Morgunblaðið - 24.09.1960, Side 16

16
MORGVN11AÐ1Ð
Laugardagur 24. sepf 1960
ið allan bæinn eins og frekast
var unnt. Hýasintur, túlípanar og
páskaliljur þutu upp eins og gor-
kúlur. í friðsamlegum hliðargöt-
um þutu skopparakringlur og
marmarakúlur barnanna, með
undirleik hjólaskauta og hlaupa-
ban'da.
Vorið, sem hafði svo lengi látið
á sér standa, ýtti undir öll árs-
tíðabundin verzlunarviðskipti, og
rak fólk út á götuna. Vondaufir
kaupmenn, sem höfðu dag eftir
dag séð snjóinn dynja á glugg-
unum, sem þeir höfðu prýtt með
sumarhöttum, sterkum litum og
garðáhöldum, fengu nú svo mik-
ið að gera, að þeir bjartsýnustu
voguðu sér að andvarpa: „Ég
held við ætlum að hafa það af“.
Sonja, sem var ánægð og þreytt
eftir daglangt en ábatasamt strit
í litlu Parísarbúðinni sinni,
komst að þeirri niðurstöðu, að
hún ætti skilið að fara heim í
leigubíl, og hringdi svo til Phyll
is, áður en hún pantaði hann. Þeg
ar hún opnaði íbúðina brosti
hún, andaði ánægjulega að sér
matarilminum og gekk síðan út í
eldhúsið, til að forvitnast nánar
um matinn.
— Þú ert alltof þreytt til þess
arna, Phyllis, sagði hún. — Við
hefðum heldur átt að borða úti,
en úr því að þú ert búin að hafa
alla þessa fyrirhöfn, er ég sár-
fegin. Ég er glorhungruð:
— Það er ég líka. Við getum
borðað eftir fimm mínútur.
Sonja dokaði ofurlítið í dyrun
um, meðan hún var að taka af
sér nýja sumarhattinn. Það brá
fyrir viðkvæmni í augum henn-
ar, er hún horfði á litlu eldakon-
una.
— Ég held ég verði að fara að
verzla méð skrautsvuntur, sagði
hún og setti upp kunnáttusvip,
— en þó því aðeins, að þú viljir
verða sýningarstúlka hjá mér.
Ég sé strax, að engin svunta get-
ur farið vel eða notið sín á neinni
annarri, en margar konur eru
nægilega blindar til að halda, að
þær muni þá líka fara þeim sjálf
um vel. Þú hefur alveg dásam-
legan vöxt, væna mín.
— Æ . . réttu mér fatið þarna,
og flýttu þér svo inn, annars
verður maturinn kaldur.
Þessar tvær konur höfð’u strax
orðið beztu vinir, þegar þær hitt
ust af tilviljun í kapellu þrenn-
ingarkirkjunnar, fyrir fjórum
mánuðum. Sonja, sem hafði ver-
ið „einkaritari“ dómprófastsins
þá stundina, hafði séð þessa að-
laðandi ungu stúlku sitja í bið-
stofunni. Eftir vingjarnlegt við-
tal þeirra, hafði Sonja farið inn
til Harcourts og sagt: — Yndis-
leg ung stúlka, rúmlega tvítug.
Hún segir, að ég þurfi ekki ann-
að en segja, að Phyllis sé kom-
in.
—Þá veit ég hver hún er,
svaraði hann. Láttu hann koma
inn, og komdu svo sjálf aftur
eftir tuttugu mínútur.
Phyllis hafði gengið róleg inn
um dyrnar, þar sem hún hafði
svo oft beðið úti fyrir, þegar hún
var með móður sinni. Sonja, sem
hafði enga hugmynd um vináttu
gamla mannsins og Phyllis, hafði
opnað dyrnar og óneitanlega
hugsað sér gestinn ganga öðru-
vísi inn en raun varð á. Hún
varð svo hissa, er hún heyrði
grátkæft óp og sá stúlkuna
hlaupa yfir gólfið eins og til að
leita verndar hjá gamla mann-
inum, að hún stóð írreyfingar-
laus í sömu sporum, og ætlaði
aldrei að geta fengið sig til að
fara.
Þegar Sonja kom aftur, hafði
Phyllis dregið stólinn sinn alveg
að dómprófastinum og var aftur
orðin róleg.
— Komdu hingað, Sonja, sagði
hann blíðlega. — Ungfrú Phyllis
Dexter hefur orðið fyrir þungu
mótlæti. Hún hefur mLsst báða
foreldra sína á sorglegan hátt,
og heimilið leystist upp. Hún er
nýkomin heim frá Englandi.
Eina systir hennar liggur í
sjúkrahúsi en er i afturbata. Öll
önnur skyldmenni eiga heima
langt héðan. Hún á vinafólk,
sem mundi vafalaust gera eitt-
hvað fyrir hana, ef......
— Eigið þér við, að þér ætlið
að trúa mér fyrir stúlkunni?
spurði Sonja áköf, rétt eins og
Phyllis væri hvergi nærri.
— Já, ef þér vilduð taka hana
að yður í nokkra daga, rétt á
meðan hún er að róða það við
sig, hvað hún taki fyrir ....
Þarna sérðu, hélt hann áfram
við Phyllis og greip um hönd
hennar. — Ég vissi alveg, hverju
Sonja mundi svara.
— Þakka yður fyrir. . Sonja,
hvíslaði Phyllis og leit á hana
aðdáunaraugum. — Ég vil feg-
in fara með yður.
— Þannig stendur á, he’t Harc
ourt áfram, hugsandi, — að ef
Phyllis leitar til Sinclairs eða
Duncans eða annarra vina for-
eldra sinna, verður hún að sæta
þessari vingjarnlegu en leiðin-
legu meðaumkun, sem gerir ekki
annað en aðeins tefja fyrir því,
að hún jafni sig aftur .... Jæja,
hlaupið þið nú og sjáið til,
hvernig ykkur getur komið
saman.
Sonja hafði staðið upp og lagt
höndina á arm Phyllis, vingjarn-
lega. En svo hikaði hún, döpur
í bragði.
— Hafið þér sagt henni um
mig? spurði hún dræmt og með
lágri rödd.
— Phyllis, sagði Harcourt og
leit alvarlega á ungu stúlkuna.
— Heidurðu, að ég gæti sagt
þér nokkuð, sem myndi breyta
áliti þínu á Sonju?
Konurnar litu hvor á aðra.
Bros lék um varir Phyllis og
hún tók undir arminn á Sonju.
— Er þetta nægilegt svar,
Sonja? spurði Harcourt.
— Þér eruð mér góður, svar-
aði hún, rétt eins og þau væru
ein þarna inni.
Þær gengu nú til dyra og
leiddust, en þá sneru þær sér
báðar við og veifuðu hendi í
kveðjuskyni. Án þess að vera
heimskulega hégómlegar, gat
hvorug þeirra verið blind á þá
staðreynd að þær voru eins ó-
líkar og mest gat orðið. — Sonja
dökk, næstum blásvört, og með
svo viðkvæman hörundslit, að
hún sýndist næstum föl, en Phyll
is Ijóshærð með óþægt hrokkið
hár, dökkbrún augu og djúpa
spékoppa.
Gamli maðurinn benti þeim
með hendinni, þegar þær ætluðu
út og þær hinkruðu við.
— Ef þið, þessar tvær hæfi-
leikakonur, eruð jafn ólíkar hið
innra sem hið ytra, ætti vinátta
ykkar að geta orðið skemmtileg.
— Hvað finnst þér? sagði
Phyllis, þegar Sonja settist við
matborðið. — Heldurðu ekki, að
Pat ætli að koma?
— í páskaleyfmu? Ágætt . . .
Nei, engar kartöflur, þakka þér
fyrir.
— Hún kemur á þriðjudags-
kvöld og verður í heila viku. Ég
skal lesa þér bréfið. ,,Ég hlakka
mikið til að hitta Sonju. Þú hef-
ur áreiðanlega verið heppin að
hitta hana, og ég hlakka óskap-
lega til að hitta ykkur“. Segðu
mér, Sonja. Veit annars nokkur
að þú eigir þér nokkurt ættar-
nafn?
— Nei, en gefðu mér sósuna
þarna.
„Ég er nú ekki viss um, að ég
vilji setjast að hjá ykkur, þar
sem ég gat alveg eins vel búizt
við, að íbúðin hennar Sonju sé
eins lítil og mín“.
— Ég skal senda henni hugg-
unarskeyti fyrir nóttina .... já,
gefðu mér piparinn .... ég get
sem allra bezt sofið á legubekkn-
um. Nei, væna mín, þú ert alltof
lappalöng tii þess. Talar hún
ekki eins og háskólaprófessor?
Er ekki enska hennar grein? Ég
er nú sjálf nýbúin að slá mér
upp í seinni alda sagnfræði.
— Áttu við, að ... . ?
— Víst gerði ég það. Maður-
inn er ekkert skotinn í mér, en
hann er einmana og Celeste er
hænd að mér .. það er allt og
sumt. Ég vek áhuga hans af því
einu, að hann getur þolað að
horfa á mig.En hann elskar mig
ekki, og ég er ekki nokkra vitund
skotin í honum .. Ég held bein
línis, að Andrew hafi létt, þegar
ég sagði honum það. Hann veit
að ég gæti aldrei orðið heima
hjá mér við háskóla. Og auk
þess eru aðrar ástæður — mik-
ilvægar ástæður — sem þér er
ókunnugt um.
Tvisvar eða þrisvar áður hafði
Sonja gefið í skyn, að ekki væri
allt í lagi.
— Ef þig langar einhverntíma
til að segja mér það, skal ég
hlusta á það, sagði Phyliis, — og
ef það er eitthvað Ijótt, ætla ég
ekki að trúa því .... — Ég er
búin að fá bréf frá Grace, bætti
hún við, nokkru seinna, þegar
hún sá, að Sonja ætlaði heldur
ekki nú að segja henni sögu
sina.
— Hvernig vegnar systur þinni
í Agnesarklaustrinu?
— Að sumu leyti hefur hú»
meira frjálsræði en mér hefði
getað dottið í hug. Þetta er há-
kirkjustofnun, og ég held, að
reglurnar þar séu ekki eins
strangar og í eldri reglunum ..
.. Ég skal lesa þér ofurlítið úr
bréfinu: „Ég hefði lent hér fyrr
eða síðar. Það hefur þegar búið
með mér lengi, og löngu fyrr en
þetta skeði sem kom mér til að
ákvarða mig. Og annars væri ég
bara þér til byrði, Phyllis. Mig
skortir svo gjörsamlega alla hag
sýni. Hefði ég átt að sjá fyrir
mér af eigin ramleik, er ég
hrædd um, að einhverntíma
hefði reynt á þolinmæðina hjá
vinum pabba“.
— Þetta skaltu ekki vera að
lesa fyrir mig, sagði Sonja, þeg-
ar hin gerði ofurlitla þögn. —
Þetta er fullkomið einkamál.
— Já, en ég vildi bara ræða
það við þig. Heyrðu nú fram-
haldið: „Ef ég á að vera alveg
hreinskilin, var ég orðin þreytt
á heiminum. Það er ekki „hold-
I ið“, sem neitt sé að athuga við,
' því að ég hef alltaf haft gott
( vald á því, né heldur Satan, því
að hann er ekki annað en gömul
ihjátrú. Nei, það er bara heimur-
inn, sem að minu áliti er ekki
nógu góður dvalarstaður fyrir
mannverur.
j — Hún kemur einkennilega
orðum að þessu, sagði Sonja bros
j andi. — Ég er alveg viss um, að
hún hefur getað verið geysilega
skemmtileg.
! — Grace hafði sitt góða skap
: frá Hönnu. r
j — Þú hefur nú líka fengið
þinn skerf .... auk munnsins og
augnanna. Þú ert alveg ótrúlega
I lík mömmu þinni eins og hún
var á þínum aldri. Jæja, áfram
j með þig! Þetta bréf virðist ætla
að verða skemmtilegt.
— Mér finnst ég alls ekki bund
: in eða öðrum háð hér — las
j Phyllis áfram. „Jafnvel þó að
pabbi hefði ekki gefið klaustrinu
þessa gjöf, 1925, hefði ég ekki
hugsað mig um tvisvar að fara
hingað. Fólkið, sem heldur stofn
uninni uppi, veit, að þær fær
fullt verðgildi fyrir aurana sína.
Það veit, að við biðjum fyrir því,
sem vitanlega er ekki nema sjálf
sögð skylda okkar, og ég væri
vel til í að gera .það, jafnvel þó
að það hefði ekkert gefið. Ég
þekki sumt af þessu fólki mæta-
vel og veit að því veitir ekke;rt
af fyrirbænunum okkar. Ég
Ijóstra ekki upp neinu leyndar-
Skáldið og nrainma lifla
1) Ég verð að fá nýja skó fyrir 2) Ég á enga nothæfa! 3) Ah-a, en þá förum við heldur
dansleikinn í kvöld.... ekkert á dansleikinn — og ég losna
við að fara í hreina sokka.
í
á
ó
AWRIGHT, MR.TRAIL
IT'S THI5 WAY/
I THOUGHT YOU WAS A
FRIENO O' TOM'S... AND YET YOU'D
ME OVER TO THE LAW/
Unnoticep by mark in
THE PIM LIGHT, A WIRE
SNARE SET IN THE
TRAIL IS CAREFULLY
AVOIPEP BY MOSS
TURN
' 1 AM TOM'S FRIENP...
BUT I'M ALSO A PEPUTY
©aMe WARPEN... NOW
HEAP FOR THE CABIN/ i
— Eg hélt að þú værir vinur
Tomma . . . og samt ætlar þú að
taka mig fastan.
— Eg er vinur Tómasar . . . En
ég er einnig veiðivörður . . . Við
skulum koma okkur að kofan-
um.
— Allt í lagi Markús . . . Við
förum þessa leið.
1 myrkrinu tekur Markús ekki
eftir gildru úr örmjóum vír
stréngdum þvert yfir stíginn og
Moss gætir sin vandlega á.
Það er sagt, að systir Cecilia
lesi öll bréf, sem héðan fara. Nú
strýkur hún sér áreiðanlega um
fallegu hökuna og fer að velta
því fyrir sér, hvort þetta síðasta
sé nú viðéigandi, en sjálf get ég
ekki skilið, hvaða ástæða væri
til að fara að strika það út. Ef
ekki velgjörðarmenn okkar hafa
neina þörf fyrir þænirnar okk-
ar, þá eyðum við miklum tima til
einskis í þær, en það er einmitt
helzta hrósun okkar, að við eyð-
um aldrei tímanum til einskis.“
—Systir Cecilia hefur sýnilega
ákveðið að lofa þessu að standa,
sagði Phyllis.
SUtltvarpiö
Laugardagur 24. september
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. — 8.19
Tónleikar. — 8.30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.,'.
12.00 Hádekisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.50 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir).
14.00 Laugardagslögin.
(Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
16.30 Veðurfregnir.
19.00 Tómstundaþáttúr barna og ung-
linga (Jón Pálsson).
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Smásaga vikunnar: „Þurrkur" eft
ir Einar H. Kvaran. (Þorsteinn O,
Stephensen leikari).
20.50 Léttir tónar:.Max Jaffa og hljóm-
sveit hans leika, og Grethe og
Josef Dichler leika á tvö píanó.
21.25 Leikrit: „Vitavörðurinn“ eftip
Helga J. Halldórsson. — Leikstj.s
Gísli Halldórsson.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög.
24.00 Dagskrárlok,