Morgunblaðið - 10.01.1964, Side 20

20
MORCUNBLAÐIÐ
r
Fostudagur 10. Jan. 1984
GAVIN HQLT:
IZKUSYNI
27
NG
framan í hann. Eg heyrði það
alla leið inn í salinn, þar sem ég
var að undirbúa sýninguna. Hún
öskraði, að hún skyldi gera hann
að betlara — hún vildi ekkert
framar hafa með hann að gera.
En nú hefur hún verið myrt og
framhjá því verður ekki kom-
izt. Og lögreglan getur heldur
ekki gengið fram hjá því. Það
var hægðarleikur fyrir hann að
koma niður og ganga beint inn í
skrifstofuna til Linu. Og hve-
nær sem vera vildi.
Stúlkan var í uppnámi, svo að
það gekk næst æði. Eg gekk
beint að henni: — Haldið þér
þá, að hann hafi myrt hana
frænku sína?
— Það er ekki mitt að segja
um það, sagði hún og fór undan
í flæmingi. — Það er hlutverk
lögreglunnar.
— Gott og vel. Segjum, að hún
haldi því fram. En hversvegna
lét hann Sally halda áfram með
þetta uppátæki með kjólinn, ef
hann vissi, hvað í skápnum var?
Hversvegna lét hann hana renna
beint á líkið?
— Hann kom niður rétt eftir
fjögur, var ekki svo? Ef til vill
hefur hann ætlað að vara hana
við. Frú Firnes segist hafa séð
hefur hann verið að sitja um
tækifæri til að tala við stúlk-
una, en hún gat ekki hitt hann,
vegna sýningarinnar, svo að hann
varð að hætta við það. Hann
hefur verið hræddur við að
stanza þarna of lengi.
— Hefði hann ekki getað feng
ið frú Firnes orðsendingu?
Gussie varð ekki svarafátt við
þessu. — Frú Firnes hefði getað
orðið að segja lögreglunni frá
því. Hann gat ekki beðið hana
fyrir orðsendingu. Það var allt-
of hættulegt.
— Eg veit ekki, tók Clibaud
fram í. — Lina getur hafa verið
enn á lifi þá.
Eg reyndi að koma honum á
óvart. — Þér eigið 'við, að Thel-
by hafi farið inn í verkstæðið
til að ná í snúruna?
Hann fór ekkert undan í flæm-
ingi. •— Já.
— Svo hann lét þá stúlkuna
halda áfram með þetta með kjól
inn, til þess að gera sér upp fjar
verusönnun?
— Já. Einmitt það hefur hann
verið að gera. Hann hefur ver-
ið að spyrja lögregluna sömu
spurningarinnar og þér núna.
Hversvegna hefði hann átt að
láta stúlkuna halda áfram með
að stela kjólnum?
Þetta var spurning um efnið,
en mögur fjarverusönnun.
Eg sagði: — Mig langar að fræð
ast meira um ungfrú Dutton. Hve
lengi hefur hún verið hjá ykk-
ur?
— Um það bil hálft annað ár.
— Og hvað gerði hún áður?
Clibaud hristi höfuðið.
Hún byrjaði sem búðarstúlka
í fjölverzlun ,sagði Gussie.
— Að ganga frá bögglum og
þessháttar? spurði ég eins og það
kæmi annars ekki málinu við.
— Já, auðvitað hefur gengið
frá bögglum. Þér eigið við, að
Eg greip fram í. Eg á ekki
við neitt. Eg vil bara fræðast
um hana.
— Hún var kölluð í herinn.
Hún var í kvennahersveitinni.
Þér getið sjálfsagt fengið að vita,
hvort hún hefur lært að hnýta
hnúta. Svo komst hún í ein-
hverja áróðurskvikmynd, og þar
fékk hún hinar og þessar hug-
myndir. Það var ekki lengur
nógu fínt fyrir hana að vera búð
arstúlka. Undir eins og hún var
laus, lét hún innrita sig í ráðn
ingarstofur fyrir sýningarstúlk-
ur og fyrirsætur. Svo var hún í
kvikmyndum sem aukaleikari,
þangað til einhver vinur henn-
ar benti henni á, að hún væri að
fyrirgera framtíð sinni. Framtíð,
þó, þó! Eftir það hélt hún sig að
sýningastúlkuskrifstofunum. Hún
vildi ekki vera uppfylling í kvik
myndum. Hún vildi verða
stjarna svo að þá var betra að
sýna kjóla, þangað til einhver
rækist á hana. Fyrst kom hún
hingað sem varaskeifa, en svo
heimtaði hr. Clibaud að láta
hana fá fasta vinnu.
Gussie sneri sér að Clibaud,
og mælti á frönsku: — Eg sagði
yður það alltaf, að hún væri vafa
söm. Enda er hún bara dræsa!
— Haltu þér saman! hvæsti
Clibaud.
Eg leit á þau á víxl. Mér fannst
þarna vera eitthvað meira en
bara kjólateiknari og sölustúlka,
en það varðaði mig ekkert um.
Gussie vildi ekki láta stinga upp
í sig. Hún sagði eitthvað fleira
um Sally, og ekki sem allra
kurteislegast. Og í staðinn fyrir
„dræsa“ kom nú annað orð, sem
helzt ekki er notað nema í fá
menni.
Eg sagði á frönsku: — Þér eruð
ekkert hrifin af stúlkunni?
Hún snarsneri sér að mér og
sagði: — Þér talið frönsku? Rétt
eins og henni yrði hverft við þá
uppgötvun.
— Jæja, ég bjarga mér, sagði
ég, — og það minnir mig á ann
að. Eg heyrði yður segja nokk-
ur orð við hr. Clibaud í gær.
Þér kölluðuð ungfrú Dutton
„söngkonu", út af einhverri
greiðslu, sem hún hefði feng-
ið. En ég skildi að það
var ekki bókstaflega að
skilja að hún hefði ekki
komið fram á neinum hljómleik
um. Nú vil ég biðja yður að
gera nánari grein fyrir þessari
ásökun.
Hún hélt bara áfram að glápa
á mig.
— Ungfrú Ochs, hélt ég áfram,
— ég vildi gjarna vita, hvers-
vegna þér kölluðuð ungfrú Dutt
on fjárkúgara.
— Það var ekkert, hr. Tyler,
sagði Clibaud. — Orðið var ekki
notað í alvöru. Fólk er stundum
ekki sem varkárast 1 einkasam-
tölum.
— Það er ekkert svar, sagði
ég. — Ungfrú Ochs var full al-
vara. Eg tók eftir, að hún var
öll í uppnámi út af þessari söng
konu.
Gussie Ochs steinþagði. Cli-
baud hugsaði sig um stundar-
korn. — Eg get útskýrt þetta
svona, sagði hann, eins og hann
væri að gera grein fyrir ein-
hverri formúlu. — Ungfrú Ochs
meinti ekkert meira en hún vissi
að ég mundi skilja af orðinu.
Mér gramdist. — Það sem ég
skildi af því var það, að ung-
frú Dutton væri að pína peninga
út úr yður.
— Það er satt, sagði Gussie
vonzkulega við Clibaud. — Þessi
maður átti ekkert erindi að vera
að hlusta, en það er heldur eng-
in ástæða til þess, að þér séuð að
verja stelpuna.
— Haltu þér saman! sagði Cli
baud ofurlítið þreytulega.
— Hér er ekki um að ræða
neina fjárkúgun, fullvissaði
hann mig. — Þetta var bara
einkamál innan húss.
— Það virðist morðið líka hafa
verið.
— Hr. Tyler, þetta var morð-
inu algjörlega óviðkomandi.
Greiðslan, sem um var að ræða,
var fyrir unnið verk. Nú bið ég
yður að skilja, að ég hef nógar
áhyggjur, án þess að fara ú.t I
mál, sem eru yður óviðkomandi.
Eg dáist auðvitað að vandvirkni
yðar, og ég vil að þér haldið
áfram þangað til allt er upplýst.
Eg er þegar búinn að nefna það
við hann hr. Saber, félaga yðar.
— Gott og vel, hr. Clibaud.
Eg tek það orð yðar gott og
gilt, að ekki hafi verið um neina
fjárkúgun að ræða. Það gerði ég
nú að vísu ekki, en hvað gat
ég sagt? — En svo er annað mál,
sem mig langaði til að ræða við
yður, einslega, bætti ég við.
JUMBO og SPORI
„Verið okkur ekki reiður, kæri herra
galdramaður“ stamaði prófessor
Mökkur. „Við höfum skýringar á
reiðum höndum: það var fyrir slysni,
að við hurfum allar þessar aldir
aftur í tímann ....

„Þá hafið þið líka notað tímavél-
ina“ urraði galdramaðurinn. „Það
leyndarmálið sem bezt var varðveitt,
það sem forfeður mínir tóku með
sér í gröfina, hafið þið, þessir fávísu
glæpamenn, fundið aftur!
Teiknari: J. MORA
„En ég fullvissa yður um að ....“
byrjaði prófessorinn og skalf á bein-
unum ....
„Látið þér prófessorinn okkar vera,
ennars er okkur að mæta!“ hrópuðu
Spori og Júmbó báðir í einu og voru
reiðir.
KALLI KÚREKI — >f— -jf— Teiknari; FRED HARMAN

(SíXT MOeNm-r I (
' H£ FOUND S0M£ MU&6-ETS AT M
A WATEE HOLE YFAES AOO.'OAM'T
EEST TILL Hí TEIES T'FltOO THV^
----------- PLACE ASAIfO' J
„Hann Gamli okkar er ekki fyrr Hann fær þessa flugu á hverju
Það þýðir ekki annað en láta hann
fkriðinn á fætur en hann vill leggja
a/ stað að leita gulls.
„Hann heldur það sé allt annað að
vera kófsveittur úti á eyðimörkinni
að leita gulls en að sveitast við vinnu
hérna.
ári. blessaður.
2. Næsta morgun:
Hann fann einu sinni nokkra gull-
rnola við vatnsból þarna út frá. Og
nú er hann ekki í rónni fyrr en hann
t}<ífur fundið staðinn aftu_.
fara sínu fram.
Hvers vegna ferðu með fjallafugl-
inn? Hvers vegna tekurðu ekki hest?
Hestar þola ekki við þar sem ég
fer núna. En múlasni getur látið sér
nægja einn vatnssopa á viku og dá-
litið af baunum.
— Ef það er mikilvægt, and-
varpaði hann.
— Það er mjög mikilvægt.
SHtltvarpiö
FÖSTUDAGUR 10. janúar.
7:00 Morgunútvarp (Veöurfregnir —
Tónleikar — 7:30 Fréttir -*•
Tónleikar — 7:50 Morgunleik-
fimi. — 8:00 Bæn. — Veður-
fregnir. — Tónleikar — 8:30
Fréttir — Tónleikar — 9:00 Út-
dráttur úr forustugreinum dag-
blaðanna — 9:10 Veðurfregnir,
9:20 Spjallað við bændur: Krist-
ján Karlsson erindreki — 9:23
Tónleikar. — 10:00 Fréttir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar —
12:25 Fréttir og tilkynningar),
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 ,Við vinnuna": Tónleikar.
14:40 ,,Við, sem heima sitjum": Ragn*
hildur Jónsdóttir les söguna
„Jane" eftir Somerst Maugham
(3).
15:00 Síðdegisútvarp.
17:40 Framburðarkennski f esperanto
og spænsku.
18:00 Merkir erlendir samtíðarmennj
Guðmundur M. Þorláksson talar
um Knut Hamsun.
18:20 Veðurfregnir.
18:30 Lög leikin á strengjahljóðfæri.
19:00 Tilkynningar.
19:30 Fréttir.
20:00 Góðtemplarareglan á íslandi 80
ára:
Samfelld dagskrá með viðtölum,
upplestri, söng o.þ.u.l.
21:00 Frá tónlistarhátíðinni í Liege
í Belgíu í sept. s.l.: Alois og
Alfons Kontarsky leika á tvö
píanó.
Fúgu í a-moll (K 426) eftir
Mozart — og Tilbrigði og fúgu
eftir Max Reger um stef eftir
Bethoven.
21:30 Útvarpssagan: „Brekkukotsann*
áll* eftir Halldór Kiljan Lax«
ness; XX. (Höfundur les)
22:00 Fréttir og veðurfregnir
22:10 Daglegt mál (Árni Böðvarsson)
22:15 „í hrömmum heimsborgarinnar“t
smásaga eftir Carl Söyland
(Valdemar Helgason leikari þýð
ir og les)
22:40 Næturhljómleikar:
Sinfónía nr. 3 í Es-dúr op. 97
(Rinarhljómkviðan) eftir Schu-
mann (Cleveland hljómsveitúi
leikur; George Szell
23:20 Dagskrárlok