Morgunblaðið - 08.01.1965, Qupperneq 3

Föstudagur 8. janúar 1965
MORGUNBLAÐIÐ
3
☆
VIÐ gengum niður að
Tjörn í góða veðrinu í gær
svona til að sjá, hversu fugl
unum liði eftir allar þreng-
ingarnar að undanförnu. —
ísinn er nú sem óðast að
hverfa af Tjörninni eftir
hlýviðrið og rigningarnar
að undanförnu. Það var
heldur ekki annað að sjá
en heimilisfólkið á Tjörn-
inni hefði tekið gleði sína
að nýju. Það ríkti að
minnsta kosti mikið líf og
fjör, þegar við komum
þangað, og mikill buslu-
gangur hjá öndum og grá-
gæsum.
í annan stað tóku svanirnir
„Hún var að teygja brauðmola í áttina til svananna
(Ljósm. Mbl. Sv. Þorm.)
Rómantík í jnnúor
lífinu með heimspekilegri ró
að vanda og syntu um, hnar-
reistir og tígulegir. Þeir teygðu
úr sér og böðuðu út sínum
voldugu vængjum öðru hverju
og hefur vafalaust farið hroll-
ur um hina minni fugla við
þá sjón, því að vængir svana
eru sannarlega ekkert smá-
ræði.
Fyrirferðarmestar voru grá-
gæsirnar. Þær voru einatt á
þönum með miklu fjaðrafoki
og hásum skrækjum, líkt og
eirðarlaus smábörn. Þær voru
ekkert að skeyta um það, þótt
nokkur andartetur væru fyrir,
þegar þær hoppuðu út í Tjörn-
ina, — þá var eins og þær
vildu segja: Hvað eruð þið eig
inlega að flækjast þetta alltaf
fyrir!
Andkrílin tóku öllu saman
með jafnaðargeði, enda var
sannarlega við ofurefli að
etja, þar sem grágæsirnar
voru. Þau höfðu líka öðrum
hnöppum að hneppa en að
karpa við þess háttar leiðinda-
skjóður: annars vegar að hafa
auga með sínum betri helm-
ing — og hins vegar að góma
brauðmolana, sem kastað var
til þeirra.
Endur virðast vera ákaflega
rómantískar um þetta leyti
árs, a.m.k. fengum við ekki
betur séð en að rómantíkin
og tilhugalífið væri í algleym-
ingi hjá þeim í gær. Steggirnir
„dömur" sér við hlið. Kæmi
það fyrir, að aðkomusteggur
liti kærustuna ásthýrum aug-
um eða dirfðist að gogga í
hana, fékk slíkur skarfur óblíð
„Baráttan um brauðmolana var hafin enn á ný.
virtust ákaflega harðir 'í bar-
áttunni við að halda því, sem
þeir höfðu þegar krækt sér í.
Þeir viku vart frá sínum heitt-
elskuðu og nutu þess í ríkum
mæli að vera til á svona fögr-
um degi og með svo fallegar
ar viðtökur hjá verndaranum.
Öllum þykir vænt um fugl-
ana á Tjörninni, og þá ekki
hvað sízt börnunum. Víst er
um það, að Tjörnin væri vart
fegurðarbletturinn á andliti
borgarinnar, ef fuglarnir væru

„Hvað eruð þið alltaf aW Hækjast fyrfr ofckur", sOgöu gæslrnar við endurnar.
☆
þar ekki. Börnunum þykir
líka gaman að gefa öndunum
brauðmola og koma, oft með
stóra poka að heiman, út-
troðna af brauðmat, og það
kunna endurnar vel að meta.
Hún Matthildur litla Guð-
mundsdóttir, sem við hittum
við Tjörnina í gær, sagði, að
hún staldraði næstum alltaf
við hjá fuglunum, þegar- hún
kæmi úr skólanum. Hún var
að teygja brauðmola í áttina
til svananna, þegar við spurð-
um hana:
— Ertu ekki hrædd um, að
þeir bíti þig, Matthildur?
— Nei, nei, sagði hún og
fltýti sér að kippa að sér
hendinni, þegar brauðmolinn
var kominn á réttan stað.
Ungfrúin litla var 9 ára
gömul. Hún sagðist vera í Mið
bæjarskólanum, 3. bekk D.
— Þú ert hrifin af svönun-
um, Matthildur?
— Já, þeir eru svo fallegir,
sagði hún.
— En veiztu það ekki, að
þeir geta verið voðalega
grimmir, sögðum við.
— Stundum, sagði hún.
— Hefur þú orðið fyrir barð
inu á þeim?
— Nei. En einu sinni tók
grágæs stígvél frá mér. Þá
var ég lítil.
— Það hefur nú verið meiri
frekjudósin að stela stígvélinu
þínu!
— Við marnma vorum að
gefa öndunum og grágæsun-
um brauð, og þegar gæsin
fékk ekki meira brauð, tók
hún bara stígvélið mitt.
— Fékkstu það ekki aftur?
— Nei, hún synti með það
út á Tjörn.
— Ja, sú var aldeilis góð,
sögðum við.
Matthildur samsinnti því og
hélt áfram að gefa fuglun-
um.
Barátta anda og gæsa um
brauðmolana var hafin enn á
ný. Utanveltu baráttunnar
voru svanirnir, en enginn
vissi, um hvað þeir voru að
hugsa.
— a
-
STAKSTEISVAR
Ölaf sf j ar ðaikaup-
staður 20 ára
20 ár eru um þessar mulidtr
liðin frá því, að Ólafsfjörður
fékk kaupstaðarréttindi. Af því
tilefni hafa Sjálfstæðismenn í
Ólafsfirði gefið út myndarlegt
blað, sem helgað er afmæli kaup-
staðarins. Eru þar birtar margar
ágætar greinar um Ólafsfjörð og
framfaramál byggðarlagsins.
í forustugrein blaðsins er m.a.
frá því sagt, að í Ólafsfjarðar-
höfn hafa nú verið varið um 30
milljónum króna. Samt sem áður
má segja, segir í greinni, „að
hafnleysa sé hér fyrir stærstu
bátana, þar sem þeir þurfa jafnan
að flýja héðan, ef veður versnar
að ráði. Þetta er óviðunandi fyrir
þá sem við þetta þurfa að búa, og
gera verður öllum ljóst, sem við
þetta mál eru riðnir, finnist ekki
lausn þess, er úti um útgerð
stærri báta héðan.“
Þá er skýrt frá því, að 70 ár
séu liðin frá upphafi barnfræðslu
í Ólafsfirði.
Sðan er komizt að orði á þessa
leið:
„Þannig er nauðsyn að byggja
nútímabæ. Hver þáttur sífellt
margbrotnara mannlífs þarf að
leysast með framsýni og dugn-
aði, Þannig að fólkið fái jafna
aðstöðu til hvers konar starfa,
félags- og menningarlífs, eins og
bezt gerist með öðrum. Vandinn
er sá, að fámennið leyfir ekki
fjárfrekar framkvæmdir á
mörgum sviðum í senn. Því ber
að miða að því að leysa þau
verkefni sem tekin eru fyrir
hendur til frambúðar, og velja
fremur þann kost, að bíða með
þá þætti, sem unnt er“.
Mikið hefur á unnizt
Undir lok greinarinnar um
Ólafsfjörð segir á þessa leið:
„Mikið hefur unnizt á 20 árum,
en mörg eru þau verkefni, sem
bíða úrlausnar. „Afmælismálin",
hafnargerð, skólamiál, þatrfnast
enn dugandi forystumanna og
starfsmanna. Svo er um fleiri
framfaramál. Það er því sérstakt
fagnaðarefni nú, að búast má
við auknum likum til þess að
ungir menn fáist til að starfa
hér, þegar skilyrði batna til sam-
skipta við fjölbýli í grenndinni.
Við þurfum einmitt til starfa við
hlið okkar gagnmenntaða unga
menn, tæknifræðinga, kennara
og svo framvegis. Þegar nú eru
20 ár að baki, getum við þvi
sagt að starf okkar hafi borið
ávöxt, byggðin hefur vaxið, fólk-
inu hefur fjölgað og skilyrði fara
batnandi og framtíðin gefur góð
fyrirheit. Þau fyrirheit þarf þ«
að sækja, og sækja fast. Því
þurfa allir að leggjast á eitt í
sókninni að því yfirlýsta marki,
að stækka þennan stað, sem mest
á öllum sviðum mannlegs Iífs.“
Á móti Háskóla
á Akureyri
Lárus Jónsson skrifar Uppsufá
bréf í Tímann í gær, og ræðir
þar m.a. um skólamálin. Lýsir
hann þar andstöðu sinni við það
hugmynd að nýr háiskóli verði
reistur á Akureyri. Kemst hann
m.a. að orði á þessa leið:
„Að stofna nýjan Háskóla á
Akureyri í náinni framtíð, sýnist
mér varla raunsætt. Það myndi
tæplega gagna æðri menntun i
landinu, og varla Akureyringum
til frambúðar. Þar með er ekki
sagt, að ekki sé hægt að kenna
einstakar námsgreinar, eða vissa
hluta námsefnis á svipaðan hátt
og fjórðungssjúkrahúsið tekur á
móti læknanemum. Þaðan og til
Hátskóla er stökkið langt.“