Morgunblaðið - 14.12.1965, Side 28

28
MORCU N BLAÐID
Þriðjudagur 14. des. 1965
Langt yfir skammt
eftir Laurence Payne
— Ég fékk dálítið högg í haus
inn, sagði ég til að vara hann
við. — Farðu þessvegna varlega
með mig!
Nætmir fingur hans fundu
strax blettinn. — Þetta er ljótt,
og skinnið í sundur. Hvernig
fórstu að >vi að fá þetta?
— Það var einhver, sem lamdi
mig með göngustaf.
Hann tók þessu með heim-
spekiiegri ró hins veraldarvana
manns, og kallaði gegnum tjald-
ið á einhvern, sem hann kallaði
Rauðhaus, að setja upp ketilinn.
Þegar ég átti í hlut, var te allt-
af innifalið í klippingarverð-
inu.
Hann hélt nú stimdarkorn
áfram að klippa en ég hvíldi
mig og hálfsofnaði.
Eftir stundarkom dirfðist
hann að segja: Ég skal segja þér,
hver var hérna inni í vikunni,
sem leið . . . ef ég man þá,
hvað hann heitir. Það er gamall
kunningi þinn úr hafnarlögregl-
unni. Hvað heitir hann nú aft-
ur?
— Blackwell?
— Það er hann. Hann er víst
eitthvaö hsekkaður í tigninni
núna.
— Já ,haltu áfram.
— Hann sagði mér að heilsa
þér frá sér, ef ég hitti þig.
Við Jim Blackwell höfðum
barizt í stríðinu, svo að segja
hlið við hlið. Ég kunni ágætlega
við hann að öllu öðru leyti en
því, að hann vildi alltaf kalla
mig ,,frsenda gamla“ í sambandi
við einhverja gamla endurminn-
ingu okkar frá Ítalíu.
— Sagði hann nokkuð, hvar
hann væri núna? spurði ég.
— í Wapping, minnir mig.
Það rumdi í mér af ánsegju.
Þá gat ég fengið Jim gamla til
að hafa auga með „Giuseppe".
Mig langaði alveg sérstaklega til
að vita, hvert leiðir Barkers
lágu, þegar hann var í þessum
strandsiglingum sínum,
— Þú ert útfarinn í öllum
siglingum, sagði ég. — Hvemig
er það með skip, sem koma frá
Austurlöndum og Mið-Austur-
ALLTAF FJÖLGAR VOLKSWAGEN
Sími 21240 NEILSVEaZLUMIN HEKLA hfj Laugaveqi 170-17 2
Volkswagen 1300 — Verð kr : 149.800
Volkswagen 1500 er fyrirlíggjandi
Yolkswagen 1500 - Verð kr : 189.200
® © ®
Gerið samanturS á frágangi, öllum búnaSi og gæSum Volkswagen
og aunarra J»íla frá Vestur-ISvrópu. '
© © ©
Komið, skoðið og reynsluakið
Varahlutaþjónusta Volkswagen er landskunn
Volkswagen 1600 TL Fastback kr : 207.800
löndum, hvar leggjast þau helzt
hér? Er það ekki helzt í Til-
bury?
— Það geta þau, en gera ekki
alltaf. Aruslavia lagðist hér í
vikunni, sem leið, veit ég, og
hún siglir. á Bombay, og svo eru
það Piltdown og Irene — þau
koma bæði frá Port Said. Þau
koma bæði venjulega til Til-
bury. Ég var sjálfur einu sinni á
Piltdown, sem þá var orðinn
gamall dallur.
— Hvaða dag kom Aruslavia,
mannstu það?
Hann stanzaði sem snöggvast,
hugsi, með skærin á lofti. Við
skulum sjá, það hlýtur að hafa
verið á miðvikudag. Ég alrakaði
skipstjórann hérna á föstudags-
morgun, og þá sagðist hann vera
búinn að vera í tvo daga. Við
vorum skipsfélagar fyrir stríð
og höfum aldrei farið úr sam-
bandi hvor við annan síðan.
Hvenær sem hann kemur, fer
hann í skrifstofuna í Piccadilly.
— Ó, þú skalt ekki skipta þér af þeim. Þetta er bara f jölskylda
fyrri mannsins míns, sem ætlar að sofa hér í nótt.
□----------------------------□
51
□----------------------------D
Svo raka ég hann og svo er
hann kominn á sjóinn aftur og
safnar nýju skeggi, kemur svo
aftur til London og ég raka
hann aftur .... þetta gengur
eins og eftir klukku!
Stúlka kom undan tjaldinu
með tekönnu í hendinni. Hún
var mjög lagleg með mikið eld-
rautt hár. Hún hvíslaði „góðan
daginn“ og málrómurinn var
eins og hún væri að bjóða
krakka góða nótt, setti niður
könnuna og fór síðan aftur út
og ég heyrði glamur í bolla-
pörum. Ég horfði á eftir henni.
— Er þetta hún Rauðkolla?
Sid kinkaði kolli og glotti til
mín. Ég blístraði ofurlítið. —
Þú ættir að hafa fleiri svona
hérna á staðnum. Hver veit
nema ég kæmi þá oftar hingað.
Stúlkan kom inn aftur og
hellti í bollana, dokaði við eins
og hikandi .stundarkorn meðan
Sid spurði mig glottandi, hvort
ég vildi ekki fá mér handsnyrt-
ingu, og þegar ég hristi höfuðið,
trítlaði hún út á háu hælunum.
Sid hélt áfram að klippa, eins
og ekkert væri og kroppaði fim-
lega hárin úr eyrunum á mér,
en það gerir hann alltaf í ieyí-
isleysi áður en ég get bannað
honum það. og afleiðingin verð
ur sú, að hárin fara að vaxa út
úr eyrunum á mér eins og burst-
ar.
— Sid, sagði ég hugsi, og sneri
mér aftur að aðalmálinu, —
segðu mér eitt.
— Hvað mætti það vera?
— Hver á Aruslavia?
Hann svaraði hiklaust: —
Það er Lamotte-Slavia félagið.
Hrollurinn ,sem fór upp eftir
bakinu á mér, stóð í engu sam-
bandi við skærin hans, og ég
starði á hann eins og bjáni í
speglinum. -
— Hvað segirðu með Slavia? •
— Lamotte .... Hvað er
þetta? Er eitthvað að?
Ég hristi mig. — Sid, sagði ég
með aumingjalegri rödd, — þú
hefur hjálpað mér einu sinni
enn. Áttu ennþá þetta vindlinga
veski, Það var í vasanum á
sloppnum hans. — Gefðu mér
eina! Hann gerði svo og kveikti
á eldspýtu. — Þú þarft að fá
kveikjara með þessu, er það
ekki? sagði ég og brosti breitt.
Hann roðnaði upp í hársræt-
ur og var mjög hamingjusamur
á svipinn og spurði mig, hvort
ég hefði tíma til að láta þvo
hárið.
Ég stóð úti í dynjandi rigning
unni og horfði á þennan dapur-
lega hóp dökkklædds fólks, sem
hnipraði sig undir regnhlífum,
og horfði blindum augum á
þetta dapurlega samsafn kransa,
sem lá á grasinu fyrir framan
það. Ofurlítið frá hinu fólkinu
stóð Perlita ,Barker, í svartri
regnkápu með belti, en fallega
Heildarútgáfur á Þýzku
Dostojewski I—VI kr. 967.50
Balzac I—VIII kr. 1290.00
Goethe I—VI kr. 696.60
Tolstoi I—XII kr. 1354.50
Schillers Werke I—II kr. 1015.90
Goethes Werke I—II kr. 1015.90
Nietzsches Werke I—II kr. 1015.90
Stifters Wérke I—II kr. 1015.90
Storms Werke I kr. 252.65.
bSe
. BOKAVERZLUN SiGFOSAR EYMUNDSSONAR
Austurstrœti 18 - Sími 13135
hárið hulið af hvítum silkitrefli,
og andlitið var fölt og sviplaust.
Meðan ég var að horfa á hana,
sneri hún sér við og gekk inn á
stíginn að baki kapellanna.
Ég gekk með hattinn í hend-
inni, hægt áleiðis að hópnum.
Á kroti við kransana stóð Úrs
úla Regína Twist og svo fæð-
ingar- og dánardagur.
Einhver í nánd við mig varð,
ferða minna var. Augu okkar
mættust.
— Halló, hr. Hall! sagði ég.
— Halló.
Allir hinir horfðu á okkur
forvitnir. Albert útskýrði, hver
ég væri og kynnti mig. Þarna
var móðunbróðir Úrsúlu frá
Hampstead, ásamt konu sinni,
syni og dóttur, og maður með
útstætt yfirskegg í illa sniðnum
frakka. Ég gat ekki heyrt nafn-
ið hans ,en lét það gott heita.
Ég horfði á þau öll á víxl. Öll
voru þurreygð og hin hressustu.
Þeim hafði verið alveg sama um
Úrsúlu. Jarðarförin var eins og
hver öruurr skylduheimsókn, og
þegar þau væru búin að fá al-
mennilega að éta um hádegið,
væri hún gleymd. Ungi maður-
inn hvíslaði einhverju að systur
sinni og hún skríkti — hann
hefur áreiðanlega verið að gera
einhverjar athugasemdir viS
fæturna á mér, því að hann var
alltaf að horfa á þá á meðan.
Ég gaf honum illt auga, og nann
dró sig inn í skelina sína. Ég
hafði engan áhuga á þessu fólki,
það gat átt sig sjálft. Þegar for-
vitni þess um mig var södd,
gengu þau burt og áleiðis til
veitingahússins, en ég stóð kyrr
stundarkorn, þegjandi, ásamt
Albert Hall, sem ég kunni vel
við og var að minnsta kosti svo
nærgætinn að vera dálítið rauð
eygður.
— Hvað varð af henni móður
hennar? spurði ég loksins.
— Hún er í hjúkrunarhæli,
vissuð þér það ekki? Hún hefur
sjálfsagt fengið taugaáfall út af
veslings stúlkunni. Hún fékk
slag, daginn eftir að hún kom út
í Hampstead, og bróðir hennar
kom henni einhversstaðar fyrir.
Hún er víst talsvert slæm, skilst
mér.
Ég gekk nær og fór að athuga
kortin á krönsunum.
— Var þetta bara fámenn fjöl
skyldujarðarför?