Morgunblaðið - 03.02.1962, Síða 20

20
MORGVNBLAÐIÐ
Laugardagur 3. febr. 1962
Barbam James:
Fögur
17
og feig
Hversvegna mátti ég það ekki?
t>etta hefur verið svö hræði-
leg vika og ég var að vona, að
við gætum verið í friði yfir helg
ina.
Ég hélt þig langaði að hafa
gesti.
S«ú ert allt í einu orðin afskap-
lega hrifin af Leó.
Mér finnst hann mjög geðsleg-
ur maður.
Ég skil. Góða nótt. Hann kyssti
mig létt og fór síðan aftur upp í
sitt rúm.
VIII.
Ég hafði ákveðið að fara heim
aftur um morguninn, en þá
hringdi málfærslumaðurinn.
Þetta er Hayman, lögfræðing-
urinn hennar Crystal, sagði Rory
við mig um leið og hann lagði
frá sér símann. Hann vill, að ég
komi í skrifstofuna sina og tali
við systur hennar.
Til hvers ætti það að vera?
Þegar Crystal vissi, að hún ætti
skammt eftir ólifað, gerði hún
erfðaskrá og arfleiddi systur sína
að öllu, sem hún átti. Hún heitir
Edna Clark. En afþví að ég var
sá eini, sem vissi um sjúkdóm
hennar, gerði hún mig að skipta-
íorstjóra.
Ég skil.
Hún kemur til Haymans klukk
an hálftólf. Ég verð víst að fara.
Já, þú verður víst að gera
skyldu þína við Crystal, hvað
sem öllu öðru kann að líða.
Vertu ekki svona beizk, Rosa-
leen. Ég veit, að þetta er mikil
taugaáreynsla, en það verður nú
allt af staðið innan fárra daga.
Já, þá verður Crystal ekki ann
að en fögur minning.
Ég gat ekki stillt mig um' að
vera meinleg, enda þótt ég vissi,
að það gerði ekki annað en
breikka djúpið milli okkar.
Þetta þýðir víst ekki neitt,
svaraði Rory í uppgjafartóm. Ég
hafði vonað, að þú kæmir með
mér. Ég vildi láta þig taka þátt
í öllu með mér héðan af.
Fyrirgefðu. Ég skal koma með
þér ef þú vilt. Ég skil þetta allt.
En ég hef orðið særð og er utan
við mig út af þessu öllu. Það er
víst það, sem gerir mig svona
beizka.
Ég hef sagt þér hvað mér þyk-
ir fyrir þessu og meira get ég
ekki sagt. Hann sagði þetta stutt-
aralega og ég svaraði engu og svo
ókum við áleiðis til lögfræðings-
ins. Við gengum upp þrjá snúna
stiga — þarna var engin lyfta.
Tvær stúlkur og einn karlmaður
voru í ytri skrifstofunni. Það
varð dálitið ókyrrð þegar Rory
kom inn og stelpurnar gláptu á
hann eins og þær tryðu ekki sín-
um eigin augum. Okkur var vís-
að beint inn í einkaskrifstofu
Haymans. Hann stóð upp til að
heilsa okkur.
Það var fallega gert af yður að
koma svona fljótt, hr. Day. Þeir
heilsuðust og Rory kynnti mig.
Hayman var roskinn maður, vin-
gjarnlegur í fasi og kraftalegur á
vöxt. Hann visaði mér á þægileg
an stól og bauð okkur svo vindl-
inga.
Því miður er ungfrú Clark ekki
komin enn, en ég vona, að það
dragist ekki lengi. Hún var af-
skaplega einbeitt að fá að hitta
m— Úff, allir þessir vasaklútar! Ég held bara að þessari ást-
arsorg hennar Lisu minnar ætli aldrei að ljúka!
yður og mér þykir fyrir þvi, að
hún skuli ekki geta verið stund-
vís, því að ég veit, að þér eruð
tímabundinn, og því fallegra var
það af ykkur báðum að koma.
Hann var feikn vingjarnlegur.
Hann spurði Rory nókkurra
hversdagslegra spurninga um
leikhúsið — hvernig hann gæti
munað allt sem hann ætti að
segja — hvernig hann fengi þess-
ar skrítnu hugdettur. Og loksins
kom ungfrú Clark inn.
Hún var móð eftir alla stigana
og afsakaði sig með mörgum orð-
um.
Fyrirgefið, að ég er svona sein,
hr. Hayman. Ég varð að bíða
tuttugu mínútur eftir strætis-
vagninum og svo komst hann
ekki úr sporunum og ....
Hún vár of móð til þess að geta
komizt lengra.
Fáið yður sæti, og farið yður
rólega.
Hann dró fram sérlega óþægi-
legan stól með trésetu og hún
sökk niður í hann alls hugar
fegin.
Hafið þér hitt hr. og frú Day?
Ég kinkaði kolli og Rory heilsaði
henni með handabandi og brosti
samúðarfullur, svo að konunni
hitnaði um hjartaræturnar.
Þetta hlýtur að vera sorglegt
fyrir yður, ungfrú Clark, sagði
hann.
Sorglegt? Það var eins og hún
kæmi utan af þekju. Nú, já, þér
eigið við Crystal — eins og hún
vildi kalla sig. Annars hét hún
nú bara Shirley.
Þetta hlýtur að hafa verið mik-
ið áfall fyrir yður.
Já, það var það. Mér hefði
aldrei dottið í hug, að hún tæki
upp á þessu. Og til hvers ætti
hún að vera að því? Hún hafði
allt, sem hún þurfti hendinni til
að rétta.
Við vitum aldrei hvaða ástæð-
ur fólk kann að hafa. þegar betur
er að gáð, sagði hr. Hayman með
alvöruþunga.
Það var þessi erfðaskrá ....
Eg varð var við ákafa í rödd
konunnar. Það var líka erindi
hennar hingað.
Já, erfðaskráin. sagði Hayman,
eins og honum væri nú fyrst að
detta hún í hug. Ég hef hana
hérna. Systir yðar arfleiddi yður
að öllu, sem hún átti, ungfrú
Clark.
Já. svo hún gerði það?
Vissulega. Ég skal lesa skrána
fyrir yður.
Meðan hann var að lesa þessar
fáu setningar, athugaði ég Ednu
Clark. Það var erfitt að hugsa
sér, að hún væri systir hinnar
glæsilegu Crystal. Og þó voru
þær í rauninni talsvert líkar:
grannar, fölleitar og rauðhærðar.
Hárið á Ednu var farið að tapa lit
og orðið skolótt og fölvinn á and-
litinu bar vott um bágborna
heilsu. Litlausu augnabrúninnar
gerðu ekkert til þess að leggja
áherzlu á blágráa litinn í -augun-
um. Ég horfði á hana með eftir-
tekt, því að ég þóttist viss um,
að með réttri meðferð hefði hún
getað orðið engu óglæsilegri en
systir hennar — var sennilega
engu síðri að upplagi. Hún gæti
jafnvel enn orðið glæsileg ef
hún gerði eitthvað til þess. Nú
sat hún og hlustaði með athygli
og hendurnar með stuttklipptu
nöglunum krepptust um bláa
plasttösku. Hún átti bátt með að
leyna spenningi sínum í sam-
bandi við arfinn.
Þér sjáið af þessu, að þér eruð
einkaerfingi frú Usher.
Það var skrítið að hugsa til
Crystal sem frú Usher — eða
Shirley Clark líka, ef út í það
var farið.
Ég get varla trúað þessu. Aug-
un í Ednu Clark ljómuðu.
Það var sýnilegt, að gleðin yfir
arfinum var söknuðinum yfir-
sterkari.
Ég leit svo til, að þér þekktuð
innihald erfðaskrárinnar.
Hún sagðist hafa arfleitt mig
að öllu, sem hún ætti. Ég hélt
að hún væri að gera að gamni
sínu — hún átti það til. En jafn-
vel þótt satt væri, var það ekkert
sérstakt þá. Shirley var tíu árum
yngri en ég og bví allt útlit fyrir,
að hún myndi lifa mig.
Auðvitað tekur það talsverðan
tíma að gera upp búið. sagði
Hayman.
Já, vitanlega, en gætuð þér
ekki gefið mér einhverja hug-
mynd um hve miklu ég get búizt
við? Nú gat hún ekki lengur dul-
ið ákafa sinn.
Það er bágt að segja fyrr en
maður veit um skuldirnar, sem
á því 'hvíla.
Ég skil. En þetta hlýtur að
vera mikið samt. Hr. Usher var
auðugur maður.
Hayman varð sýnilega hissa.
Já, en góða mín, þetta er alveg
óviðkomandi hans erfðaskrá.
Hann arfleiddi nú samt Shirley
að öllu sínu.
Aðeins til afnota af vöxtunum,
en höfuðstólinn mátti hún ekki
snerta. Því miður hafið þér víst
misskilið þetta alltsaman. og ég
sem hélt, að þér vissuð hvernig
allt var í pottinn búið. Systir
yðar arfleiddi yður að öllum
persónulegum eignum sínum —
skartgripum, bankainnstæðu, ef
nokkur er, og þessháttar. Og þeg-
ar skuldir hafa verið greiddar,
fáið þér það allt. En höfuðstóll-
inn, sem ég nefndi á. samkvæmt
erðaskrá hr. Ushers að ganga til
systurdóttur hans, sem er eina
barn systur hans.
Þá er þetta ekki neitt verulegt.
Nei, ég er hræddur um, að það
sé ekkert teljandi. Enda þótt frú
Usher hefði miklar tekjur, er ég
'hræddur um, að hún hafi oft eytt
meiru en þeim nam.... Ég verð
að vara yður við því, að það
geta orðið allverulegar skuldir,
sem þarf að greiða.
En þær verða væntanlega
greiddar af höfuðstólnum?
Alls ekki. Hann má alls ekki
skerða, sagði Hayman alvarlega
og eins og hann yrði hissa.
Verður þá ekkert eftir handa
mér?
Ekki vil ég nú segja það. Ég
vona, að þér fáið laglega upphæð,
þegar allt hefur verið gert upp.
En hún sagði, að ég yrði rík
þegar hún dæi. Nú, ég hefði svo
sem mátt vita, að hún var að
plata mig. Það var aumkunarvert
að sjá vonbrigði og gremju kon-
unnar.
Við vorum þarna stundarfjórð-
ung e'nn. Hayman ræddi erfða-
skrána í smáatriðum og vakti
athygli Rorys á skyldum hans
sem skiptaforstjóra. Edna Clark
virtist hafa misst allan áhuga.
Andlitið á henni var tekið, og
bláir skuggar komu í ljós undir
augunum.
I Rory leit á úrið sitt. Ég verð
1 að fara að flýta mér, sagði hann
Ég þarf að fara í viðtal í út-
I varpinu. Ég skal aka þér um leið,
Rosaleen.
I Hugsaðu ekki um það, ef þú
ert að verða ofseinn. Ég get tekið
j leigubíl. Ég ætla bara að ná í
töskuna mína í íbúðinni og fara
svo á stöðina.
Gott og vel. Verið þér sælar,
ungfrú Clark.
Hann var ekkert innilegur leng
ur. Edna Clark hafði ekki látið
í Ijós neina sorg eftir systur sína,
en aftur á móti óþarflega mikinn
ábuga á reitunum hennar.
Við gengum báðar saman nið-
ur stigana. en Rory flýtti sér á
undan. Þegar við komum út ú»
skuggalega húsinu, ætlaði ég að
snúa niður í Strand. En þá sagði
Edna hikandi:
Vilduð þér ekki koma og
drekka kaffibolla með mér, frú
Day. Mig langar að tala um dálit
ið við yður.
Ég hikaði. Ég er nú alveg að
fara upp í sveit og hef lítinn
tíma.
Það skil ég vel. Tónninn va»
j dapurlegur og bar vott um upp-
gjöf, og ég vorkenndi henni.
Þér getið áreiðanlega séð af
fáeinum mínútum.
Við fórum svo inn í kaffihús.
Hún heimtaði að sækja okkur
tvo bolla af kaffi en láta mig
sitja við borðið.
Ég er hrædd um. að þetta sé
ekki staður eins og þér eruð vön-
ust sagði hún afsakandi, þegar
hún kom aftur.
Ég brosti. Það var nú sú tíð,
að við Rory urðum fegin ef við
höfðum efni á að koma á svona
stað.
Ég veit ekki, hvað þér kunnið
að halda um mig, frú Day.
Ég held bara, að bér hafið ekki
kært yður mikið um systur yðar
— og að peningarnir, sem þér
bjugust við, hafi spáð yður nýju
lífi og að það hafi verið mikið
áfall fyrir yður, þegar þeir brugð
ust.
Þér hljótið að fyrirlíta mig.
Nei, ég veit ekkert um kring-
umstæðurnar að þessu.
Þér hafið enga ástæðu til að
sakna Shirley — Crystal.
Ég þekkti hana sama sem ekki.
Þér vitið að hún var að reyna
að taka manninn frá yður. Og
það hefði henni líka tekizt. Það
voru allir karlmenn vitlausir í
henni.
Þetta er ofmælt hjá yður. Rory
var bara kunningi hennar en
ekkert meira.
Enginn karlmaður var „bara
kunningi" hennar.
Ég vil ógjarna fara að ræða
manninn minn. Ef þér eigið ekki
annað erindi við mig. ætla ég að
fara. Ég ýtti stólnum aftur.
aailtvarpiö
>f >f- X-
GEISLI GEIMFARI
>f- >f >f
Og Mystikus heldur áfram:
>— Allir hér inni munu deyja! mun deyja!
Berta Colby mun deyja! Lúsí Fox — Mystikus hreyfist!
8:00
12:00
12:55
14:30
15:20
16:00
16:30
17.00
17:40
18:00
18:20
18:30
18:55
20:00
20:45
22:00
22:10
Laugardagur 3. febrúar.
Morgunútvarp (Bæn — 8:05 Morg
unleikfimi •— 8:15 Tónleikar
8:30 Fréttir — 8:35 Tónleikar
9:10 Tónleikar — 9:20 Treður: .),
Hádegisútvarp (Tónleikar
12:25 Fréttir og tilkynningar).
Óskalög sjúklinga (Bryndís Sitf«
urjónsdóttir).
Laugardagslögin — (15:00 Fréttir)
Skákþáttur (Sveinn Kristinsson)
Veðurfr. — Bridgeþáttur (Hallur
Símonarson).
Danskennsla (Heiðar Ástvald**
son)
Fréttir. — I>etta vil ég heyra.
Marius Blomsterberg kjötiðnaðaf
maður velur sér hljómplötur.
Vikan framundan: Kynning á
dagskrárefni útvarpsins.
Útvarpssaga barnanna: „Nýja
heimilið*' eftir Petru Flagestad
Larssen; VI. (Benedikt Amkels^
son).
Veðurfregnir.
Tómstundarþáttur bama og ungl
inga (Jón Pálsson).
Söngvar í léttum tón. — 19.10 Tll
kynningar. — 19:30 Fréttir.
„Farinelli", dönsk óperetta. Tóin
listin eftir Emil Reesen, textinn
eftir Mogens Dam (Grethe Meg-*
ensen, Paul Bundgárd, Lis»
Panduro, Else Margrethe Car«
delli, Hans KuW og kór syngje
með Tívolí konserthl j ómsveit^
inni. Stjórnandi: Ove Peters.
Jón R. Kjartansson kynnir).
Leikrit: „Vega-leiðangurinn" —•
eftir Friedrieh Durrenmatt. —•
Þýðandi: I>orvarður Helgason.
Leikstjóri: Gísli Haíldórsson.
Fréttir og veðurfregnir.
Danslög — 24:00 Dagskrárlok,