Morgunblaðið - 01.05.1960, Blaðsíða 10

10
M O n r rr \ n r á m r>
Sunnudagur 1. maí 1360
1. maí - hátíðisdagur verkalýðsins
EinræðisEegar starfsaðferðir
kommúnista í verkalýðsfélögum
HLidruðu sameiginleg hálíða-
Köld samtakanna í dag
1. maí-hátíð í
Moskvu. Vopnii
tala.
I ÁRATUGI hefir verkalýður
margra landa haldið 1. mai há-
tiðlegan. Þann dag hafa laun-
þegar minnt þjóðirnar á þýðingu
starfa sinna, borið fram óskir
sínar og kröfur fyrir betri kjör-
um og auknu öryggi og um leið
minnt á mátt samtakanna.
Augljóst er, að samtök verka-
lýðsins eru nauðsynleg og hafa á
liðnum árum unnið þarft og þýð-
ingarmikið verk til að rétta hlut
þeirra, sem verst eru settir í þjóð
félögunum, enda hafa iýðræðis-
þjóðirnar skilið þetta nauðsyn-
lega hlutverk frjálsra verkalýðs-
samtaka og gert sitt til þess að
styðja starfsemi samtakanna með
því, að vernda þau með lögum og
skapa þeim margs kyns réttindi.
En þessi miklu réttindi sem
verkalýðssamtökunum hafa ver-
ið sköpuð, gera það að verkum,
að mikil ábyrgð er á þau lögð, að
þau hagi jafnan starfi sínu á
þann hátt fyrst og fremst, að það
horfi tíl heilla fyrir verkalýðinn
sjálfan. Því miður hefur það
allt of oft komið fyrir, að þessi
þýðingarmiklu og nauðsynlegu
samtök hafa verið misnotuð af
pólitískum ævintýramönnum,
sem hafa í engu látið sig skipta
hagsmuni samtakanna, heldur
notað þau, til þess eins að skapa
sér og vissum stjórnmálaflokkum
pólitisk völd.
KOMMÚNISTAR
OG VERKALÝÐSMÁL
Sérstaklega hafa kommúnistar
lagt á það mikla áherzlu, að ná
aðstöðu í verkalýðssamtökunum.
Hefur flokksstarf þeirra fyrst og
fremst beinst að því að skapa
flokknum völd í hinum einstöku
félögum ,
í öllum löndum hins frjálsa
heims, leggja kommúnistar sér-
staka rækt við þessa starfsemi.
Með skefjalausum áróðn og
skipulagðri leynistarfsemi hefur
þeim tekizt að ná völdum í ýms-
um þýðingarmiklum samtökum
launþega.
Þegar því marki hefur verið
náð, hafa kjaramálin gleymst eða
orðið að þoka fyrir hagsmunum
hins alþjóðlega kommúnisma.
Pólitísk verkföll hafa verið
skipulögð. Reynt hefur verið á
allan hátt að æsa til sundrungar
og óvildar milli launþega og
vinnuveitenda og ala á tortryggni
og fjandskap gegn ríkisvaldinu.
Þannig hefur starfsemi kommún
ista verið hjá lýðræðisþjóðunum.
En hvernig fara svo kommún-
istar að ráði sínu gagnvart verka
lýðnum í þeim ríkjum er þeir
stjórna? Hver eru réttindi verka-
lýðsins þar? Hvernig er með
verkfallsréttinn, samningsréttinn
og félagafrelsið? Allt er þetta af
numið og það einmitt af skoðana-
bræðrum þeirra manna, sem hæst
hrópa á torgum og gatnamótum
um fjandskap lýðræðisþjóðanna
við verkalýðinn.
UNDIR RÁÐSTJÓRN
I ríkjum kommúnismans eru
það stjórnarvöldin, sem ákveða
ein hvar hver fær vinnu og hvað
verðlag er hátt. Þau þurfa ekkert
tillit að taka til neinna hagsmuna
samtaka vegna þess, að þau eru
ekki til. Ef einhver mótmælir, er
hann einfaldlega fjarlægður og
gerður óskaðlegur.
Þetta er aðferð einræðisins,
hvort sem í hlut hafa átt komm
únistar eða nazistir. 1 augum
þessara einræðisherra er verka-
lýðurinn aðeins tæki sem nota
skal til að skapa sér völd og
áhrif.
1 þessu felst reginmunurinn á
lýðræði og einræði. Lýðræðið er
byggt upp á trúnni á manninn,
sem sjálfstæðan einstakling, sem
á að hafa leyfi til að láta skoð-
anir sínar í ljós og berjast fyrir
framgangi þeirra, ekki með hnefa
rétti og ofbeldi, heldur á lýðræð-
islegan hátt í frjálsum umræðum,
hvort sem er í ræðu eða riti. Ein-
ræðið þolir ekki gagnrýni né
frjálsa hugsun og byggir á vald-
inu einu.
LÝÐRÆÐI OG EINRÆÐI
Þessi mismunur kemur ef til
vill bezt fram 1. maí ár hvert.
í öllum frjásum löndum fær
verkalýðurinn að halda hátíða-
höld sín óhindrað. En þar sem
einræðið ríkir, eru það ekki
verkamenn sem fara um torgin,
heldur hverskyns vígvélar og her
menn gráir fyrir járnum.
Þegar þetta er athugað er bein-
línis furðulegt, að nokkur laun-
þegi skuli finnast meðal lýðræðis
þjóðanna, sem getur hugsað sér
að fylkja liði undir merkjum
kommúnista, því að um leið og
hann gerir það, er hann i raun
og sannleika að kalla yfir sig
ófrelsi og kúgun. Hann er að
biðja um það, að þau réttinli og
frelsi sem verkalýðurinn hefur
áunnið sér með alda langri og
harðri baráttu verði aftur at hon
um tekin. ,
Kommúnistar hér á landi hafa
í engu verið eftirbátar skoðanna-
bræðra sinna í öðrum löndum í
starfsaðferðum sínum í verkalýðs
samtökunum. Þeir hafa notað
þau verkalýðsfélög, sem þeir
hafa náð völdum í, sem flokks-
félög kommúnista. Trúir hús-
bændum sínum í Moskvu hafa
þeir krafist friðar og afvopnun-
ar á sama tíma og kommúnistar
hafa verið að leggja undir sig
bvert landið af öðru með vopna-
valdi. Þeir hafa krafizt frelsis
á sama tíma og hert hefur verið
á kúguninni í ríkjum kommúnis-
mans. Allt þetta hjal verður ekki
tekið alvarlega fyrr en kommún
istar sýna vilja sinn í verki, þar
sem þeir geta framkvæmt hann.
Ég geri ráð fyrir, að kommún-
istar þættust illa sviknir, ef
stjórnarvöld lýðræðisþjóðanna
ákvæðu einn daginn, að banna
alla frjálsa starfsemi verkalýðs-
félaganna, afnema verkfallsrétt-
in og settu þá menn í nauðungar
vinnu, sem hreyfðu mótmælum.
Þetta finnst öllum lýðræðis-
sinnum óhugsandi, en þetta er
einmitt það sem gerst hefur í
ríkjum kommúnista og mest er
lofað af hinum svonefndu „verka
lýðsleiðtogum" þeirra á meðal
lýðræðisþj óðanna.
ENGIN SAMLEIÐ
MEÐ KOMMÚNISTUM
Það hefur margsinnis komið í
ljós, að lýðræðissinnar eiga enga
samleið með kommúnistum í fé-
lagsmálum. Þar sem kommúnist-
ar hafa áhrif er 1. maí gerður að
nokkurskonar hersýningardegi
eins og á rauða torginu í Moskvu.
Allar kröfur dagsins eru fyrst og
fremst pólitískar og þjóna ákveðn
um tilgangi frá sjónarmiði
flokksins, þó annað sé stundum
látið fljóta með í blekkingar-
skyni. ,
Þetta hefur margsinnis skeð og
endurtekið sig á áþreyfanlegan
hátt nú í ár. Það var fullkomin
ásetningur lýðræðissinna að
reyna að sameina verkalýðssam-
tökin í höfuðstaðnum um hátíða-
höld dagsins, en til þess voru
kommúnistar ófáanlegir. Þeir
settu fram svo óbilgjarnar póli-
tískar kröfur, að engin leið var
að þeim að ganga. Þeir notuðu
meirihluta sinn í 1. maí-nefnd
verkalýðsfélaganna til að knýja
þessar kröfur fram, þrátt fyrir
það, að þeir vissu að það þýddi
ENN á ný er kominn 1. maí hátíð
isdagur verkalýðsins.
Ennþá einu sinni er ágreining-
ur í undirbúningsnefnd hátíða-
haldanna. Óbilgirni og þessi for-
herta fyrirlitning á skoðunum
annarra sem kommúnistum er í
blóð borin hefur enn einu sinni
klofið fylkingu verkalýðsins.
Guðjón Sigurðsson
Þessi klofningur er sérstaklega
átakanlegur fyrir samtök verka-
lýðsins í dag, þegar verkalýðsfé-
lögin standa mjög illa að vígi
gagnvart öðrum stéttum þjóðfé-
lagsins gagnvart ástsælm er-
lendra þjóða gagnvart aðgerðum
rikisvaldsins.
Alls staðar þar sem á hefur
reynt, hafa kommúnistar brugð-
izt fólkinu: þeir hafa alltaf tekið
afstöðu, sem miðast við hagsm«ni
hins alþjóðlega kommúnisma, trú
ir því markmiði sínu að brjót'a
niður þjóðfél. frjálsra Islendinga
með því að grafa undan íslend-
ingseðlinu og skapa nýja stétt
þræla, sem lúta boði og banni
frá Moskva.
Að verkalýðsfélögin standa
höllum fæti í dag gagnvart öðr-
um stéttum þjóðfélagsins má að
mestu skrifa á reikning komm-
ista. Þeir hafa t. d innan
verkalýðsfélaganna drepið stór
hagsmunamái fólksins eins
og lífeyrissjóð, sem búið var að
semja um við vinnuveitendur.
klofning um hátíðahöld dagsins.
Þess vegna eru „hátíðahöld" í dag
fyrirtæki þeirra kommúnista,
sem sett hafa hagsmuni flokksins
ofar hagsmunum launþega og
frekar kosið að sundra samtökun
um heldur en að sameina þau.
Þessi framkoma kommunista
sýnir að allt samstarf við þá,
er með öllu óhugsandi og að
verkalýðssamtökin verða aldrei
sameinuð í starfi fyrr en að áhrif
kommúnista verða þurrkuð út í
verkalýðsfélögunum. G.
Kommúnistar hafa af yfirlögðu
ráði látið bændastéttina vaða
uppi í þjóðfélaginu og draga til
sín með frekju mun meiri skerf
úr þjóðarbúinu en henni ber.
En kommum finnst þetta ágætt
Allt slíkt misrétti er vatn á þeirra
myllu. Þeir auka misrétti milli
stétta þjóðfélagsins með stétta-
baráttuni, skapa meiri glundroða
og þegar hann er orðinn nógu
mikill þá smeygja þeir þræla-
fjötrum.á þjóðina.
Gagnvart ásælni erlendra þjóða
hvort sem er á landi eða sjó
liggja þeir hundflatir og miða
ailt við hagsmuni húsbænda
sinna.
Aður en vinstri stjórnin tók við
völdum vantaði ekki kokhreyst-
ina. Herinn burt, strax, sbr. sam
þykkina frá 28. marz Þegar þeir
komust í vinstri stjórna þá var
þetta ekki nefnt. Það var eins og
tusku væri troðið í báða þeirra
ráðherra. Má vera að svo hafi
verð. En út yfir tekur þegar
þeir reka rýtinginn í bakið á ís-
lenzku þjóðinni í landhelgis-
málinu. Máttum við ekki búast
við þessu? Er ekki rýtingurinn í
gegnum Island, skjaldarmerki
Þjóðviljans? Hvað gera íslending
ar við landráðamenn? Er ekki
tími til kominn að þjóðin felli
dóm sinn yfir þessum erlendu
leiguverkfærum? Öllum þessum
spurningum getur hver sannur Is
lendingur svarað fyrir sig.
En það er staðreynd að eftir því
sem kommúnistar hamast meir
gegn hagsmunum íslenzku þjóð-
arinnar, því betur gengur þeim
að byggja hús og kaupa hús yfir
þessa líka þokkalegu starfsemi
sína! eins og allir Reykvíkingar
geta séð.
Gagnvart ríkisvaldinu hafa
kommúnistar tekið afstöðu með
eða móti eftir því hvort þeir eru
í stjórn sjálfir eða ekki án tillits
til hagsmuna verkalýðsins. I
vinstri stjórninni lögðu þeir
meiri álögur á verkalýðinn en
dæmi eru til í Islandssögunni
bæði fyrr og síðar og Þjóðviljinn
var þá alveg klumsa. Allt var
gott og indælt sem þeir gerðu,
þegar núverandi ríkisstjórn reyn
ir að leiðrétta álit íslenzku krón
unnar og forða frá efnahagslegu
hruni, þá spóla kommar svo gjör-
samlega og hafa aldrei heyrt
slíkt nefnt áður. Núna vilja þeir
að opinberir starfsmenn fái verk
fallsrétt. En meðan kommar voru
í stjórn máttu þessir hannibalar
eklci nefna þetta.
Allt eru þetta staðreyndir sem
ekki verða hraktar og það er ósk
mín til íslenzks verkalýðs á þess
um degi að fólkið megi bera gæfu
til að sjá í gegnum starfsemi
kommúnista og reka þá af hönd-
um sér og taka síðan ein-
huga saman höndum og vinna af
alefli að hinum fjölmörgu hags-
j munum og áhugamálum verka-
j lýðsins. Guðjón Sigurösson.
Halldór Þ. Briem:
Stjornarandstæðingar
treysta á þekkingarskort
KOMMÚNISTAR sjá ofsjónum
yfir lækkun tekjuskatts og af-
námi hans í sumum tilfellum.
Ktmur lækkunin þó launþegum
sérstaklega til góða ,þar sem þeir
vinna hjá öðrum og allt er gefið
upp. Lækkun tekjuskatts færir
mönnum, sem annars hefðu ekki
verið að leggja að sér og fengið
refsingu fyrir, hærri tekjur.
Eins og bent hefur verið á,
virðast sumir geta ráðið skött-
um sínum sjálfir með skattsvik-
um, en launþeginn yfirleitt ekki.
Þegar kaupgjald hækkar eins
og 1955 en kaupmáttur launa
minnkar að sama skapi í auk-
inni dýrtíð og þar við bætist
að með hærri krónutölu fóru
menn í hærri skattskala, borga
meiri skatta, þá er harla lítið
eftir. Þetta voru m. a. afleiðing-
arnar af verkfallinu 1955.
Samt sem áður var þetta ekki
Halldór Þ. Briem
Guðjón Sigurðsson form. Iðju:
Kommúnistar vilja brjota
niður þjóðfélag frjáisra
Islendinga