Morgunblaðið - 14.06.1962, Page 20

20
MORGUFBLAÐIÐ
Fimmtudagur 14. júnf 1962
Alexander Fnllerton 5
Guli Fordinn
I>egar svo Curly Wee varð
fimm lengdum á undan og Brig-
itte dragnaðist inn með þeim
síðustu, bætti Harry gráu ofan á
svart með því að- segja, að þetta
hefði hann alltaf sagt okkur. Svo
lallaði hann til þess að sækja
vinninginn sinn, sem var hreint
ekkí óverulegur. Það sýndi sig
nú, að við hin hefðum ekki unn-
ið neitt teljandi þótt betur hefði
farið, af því að konurnar frá
Bulwayo höfðu verið úti um allt
með fræðslu sína og tekið þagnar
eið af fjölda fólks, svo að mikið
hafði verið veðjað á Brigitte.
Fyrir fjórða hlaupið, hugsaði
ég mér, að eftir þessa ráðningu
skyldi ég veðja á hvern þann
hest, sem Harry teldi líklegastan
til að vinna. Þetta var síðara
hlaupið í þeim flokki og þar
sem Harry hafði tekið þátt í því
fyrra, var það mjög mikilvægt
fyrir hann. Skepnan, sem hann
hafði valið sér, var horaður, grár
jálkur með dapurleg augu og kið
fættur, en hann vann hlaupið
með þvílíkum yfirburðum að
allir hinir hefðu getað verið
múlasnar í hafti. Þetta jafnaði
metin hjá mér, svo að ég hafði
ekki annan tilkostnað en bjórinn
og ávaxtasafann. Harry hafði
hinsvegar unnið svo mikið, að
hann gat, að frádregnum öllum
tilkostnaði, skrifað vinninginn
með þremur tölum.
Nú skyldu menn halda, að eft-
lr þessa lexíu, hefði maður í mín
um sporum ekki borið við að
veðja á hest, sem ekki hafði
meðmæli Harrys Clewes, og ef
hann hefði verið nokkursstaðar
nærri, þegar fimmta hlaupið
hófst, hefði ég leitað ráða hans
og fylgt þeim, en hann var bara
hvergi nærri. Hann haifði hitt
Bulawayo-konurnar sem hann
hefði forðazt eins og heitan eld-
inn, ef venjulega hefði á staðið,
en nú gat hann bara ekki stillt
sig að láta þær heyra eitt orð
um frammistöðu Brigitte. Hann
var því ekki hjá mér — og Vikt-
oría ekki heldur — þegar hest-
arnir tóku sér stöðu fyrir fimmta
hlaupið. Þarna var einn jarpur,
sem ég er búinn að gleyma nafn-
inu á, og mér leizt einna verst á,
og auk þess litu allir hinir miklu
fjörlegar út svo að ég komst að
iþeirri niðu-rstöðu, að þessi núm-
er 8, væri einna líklegastur, sam-
kvæmt því, sem á undan var
gengið.
Ég var kominn í fimm-shill-
inga röðina sem var stutt, þegar
mér datt allt í einu í hug, að
þetta væri nú bölvuð nízka, svo
að ég færði mig til og veðjaði
tíu shillingum á skepnuna.
Síðasti hesturinn hafði tekið
sér stöðu þegar ég náði í Harry
og Viktoríu. Þau bentu mér til
sín og hún spurði mig, hvern ég
hefði veðjað á. Ég sagði henni
það og strax fór af henni gleði-
svipurinn. Ég tók eftir því, að
Harry var þegar farinn að hlæja,
hóflega í fyrstu, en svo missti
hann alla stjórn á hlátrinum, svo
að nokkrar mínútur liðu áður en
hann gat talað skiljanlega. Hjón
sem stóðu fyrir framan okkur
og höfðu heyrt til mín, fóru líka
að hlæja og ég tók eftir, að þau
létu söguna ganga áfram til
þeirra, sem næstir stóðu. Loks
missti ég þolinmæðina og sagði
við Harry: Kannske þú vil-dir út-
skýra þetta fyrir mér?
Mér þykir það leitt, Ted sagði
hann og mér fannst kenna með-
aumkunar í tóninum. Þú..hest-
urinn þinn.. var rétt að fara
hérna fram hjá núna og það er
svertingi á honum.
Nú horfðu þau öll á mig, án
þess að reyna að gera sér nein
læti, en ég gat enn ekki skilið
við hvað var átt. Ef þau voru að
bíða eftir, að yfir mig liði, hljóta
þau að hafa orðið fyrir vonbrigð-
um. Ég spurði Harry. Hvað áttu
eiginlega við?
Viktoría kom nú til skjalanna
og útskýrði fyrir mér, að þarna
kæmust svartir knapar alls ekki
að nema því aðeins, að allir þeir
hvítu væru ókomnir á undan, en
þeir voru sextán. Þarna — benti
hún mér á — voru sautján hest-
ar í hlaupinu. Eigandi hestsins
sem ég veðjaði á, hlyti að hafa
gleymt að tryggja sér knapa, og
þessvegna væri nú svertingí í
hnakknum. Ég þakkaði henni
upplýsingarnar og spurði, hvort
þessi regla mundi geta haft
nokkur áhrif á frammistöðu
hestsins.
Maðurinn er draugfullur, Ted,
sagði Harry glottandi. Slagar í
hnakknum! Þeir hljóta að hafa
dregið hann beint út úr ein-
hverri knæpunni, eða þá fundið
hann liggjandi í grasinu við hlið-
ina á tómri flösku!
Þau voru enn að hlæja, þegar
hestarnir tóku að ,;þjófstarta".
Það var númer 8, sem því olli,
var sagt í hátalaranum. Knapinn
var í einhverjum vandræðum
með taumana. Hláturinn fór um
sætin kring um okkur, en þá til-
kynnti hátalarinn, að knapanum
yrði gefið eitt tækifæri enn, en
ef hann ylli frekari töfum, yrði
hann rekinn frá. Viktoría setti
upp sorgarsvip, og á þeirri
stundu, þegar ég sá á heijni svip
inn, elskaði ég hana og öfundaði
Harry.
Viðvörunin hlýtur að hafa
haft sín ábrif, því að rétt á eftir
tilkynnti hátalarinn, að þeir
væru komnir af stað. Og það var
ekki orðum aukið, svei því þá!
Að minnsta kosti var númer 8
kominn af stað svo um munaði.
Hinir klárarnir voru líkastir því
sem þeir væru að reyna að
rekja sporin hans. Frá upphafi
til enda hlaupsins var líkást því
sem númer 8 væri eini hesturinn
í hlaupinu, og þegar hann kom
á harða spretti fyrir beygjuna og
yfir á beina kaflann, hljóp ég
yfir grasið og fram að grindun-
um, og enn í dag hef ég enga hug
mynd um, hvernig ég komst
gegn um mannþröngina og þenn-
an spöl á svona skömmum tíma.
Ég sá ekki annað en það, að sá
jarpi kom þjótandi inn og svo
langt á undan öllum hinum, að
ekki kom til mála að mæla mis-
muninn í hestlengdum.
Það var ekki nema satt, sem
Harry hafði sagt um knapann:
hann var bæði svartur og kóf-
drukkinn. Ég held beinlínis, að
hann hafi ekki haft hugmynd
um, að hann hafði unnið, fyrr en
honum var sagt það, og þegar
hesteigandinn leiddi hann burt,
var hann að syngja einhvern þar
lendan söng um eitthvert skip,
sem hét Alabama. Hann fór held
ur ekki af baki, því að þegar
hlaupinu var lokið, ýtti hesta-
sveinninn við honum hendi og
hann valt úr söðlinum.
Mér var sagt þetta seinna. En
ég hafði séð hestinn minn sigra
og ég varð ósjálfrátt var, að
Harry var kominn til mín og var
að berja á bakið á mér öskrandi
af hlátri og Viktoría tók í hönd-
ina á mér og rak upp fagnaðaróp.
Og allt fólkið kring um mig var
líka í uppnámi, þar var mikið
hlegið, en sumir voru vondir, og
sögðu, að þetta væri til skamm-
ar. ... það hefði átt að reka
hestinn frá.... en einhver
þarna staddur sagði, að þetta
væri heiðarlegasta hlaup, sem
hann hefði séð, af því að knap-
inn hefði verið of fullur til að
heyra fyrirkipanir um að hafa
rangt við og halda aftur af hest-
inum.
Ég hvorki heyrði né hlustaði
né kærði mig neitt um neitt. Ég
hafði meira að segja gleymt því,
að þetta voru veðreiðar og ég
hafði sennilega unnið stærsta
vinninginn þann daginn.... Ég
hafði komið auga á Jane í hópn-
um... .gulleita hárið, andlitið,
breiða munninn, sem ég hafði
svo oft kysst, og svo árum sam-
an sagt við sjálfan mig, að ég
væri búinn að gleyma og hættur
að hugsa um. Og augun hennar!
Þau voru hrædd! Svo var hún
horfin inn í manniþröngina. Mér
fannst ég sjá mann við hliðina
á henni, stuttan og digran, en
það var víst bara ímyndun, því
að ég hafði alls ekki horft á
hann. Ég hafði bara horft á
Jane og svo hafði hún horfið
inn í þennan öskrandi hóp.
Harry greip veðmálaseðlana úr
hendi mér, þegar ég hljóp á eftir
henni, og æpti nafnið hennar, en
að baki mér heyrði ég Viktoríu
spyrja þá, sem hjá stóðu: Hver
í veröldinni er Jane?
Sagran um Jane — I.
Hér verð ég að grípa fram í
sögu Teds. í handritinu, sem
hann sendi mér, gefur hann ekk
ert svar við þessari spurningu:
„Hver er Jane?“. Ég býst við,
að þegar hann var að skrifa,
hafi hann haft rpig einan í huga,
en a'lls ekki almenning, eða þá
alveg gleymt því, að greinargerð
fyrir Jane væri nauðsynleg, til
þess að fólk sem væri algjörlega
ókunnugt öllu fyrra samibandi
hans við hana, fylgdist með sög-
unni.
Sjálfur held ég, að þegar hann
var að skrifa þessar blaðsíður,
hafi hann verið yfirkominn af
sama æsingnum og greip hann,
iþegar hann elti hana frá veð-
hlaupabrautinni — honum hafi
ekki dottið í hug að standa eða
snúa við til þess að skýra málið
nánar. Meðan hann var að skrifa
var hann sennilega í sama elt-
ingaleiknum við hana, eins og
þegar hún birtist honum svona
snögglega, rétt eins og svipur
eða afturganga, í heilli þröng af
ókunnu fólki, og hvarf svo ein-
mitt í sama vetfangi og hann
kannaðist við hana. Ég hef lagað
til þessa lýsingu hans á þeim
viðburði, því að í frumritinu var
það svo sundurlaust, að það var
varla skiljanlegt, auk þess, sem
vélritið var fullt af ritvillum.
Ég er í engum vafa um, að þeg-
ar hann var að festa þetta á
blaðið hafi hann verið yfirkom-
inn af geðshræringu, rétt einsog á
stundinni, sem hann var að lýsa.
Ég get alveg séð hann fyrir mér,
iþegar hann var að slá skakka
stafi á ritvélinni, skjálftann á
fingrunum, þegar hann barði þá
af alefli, enda er letrið talsvert
svartara á þessum kafla en flest-
um hinna. (Þetta sama kemur
fyrir á ýmsum köflum síðar í
vélritinu).
Það er líka hugsanlegt, að
hann hafi verið svo ákafur að
tflýta firásögninni, að hann hafi
beinlínis ætlað mér rúm fyrir
iþær upplýsingar, sem ég kynni
að vilja bæta inn í. Ef þetta er
rétt til getið, er það að miklu
leyti skýring á hinu, að hann
skyldi einmitt senda mér hand-
ritið en ekki einhverjum öðrum
vini sínum sem hann hefði kann-
ske rifizt minna við en mig. Ég
tek þetta fram af því, að rifrildi
okkar stafaði einmitt af sam-
bandi hans við Jane. Aðrir
kunna að hafa haft hugmynd um
það og margir grunað eða getið
sér til um það, en ég sá það
bæði byrja og enda.
Ég verð að játa, að ég hef
bætt inn í frásögnina smáköflum,
sem eru aðeins tilgátur, og í varn
ar skyni fyrir það tiltæki mitt,
vil ég benda á til samanburðar,
að þegar mannfræðingur hefur
heila beinagrind úr manni til
meðferðar, er honum það lítili
vandi að klæða hana holdi.
VIÐ MÆLUM MEÐ
í kökukremið.
SJjíItvarpiö
Fimmtudagur 14. júní.
8.00 Morgunleikíimi (Bæn. Tónleik-
ar — 8.30 Fréttir — 8.35 Tón-
ieikar. — 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12,25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Á frívaktinni (Sigríður Haga«
lín)>
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk.
— Tónleikar. — 16.30 Veðurfr.
— Tónleikar. — 17.00 Fréttir.
— Tónleikar.
18.30 Óperulög. — 18.45 Tilkynningar
19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20:00 Af vettvangi dómsstólanna (Há-
kon Guðmundsson hæstaréttar-
ritari).
20.20 Tónleikar: Píanókonsert nr. 1
í Es-dúr eftir Liszt (Samson
Francois og hljómsveitin Phil-
harmonia leika; Costantin Sil-
vestri stjórnar).
20.40 Ný ríki í Suðurálfu; VIII: Kongó
og Gabún (Eiríkur Sigurbergs-
son viðskiptafræðingur).
21.10 Einsöngur: Niels Holm syngur
lög eftir Heise.
21.20 Úr ýmsum áttum (Ævar R.
Kvaran leikari).
21.40 Organtónleikar: Martin Gunthei
Förstemann leikur á orgel
Hafnarf jarðarkirkju.
Fantasía og fúga op. 46 eftir
Max Reger.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Þriðja ríkið rís og
fellur“ eftir William Shirer; II*
(Hersteinn Pálsson ritstjóri).
22.30 Djassþáttur (Jón Múli Árna-
son).
23:00 Dagskrárlok.
Föstudagur 15. júnf.
8.00 Morgunleikfimi (Bæn. Tónleik-
ar — 8.30 Fréttir — 8.35 Tón-
leikar. — 10.10 Veðurfregnir),
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk,
— Tónleikar. — 16.30 Veðurfr,
— Tónleikar — 17.00 Fréttir. —
Endurtekið tónlistarefni).
18.30 Ýmis þjóðlög. — 18.45 Tilkynn-
ingar. — 19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Efst á baugi (Bjögvin Guðmundi
son og Tómas Karlsson).
20.30 Frægir hljóðfæraleikarar; I: A1-
fred Cortot píanóleikari.
21:00 Ljóðaþáttur: Baldvin Halldórs-
son leikari les kvæði eftir Jón
Ólafsson.
21.10 Tónleikar: Sónata 1 d-moll op.
9. fyrir fiðlu og píanó eftir
Karol Szymanowski (David Oist
rakh og Vladimir Jampolskij
leika).
21.30 Útvarpssagan: ,,Urðar-Jói“ efti»
Sigurð Heiðdal; III. — sögulok
(I>orsteinn Ö. Stephensen).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Þriðja ríkið rí®
og fellur'* eftir Villiam Shirer;
III. (Hersteinn Pálsson ristj.).
22.30 Á síðkvöldi Léttklassísk tónlist.
a) Van Cliburn leikur píanólö®
eftir Chopin.
b) Per Grundén syngur Vín-
arlög.
c) Konunglega fílhanmoníu*
sveitin í Lundúnum leikur polka
og múgu úr óperunni Sekkja-
pípuleikari" eftir Weinberger,
23.30 Dagskrárlok.
Ullllwilihl
CðSPÉR.
X- X- *
GEISLI GEIMFARI
X- X- X-
■— Geisli höfuðsmaður. Ég er
Gengin prófessor, formaður vísinda-
mannanefndarinnar frá Aspen. Mér
skilst að þú eigir að vera leiðsögu-
maður okkar. Ég sá að þér varð
starsýnt á nyju eldflaugina!
— Hverjum væri það ekki? En
hvað er þetta?
— Þetta er nýja sjálfstýrða
stjörnuflaugin. okkar.... Og ég
sannfæri þig um það, Geisli, að hún
er fullkomin!