Morgunblaðið - 02.07.1965, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Föstuflagur 2. júlí 1965
Jafnvel aðalvegir a
íslandi eru ómerkfir
Viðtal vi5 Larry Fried
NÝLEGA dvöldust á Islandi í
boði Loftleiða 15 bandarískir
blaðamenn. í hópnum var Larry
Fried, kunnur blaðamaður, sem
skrifar greinar víðsvegar að úr
heiminum í ýmis blöð í Banda-
ríkjunum. Eftir stutta dvöl á
Islandi í fyTra, skrifaði hann
t.d. grein héðan í Parade Magaz-
ine, sem kemur út sem fylgint
á sunnudögum með fjölmörgum
bandariskum blöðum og nær til
30 milljón lesenda. Hann segir
sögur sínar ekki hvað sízt í
myndum.
Þegar við komum upp í íbiið
hans á Hótel Sögu kvöldið aður
en hann fór, sat hann í hrúgu
af myndavélum og alls kyns
linsum, og í sófanum lágu tug-
ir af notuðum • filmuhylkjurn.
Fried kvaðst vera á leið til Nor-
egs, þar sem hann mundi segja
frá ferðalögum í norsku fjörð-
unum, þá til Amsterdam, til að
skrifa um bandaríska stúdenta í
Evrópu, svo til Belgíu, Frakk-
lands og Þýzkalands, í leit að
margvíslegu blaðaefni. Hann
kvaðst mjög ánægður með dvöl-
ina á Islandi. Hann væri t.d. bú-
inn að fara norður til Akureyr-
ar og Mývatns og hefði einkum
120 þús. kr.
sendor lil
Pnkiston
FJÁRSÖFNUN Hjálparsjóðs
Rauða kross íslands til aðstoðar
bágstöddum í Austur-Pakistan er
nú lokið, segir í frétt frá Rauða
krossinum. Lokauppgjör fyrir
söfnunina er ekki enn fyrir
hendi, þar sem uppgjör hefur
ekki borizt ennþá frá nokkrum
Rauða kross deildum úti á landi,
en Hjálparsjóður RKÍ hefur nú
þegar sent samtals kr. 120,000 til
Dacca.
Rauði kross fslands þakkar
fyrir hönd Hjálparsjóðsins fyrir
þá góðu aðstoð, sem bæði fyrir-
tæki, starfshópar og einstakling-
ar veittu söfnuninni.
Vísukorn númer 2
AKRANESI, 24. júnf.
Árdegis í gær vatt sér inn
snaggaralegur maður og lagði
miða á borðið. „Hérna“, segir
hann. „Öldungur var að khfa á
því, að ég slægi túnblett sinn.
Klukkan 7 byrjaði ég, búinn er
ég og kem beint frá orfinu.
Meðan ég sló, hugsaði ég ekki
um annað en herhvöt Gunnlaugs
Péturs til vísnavina bæjarins.
Og hér er mitt vísukorn:
Eggja þrár hins aldna manns
út á smárateiginn
til að skára skikann hans
skýja tárum þveginn".
Oddur.
eytt tíma við brennisteinsnám-
urnar í Námaskarði. Fried er
mjög hrifinn af íslenzkri náttúru
og kveðst leggja áherzlu í grein-
um frá íslandi á fjölbreytileika
í landslaginu hér, þar sem hægt
sé að finna á einum stað fossa,
jökla, hveri o-s.frv.
Eitt er hann þó ekki ánægð-
ur með, hversu illa vegirmr eru
merktir. Um vegina sjálfa, seg-
ir hann, að þeir séu að vísu
mjög nálægt því að vera verstu
vegir í hinum gamla „síviiíser-
aða heimi“, en hann er vanur
að ferðast í Austurlöndum, Rúss
landi og Afríkulöndum og
kveðst ekki setja það fyrir sig.
En á íslandi komi maður allt í
einu að stað, þar sem vegir
skiptast og engin leið að vita
hvert þeir liggja, jafnvel á að-
alvegum landsins. Auk þess séu
nöfnin á bóndabæjum jafnt
merkt sem þorpin, svo að ókunn-
ugir geti engan veginn ferðast eft
ir korti. Jafnvel fari vegfarandi
fram hjá Geysi, ef hann er
ekki kunnugur á íslandi. Þetta
þurfi ekki að vera svo flókið.
Ef Norðurlandsvegur væri t.d.
bara númeraður með nr. 1, þá
þyrfti ekki nema lítið spjald
með númerinu við veginn, þar
sem aðrar leiðir koma inn á.
Þannig sé þetta víðast annars
staðar. — Annars á maður ekki
að vera að kvarta yfir vegun-
um. Hér eru þó vegir, sem hægt
er að komast eftir, og það er
þó betra en engir vegir, eins og
í Rússlandi. Þar kemst maður
hreinlega ekki á milli fjöl-
margra staða.
•— Hafið þér verið í Rúss-
landi? Hvemig er að íerðast
þar?
— Ég hefi verið þar þrisvar
sinnum, kom einu sinni austan
megin frá með Síberíu járnbraut
inni til Moskvu. Það tók 8 daga
samfleytt. Fólkið er mjög elsku-
legt og vingjarnlegt við ferða-
menn. Þá á ég við íbúana, ekki
embættisióenn og skriffinna. Og
maður kynnist fólki í lestunum-
Ekki sízt þar sem 4 konur og
karlar búa saman í nverjum
klefa í 8 sólarhringa. Og það er
allt í lagi að ferðast þar. Maður
fær bara langa lista yfir þá staði
sem má fara til og hann er nokk
uð góður. Og sums staðar má
ferðast frjálst á eigin bíl. En
margar borgir fær ferðamaður
ekki að heimsækja. Það er bann-
að.
— Voruð þér nýlega í Viet
Nam?
— Nei, seinast i fyrra. Þá var
ég með 6 Bandaríkjamnnum,
sem voru að þjálfa Viet Nam
hermenn úti í skógunum. Menn
skiptust á riffilskotum og hand-
sprengjum á hverri nóttu. En
yfirleitt var rólegt á daginn. Það
var ljóta ástandið! En
það er verra núna. Þeg-
ar maður tekur að sér
að skrifa greinar, þá vill það
verða svo að blöðin vilji he'.zt
fá frásagnir af stöðum, þar sem
eitthvað slíkt er um að vera.
Fyrir okkur er það mjög fróð-
legt ,en ekki skemmtilegt. Það
er jafn eðlilegt að við séum
mikið sendir til Viet Nam og
að franskir blaðamenn séu mik-
ið í Alsír og Congó. Annars ligg-
ur leiðin reyndar lika t>l
skemmtilegri staða, og einn slík-
ur er ísland, segir Fried að lok-
um. Og við ljúkum samtalinu,
því Sigurður Magnússon, blaða-
fulltrúi Loftleiða, kemur með
mynd, sem hann hefur útvegað
Fried af forsetanum í Sundlaug-
unum. — Ég er nefnilega að
skrifa grein um forsetann ykkar,
segir hann til skýringar. Og ég
náði aldrei mynd af honum í
laugunum.
Blaðamaðurinn Larry Fried á Hótel Sögu.
Heimskringla gefur út
nýja Surtseyjarbók
BLAÐAMENN voru í gær kvadd-
ir á fund forráðamanna Heims-
kringluútgáfunnar, en hún sendi
þá frá sér nýja myndabók um
Syrtseyjargosið. — Kristinn E.
Andrésson hafði orð fyrir Heims-
kringluútgáfunni, en einnig voru
staddir á fundinum Sigfús Daða-
son og Gísli B. Björnsson, en
Gísli hefur séð um listrænan frá-
gang bókarinnar. Þorleifur Ein-
arsson, jarðfræðingur, hefur
skrifað texta bókarinnar, en segja
má, að hann hafi fylgzt með gos-
inu daglega, frá því það byrjaði.
Nefnist hún í íslenzku útgáf-
unni „Gosið í Surtsey í máli og
myndum", en er einnig gefin út
í þremur erlendum útgáfum:
enskri, þýzkri og danskri. Rakin
er sagan af gosinu og myndun
eyjarinnar fram í aprfl sl. Af um
60 síðum bókarinnar eru 24 síður
myndir, þar af 12 í litum, eftir
kunna ljósmyndara.
Bókin er gefin út i smekklegu
broti, og er liklegt að hún verði
eftirsótt af ferðamönnum. Upp-
lag bókarinnar er samtals 10.000
eintök.
Bókin er gerð hér heima að
öllu leyti, myndamót í Kassa-
gerð Reykjavíkur, prentun og
bókband í Prentsmiðjunni Hólar,
og er til bókarinnar vandað eins
og kostur er.
Stærð bókarinnar hefur verið
stillt í hóf, svo að hún gæti orðið
sem ódýrust. Hún kostar inn-
bundin með hlífðarkápu í litum
kr. 160,00 eða með söluskatti kr.
172,00.
um sínum, leiki, söng, íþróttir,
dans o.s.frv. Nú virðist þurfa
að hugsa fyrir öllu fyrirfram.
Dugandi löggæzla —
Aðvörun frá ungum
manhi
Velvakanda hefur borizt eftir
farandi bréf:
„Kæri Velvakandi!
Eins og alþjóð veit, verður
um næstu helgi haldið mikið
ungmennafélagsmót á Laugar-
vatni, og verður þar án efa
margt manna saman komið. Oft
vill bregða svo við, þegar úti-
mót sem þessi eru haldin, að
mikill unglingafjöldi þyrpist að
til þess eins að drekka áfengi,
sjálfum sér og öðrum til leið-
inda. Hætt er við, því miður,
að svo geti einnig farið nú,
þrátt fyrir aðgæzlu löggæzlu-
manna okkar. Vonandi þurfum
við þó ekki að óttast, að þetta
verði endurtekning á ævintýr-
inu í Þjórsárdal fyrir fáum ár-
um, er sannaði það á hryggi-
legan hátt, að siðferði unglinga
hér stendur ekki alltaf á of háu
stigi. Það má ekki koma fyrir,
að mótsstaðurinn fyllist af
þessum skrfl, sem kemur að-
eins til þess að drekka eitrað
áfengi og til að eitra fyrir hinni
göfugu hugsjón ungmennafé-
lagahreyfingarinnar, sem mæl-
ir, eins og kunnugt er, á móti
neyzlu skaðlegra drykkja. Sendi
ég hér með áskorun til yfir-
valdanna, að þeir haldi þessum
skríl frá Laugarvatni eftir
megni, og stuðli þannig að því,
að þetta mót verði sem ánægju-
legast öllum þeim, sem vilja
njóta mannfagnaðar á menning
arlegan og óspilltan hátt, svo
sem íslenzkri æsku er einni
sæmandi.
Með kveðju,
Ungur bindindismaður".
■+C Óþarfa svartsýni?
Velvakandi getur ekki við
því gert, að honum finnst þessi
ungi bréfritari full-svartsýnn.
Engin ástæða til til þess að
ætla annað fyrirfram, en sam-
koma þessi verði öllum til sóma,
enda er vel til hennar vandað,
að því er Velvakandi bezt veit.
Gífurleg undirbúningsvinna
liggur að baki þessu landsmóti
UMFf, sem er hið tólfta í röð-
inni, og mun vel fyrir öllu séð.
Útilokað má teljast, að um
nokkra endurtekningu á
Þjórárdalshörmungunum geti
orðið að ræða, enda var þar
ekki um neitt að ræða, sem ung
lingarnir gætu unað við, ann-
að en náttúrufegurð — og
brennivín. Svo virðist, að nauð-
synlegt sé að hafa ofan af fyrir
álitlegum hluta íslenzkrar
æsku, þar sem hún kemur sam-
an, ef allt á ekki að enda með
ósköpum. Hér áður fyrri fundu
unglingar sér sjálfkrafa margt
til dægrastyttingar á samkom-
en ekki fúlmenni
með poka
Á Laugarvatni verður margt
til skemmtunar, og ætti enginn
að þurfa að leita á náðir Bakk-
usar gamla út úr leiðindum.
Verði þó einhverjir gikkir I
veiðistöðinni, sem alltaf má og
verður að reikna með, þá ætti
forráðamönnum mótsins og hin-
um fjöimörgu aðstoðarmönnum
þeirra, — skátum, „heimavarna
liðsmönnum“ og lögregluþjón-
um, ekki að reynast erfitt að
hafa hemil á þeim. Þó má auð-
vitað með engu móti grípa til
þess viðbjóðslaga miðaldaúr-
ræðis, að sjálfskipaðir lög-
gæzlumenn stingi fólki í poka.
Slikt hefur þó einu sinni komið
fyrir hér á landi á þessari öld,
— og ekki ýkja langt síðan.
Svoleiðis aðferðir dæma sig
sjálfar og eru svo sannarlega
ekki í anda ungmennafélags-
hreyfingarinnar. Sá, sem fyrir
þeirri andstygigilegu refsingu
stóð, hefur líka fengið sinn dóm
hjá almenningi.
Nýtt símanúmer:
38820
B-ÆBURNIR ORMSSON h.f.
Vesturgötu 3. — Lágmúla 9.