Morgunblaðið - 16.11.1962, Síða 20

20
MORGVWBLAÐIÐ
Föstudagur 16. nóv. 1962
sem hafði velt potti með tómat-
plöntu í. Ewell býður henni nið-
ur i loftkælda íbúðina sína upp
á eitt glas.
Hún kunni hlutverkið sitt
reiprennandi. Skildi bendingar
frá Jfeklu
Austurstræti 14 Sími 11687
Sendum hvert á land sem er
Góðir greiðsluskilmálar

Wilders og fór eftir þeim út í
æsar. Hver kaflinn eftir annan
var notaður eftir eina eða tvær
upptökur, í stað tólf venjulega,
þvi að fyrr urðu myndir með
Marilyn sjaldn.ót viðunandi.
Natasha Lytess ljómað- af á-
nægju. Hún hafði aldre: verið
hrifnari af Joe en knattleiks-
kappinn hafði vérið af henni.
Natasha stóð í þeirri trú, að allir
erfiðleikarnir hjá Marilyn hefðu
stafað af öllum þessum heimtu-
freku kröfum, sem Joe gerði til
hennar. Hugsa sér líka mann,
sem vill, að konan hans komi
stundvíslega í mati.m eða hangi
yfir honum allt kvöldið eða fari
snemma að hátta hjá honum!
Ungfrú Lytess sagði: „Nú leikur
hún allt miklu betur. Einbeitir
sér betur. Kann hlutverkin bet-
ur. Er miklu auðveldari að vinna
með. Skilur, hvað ég er að fara.
Nú þarf ég stundum ekki nema
eitt orð til að útskýra fyrir
henni, hvað hr. Wilder vill, að
hún geri
Það var lokið við upptökuna á
„Seven Year Iteh“ föstudaginn
5. nóvember. Hún hafði tekið
þrjár vikur fram yfir áætlun og
orðið 150.000 dölum dýrari en
áætlað var. En ráðamennirnir
vissu líka, að þarna var ósvikinn
gamanleikur. Marilyn Monroe
beitti þarna allri sinni barnslegu
einfeldni og jafnframt kynþokk-
anum Wilder hafði töfrað fram
alla beztu eiginleika hennar.
Hvað hana sjálfa snerti, þá
var hún svo hrifin af skilningi
og lagni Wilders, einkum á síð-
ustu áföngum upptökunnar, að
‘hún var alveg fallin frá hug-
myndinni um sitt eigið kvik-
myndafélag. Samtöl hennar við
Greene gegnum símann, voru
tvíræð og kuldaleg. Hún var til
með að ákveða komudag til New
York og fresta síðan ferðinni um
óákveðinn tíma. Hafði henni ef
til vill dottið í hug að halda
áfram hjá 20th Century Fox?
Og hví ætti hún ekki að verða
kyrr í Hollywood? Þann 1. nóv-
ember leigði hún sér dýra íbúð
á tveim hæðum. Þangað flutti
hún bækurnar sínar og plöturnar,
Iistmuni, hárþurrkuna sína og
26 glös af Chanel 5, gamla, hvíta
flygilinn Og ljósmyndirnar af
Eleanora Duse og Abraham Lin-
coln.
Já, hér ætlaði hún að setjast
að fyrir fullt og allt. Hollywood
var nú, þrátt fyrir allt, enginn
hryllingsklefi. Það var vingjarn-
leg og snotur borg. Lew Schreib-
er var síhoppandi kring um hana
og alltaf að segja henni af .ýja,
stórkostlega samningnum, sem
hún ætti í vændum, jafnvel þótt
félagið væri alls ekki skyldugt
, til þess að lögum. Hún fengi glás
af peningum — jafnvel 50 þús-
und dali fyrir hverja mynd —
kannski meira! Og Hugh Frenoh
frá Famous Artists-umboðinu,
sagði henni, að í síð-
ustu myndinni tæki hún
öllu öðru fram. Og nú væri
Nunally Johnson að semja mynd,
beinlínis fyrir hana! Jú, nú var
allt að lagast. Natasha hafði
haft á réttu að standa. Hitt var
allt saman Di Maggio að kenna.
Svona grófgerður furtur, sem
hafði engan smekk fyrir hinu
fíngerða tilfinninganæmi hennar!
Nei, það var ekkert vit í að
fara að yfirgefa allt þetta, sem
hér var í vændum, fyrir náunga
eins og Greene. Nei, hér skyldi
hún vera kyrr og leika glöðu
ekkjuna?
Eftir að lokið var við „Seven
Year Itoh“, hélt Feldman veizlu
Marilyn til heiðurs, þar sem öll
helztu nöfn Hollywood voru sam-
an komin — þar á meðal Daryl
Zanuck! Hún trúði ekki sínum
eigin augum, J'„ víst var það
Zanuck, sem nú var að heiðra
Normu litlu Jean Baker! Jafn-
vel Joan Crawford hefði orðið
hreykin af henni þetta kvöld —
en henni var ekki boðin.
Marilyn talaði vel og greindar-
lega við gestina. Þegar George
Axelrod kom til hennar og hrós-
aði henni fyrir þennan frábæra
leik, svaraði hún aðeins: „Það er
allt honum Billy Wilder að
þakka. Hann er dásamlegur leik-
stjóri og ég vildi, að ég lenti hjá
‘honum næst. En nú ætlar hann
að fara að gera Lingbergmynd-
ina og vill ekki lofa mér að
'leika Lindbergh!
Og hún dansaði við Clark
Gable! Þau dönsuðu tvo dansa
saman og héldu fast hvort utan
um annað, og virtust vera niður-
sokkin í samtal. Blaðamennirnir
gerðu samstundis úr þessu byrj-
un að ástarævintýri. .En í raun
og veru var samtalið eitthvað á
þessa leið:
„Ég hef alltaf dáðst að yður og
langað til að leika á móti yður,
sagði Marilyn.
Og Gable svaraði: „Ég sá líka
mynd með yður um daginn og
fannst þér vera dásamleg. Ég
óska ekki annars fremur en fá
að leika á móti yður í einhverri
mynd“.
„Mig langar líka til að leika á
móti yður, hr. Gable“.
„Kallaðu mig Clark“.
„Ég meina þao, mig langar til
að leika móti þér, Clark“.
„En hvern ættum við að fá
fyrir leikstjóra Æ, fyrirgefðu,
var ég að stíga ofan á fótinn á
þér, Marilyn?"
— Þetta var ergilegt Ég er búin að gleyma því hvað það var,
sem ég mátti ekki segja þér.
„Hvað segirðu um Billy Wild-
er? Þetta var ekkert, Clark.
„Hann er alveg önnum kafinn.
Hann ætlar að fara að taka Lind-
bergmyndina.
„Æ, já, ég man það núna. Ég
var einmitt að segja George,
að..“
„Hver er George?“
„George Axelrod, skilurðu. Rit
‘höfundurinn. Finnst þér ekki
mikið til rithöfunda koma, hr.
Gafole.. ég meina, Clark?
„Jú, það er allt í lagi með þá,
ef maður er hrifinn af þeim.
„Það er satt“.
„Hvað varstu að segja?“
„Var ég eitthvað að segja?“
„Jæja, hvað sem því líður, þá
gæti verið gaman að þessu, ef
við fyndum einhverja almenni-
lega mynd“.
„Það er satt“.
Næsta sunnudag sat Marilyn
fyrir með Tom Ewell fyrir aug-
lýsingamynd. Seinna sama dag
kom Joe Di Maggio, sem sam-
kvæmt kæru hennar til réttar-
ins hafði beitt hana hörku og
grimmd, og tók hana í kvik-
myndaverinu og ók henni til
sjúkrahúss nokkurs, þar sem hún
átti að undirgangast smávægi-
lega aðgerð. Það var vOnað, að
þessi aðgerð mundi losa hana við
hinn mikla sársauka, sem jafnan
fylgdi klæðaföllum hjá henni og
gera henni mögulegt að eignast
bam. Marilyn sagði „vinkonu",
sem aftur sagði það annarri vin-
konu, sem aftur sagði það Lou-
ellu Parsons, sem lét það ganga
boðleið til lesenda sinna, að
„hún væri fegin, að skilnaðurinn
væri enn ekki orðinn endan-
legur, því að það léti henni opn-
ar dyr ef henni skyldi snúast
hugur og sættast við Joe“. Þessi
vafatími stóð lengi hjá Marilyn,
jafnvel eftir að Arthur Miller tók
að draga sig eftir henni. í næst-
um sjö mánuði lét hún Joe bíða
þannig milli vonar og ótta.
Aðgerðin heppnaðist vel.
Hún var í sjúkrahúsinu til
föstudags, og Joe stikaði þar
fram og aftur á göngunum allan
tímann. Á laugardag hafði hún
jafnað sig og var aftur orðin
glöð og hress, eins og hún átti
að sér. Hún borðaði með Joe
og Dominic Di Maggio í Villa
Capri Joe var blíður og nær-
gætinn við hana, og Marilyn fór
að detta í hug, hvórt hún hefði
nú ekki hagað sér sem fljótfær
bjáni.
ÍHÍItvarpið
Föstudagur 16. nóvemtoer
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 Lesin dagskrá nœstu viiku.
13.25 „Við vinnuna**: Tónleikar.
14.40 „Við sem heima sitjum'*: Svan«
dís Jónsdóttir les úr endur*
miningum tízkudrottningarinaar
Schaparelli (8).
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Framburðarkennsla í esperarþiO
og spænsku.
18.00 „í>eir gerðu garðinn fræganMf
Guðmundur M. I>orláksson tal«
ar um Snorra Sturluson.
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 Þingfréttir
18.50 Tilkynningar,
19.30 Fréttir.
20.00 Syndaflóðið; siðara erindi (Hend«
rik Ottósson fréttamaður).
20.25 Tónaljóð eftir Mendelssoihn
(Walter Gieseking leikur á pl«
anó).
20.40 í ljóði, — þáttur i umsjá Bald-
urs Pálmasonar. Skáld: Jóhann
Jónsson og Jón Helgason. Les«
arar: Hulda Runólfsdóttir og
Baldvin Halldórsson.
20.55 Tónleikar: „Tzigane4* eftir Ravel
(Michael Rabin fiðluleikari og
hljómsveitin Philharmonia f
Lundúnum flytja; Alceo Galliera
stjórnar).
21.05 Úr fórum útvarpsins: Björn Th,
Bjömsson listfræðingur veJiur
efnið.
21.30 Útvarpssagan: „Felix Kruir* eft
ir Thomas Mann; VI. (Kristján
Árnason).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Efst á baugi (Björgvin Guð<«
mundsson og Tómas Karlsson),
22.40 Á síðkvöldi: Létt-klassísk tón-*
list. a) Dansar eftir Purcell
(Félagar úr Fílharmoníusveit
franska útvarpsins leika; Dariu*
Milhaud stjórnar). b) Paul Der«
enne syngur lög eftir frönsk
tónskáld. c) Fransk-amerískur
konsert fyrir píanó og hljóm-
sveit eftir Jean Wiener (Höf-
undurinn og áðurnefndir hljóð-
færaleikarar flytja undir stjóra
Dariusar Milhaud).
23.15 Dagskrárlok.
Laugardagur 17. nóvember
1 febrúar 1948 brutust kommúnist-
ar ti) valda í Tékkóslóvakíu. — Jan
Masaryk, sonur mannsins, sem ríkið
stoinaði 1918, varpaði sér eða var
varpað hátt ofan úr glugga á húsi.
Næsta skotmark Rússa var Vestur-
, Berlín. Samkvæmt samningi við
Rússland höfðu Vesturveldin rétt til
þess að nota nokkra vegi og járn-
brautir til Berlínar.
Næstum fyrirvaralaust var þessum
leiðum lokað. Stalín bjóst við að
Berlin yrði í hans höndum ínnan
fárra daga, þar sem hann hélt, að
hann gæti svelt þessar 2 milljónir
V-Berlínarbúa til uppgjafar. — En
Bandamenn gátu enn notað loftleiðir
sínar þrjár til Berlínar. Clay hers-
höfðingi lagði svo fyrir, að Berlín
skylai fædd með loftflutningum.
3.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 Óskalög sjúklinga (Kristín Anna
Þórarinsdóttir).
14.40 Vikan framundan.
15.00 Fréttir. — Laugardagslögin.
16.30 Danskennsla (Heiðar Ástavlds-
son).
17 X)0 Fréttir.
Þetta vil ég heyra: Peter Kids-
on velur sér hljómplötur.
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Kusa 1
stofunni“ eftir Önnu Cath.-
Westly; VII. (Stefán Sigurðs-
son).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur barna og ungl-
inga (Jón Pálsson).
18.55 Tilkynningar. 19.30 Fréttir.
20.00 Atriði úr „Útskúfun Fausfs“ eft-
ir Berlioz (Nicolai Gedda og
Óperuhljómsveitin í París flytja;
André Cluytens stjórnar).
20.15 Leikrit: „Menn og ofurmenni**
eftir Bernard Shaw; II. kafli,
Þýðandi: Árni Guðnason mm
Leikstjóri: Gísli Halldórsson,
Leikendur: Rúrik Haraldsson.
Helga Bachmann, Lárus Pálsson
Þorsteinn Ö. tephensen, Krist-
björg Kjeld, Róbert Arnfinns-
son, Baldvin Halldórsson ojEI.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög. — 24.00 Dagskrárlólr