Morgunblaðið - 03.03.1962, Page 20

20
MORGUNBLAÐIh
L»ugprdagur 3. marz 1962
Barbara James: 41
jgjj • •
rogur
og feig
fyrst, að ég gæti ekki neitt sagt
honum, hann yrði að tala við
Vandy eða frú Day. En hann hélt
áfram að tala og einhvernveginn
var ómögulegt annað en tala við
hann. En mér fannst ég bara ekk-
ert botna í því, sem hann var að
spyrja um.
Og hvað var hann að spyrja
um?
Um þriðjudaginn var — dag-
inn fyrir afmælisdaginn hans
Tim. Hann spurði, hvort Vandy
hefði þá farið til London. Jú, hún
hafði það, til þess að kaupa þessa
hvolpa, en hún bað mig þá að
minnast alls ekki á það við nokk-
urn mann.
Og sagðirðu honum það?
Nei, ég sagðist ekki vilja segja
neitt um það, og þá leit hann
þannig á mig, að ég þóttist vita,
að hann vissi, að hún hefði farið,
enda þótt ég skildi ekki, hvað
hann varðaði um það.
Hvað vildi hann vita fleira?
Ja, það var nú skrítið. Hann
vildi vita, hvort önnurhvor ykk-
ar Vandy ætti nokkurn Angóra-
hatt.
Nei nei! svaraði ég með and-
ann á lofti.
Var það rangt af mér? Ég
sagði honum, að þið ættuð báðar
svona hatt. Það var vandræða-
svipur á andlitinu.
Nei Ida, það var alveg rétt af
þér að segja eins og satt var.
Hann spurði mig, hvernig þeir
væru litir ég sagði, að þinn
væri rauður en hennar sítrónu-
gulur. Hún var með hann þegar
hún fór til borgarinnar, sagði ég.
Jæja, því var þá öllu lokið.
Hvort sem Vandy gæfi sig fram
af sjálfsdáðum eða yrði tekin
föst, yrði hún alltaf dregin fyrir
lög og dóm fyrir morð. Veslings
Vandy, þessi einkavinur okkar
og bamanna, yrði að vera í blöð-
unum vikum saman og líða allar
þær kvalir, sem slíkt umtal hefði
í för með sér. Sorpblöðin mundu
gera sér allan þann mat úr þessu
sem gætu, og ýkja í þokkabót
Ertu viss um, að þetta hafi
verið rangt af mér? Ida horfði á
mig með kvíðasvip.
Nei það var ekkert rangt af
þér, en ég er hrædd um, að við
verðum öll fyrir hræðilegu áfalli.
Farðu nú og baðaðu krakkana,
Ida.
Rory kom heim klukkan rúm-
lega hálfellefu. Hann hljóp til
mín og tók mig í fang sér. Svo
kyssti hann mig og það var allt
öðruvísi en það hafði verið und-
anfarið. Ég fann, að nú vorum
við aftur sameinuð. Loksins sagði
hann: Hertu þig upp. Ég hef
slæmar fréttir að færa. Vandy er
dáin.
Er það satt?
Ég er hræddur um, að svo sé.
Hún datt fyrir framan neðan-
jarðarvagn, skammt frá Græna-
garði.
Kastaði hún sér fyrir hann?
Hún sást detta fyrir framan
hann — annað hefur lögreglan
ekki um það að segja. Hún náði
í mig í leikhúsinu.
Vissi lögreglan allt?
Já, þeir voru á eftir henni, eins
og ég þóttist vita fyrirfram. Þessi
Wood kom í íbúðina skömmu
eftir að þú fórst og vildi fá að
tala við Vandy.
Hvað sagðir þú honum?
Ekki annað en það, að hún
hefði verið þarna fyrir skömmu
en svo farið í te til sonar síns.
Þú sagðir honum ekki, hvert?
Nei mér fannst réttara, að þau
fengju að vera í friði í þetta síð-
asta sinn, sem þau hittust.
Ég.... ég get enn ekki trúað
því, að hún sé dáin. Nú fór ég
að gráta, og Rory þrýsti mér fast-
ar að sér.
Það hefði getað orðið í síðasta
sinn. í bezta falli hefði hún farið
í fangelsi það sem eftir var æv-
innar, sagði hann lágt.
Þér ættuð ekki að leggja fyrir
yður spæjarastarfsemi, frú Day,
það gæti orðið hættulegt, sagði
Wood fulltrúi, þegar hann kom
til okkar, og kenndi ásökunar í
röddinni.
Fyrirgefið þér.
En þér höfðuð þessa byrjenda-
heppni með yður. Þér náðuð ekki
í Tinu Hall, en svo hittuð þér
Daphne Blount á undan okkur.
Vissuð þér um Tinu Hall?
Vitanlega. Hún var á skrá hjá
okkur og það var talað við hana
í Sheffield. Hún var þver — og
sagðist ekki hafa neina hugmynd
um þessa skammbyssu. Það tafði
okkur. Sem betur fór talaði hún
um þetta við unga manninn, sem
hún ætlar að giftast og hann réð
henni til að vera hreinskilin við
okkur, svo að hún kom loksins
til okkar. Hún játaði svo, að hún
hefði upphaflega tekið byssuna,
en svo gefið hana Daphne Bount.
Og hún vísaði ykkur á Tony?
Höfðuð þér Tony aldrei grunað-
an?
Nei, hann var hreinsaður af
þessu öllu, frá fyrsta upphafi.
Hann hafði örugga f jarverusönn-
un fyrir þennan tíma, sem um
var að ræða. Þá var hann stadd-
ur í ráðningarstofu á allt öðrum
stað í borginni, og beið þar á-
samt mörgum öðrum eftir viðtali
við leikstjóra. Hann var þar
meira en klukkutíma og hefur
að því marga votta.
Hann var nýkominn þaðan
þegar ég náði í hann. En annars
var það fyrir tilviljun — ein-
kennilega tilviljun — að við
hittumst.
Það er nú varla hægt að kalla
það tilviljun þó að maður rekist
á atvinnulausan leikara í Oharing
Cross, sagði Rory.
Og hvað þá um Leó? spurði, ég.
Þér þurfið vonandi ekki að kæra
hann héðan af?
Hr. Gunter hefur framið víta-
verðan verknað, og yfirleitt get
ég ekki sagt, að neitt ykkar hafi
verið sérlega hjálplegt. En um
leið og hann sagði þetta, brá
fyrir glettnisglampa í augunum.
En ég ætla að gera það sem ég
get til þess, að hr. Gunter sleppi
sæmilega frá þessu. Með því að
flytja líkið hefur hann að
minnsta kosti gert það gagn að
villa fyrir blaðamönnunum, svo
að við fengum vinnufrið fyrir
bragðið. Hann stuðlaði líka að
því, að við tókum þetta ekki
fyrir sjálfsmorð.
Ég fann það á mér frá önd-
verðu, að það var ekki sjálfs-
morð, sagði Rory.
Þá var það rangt af yður að
blekkja mig með þessari sögu um
rifrildi milli ykkar — með
skammbyssunni í tökunnsi og
þessum ólæknandi sjúkdómi,
sagði Wood hvasst.
Mér þykir fyrir því, en ég
þoldi ekki, að þér hefðuð konuna
mína grunaða. Og það var ekki
nema satt, að Crystal gekk með
ólæknandi sjúkdóm, eða var það
ekki? Ég gat séð á öllu, að Rory
vildi fyrir hvern mun fá að vita
sannleikann um það atriði.
Læknirinn hennar segir, að
hún hafi verið með sjaldgæfan
blóðsjúkdóm, sem stundum hafi
reynzt banvænn. En hjá henni
var hann ekki á mjög alvarlegu
stigi og engin átsæða til að halda
annað en að hún gæti læknazt.
Hún getur sjálf hafa verið
sannfærð um, að hún ætti
skammt eftir, sagði ég. Ef hún
hefði einu sinni verið búin að fá
þá hugmynd, getur hún hafa
haldið, að læknarnir væru að
blekkja hana, með því að segja
henni að hún gæti læknazt. Það
er algengt, að fólk hafi slíkar
hugmyndir. Rory þrýsti hönd
mína í þakklætisskyni.
Hún var vitanlega feig en ekki
á þann hátt sem hún hélt, svar-
aði Wood kaldranalega.
Það var einkennilegt, að fáein
hár frá Angorahattinum skyldu
benda yður á Vandy. Rory varð
þeirra líka var, en sjálf gáði ég
inn í skápinn, án þess að taka
eftir neinu.
Það kemur nú fyrir, að við-
vaningum skjátlist þótt snjallir
séu! Aftur leit hann á mig með
þessum glettnissvip, sem tók
broddinn af orðunum. Angóra-
hatturinn var aðeins eitt smá-
atriði í málinu. Með nákvæmri
lúsaleit, eins og okkar er vandi,
höfum við rakið slóð ungfrú
Lorraine frá Axminsterhúsinu,
þennan þriðjudagseftirmiddag,
og höfum komizt að flestum smá-
atriðum.
Það er einkennilegt, að mann-
eskja, sem maður hefur þekkt
og elskað skuli svo reynast vera
morðingi, sagði ég.
Það er varla hægt að kalla
hana morðingja. Nú var tónninn
aftur ásakandi. Engan er hægt
að kalla það fyrr en hann hefur
verið dæmdur, og það verður
ungfiú Lorraine ekki héðan af.
En hinsvegar nægir þetta til þess,
að rannsókninni á andláti ung-
frú Hugo er lokið.
Og það var að efni til það
sama, sem sagt var við yfirheyrsl
una um andlát Crystals: Lögregl-
an hefur fundið, að hún hefur
látið líf sitt fyrir hendi persónu,
sem nú er sjálf látin, og hefur
því ákveðið, að halda ekki mál-
inu áfram.
Úrskurðurinn um andlát Vand-
ys var álíka óákveðinn. Vitni
bar það að hafa séð hana rétt
við járnbrautarsporið. Þegar lest
in nálgaðist, var eins og hún.
hnigi niður og síðan valt hún út
á sporið fyrir lestina. Það var
ekki nægilega ljóst, hvort hún
hefði fengið aðsvif eða dottið
viljandi.
Þannig endaði þetta mál, án
þess að vekja nokkra eftirtekt
eða æsing, og það komst aldrei
upp, að Crystal hefði dáið í íbúð-
inni okkar. Fáir hefðu líka getað
sett andlát þeirra Vandy í sam-
band hvort við annað. Sumt
starfsfólkið í Axminsterhúsinu
hefur ef til vill orðið hissa á sum-
um spurningum Woods, og
Daphne Blount kann að hafa get-
að lagt saman tvo og tvo, og
Benita Dawson kann að hafa lagt
einhverjar spurningar fyrir sjálfa
sig, en ekkert þessara vissi neitt
ákveðið.
Tony kom að heimsækja okkur
eftir réttarhaldið. Ég hrökk við
þegar þeir fóru að minnast á
„Gullársöngin“, sagði hann. Ég
vissi fyrir tilviljun, að Tina Hall
var þar með og að byssan, sem
ég gaf Daphne seinna, var þaðan
komin.
SHUtvarpiö
Laugardagur 3. marz
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:05 Morg
unleikfimi. — 8:15 Tónleikar —
8:30 Fréttir — 8:35 Tónleikar —•
9:10 Veðurfregnir — 9:20 Tónl.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12:55 Óskalög sjúklinga (Bryndis Sig
urjónsdóttir).
14:30 Laugardagslögin — (15:00 Fréfct*
ir).
15:20 Skákþáttur (Sveinn Kristinsson).
16:00Veðurfr. — Bridgeþáttur (Hallur
Símonarson).
16:30 Danskennsla (Heiðar Ástvalds*
son).
17:00 Fréttir — t>etta vil ég heyra: -•
Gísli Halldórsson leikari velur
sér hljómplötur.
17:40 Vikan framundan: Kynning á
dagskrárefni útvarpsins.
18:00 Útvarpssaga bamanna: „Nýja
heimilið“ eftir Petru Flagestad
Larssen; XIV. (Benedikt Amkelsson).
18:20 Veðurfregnir.
18:30 Tómstundaþáttur barna og ungl«
inga (Jón Pálsson).
18:55 Söngvar í léttum tón — 19:10 Til
kynningar — 19:30 Fréttir.
20:00 Ungir listamenn:
a) Lorin Hollander (14 ára
Bandaríkjamaður) leikur á
píanó verk eftir Granados,
Schubert, Mendelssohn o.fl.
b) Uto Ughl <17 ára ítali) leikur
fiðlusónötu í g-moll, „Djöfla
trillusónötuna" eftir Tartini,
Við píanóið: Ernest Lush.
20:30 Leikrit: „Brunarústin" eiftir Aug
ust Strindberg. — Leikstjóri og
þýðandi: Sveinn Einarsson. —
Leikendur: Þorsteinn Ö. Stephen
sen, Valur Gíslason, Brynjólfu*
Jóhannesson, Anna Guðmunds-*
dóttir, Haraldur Bjömsson, Er«
lingur Gíslason, Lárus Pálsson,
Margrét Guðmundsdóttir, Róbert
Amfinnsson, Jón Sigurbjörnsson,
Baldvin Halldórsson, Arndía
Björnsdóttir, Sigríður Hagalin
og Gísli Alfreðsson.
22:00 Fréttir og veðurfregnir. — 22:1®
Passíusálmur (11).
22:20 Danslög — 24:00 Dagekrárlok.
— Elskarðu mig —
eða er það íbúðin, sem þú ert að
hugsa um?
NYKOIUIÐ EIMSKIR
KarVmanna - Leður
KLLDASKÓR
SVARTIR og
BRÚNIR
Stærðir:
40—45.
SKOSALAN
Laugavegi 1.
X- X- X-
GEISLI GEIMFARI
X- X- X-
— John er asni, Lára. Láttu hann
fara til þessarar smástjörnu hjá
Úranusi ... Leyfðu honum að erfiða
til einskis. En hvað okkur viðkemur
þá er draumurinn, sem okkur hefur
dreymt alla þessa mánuði að ræt-
ast. Auðæfi fyrir þig og mig: Hugs-
aðu um það, Lára .... Auðæfi ....