Morgunblaðið - 08.08.1965, Side 25

F
Sunnudagur 8. ágúst 1965
MORGUNBLAÐIÐ
25
Svo byrjar þessa sögu, að fyrir neðra parti Ungaría
réði jarl sá, er Merían er nefndur. Hann var kvæntur
maður, og hét kona hans Kassandína. Jarl var maður
ekki auðigur, en þó vinsæll maður og vel að sér í
mörgu. Hann var heiðinn maður og hlótaði skurðgoð.
Svo har til eina nótt, er þau hjónin lágu í sæng sinni,
að kona jarls lét illa í svefni, þar tii jarlinn vakti
hana og spurði, hvað hana hafi dreymt.
Hún mælti: „Það dreymdi mig, að eg sat í rjóðri
einu og þótti mér kið eitt liggja í knjám mér og þótti
mér vænt um það og vilda eg strjúka því. Þá þótti
mér það verða að stórum apaketti, sem hafði mörg
skringileg læti. Þóttumst eg þá verða reið og hrinda
honum úr knjám mér. En sem hann kom á jörðina,
varð hann að stóru ljóni, og þótti mér sem kóróna af
gulli væri á þess höfði, en klær þess og fætur sýnd-
ust mér af járni. Varð eg þá hrædd, og við það vakn-
aði eg.“
Þá mælti jarl: „Þetta munu svefnórar einir, og er
oft ljótur draumur fyrir Iitlu efni.“
Nokkru eftir þetta verða menn þess varir, að kona
jarls var með barni. Liðu svo tímar til þess hún lagð-
ist á gólf og fæddi sveinbarn, mikið og frítt. Sveinn-
inn var vatni ausinn og nefndur Sarpidon. Hann var
snemma mikill vexti og ramur að afli, en mikið þóttl
hann undarlegur og fábreytinn í lund; talaði hana
jafnan hégómlega, og héldu flestir hann vitlítinn vera.
Þegar Georg IV Englandskon-
ungur hitti tilvonandi brúður
6Ína Caroline prinsessu af Bruns-
■wick í fyrsta sinn tók hann hönd
hennar og kyssti á hana. En svo
fipaðist honum riddaramennskan,
Bneri sér að einum vina sinna og
hvíslaði: „í guðanna bænum,
Georg, náðu mér í glas af sterku
víni.“
★
Það fór mjög í taugarnar á
Mark Twain, þegar menn, sem
gáfu sig á tal við hann, byrjuðu
á því að ræða um veðrið. Þegar
einhver ávarpaði hann: „Það er
gott veður í dag, Mr. Twain“,
var hann vanur að svara: „Já,
ég hef heyrt mikið um það tai-
að.“
★
★
Þegar Coolidge var varaforseti
Bandaríkjanna var honum skilj-
anlega oft boðið í veizlur.. En
hann var maður þegjandalegur,
©g gestgjafarnir áttu í stöðugum
erfiðleikum með að finna honum
hæfan sessunaut Frú ein taldi
vandann leystan með þvi að setja
frú Aliee Roosevelt Longworth
við hlið hans, en hún var þekkt
fyrir samtalshæfileika sína.
Frú LongwOrth lá ekki heldur
á liði sínu, «i það kom fyrir
ekki, henni 'lókst tæplega að
draga orð upp úr varaforstanum.
ILoks gafst hún upp og sagðú
toHinar mörgu veizlur, sem þér
verðið að vera í, hljóta að þreyta
yður mjög.“
Coilidge svaraði án þess að líta
ef diskinum: „Ja, en einhvers-
■taðar verður maður að borða“.
★
„Æskan er dásamleg," sagði
Bernard Shaw, „það er bara
giæpur að eyða henni á böm."
★
! Curran sagði eitt sinn um
Madame de Staél sem var ófríð
með afbrigðum en mjög skemmti
teg í samræðum: „Hún hefur
hæfileika tM þess að tala sig
áagra.-
Meðan Vesper og Bond snæða kvöld- verðinn, fara Le Chiffre og félagar hans Og þriðji hópurinn lendir í Leningrad,
að undirbúa kvöldið í spilavítinu.
JÚMBÓ — j<— ■—* j<— —■ j<— — Teiknari: J. MORA
Það er raunalegt að vera í ókunnugu
landi og verða þess var að bezti vinur
manns er lokaður inni í sjúkrahúsi —
vegna þess að hann er hættulegur um-
hverfi sínu. — Hvernig eigum við að fá
Spora leystan út? spurði Júmbó. — Við
verðum að tala við yfirlækninn, svaraði
Mökkur prófessor.
Tveimur mínútum seinna veitti yfir-
læknirinn þeim áheym i skrifstofu sinni.
Hann var mjög elskulegur í viðmóti. —
Ég er nýbúinn að fá nafnspjald yðar, kæri
starfsbróðir, sagði hann. Gjörið svo vel og
gangið í bæinn. Hvað get ég gert fyrir
yður?
— Ég vildi gjarnan fá að vita, hvernig
hinn góði, gamli vinur minn, Spori, hefnr
það, byrjaði Mökkur. — Aha! Spori! sagði
yfirlæknirinn og virtist í góðu skapL Já,
það er óskaplega flókið mál. Hann var
lagður hér inn til rannsóknar. Við búumst
við að þurfa að halda honum hér í nokk-
ur ár . ..
KVIKSJÁ —)<— —--K— Fróðleiksmolar til gagns og gamans
SKOTAPILSIB
Háskotapilsið (kilt), sem gert er úr sér-
stöku tiglóttu ullarefni (tartan), hefur um
aldaraðir verið sá klæðnaður, sem Skot-
arnir hafa klæðzt jafnt í stríði sem friði.
Þeir hafa klæðzt þeim á löngum og myrk-
um tímabilum í sjálfstæðisbaráttu sinni
gegn Englaudi og allt fram til styrjalda
vorra tíma, er þeir börðust með Englend-
ingum fyrir brezka heimsveldið. Þegar
hersveit Háskota var sett til varnar undan-
haldi í Norður-Frakklandi árið 1940 köst-
uðu þeir hinum venjulega einkennisbún-
ingi og klæddust þjóðbúningi sínum áður
en þeir létu til skarar skríða. Af 200
manns týndu lífi um 130. t Kóreustyrjöld-
inni gerðu 400 menn úr hinni Konunglegu
skozku landvarnarsveit árás á 6000 kín-
verska fótgönguliða. Þeir voru að vísu
ekki í þjóðbúningnum, en í pilsum voru
þeir. — í herbúðum Háskotanna eru spegl-
ar í gólfinu, svo að liðsforingjarnir geti
aðgætt, hvort nokkur falli í þá freistni að
vera í brókum undir pilsinu.