Morgunblaðið - 29.04.1962, Blaðsíða 3

Sunnudagui apríl 1962
MORGTJTSB L71Ð1Ð
3
Hafliði Jónsson, garðyrkjustjóri, í garðinum í Laugardal.
Ræktuð svæði í Reykjavík hafa
aukizt um 200% síðan 1955
Samtal við Hafliða Jónsson garðyrkju-
stjóra um eitt og annað varðandi
fegrun borgarinnor
Drottinn minn
og Guð minn
eftir sr. Jónas Gíslason, Vík
EFTIR langa og kalda vetrar-
daga hcfur vorið loks haldið
innreið sína í Reykjavík. Þeg-
ar er farin að sjást græn
slikja á grasflötum, og þess er
nú skammt að bíða að þær
verði iðjagrænar, lauf springi
út á trjám og blóm skjóti upp
kollinum í skrúðgörðum borg-
arinnar. Vorið er mesti anna-
tími garðyrkjustjóra Reykja-
víkurborgar og i mörg horn er
að líta. Með hverju árinu, sem
liður, f jölgar skrúðgörðum og
ræktuðum svæðum í borg-
inni borgurunum til augna-
yndis og ánægju. Frá 1955
hafa ræktuð svæði í borginni
aukizt um 200% og ekki mun
þar verða látið staðar numið
í garðræktinni. Þótt mikið hafi
áunnizt í þessum efnum, eru
verkefnin mörg og stór i ört
vaxandi höfuðborg.
Er blaðamaður Mbl. átti tal
við Hafliða Jónsson garðyrkju
stjóra s!. fimmtudag bar Aust
urvöll fyrst á góma, en svo
sem kunnugt er var í vetur
samþyjcktur nýr skipulagsupp
dnáttur garðyrkjustjóra að
Austurvelli. Var ráðgert að
breyta Austurvelli í vor þar
eð garðvrkjustjóri taldi líkur
á því að ljúlka verkinu fyrir
17. júni.
— Veðráttan 1 marz varð
slík, að ekki var hægt að hefja
framkvæmdir á Austurvelli
eins og f.yrirhugað var, sagði
Hafliði. ■— Er þar frostunum
fyrst Og fremst um að kenna,
og enn mun vera talsverður
klaki i jörð á Austurvelli. Er
nú orðið svo áliðið að ég tel
að sýnt sé, að ekki verði tök
á því a vinna þetta verk eins
og uppnaflega var ráðgert og
ljúka því fyrir 17. júní. Er
því hæprð að leggja út í fram
kvæmdir þar í vor og eiga á
hættu að hafa völlinn um-
turnaðan fram á sumar.
— A5 hverju stefndu þessar
breytingar helzt?
— Með hinum fyrirhuguðu
breytingum var miðað að því
að þægilegra yrði fyrir fólk að
hafast við á Austurvelli, og
er því leitt að framkvæmdir
skuli dragast vegna tíðarfars-
ins.
Flestir munu sammála um
að með breytingunum muni
Austurvöllur klæðast í nýjan
Og skemmtilegri búning. En þó
að þetta verði ekki í ár eru
verkefnin ærið nóg í sambandi
við skrúðgarða borgarinnar.
Ræktuð svæði á snærum garð
yrkjustjóra eru nú um 40 tals
ins og fer stöðugt fjölgandi.
— Tímafrekustu vorstörf-
in eru fólgin í því að lagfæra
það, se-m aflaga hefur farið um
veturinn vegna umgegni fólks.
Grasflötunum er nú t. d. mjög
hætt vegna átroðnings, en þær
eru blautar og gljúpar.
— Það hefur orðið mikil
aukning á ræktun í landi borg
arinnar síðustu árin?
— Þegar ég tók við starfi
garðyrkjustjóra 1955 voru
ræktunarsvæðin rúmir 15 hekt
arar samtals, en nú eru þau
orðin röskir 60 hektarar, og er
hér um náiega 200% aukningu
að ræða. Þessi mikli vöxtur
ræktuðu svæðanna hefur í för
með sér aukinn bostnað vegna
umhirðu og viðhalds á svæð-
unum, en reynt hefu% verið að
lækka kostnaðinn frá því sem
áður var með bættri vinnutil-
högun og véltækni.
— Ilvað mundi vera merki-
legasti áfanginn í ræktunar-
málum borgarinnar?
— Stærsti áfanginn í
sfkrúðgurðarækt borgarinnar
var opnun Laugardalstrjá-
garðs á sl. ári, en þar hefur
m. a. vcrið komið fyrir jurta-
safni, eða ,,bOtaniskum“ garði.
Er nú mikið kapp lagt á að
fjölga þar tegundum jurta,
sem borgararnir geta fræðst
af. Lætur nærri að nýr- í vor
verði komnar yfir 1000 jurta-
tegundir í þessa sýningarreiti
og búast má við að þeim fjölgi
verulega í sumar.
— Laugardálsgarðurinn á
eftir að stækka og vaxa í allar
áttir, en eins og nú standa
sakir er hann annar stærsti
opinberi garðurinn í Reykja-
vík. Aðeins Tjarnargarður er
stærrL
— Hvað er mest aðkallandi
varðandi skrúðgarða borgar
innar nú?
— Að halda áfram við
,botaniska“ garðinn. Við verð
um að fara að byggja upp
framtíðargarð fyrir þetta safn,
því að þegar á fyrsta sumri
verður það búið að sprengja
allt utan af sér þarna í trjá-
garðinum í Laugardal. Það
hefur komið fram hugmynd
um að ætla garðinum stað við
gömlu þvottalaugarnar í Laug
ardalnum, en það verk yrði
svo umfangsmikið og dýrt að
þar þyrfti helzt að koma til
samvinna Reykjavíkurborgar
og ríkisins, ef vel á að fara.
En það atriði hefur ekki verið
formlega rætt enn.
— Næsta verkefnið, sem
stefna yrði að, er að sjálf-
sögðu Klambratúnið, og þá
kannske akki síður sjóbaðstað
urinn við Nathólsvík. Þar er
flest ógerl og Nauthólsvíkin
er síður en svo aðlaðandi sum
arbaðstaður i núverandi
ástandi. Þar þarf fyrst og
fremst að koma upp skjóllund
um, og jafnvel leikvöllum á
grasflötum, bæði fyrir börn og
fullorðna, þar sem menn gætu
t. d. leikið tennis milli þess
sem þeir kæla sig í sjónum.
Ekki væri óeðlilegt að þarna
yrði einnig komið fyrir stórri
útisund'Iaug. þanng að fólkið
gæti valið á milli sjótoaða og
laugarinnar. í framtíðinni er
jafnvel hugsanlegt að þetta
svæði tengdist öskjuhlíðinni,
en þess ber að gæta að Naut-
Framhald á bls. 23.
„En er kveld var komið þennan
sama fyrsta dag vikunar og dyr-
um hafði verið iokað, þar sem
lærisveinarnir voru, af ótta við
Gyðingana, kom Jesús og stóð
mitt á meðal þeirra og segir við
þá: Friður sé með yðurl Og er
hann hafði mælt þetta, sýndi hann
þeim hendurnar og síðuna. Læri-
sveinamir urðu þá glaðir, er þeir
sáu Drottinn. Jesús sagði þá aftur
við þá: Friður sé með yðurl Eins
og faðirinn hefur sent mig, eins
sendi ég llka yður. Og er hann
hafði þetta mælt, blés hann á þá
og segir við þá: Meðtakiö heil-
agan anda. Hverjum, sem þér fyrir
gefið syndirnar, þeim eru þær
fyrirgefnar, og hverjum, sem þér
synjið, þeim er synjað. — En
Tómas, einn af þeim tólf, sem kall
aður var tvíburi, var ekki með
þeim, þegar Jesús kom. Hinir
lærisveinarnir sögðu þá við hann:
Vér höfum séð Drottinn. En hann
sagði við þá: Sjái ég ekki i hönd-
um hans naglaförin, og geti ég
ekki látið fingur minn i nagla-
förin og lagt hönd mina í síðu
hans, þá mun ég alls ekki trúa
því. — Og að viku liðinni voru
lærisveinar hans aftur inni og
Tómas með þeim. bá kemur Jes-
ús, er dyrum hafði verið lokaö,
og stóð mitt á meðal þeirra og
sagði: Friður sé með yðurl Síðan
segir hann við Tómas: Kom
hingað með fingur þinn, og sjá
hendur mínar, og kom með hönd
þína og legg í síðu mína. Og vertu
ekki vantrúaður, heldur trúaður.
Tómas svaraði og sagði við hann:
Drottinn minn og Guð minnl Jes-
ús segir við hann: Af því að þú
hefur séð mig, hefur þú trúað.
Sælir eru þeir, sem ekki sáu, og
trúðu þó. — Mörg önnur tákn
gjörði Jesús líka i augsýn læri-
sveinanna, og eru þau ekki rituð
í þessari bók. En þetta er ritað,
til þess að þér skulið trúa, að Jes-
ús sé Kristur, Guðs sonurinn, og
til þess að þér, með því að trúa,
öðlist lifið i hans nafni."
Jóh. 20, 19—31.
I.
Jesús Kristur hafði sagt upp-
risu sína fyrir.
Farísearnir mundu þau orð
hans. Þeir óttuðust, að þau gætu
rætzt, þess vegna reyndu þeir að
tryggja, að grötfin yrði ekki opn-
uð. Stórum steini var velt fyrir
grafarmunnann, innsigli var sett
á steininn og vopnaðir verðir
gættu hennar.
Postularnir virðast hins vegar
annaðhvort hafa gleymt þessum
orðum Jesú eða þeir hafa eloki
trúað þeim. Þeir leituðu Jesú
meðal hinna látnu. Konumar sem
fóru út að gröfinni á páska-
morgni, ætluðu að smyrja lík-
ama hans til greftrunar. Þá
mættu þær staðreynd upprisunn-
ar. Er þær fluttu postulunum boð
in um upprisu Jesú, neituðu þeir
að trúa. Þeir urðu sjálfir að reyna
og sjá. Augu þeirra voru enn
haldin.
Mér þykir vænt um þetta atriði
upprisufrásögunnar. Bfi postul-
anna er sannfærandi. Umskiptin,
sem verða á þeim, eftir að þeir
hafa loks látið sannfærast, sanna
raunveruleika upprisunnar. Hér
er ekki um imyndun að ræða.
Jesús var hvorki andi né vofa.
Hann reis líkamlega upp frá
dauðum. Gröfin var tóm. Postul-
arnir þreifuðu á líkama hans og
neyttu jafnvel matar með honum.
Þar fáum við fullnaðarsönnun
þess, að Jesús Kristur reis upp
frá dauðum. Staðreynd uppris-
unnar var bókstaflega talað
þrengt upp á postulana. Þeir gátu
ekiki efazt lengur. Við hötfðum
eignazt krossfestan og upprisinn
frelsara, lifandi frelsara.
Efi postulanna um upprisuna
er eðlilegur. Upprisan er alger-
lega einstæð í allri sögu mann-
anna hér á jörð. Þegar Jesús
hafði vakið menn aftur til lífis-
ins, var aðeins um að ræða stutta
lengingu þessa jarðlífis.
Hér reis hann sjálfur upp til
eilífs lífs með Guði.
J esús Kristur vissi, að þeim
yrði erfitt að trúa. Hann hatfði
margoft reynt að segja þeim fyrir
um upprisu sína. Og nú birtist
hann þeim eftir upprisuna. Hann
vildi styrkja trú þeirra, eyða etf-
anum og sorginni, sem hafði ytfir-
bugað þá og lamað, og sannfæra
þá um raunveruleika upprisunn-
ar.
Og þegar postularnir stóðu
frammi fyrir Jesú sjáltfum og
fengu að snerta hann, sannfærð-
ust þeir. Allur efi hvarf. Þeir
þekktu vin sinn og frelsara aftur.
U.
En það vantaði einn af þeim
ellefu í hópinn. Tómas var ekki
viðstaddur. Við skyldum ætla, að
hann léti sannfærast atf einrótma
vitnisburði félaga sinna. En þvá
var ekki að heilsa. Hann neitaði
að trúa, nema hann fengi sjáltfur
að sjá hinn upprisna. Annað
nægði ekki. Hann vildi sjá nagla
förin.
Að vifcu Iiðinni birtist Jesús
aftur lærisveinum sínum. Þá var
Tómast með þeim. Jesús snýr sér
sérstaklega til hans og sýixir
honum sáramerkin. Það nægði
Tómas trúði. Hann sagði við
hann: Drottinn minn og Guð
minn! Hann hafði lífca sanntfærzt
um raunveruleika upprisunnar.
Svar Jesú flytur ofckur fagnað-
arboðskap: Atf því að þú hefur
séð mig, hefur þú trúað. Sælir
eru þeir, sem ekki sáu, og trúðu
þó.
Hiverjir eru þeir, sem sáu ekki,
og trúðu þó? Það eru allir þeir,
sem tekið hafa trú á hann, eftir
að hann steig upp til himins. Við
erum einnig í þeim hópi, sem
lifum í dag. Við höfum ekki séð
hann með líkamsaugunum, Við
trúðum á hann fyrir boðun orðs-
ins, fyrir vitnisburð lærisveina
hans.
Þetta fyrirheiti Jesú nær til
allra þeirra, sem heyra boðskap-
inn fyrir starf kristinnar kirkju.
Starf kirkjunnar ber stöðugt 4-
vöxt um gervalla jörð. Kristin
kirkja boðar Jesúm Krist, kross-
festan og upprisinn frelsara okk-
ar frá synd og dauða. Við eigusn
lifandi frelsara.
Hinn krossfesti og upprisni Jes
ús Kristur hlýtur alltatf að vera
meginatriðið í öllu startfi kirkj-
unnar.
Lokaorð guðspjallsins sýna okk
ur tilganginn með öllu kristilegu
starfi. Nýja testamentið er skrif-
að til þess að menn skuli trúa, að
Jesús sé Kristur, Guðs sonurinn,
og til þess að menn, með því að
trúa, öðlist lífið í hans nafni.
Kirkjan má aldrei missa sjónar
af þessu marki, sem öllu startfi
hennar er sett frá upphafi. Krist-
in kirkja boðar Krist, krosstfestan
og upprisinn ofckur til lílfs. Etf
eitthvað annað kemur í stað þesg
sem aðalatriði í 9tarfi kirkjunnar,
þá hefur hana borið atf réttri leið.
Þá er hætta á ferðum.
Fagnaðarboðskapur páskanna
má aldrei hljóðna. Við eigum að
bera vitni hinum upprisna frels-
ara.
Biðjum Guð um náð til þesc
að við megum mæta hinum upp-
risna frelsara, svo að við getum
flutt sömu játninguna og Tómas
forðum: Drottinn minn og Guð
minn!
Jónas GísUwon.