Morgunblaðið - 24.12.1960, Blaðsíða 6

Morgunblaðið - 24.12.1960, Blaðsíða 6
Tfijeii tjpo JBga<í 'iggjÁj ijgunq P1?I uiiaq jb go suia jba uuigaA ujaAquig 'uin -gj>is Bga ijgtq go suia uin ■qn[q uinga[iuJig jjjáj jas bujbs gB' giJSA ngjaq jiacj jjoq isaujbC ‘uinujs uinun -gUipijqsjJBdS JE B3IB} gB tjj Jisnj moA Jijiy 'ubuub gjA ddBq j jaAq ‘ngnjoj jjac| go uinun^jejjs b gj. ujaqjBui uin JgBusoj nj^j 'gjA jjjso jjjasq ‘„ja uuBq uinCjaAq bjj go tuas jb<T 'B°nq t uinjjq uitaq jba B'jjacj 'uuBq gjA juujs nuioquiBJj B jsguj -ujogjjj/Cj BjutBg Bquna Bffijq fiT JBA gBq ua ‘JBA JSBgJJJO UI9S gsq ‘JJJJ3 uuo Jjoq njjB gcj 'jjis jojq jjjXj jjæq jjXoj njqqou gB ngjoq Jioq gB ‘npunj JjOqj ■jbjjoJ xbjjs juujpuo Jiaq ngndjoA ‘gijOA JgJBq uusq go ‘uinCqjouiuin nuios gaui uinujBq bjj gjguag ngjoq jjoq JBggqj 'JJJOjg jsjjjos go JJOUI i jngiu ujgjaj bj nu gB jAq •JJI30 JggBS ‘„JBJS UEfíU bjuibS Bijuna bjsS gn uinjjo: giA gB ‘jsuuij J3jg“ •OBq gJUJBU UUBq B BJBjg WJBJ Bqji uinjnqs gjA“ •„fiBJS -dnBqBguBi i uinugjuis jjng BCq jbjs gjuuBq TUUIS nujo BS ga“ ‘BUUBJBUI JIJ JSUIJJQ IggBX ‘„TJJJJS jn iguBjpusq goui ubjjbas uusq BjBq uininqs gjA“ •„JEJS ubCXu BjuiBg Bquna Ejog gB uinjjæ giA gB ‘jsuuij jsui go“ ‘sjbui jJjao jpq ‘„TggBS B'ggjg uias ‘gsq uin *sgnq gE gjJSA jaq ga“ •TAq gB utngjo Btuoq gB gaui jjaA1 -gnB tjjb Bjjjaq uujgus. U0 ‘uujgujujnjjsjBq Jtjja J ‘BUJJOA gJA UBJO njBS Jt0q I ‘jj0AgnB TUT0q jsipucCaj gBcJ 'JUUIJOA I gBJS UUJS B BJBjjBug njjnjj go ‘gjgJO JBA JUIUIJP JBgoq ‘gJpjOAq JJJ0 nujdjoq Jn jn Bg0j gqCjq jsnppæj ‘uinumjBjjs njsnqsqj uotjjjijou ueuibs ! ngnujos istuijo go IJJ0O gB ‘gBq JBA BUg0A SS0cJ 'JBpgU0J | jij jg0jjjæqo jngj^A gBcj ! 'UIS 5JOJSJUI gJA JSBUUB3J gB jjjXj uis JSBUIUIB3JS gB BJEgJJJ0 Bquu0 J0 qq ua ‘jguBJ JJ0g BJBq gB’ I BJBC gB JJJJJ0 J0 gBcJ 'SUB ; jjBfq jjj tbu ujgajgBjqC gB | ‘gBjpUjq Jnj0g B5JZJAUIBS | uiæjs gjujBAq ‘jg0jJB'pun J0 gBcJ 'jnpJ0q J0A I5J3J0 gtaj uinunujqg 'uiugtjjs Bgo gISlC0[Bjdl3JSJB ‘jn -joq Jgnqjj uinuoq jJOAq ‘Uin SSIA T3J3J0 JBA UUBq go ‘gis um umguij3j t jgojuiqj gEAqjji0 joaujbC JSUUBJ UinUIUUBUI BJUIBO •jnjuj i bjej npjiA nsq go SUI0 JJ0J ‘uusq nBS nBq JBg@q ‘jg0A jn JIUJB3J3JBJ3J n3JIA íjqul B JJ0AcJ 'gJ0J B JBq JBA UUEq JBg0q ‘gB3JUnj3[ JBUIEJJ JSIgJcCoq I3J3J0 go umuoq gB jnguoj T3J3J0 JIUJB3[3JB'J3J JSngn -dqq ‘nuidjoq t iuuigj0j B jsbs jn3junj3j isjuna Ja "BglJ gB iguaj UUIUITJ JSUUBJ go JSIPPJ0J uiioq go tujoq nuis i JOAq gis npjoq J104 'JSbjoj 1 gB B'UUTA gB JIJ nCjOAquiO B ddn BUUIJ go UBTUBS J0S B3JI0J gB B BgnqB nu sq IJJ03(S ‘JBA BJJI0q BfU0A go suio uuidqq Bp[Bq gB SS0q gBJS I 'IUUIS nssoq gB BpUBJS J0S B BJB[ gB IgB jjæ UlgOjgBJgC go SUI0 JBA UUtgOA UJ0AqUja 'JBgUI -juæAjijjo go jBun3j3jojq -JIJ BUgOA I3J3J0 JUIBS JBA gBtJ BgJI gB iguoj UUITUIJ jsuubj nuidjoq 1 uinun -3[bjjs 'jsngngjBu uij9p •uii0q Buigioj njsnuioq gjs jijXj j0Aq ndnjq U0 ‘gB T3[3J0 JsnpgjcCj JI0< •jjBAq go jnpuns uujjn dqq jsijsiCoj npunjsdiAS y '„UBgoq bjbj utnjn3[S giA“ ‘ijiaO IfiSes ‘„ngigoq" "„JBJJJB JBUSBndjBJS Jissaq BJBJ buoas“ ‘tjjÁds go isuiijo !S8bs ‘„iusy“ 'BJBjg gB Tjæj unq gB ‘bCs bub 3JBJJS BUtq B'JJB go BJT0O BJBJ I3J3J0 tpjiA unq go 'BJBjg gB XTJ tfiBSB'I BUBq gE ‘ggXjq go Q10J go Qjæs 3 go jjnq Buio nj3[BX 'iuuipuiCui b ja ju/Cs go suio jnjXqspio gj ngggoa §nojtfou4idsp/j *9 •gijog Jnjoq nq gB JIJJ0 ‘iTiuiq luunsjjjjsnjgoj Q0Tu nsq npjæj/4 íbuub -gJBq ppiojq jiuXs ui0S gsq Bgo ‘sut -SJJ03J gæq BU/Cs uias nsq ‘ijguaj nja 3JJJJS BgBAq ‘jij jaq Bjag gB npu/Caj go ‘suasuBH suBq uuijjBq bCáu b njjjqj su9Suo§§ jn§§oi§ndifi •£ •uinjoCj tunun -C3J3JÁJS-V jn guiujaj ubuub ngj@o (o 4UlnC3J3JÁJS UIUIIJ umssaq jn gurujoj jij ginq oas nq Jnjao H So suia uuia go v 3° suia BjJBd BjgCj jjBq buibs b ngjao (q •BttlJB BguBj ujbC BjpCj jnjoq uias ‘ssojjj uitaq Jn jij nnq qb npuÁaj go jn jæq njddijH J;ddBdi3jiB3j bjou qb TAq Q0ui uojjBsj b jæq njjÁjj go ugag t z jbjqCj jBssaq njsjBX (B §nDJ<fO§S9*) mp OT 3o T ega OT 3o 6 ‘Z 3o j jjoAq qbuub ‘gnB BJ0A gB BUBpUa glA TjæS OAJ Bgia ‘BujjnBjq jsÁaj jnjaq nq JBgaq; uin -TTUIS UinjpCj SJJB “AJJ ‘S -o JSBpuÁTU Bq uias ‘utjæs ngnB 1 jæAj jbjqb ubqis ‘nBq b bjbj go TUUtgOJ jn Jnjoj jæAj B3jbj qb TAq b jBfjÁq n<j ot So 6 ■ju J3JJ0UI ‘ijæs gns oaj nja jbcJ •juui -puÁui Jipun BuigojBujBj b njjjH 'gBjs jb suiagB Jaq BUI03J qb jjaj ja BugaA ssaq go jnsjq gijja gn3j3jou ja Bjja<j •BpuÁtu Jnjoj bjjb jBssaq tuas ‘munuij b urgaui tunuiq qoj i ub -uibs jBUjnjoj njJOAS go uigaui umjgo gOJ I UBUIBS BJ0A QB JBUJttJOJ njiAq JBJJB Bgja Eq go uinuuis uinjpfj SJJB ‘nuia i Jnjoj jæAj BfjÁjj njjBui ubqjs II VNNVNHVH HQHSai VNNVNHV3 HOHSXI zz t LESBÓK BARNANNA LESBÓK BARNANNA 27 Runki gamli sat á steini í skjóli vi3 bátssúðina og horfði út í sjóinn. engan áttu að, nema hvorn annan. Þegar haft er í huga, hvernig var háttað sam- bandi Runka gamla og strákanna í þorpinu, var þeð engin furða, þótt Grímsa litist ekki sem bezt á þá uppástungu Geira, að þeir héldu jóla brennuna uppi á Sjónar- hól. „Það er ekki víst, að Runki gamli banni okkur það, ef við förum vel að karlinum“, sagði Geiri. „Sérðu, þarna stendur hann niðri í vörinni og gerir gælur við Snar- fara“, bætti hann við. „Eigum við að fara og tala við hann?“, spurði Grímsi. Hann var mjög á báðum áttum. „Auðvitað gerum við það. En láttu nú ekki eins og asni“, hreytti Geiri út úr sér, „við verð um að vinna karlinn á okkar band“. Þeir gengu hægt niður að vörinni. Runki gamli sat á steini í skjóli undir bátssúðinni og hofði út á sjóinn. Hann var klædd- ur í síðan vaðmáisstakk, sem einhvern tíma hafði verið grænn, en bar þess nú lítil merki, snæris- spotta hafði hann bundið um sig miðjan, en hatt kúíurinn, gamall og barðaslitinn slútti fram yfir augu. Brúnir tóbaks- taumar lituðu gráyrjótt skeggið og allur var karlinn hinn ferlegasti ásýndum, þar sem hann hallaði sér fram á birki- lurkinn, sinn óaðskiljan- lega íörunaut. Drengirnir staðnæmd- ust spottkorn frá honum. „Þa — það er gott veð- ur í dag“, sagði Geiri og ræskti sig. Hann reyndi að gera röddina hressi- lega, þó að ekki leyndi sér, að hann var dálítið smeykur. Karlinn hrökk við og leit á þá með sýnilegri tortryggni, en sagði ekk- ert. „Okkur langar til að biðja þig stórrar þónar, Runki minn“, sagði Geiri. „Biðja mig bónar, huh“, tautaði karlinn. „Eruð þið nú að fara af stað með eitt apaspilið enn?“ ,Nei, okkur langar bara svo til að fá að hafa jóla- brennuna uppi á Sjónar hól“, sagði Grímsi. „Við skulum aldrei stríða þér framar, ef þú leyfir okkur það“, þætti Geiri við. „Ég skal meira að segja lúskra duglega á þeim strákum, sem voga sér að reyna það“, sagði Grímsi, um leið og hann steig feti nær, hreykti sér í herðum og kreppti stór- ar og kraftalegar hend- urnar. „Hnuh“, hnussaði í karl inum. Hann var sýnilega ekki sannfærður um, hversu haldgóð þessi lof- orð væru. Og þó var eins og það rynnu á hann tvær grímur. Það væri svo sannarlega ekki ónýtt að eiga í hópi strákanna bandamenn á borð við þá Geira og Grímsa, sem venjulega voru sjálfir forsprakkarnir í öllum prakkarastrikum. En einmitt þá, þegar Hún gerði það, og spurði þá móðir hennar hana, hvað hún hefði séð mark- verðast. Unga músin kvaðst hafa séð margt glæsilegt, en fegurst hefði sér þó þótt svolítið vatn og hefði legið svo dæma- laust falleg og nett brú yfir það; sig hefði líka langað ósköp mikið til þess að ganga brúna. Gamla músin spurði, hvort hún hefði gert það, en unga músin neitaði því. Gamla músin lét vel yfir stillingu sonar síns og sagði honum, að þetta hefði verið veiðibrella til þess að veiða mýs í, því að svo væri ráð fyrir gjört, að brúin sporðreist- ist, er mýsnar kæmu út á hana, og þá drukknuðu þær. Unga músin hafði nú sýnt slíka stillingu og varúð, að hún fékk að fara til ríkisbæjarins í þriðja skipti. Þá er hún kom aftur, spurði móðir hennar hana enn, hvað hún hefði séð. Hún kvaðst hafa séð svo fag- urt í þessari ferð, að hún hefði aldrei séð slíkt áð- ur. Gamla músin spurði, hvað það hefði verið. Unga músin kvaðst hafa séð fagra jungfrú í svartri flauelsyfirhöfn, með hvítt brjóst, og hefði sig langað mjög til þess að kyssa hana. Móð- ir hennar sagði, að hún hefði verið lánsöm að gera það ekki, því að þetta hefði verið köttur- inn, og skýrði hún nú syni sínum frá grimmd hans og klækjum. Úr þessu er ekki getið um ferðalag ungu músar- innar, en nú var hún orð- in miklu reyndari en hún hafði verið áður, svo að henni hefur líklega tek- izt að forðast allar veiði- brellur úr þessu. (Úr þjóðsögum Ólafs Davíðssonar).

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.