Morgunblaðið - 30.12.1962, Qupperneq 9

Sunnudagur 30. des. 1962
MORGVNBLAVIÐ
9
stoð — og er það mál manna,
að þetta hafi verið ein kon-
unglegasta skemmtun ársins.
I»á vax saltað á öllum stöðvum
á Raufarhöfn og póstsending-
ar Áfengisverzlunarinnar út
á land voru með mesta móti.
Var rætt um að Flugbjörgun-
arsveitin tæki að sér gæzlu á
Sigló Og Raufarhöfn. Ríll var
sendur norður með 20 garpa,
en hann komst aldrei lengra
en að Hreðavatni, því þar var
ball um kvöldið.
Kaupmaður einn £rá Nígeríu
kom hingað í heimsókn til
þess skoða hausinn á skreið-
inni. Reyndu allir að sann-
færa hann um að sbreiðin
væri ekki með mannshaus —
og þegar hann loks lét sann-
færast féll verð á skreið til
muna, því þá kom það í ljós,
að Nigeríumenn vildu aðeins
skreið með mannshaus. Síðar
á árinu var svo send nefnd
manna til Nigeríu til þess að
sannfæra þarlenda um að
skreiðin væri með mannshaus
þrátt fyrir allt — og til marks
um árangur fararinnar má
nefna, að skreiðarverðið hækk
aði um helming á einni viku.
Var sendnefndin sæmd Fálka-
orðunni við heimkomuna —
að tillögu orðunefndar.
Þjónar fóru nú í verkfall og
íslendingar voru sigursælir á
skákmóti vagnstjóra á Norð-
urlöndum. Skátamót var hald-
ið á Þingvöllum.
1 ágústbyrjun var haldin
þjóðhátíð í Eyjum að vanda
ög íslendingar unnu Færey-
inga í knattspyrnu og var
frammistaða okkar manna
með eindæmum góð. Var þeg-
ar ákveðið að biðja Færey-
inga að leika við okkar menn
á hverju ári til þess að vega
uipp á móti öðrum landsleikj-
um. Sölumiðstöð Hraðfrysti-
húsanna efndi til getrauna-
samkeppni í Bandaríkjunum
um það hver verið hefði mesti
landkönnuður sögunnar. Ýfir
tvær milljónir manna tóku
þátt í samkeppninni og barst
ekkert rétt svar, því síðan
Jón Gunnarsson hætti að vera
einráður í fyrirtækinu næst
ekki samkomulag um eitt né
neitt, ekki einu sinni það,
hver verið hafi mesti land-
könnuður sögunnar.
Finn Devold spáði því að
á næstu árum yrði æ minna
um söltunarhæfa síld við Norð
urland. Amy Engilberts dró
þetta mjög í efa og eftir að
hafa séð lúkurnar á Jakobi
Jakobssyni sagði hún, að fullt
af síld væri í sjónum.
Samtök innflytjenda gáfu
nú út ótal yfirlýsingar um
austurviðskiptin, minntu á
Ijósaperurnar, hreinlætistækin
og allt hitt ónýta draslið, sem
væri 30—40% hærra í inn-
kaupi en góð vara frá Vestur-
löndum. Talsmaður Mars
Trading sagði það vera aum-
ingjaskap innflytjenda að
vera ekki fyrir löngu búnir
að fá verðið lækkað til
muna. Sagði hann það
algengt, að hægt væri að fá
hitt og þetta frá Rússum fyr-
ir alls ekki neitt.
Þá töpuðum við landsleik
við íra, þ.e.a.s. hvað marka-
tölu snerti, en dagblöðin í
Reykjavík staðhæfðu, að við
hefðum unnið — og voru leik
mennirnir sjálfir farnir að
trúa því, þegar þeir komu
heim. Var mikið um dýrðir
við komuna er leikmenn, mis-
jafnlega mikið brotnir, voru
bornir út úr flugvélinni með
sigurbros á vör. Er það haft
fyrir satt, að hálf írska þjóð-
in hafi orðið andvaka í þrjár
nætur í röð eftir ófarirnar í
leiknum gegn íslendkigum. —
Brugg fannst í Borgarfirði en
frá Bröttuhlíð í Grænlandi
bárust þær fregnir, að forn-
leifagröftur hefði sannað, að
fólk hefði verið þar hávaxið
en kreppt af gigt til forna. —
Stefán söng þá með Lúdó í
Þjórsárveri, en Hótel Borg
auglýsti Elly og kalda borð-
ið. Unnsteinn Beck fann 84
bjórkassa um borð í Heklu en
engin brjóstahöld þrátt fyrir
ítrekaða leit. Á endanum
fundust loks einar kvenund-
irbuxur og héldu tollverðir þá
hróðugir í land. Það var ekki
fyrr en daginn eftir, að ein
þernanna gat sannað eignar-
rétt sinn á buxunum og það
líka ,að þær hefðu verið keypt
ar í Kaupfélagi Berufjarðar.
Voru það stærstu mistök
tollgæzlunnar á árinu.
KR-ingar fóru til Aikureyr-
ar og spikiðu fótbolta við
staðarmenn. Lauik leiknuim
með slaigismiálum að hætti S-
Aimerikiuimanna. Þetta var ein
mitt diagana, sem haldið var
upp á aldiarafmæli Akiureyrar
en vegnia meinlegrar prent-
viilu í Degi hóldu Eyfirðing-
ar að Akiureyri vœri þúsund
ára. Þótti þeim því lítið til
gestanna koma. Ýmsir af
helztu forráðamönnum þjóð-
arinnar sýndlu Akureyring-
um þá virðingu að heimsækja
staðinn í tilefni afmælisins
— „allir komu þeir aftur og
enginn þeirra dó“.
Þegar Martinuis kom og
Ludvig Storr aiuglýsti Master
Mixer hræri vélarnar með af-
borgunum enn á ný hófct
prentaraverkfall og septem-
ber gekk í garð. Mai Zettir-
ling kom í heimsókn og mili-
jón var jafnað ndður á Flat-
eyri. Meðallhlutur á síldinni
varð nær 60 þúsund krónur
en nokkrir fengu Mailorca-
ferð í uppbót vegna bráða-
birgðalaganna. Þá voru rúss-
nesk sfcip upp í Landsteinum
enn einu sinni. Ben. G. Waage
lét af forsetaembætti og slætti
lauk í Kjós. Framsóknarmað
ur í . borgarstjórn sagði að
skarnalyktin væri heilsuspill
andi eins og lykt af öl/lum öðr
um úrgangi og varð þetta tii
þesis, að SÍS neyddist til að
senda öllum Framsóknar-
bændum „Air-Wiok“, til þess
að eyða óþefnum úr fjósum
sínurn.
WHMwmMmiaaw
Nú kom Magnús heim frá
Kúbu. Hafði hann lent í fanga
búðum Castros vegna skegg-
leysiis síns, svo að byitingar-
foringinn krafðist þriggja
dráttarvéla fyrir höfuð kemp
unnar. En jafnvel flokksbræð
ur hanis hérna höfðu ekfci
minnsta áþuga á að fá Magn-
ús aftur heim og sendu því
enga traktora. Klika Magnús-
ar í fflokksdeildinni beitti sér
samt fyrir því að Oastro voru
send skilaboð þess efnis, að
hann gæti fengið hálft skip-
pund af saltfiski fyrir Magn-
ús, hann leggði sig ekki á
meira. Tók Castro boðinu
fremur en að fá ekfci neitt.
Þá var byrjað að steypa
Keflavíkurveginn og Ben
Gurion kom í heimsókn. Gaf
hann Háskólanum biblíu, hinn
merkasta grip, og sagði við
brottför, í kveðju til íslend-
inga, að svo sannarlega væri
þetta land elds og ísa. Eldur-
inn brynni í hjarta okkar en
klakann hefðum við í hausn-
um. Þótti þetta vel og hlýlega
mælt og tárfelldu viðstaddir.
Ákveðið' er að forsætisráð-
herra okkar fari í heimsókn
til ísraels á næstunni og vænt-
anlega fer með honum nefnd
íslenzkra sérfræðinga til þess
að athuga hvað það er, sem
Gyðingarnir hafa í kollinum.
— Evrópufrímerki voru gefin
út, en ekki varð neinn slagur.
Þau seldust ekki einu sinni
upp. Var þetta talið boða eitt-
hvað ekki gott. Málmhykli sást
yfir Seyðisfirði og 100 skip-
stjórar héldu Jakobi Jakobs-
syni samsæti til að þakka hon
um fyrir síðast. Ekki hækk-
aði kaup Jakobs við það. Sams
konar samsæti hélt Edda fiilm
til þess að þakka Guðlaugi Ros
enkranz fyrir „79 af stöðinni“
og var þá tilkynnt, að mynd-
in væri sú bezta, sem tekin
hefði verið á íslandi — og
mundi sennilega hljóta fyrstu
verðlaun í Cannes. Jafnframt
vitnaðist það, að Guðlaugur
hefði samið ballet, sem ráð-
gert er að setja á svið bráð-
lega. Er þetta allnýstárlegur
bal'lett og byggist að mestu á
gömlu dönsunum eins og þeir
eru dansaðir í Breiðfirðinga-
búð.
Rækjuveiðar voru þá enn
ekki hafnar fyrir vestan þar
eð sjómenn mótmæltu öllum
friðunarráðstöfunum fiski-
fræðinga, en togarinn Sigurð-
ur var hins vegar farinn til
veiða og sögðu menn þá, að
aðrir togarar mættu fara að
vara sig.
Mitt í öllu þessu útgerðar-
þrasi hlömmuðu tvær risaþot-
ur frá Lufthansa sér niður á
Keflavíkurflugvöll og var
þeim ekið út í móa, því menn
óttuðust að vítisvélar væru
faldar um borð. Bjuggust nú
allir við að flugvélarnar
spryngju í loft upp þá og þeg-
ar — og þorði enginn nærri að
koma. Sakir fornrar frægðar
sinnar voru slökkviliðsmenn
af Reykjavíkuflugvelli kvadd-
ir á vettvang til þess að bjarga
málunum. Byrjuðu þeir að
sprauta á þoturnar strax og
þeir komu á vettvang og tók
það allgóða stund að gera þeim
ljóst, að ekki væri kviknað í.
Var þá skrúfað fyrir slöngurn
ar, en engar fundust sprengj-
urnar.
Þá kvaddi Eiríkur gæzluna.
Þrengslavegurinn náði saman
og kaffisala var á vegum Hall-
grímskirkju. Dagblaðið Mynd
hætti að koma út eftir liðlega
mánaðargöngu og Atvinnu-
deildin kvað upp þann
úrskurð, að rúmur helm-
pína ofan í sig til þessa, væri
ekki mannamatur. Kom í Ijós,
að Grænmetisverzlunin hafði
etórlega vanrækt flokkun kar-
taflnanna og fór úrgangurinn
oftsinnis í fyrsta flokfc en
fyrsti flokkur í sjóinn. Vann
Sveinn Ásgeirsson frægan sig-
ur í þessu máli og komst í mik-
ið álit hjá kvenþjóðinni.
Miklar erjur voru með
svörtum og hvítum í Oxford,
Mississippi, út af inngöngu
blökkumanns í háskólann og
200 hvalir hlupu á land á
Barðaströnd. Þá voru skráðir
15 þús. nemendur í skóla
Reykjavíkur en bréfaskóli
SÍS var þá ekki meðtalinn.
Er þá komið fram í októ-
ber og menn farnír að hugsa
til jóla. Alþingi kemur sam-
an svo og kirkjuþing í Róm.
Samtímis var byrjað að sýna
79 af stöðinni og fannst
mörgum sem mannlegri nátt-
úru væri ekki gerð fullnægj-
andi skil í myndinni. En for-
ráðamenn hins íslenzka kvik-
myndafélags sögðu, að það
stæði allt til bóta, því áform-
að væri að taka aðra mynd
á næsta ári og „þar yrði sko
miklu meira af alls konar
náttúru". — Garðyrkjumenn
í Hveragerði hlutu tvenn
heiðursverðlaun á sýningu
ytra og kom það mönnum til
að álykta, að þeir hefðu verið
þeir einu, sem sýndu.
Mikið var rætt um deyfi-
lyfin svonefndu og hin sljóvg
andi áhrif, sem þau hafa
haft á nokkur dagblaðanna.
— Sölumiðstöðin var þá
sögð hafa í hyggju að flytja
verksmiðju sína frá Bretlandi
til Vestmannaeyja. Kennedy
setti þá hafnbann á Kúbu og
Krúsjeff hélt áfram að byggja
flugskeytastöðvar þar syðra.
Óttuðust menn þá um heims-
friðinn — og svo mjög, að
tveir þýzkir togarasjómenn
hlupu á land fyrir vestan og
ætluðu að leita til fjalla. Séra
Sigurður í Holti snéri heim
úr utanför og rúbluprestur-
inn sótti um brauð austur á
landi. Þá vantaði þorsk á
brezka marfcaðinn, bam fædd-
ist um borð í Gullfossi, toller-
ingar voru leyfðar í MR ■;—
og Kínverjar sóttu fram á
þremur vígstöðvum í Ind-
landi.
Mælingar leiddu í Ijós, að
Íslendingar eru helmingi
geislavirkari en Danir — og
erum við nú ein geislavirk-
asta þjóð heimsins. Dr. Jakob
Ben skýrði málstað Kínverja
fyrir fslendingum á átakanleg
an hátt og sendu þá margir
doktornum samúðarkveðju
vegna ágangs Indverja. Menn
deildu hart um andann og ei-
lífðina í blöðum og var próf-
essor Dungal enn við sama
heygarðshornið. Lagði Gunn-
ar Dal efcki orð í belg að neinu
ráði og voru menn jafnnær og
áður í eilífðarmálunum. Hafði
Gunnar fengið mikið áfall,
þegar vitnaðist, að Steinbeck
hefði fengið Nobelsverðlaunin,
því sænska akademían er eini
fasti áskrifandi Nútímans.
Bókmenntaverðlaunum Sam-
vinnunnar er samt enn óúthlut
að og er Gunnar nú sagður
binda mestar vonir við séra
Guðmund. Hjálmtýr í Nonna
er skæðastur keppinauta.
Bókafflóð ársins hófst með
útkomu síðasta bindis endur-
minninga Kristmanns og mun
það mest lesna bók ársins og
óskaplega spennandi. Ástarvís
ur Valborgar Bentsdóttur
koma næstar að vinsældum.
Þá fannst smygl í Reykja-
fossi, samt ekki nema
190 flöskur og vitamálastjóri
tilkynnti daglega í útvarpinu
hvar ríkisskipin væru stödd
á almennri siglingaleið, öðr-
um sjófarendum til viðvörun-
ar.
Kommaþing var haldið við
Tjarnargötu og var leynd yfir
fundarstörfum. Hófst þingið á
því að Einar sleppti friðardúfu
út um gluggann, en söfnuður-
inn stóð upp og allir fóru úr
jökkunum. í því heyrðist
skruðningur uppi á háalofti
og sló felmtri á mannskap-
inn. Brynjólfur blánaði í fram
an, því Þórbergur hafði sagt
honum, að ekki væri ólíklegt,
að Stalin gerði vart við sig
um kveldið. Hélt nú öll hers-
ingin upp á loft, þó hikandi.
Lúðvík rak lestina. í ljós kom,
að þarna var ekki um sjálfan
óvininn að ræða, því uppi á
loftinu komu merin að Þor-
valdi Þórarinssyni þar sem
hann var með miklum bægsla
gangi að pakka utan um hangi
kjötslæri, sem hann ætlaði að
senda Krúsjeff fyrir jólin.
Fóru kommar aftur hljóðlátir
til sæta sinna og losuðu um
bindishnútinn. Skömmu síð-
ar hófst höggorrustan, er Karl
Guðjónsson stakk upp á því
að flökkurinn tæki upp nýtt
nafn. Kom hann með nokkrar
tillögur, sem allar köfnuðu í
hrópum andstæðinganna — og
eftir það köfnuðu orð flestra
ræðumanna í hrópum SÍA,
Einars, Brynjólfs eða ein-
hverra annarra.
Það var ekki fyrr en Bryn-
jólfur hóf að lesa formúluna
um valdatöku kommúnista á
fslandi, að allir lögðu við
hlustirnar, en þá var Þorvald
ur búinn að koma hangikjöt-
inu í póst. Þrátt fyrir allt
klofnaði fylkingin áður en
yfir lauk og var mörgum
gömlum Stalinistum varp-
að á dyr en vel þjálfaðir
SÍA-menn, nýkomnir frá
A.-Berlín tóku stjórnina í sín-
ar hendur ásamt Lúðvík. Kall-
aði Brynjólfur inn um glugg-
ann, að hann mundi sjá til
þess, að Þjóðviljanum yrði
sagt upp húsnæðinu og prent-
vélin send aftur heim og var
honum þá hleypt inn á ný.
Endaði þingið í hálfgerðri upp
lausn og fylgdust engir tveir
út.
Þegar á allt er litið var
þetta ár sæmilegt til lands og
sjávar. Undir áramót var Þór-
arinn enn að skrifa leiðara um
Hitler og er þess vænzt, að á
næsta ári komist hann fram
til ársins 1941 í tímatali sínu.
h.j.h.