Morgunblaðið - 21.06.1966, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐID
Þriðjudagur 21. júni 1966
BÍLALEIGAN
FERÐ
Daggjald kr. 400.
Kr. 3,50 per km.
SÍMI 34406
SENDUM
Volkswagen 1965 og ’66.
LITLA
bílaleigan
Ingólfsstræti 11.
Volkswagen 1200 og 1300.
Sími 14970
<

RAUÐARÁRSTÍG 31
SÍMI 22022 .
bifreiqTleigan
SlMl 33924
BIFREIOALEIGAM
VEGFERD
Grettisgötu 10.
Sími 14113.
IV1AGIMÚSAR
SKIPHOLTI21 símar21190
eftir lokun slmi 40381
FjOlvirkar skurðgröfur J d '
v
I R mm
K
J ÁVALT N TIL REIÐU.
SÍmi: 40450
Hópferðabílar
allar stærðlr
Sími 37400 og 34307
BOSCH
Þurrkumótorar
24 volt
12 volt
6 volt
mL
Brœðurnir Ormsson
Lágmúla 9. — Sírm 38820.
t
Konur og karlar
í umferðinni
Ég setti heldur en ekki í
feitt, þegar kvenfólkið í um-
ferðinni komst á dagskrá. Ef
mig hefði grunað, að umraeður
um þetta mál mundu verða
jafnmörgum hvatning til að
setjast niður og skrifa Velvalt-
anda, hefði ég tekið þetta til
umræðu fyrir löngu. En hér
kemur enn eitt bréfið:
„Svar til „Meiraprófsbíl-
stjóra.
Ég ber svo mikla lotningu
fyrir gáfum þessa Meiraprófs-
bílstjóra að ég hlýt að skrifa
þetta orð með upphafsstaf, —
en ekki má ég gleyma að
þakka honum innilega fyrir
fróðlegar upplýsingar. Ég og
lögreglan, þurfum sýnilega að
rifja upp ýmislegt í sambandi
við umferðareglurnar, því ég
held að við, (ég og lögreglan,
ég þori ekki annað en að gefa
þessa skýringu í svigum því
annars mun Meiraprófsbíl-
stjóri líka misskilja það hvað
ég á við hér), höfum álitið,
hingað til, að séu þrír bílar á
ferð á sömu akrein (eins og í
umrætt sinn) og sá bíll sem er
í miðið gefur stefnuljós og
byrjar að sveigja yfir á hægri
akrein fyrir framúrkeyrslu og
þriðji bíll er enn á vinstri ak-
rein, aftast, þá eigi þriðji bíll
ekki að ryðjast fram með þeim
bíl sem á undan er, þó hann sé
hraðskreiðari, heldur að
minnka benzíngjöfina eða að
stíga á bremsu, ef þörf er. Það
mundi ég heldur gera en að
keyra í hliðina á næsta bíl á
undan. En ef til vill veit ekki
Meiraprófsbílstjóri hvemig
farið er að því að hægja á bíl,
eða stoppa, það er ekki gott.
En hann hefur þó af veikum
mætti reynt að miðla öðrum af
þekkingu sinni og fyrir vikið
veit ég bað að hann virðir ekki
stefnumerki — heldur þjösnast
áfram þótt það kosti líf eða
limi og keyra Verði yfir nokkra
bílgarma eða í gegn um þá,
það eru bara smámunir, — ef
karlmenn gera það. Það er til
nokkurs að vinna að hafa
meirapróf í akstri, ef það
gefur sérréttindi til bess að
limlesta fólk, keyra á hvað
sem fyrir verður og þverbrjóta
allar umferðareglur. Ég var í
rétti, en sá sem á eftir kom
réttlaus, í þessu tilfelli. Ég
held að greindarvísitalan
hljóti að vera undir meðallag
hjá þeim sem ekki skilur það
sem ég skrifaði og meiraprófs-
bílstjóri hengir hatt sinn á.
Hvert flón hlýtur að sjá það að
ég hefði ekki tekið þetta dæmi,
hefði ég sjálf keyrt í veg fyrir
bíl sem á eftir kom á hægri
akrein. Nei, ég tók dæmið
vegna þess að bíllinn sem rudd
ist framúr, með dæmalausri
frekju, var á vinstri akrein
eins og ég, eftir að ég gaf
stefnumerkið en ætlaði samt
að troða sér framúr og gerði
það þar sem ég kaus heidur
að víkja og láta stela réttinum
af mér, en að verða keyrð í
klessu og hjálpað yfir í aðra
og betri veröld.
Öllum er annt um líf sitt og
þessvegna geri ég ekki leik að
því að keyra í veg fyrir öku-
fanta eins og þennan. Því .nið-
ur, kæri Meiraprófsbílstjóri,
þetta var afleitt vindhögg hjá
þér, ég vona að það verði það
síðasta, það er svo leiðinlegt
að auglýsa svo þröngan skiln-
ing. Lika verð ég að hryggja
þig með því að ég hef vitað
það í tuttugu ár, að brekkan
upp frá Elliðaánum væri köll-
uð Ártúnsbrekka, en þar fyrir
held ég, að það geti ~k.<i móg-
að neinn þótt ég veldi að nefna
hana öðru nafni. Annars ber
það vott um skarpa greind að
skilja það við hvaða brekku ég
átti, ég dáist af því!
Og svo vildi ég aðeins benda
á hve furðulegt það er, að
karlmennirnir Skuli gera sig
seka í því sama og kvenfólkið,
— þeir rísa líka upp á „aftur-
fæturna", eða ef til vill eru
þeir alltaf á fjórum fótum, en
hvort heldur sem er, þá held
ég að G.H.E. ætti að líta í eigin
barm hvað flaustur og tauga-
æsing viðkemur. Einnig vil ég
benda á það, að ég tel það ekki
„kurteislegt" eða riddaralegt
að ráðast á kvenfólk í blaða-
grein og nefna það „apa“ i
umferðinni og tala um „apa-
hátt“ þess.
Mynduð þið þegja, herrar
góðir, ef einhver kvenmaður
hefði skrifað álíka grein og
nefnt ykkur „asna“ og skrifað
um „asnahátt" ykkar? Nei,
það er heldur ekki von, enda
hefði það, eins og hitt, — lent
á mörgum ómaklegum. Svo vil
ég einnig vekja athygli á eirrni
setningu hjá G.H.E., en þar
stendur: „Þetta deiluefni er
ekki nýtt af nálinni og þekkist
víða“. Hversvegna er það
deiluefni? Jú, vegna þess að
karlmenn eru annar aðilinn og
kvenfólk hinn. Þessir blessaðir
ljúflingar eru þá ekki hót betri
með að deila, þrátt fyrir það að
þeir guma af taugastyrk — og
til hvers gagns er það að hafa
styrkar taugar, ef það kemur
hvergi í Ijós? Og líka vil ég
benda á nokkuð athyglisvert,
G.H.E. segir nefnilega í beinu
áframhaldi af fyrri tilvitnun:
„Þegar það ber á góma rís
kvenfólkið upp á afturfæturna
(bæði hér og erlendis) —“
Upp koma svik um síðir, það
er á þessu auðheyrt að það eru
alltaf karlmennirnir sem byrja
að ráðast að kvenfólkinu og
deila á það, alltaf riddaralegir
blessaðir! og eru svo stainhissa
að við skulum ekki sleikja út
um báðumegin og þakka inni-
lega fyrir okkur. En fyrst að
við eigum að vera sælar og
hugfangnar af því ef ykkur
þóknast að gera lítið úr okkur
og ásakið okkur fyrir þær
skammir sem þið sjálfir gerið
í umferðinni, — hversvegna
eruð þið ekki sjálfir glaðir og
ánægðir þó við segjum okkar
meiningu á móti? Þið ásakið
kvenfólkið um það sem þið
gerið ykkur sjálfa seka um.
D. K.“
'Ar Fréttaflutningur
Lýðræðissinni skrifar:
„Erlendar fréttir.
Auðsjáanlega er fólki farið
að blöskra erlendur frétta-
flutningur Ríkisútvarpsins.
Undanfarið hafa birzt 2 greinar
um þetta efni í þessum þætti.
Be%dir þetta til að margrr eru
farnir að gera sér grein fyrir
þeim áróðri, sem þar er fluttur.
Það eru mörg dæmi, sem nefna
mætti í þessu sambandi, en
aðeins eitt þeirra nefnt núna.
Við munum eftir því hvern-
ig fréttaflutningurinn var er
mest var um vetnissprengjur
vestan hafs og austan. Þegar
sprent var fyrir vestan \ar
vanalega eytt miklum tíma í
að lýsa vetnissprengjunni.
Einnig var tekið fram að betta
væri t.d. sprengja nr. 39 í
Bandaríkjunum. Var fréttin
svo endurtekin í öllum frétta-
tímum Rikisútvarpsins þann
daginn og stundum endurtekin
næsta dag.
Þegar sprengd var vetnis-
sprengja austan hafs þá var
fréttin vanalega svona:
„Sænskir vísindamenn telja
að sprengd hafi verið vetnis-
sprengja í Ráðstjórnarríkjun-
um í gær.“ Þessi frétt var svo
vanalega aðeins lesin einu
sinni ef til vill í' aukafrétta-
tíma Ríkisútvarpsins.
Er ekki kominn tími til að
láta athuga fréttaflutning
þennan, og eru ekki of margir
fréttamenn Ríkisútvarpsins
áhangendur ríkisins með 140
milljón kjósendur, sem fá að
„kjósa" um einn lista? Er
einhver eða einhverjir þeirra
þjálfaðir í því ríki?
Lýðræðissinni".
'Ar Trjárækt .
V. A. skrifar:
„Kæri Velvakandi!
Ég veit ekki hvort ég fæ
birtingu á þessum línum í þínu
blaði — þar sem þitt blað er
sennilega á algerlega önd-
verðri skoðun en ég.
Mig langar til að segja þér,
hve mikið mér sárnar það, ef
illa er gengið um mitt fagra
land, sem ég því miður hef
alltof oft rekið mig á — og er
ég hrædd um að þar eigi oftast
fsiendingar hlut að máli. Þetta
á þó eflaust eftir að breytast á
komandi árum.
En það, sem mér liggur
þyngst á hjarta er — hvers
vegna má landið okkar ekki
halda sinni fegurð eins og hún
er — sínum sterku sérkennum,
en það er einmitt nekt þess og
stórbrötið víðsýni, til hvers er
verið að sóa milljónum til
skógræktar. Er það efnishyggj-
an — tilhlökkunin yfir hinum
glæsta barrskógi sem í fram-
tíðinni verði hægt að hafa
„timburafnot af“ — já ef til
vill nægilegt fyrir allt landið
— ha — ha. Því að þegar 50-60
ár eru liðin verður tunbrið
sennilega að mestu leyti úr
sögunni sem efniviður. Þessir
„skógræktarmenn“ láta sig
dreyma um sögunarmyllur og
timburflota, eru þeir raun-
verulega að klæða landið?
Þessi harmleikur, sem á sér
stað hér minnir helzt á ein-
hvern ,,snobbisma“ — mann,
sem elskar aðeins farðann á
andliti konu sinnar og sóar
peningunum í snyrtivörur
handa henni — en gleymir sál-
inni. Eins og hann Helgi Sæm.
komst að orði eitt sinn myndi
barrskógur fara landinu ámóta
vel og skegg á andliti konu.
Þarna er vel að orði komist —•
því að bæði á barrskógurinh
alls ekki heima hér og þrifst
ekki nema á stöku stað.
Birkið er íslenzkt, það sómir
sér vel hér, en hvað gerir ekki
„skógræktin”, hún holar þess-
um barrtrjám niður milli
bjarkanna og svo er það björk-
in sem á að víkja fyrir barr-
inu, þegar þar að kemur.
Hefurðu komið í íslenzkan
birkiskóg — notið þess að
liggja þar innan um blóm og
grös, sem vaxa milli trjánna?
— Hefurðu séð skógarsvörð í
barrskógi dimma-svað — stofn
arnir naktir nema efst, þar,
serrf sólin nær til? Hafa skóg-
ræktarmenn legið þar í svað-
inu og látið sig dreyma um
moldarsvörðinn og myrkrið?
Er það þetta sem þið viljið?
Efnishyggja? Hver er eiginlega
tilgangurinn með öllu þessu?
Að vera eins og aðrir, en það
tel _ég eina veikustu hlið okk-
ar íslendinga að halda alltaf að
sjálfsagt sé að taka aðra til
fyrirmyndar, þar sem við ætt-
um að fara okkar eigin leiðir.
Það er skógræktin, sem að
mínum dómi gengur verst um
landið — vegna þess að hún
kann ekki að meta þess dýr-
mætu sérkenni — nektina —
þykist bæta úr með útlendum
barrviði. Væri ekki nær að
nota milljónirnar í eitthvað
annað — eins og sandgræðslu
— það er uppbygging. Það er
göfugt að „græða það sem áður
kól“, en niðurrif að hola niður
öllu þessu barri, sem auk þess
þrífst ærið misjafnlega — á alls
ekki heima hér. Að loknm:
Getur það verið satt, að helztil
tekjur af „skógræktinni’* nú
séu greinar sem höggnar eru
af „furuskóginum“ við Rauða-
vatn og seldar eru fyrir jólin.
— Hvenær verður þá furan á
Þingvöllum höggvin? — V. Á.*4
★ Veitingahúsin
í sunnudagsblaðinu var
þess getið, að tveir kaffibollar,
tvær flöskur af „Pepsi“ og sex
smákökur hefðu kostað tvö
hundruð og þrjátíu krónur I
Sigtúni 17. iúní. Þarna féll nið-
ur hluti af innskoti því þetta
átti að vera: sex kökur, þar af
tvær smákökur.
Sjálfsagt er að gera þessa
smáleiðréttingu til þess að allt
verði rétt — og sanngjarnt, þvi
enginn efast um að verðið hafi
verið sanngjarnt!
En eftir því sem ég hugsa
betur um þetta sannfærist ég
meira og meira um það, að hér
sé um algert , heimsmet að
ræða. Ég efast stórlega um að
dýrustu veitingastaðir í Lon-
don komist í hálfkvist við veit-
ingahúsin í Reykjavík í verð-
lagningu. Annars væri fróðlegt
að athuga málið.
.Jk.
ALIILIÐA LYTTUÞJÓNUSIA
UPPSETNINGAR ■ EFTIRUT
OnSLYTTUR sf.
Grjótagöíu 7 síini 2-4250