall-
að sómafólk og vel menntað.
Þær uppeldissystur Ingunn og
Ástríður voru framúrskarandi
vel að sér og listgefnar og svo
prúðar í allri framgöngu að vakti
sérstaka eftirtekt og máttu marg-
ar af læra. Öll þessi ætt hefur
eignazt þann þroska að vera yf-
irlætislaus, er sýnir góðhug til
þeirra er minna mega sín.
Það er mjög fagurt á Breiða-
bólsstað. Eyjafjallajökull í tign
sinni með hvíta jökulbunguna, er
minnir á hreinleikann. Þá Vest- J
mannaeyjar í suðri, oft í svo
yndislega fögrum bláma, að þær I
verða ógleymanlegar, hverjum
þeim er sér þær í þessum hátíða-1
búningi. Á æskuárum mínum I
sóttu vinnumenn og stöku heim-
ilisfeður sjó þangað. Þá var oft
horft til Eyja með hlýjum huga.
Fljósthlíðin er ein af fegurstu
sveitum þessa lands með blágresi,
og berjalautir, silfurtæra læki og
syngjandi fossa. Ég býst við,
að allt þetta með góðum gáfum
prófastshjónanna hafi haft áhrif
á starf þeirra, að veita menningu J
um sveitina og tendra trúarljós-
in í sóknunum, en i því samein-
uðust þau svo hjartanlega söfn-
uði sínum í gleði og sorg.
Ég vona, að það verði ekki litið
svo á, að ég sé að slá skugga
á aðra presta, þó ég sóknarbarn
sr. Eggerts segi meiningu mína,
ið og lífið og vegurinn til sannr-
ar sælu. Og þegar þið eldist mun- J
ið þið komast að raun um þennan
sannleika.
Einnig man ég fermingardag-
inn. Hann bað svo innilega fyrir
framtíð okkar barnanna. Ég held,
að hann hafi borið kvíðboga fyr-
ir því, að við börnin myndum
gleyma því allra nauðsynlegasta
í ölduróti þessa heims, að Jesús
er vegurinn til himinsins heim.
Sr. Eggert var mikið glæsilegur
maður og karlmenni. En þá hann
hann var með okkur börnunum,
gerði hann sig sjálfan að barni
og leitaðist við að gera þær
stundir sem allra unaðslegastar.
Þegar sótt var kirkja að Breiða
bólstað, þá var venjulega sagt:
— Ég ætla til Staðarkirkju eða ég
ætla upp að Stað, út að Stað.
Það var fagurt að horfa heim að
Staðnum, reisulegar byggingar
og túnin fögur. Þau hjón bjuggu
góðu búi og bættu mikið jörðina.
Þau-voru elskuð og virt af sínum
sóknarbörnum.
Það var ekki síður þá en nú
að hlakkað væri til jólanna. Þá
voru ekki bílar og ekki heldur sið
skammdeginu. Við fórum gang-
andi og bárum með okkur sauð-
ur að fara á Ifestum til kirkju í
skinnsskó. Þeir voru með hvítum
við í kirkjunni.
Eitt mesta tilhlökkunerefni okk
ar barnanna á jólunum var það
að fá að fara til Staðarkirkju.
Hun var þá uppljómuð með kerta
ljósum. Og sr. Eggert sagði með
svo björtum hreim í röddinni: í
dai er frelsari fæddur, sem er
Ijós þessa heims.
Þá var allt svo hátíðlegt. Og
svo eftir þessa messu var sjálf-
sagt að ganga í bæinn og þiggja
Jólaskreytingar
Jólablóm
við höfum eins og áður mjög fjölbreytt úrval af
jólaskreytingum. Krönsum, skreyttum greinum og
krossum frá kr. 75.00. Kerti og ýmsar gjafavörur.
Pantið snemma.
Blóm oc| Grænmeti hf.
Skólavörðustíg 3 — Sími 16711 og Langholtsveg 128
i