Morgunblaðið - 12.01.1968, Side 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. JANÚAR 1968
Sigríður Ögmunds-
dóttir — Minning
HINN 8. þ.m. fór fram í Foss-
vogskapellu minningarathöfn
um Sigríði Ögmundsdóttux frá
Fáskrúðsfirði, sem lézt í Land-
spítalanum á nýársdag eftir lang
ar og strangar sjúkdómsþrautir,
fyrst á heimili dóttur hennar, Jó-
t
Móðir okkar,
Lára Guðmundsdóttir
Hringbraut 87,
andaðist á Borgarspítalanum
10. þ. m.
Svana Runólfsdóttir
Valgarð Runólfsson.
t
Hjartakæri drengurinn okkar
Auðunn Franz
Álftamýri 32.
andáðist í Landsspítalanum
10. þ. m.
María Óskarsdóttir,
Jón Albert Jónsson.
t
Hjartkær móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
Jóna G. ísaksdóttir
frá ísafirði,
andaðist að heimili sínu,
Laugavegi 28B, miðvikudag-
inn 10. jan. sl.
Börn, tengdaböm og
barnaböm.
t
Móðir mín,
Sesselja Steinþórsdóttir
frá Sjólyst, Stokkseyri,
andaðist aðfararnótt 11. jan.
síðastl.
Fyrir hönd aðstandenda.
Bjarnheiður Þórðardóttir.
t
Móðir okkar,
Sigríður Anna Jensen
sem lézt 7. þ.m. verður jarð-
sungin frá Dómkirkjunni laug
ardaginn 13. þ.m. kl. 10,30 f.h.
Blóm vinsamlega afþökkuð,
en þeim sem vildu minnast
hinnar látnu er bent á kristni-
boðið í Konsó.
Bertha S. Bruvik,
Jóhanna K. Bruvik.
t
Faðir minn,
Þórður Kárason
frá Litlafljóti,
Biskupstunngum,
verður jarðsettur að Torfa-
stöðum laugardaginn 13. jan.
kl. 2. Bílferð verður frá Um-
ferðarmiðstöðinni kl. 11.
Fyrir hönd aðstandenda.
Halldór Þórðarson.
hönnu Björnsdóttur, og að síð-
ustu í Landsspítalanum þar til
yfir lauk.
Sigríður var fædd að Svín-
hólum í Lóni 1. júlí 1886, yngst
af 8 systkinum, sem nú eru öll
dáin. Foreldrar hennar voru Ög-
mundur Runólfsson, bóndi þar,
og Guðrún Marteinsdóttir. Ög-
mundux var alinn upp á Stai;-
mýri hjá Guðmundi Hjörleifs-
syni hins sterka. Runólfur, fað-
ir hans, var Þorsteinsson, ætt-
aður úr Borgarfirði eystra. Móð-
ir Ögmundar var Ragnhildur
t
Útför eiginkonu minnar og
móður
Viktoríu M. Jónsdóttur,
Selfossi,
fer fram frá Selfosskirkju
laugardaginn 13. jan. kl. 13.30
e.h.
Armbjörn Sigurgeirsson,
Sigrún Ambjarnardóttir.
t
Þökkum innilega öllum, sem
sýndu okkur samúð við and-
lát og jarðarför
Jón Stefáns Arnórssonar
frá Hesti í Borgarfirði.
Heiga Stella Amórsson,
Margrét Amórsson,
Hilmir Arnórsson,
Stefán Arnórsson,
Edda Ámadóttir,
Mímir Arnórsson.
t
Alúðar þakkir fyrir auðsýnda
samúð við andlát og jarðar-
för sonar okkar,
Björns Inga Ingasonar.
Sérstakar þakkir vildum við
flytja læknum og hjúkrunar-
Iiði Borgarspítalans, Heilsu-
verndarstöðinni fyrir alú'ð og
umhyggju í veikindum hans.
Sigþrúður Steffensen,
Ingi R. Jóhannsson.
t
Innilegar þakkir færum
við öllum þeim, er vottuðu
okkur vinsemd og samúð við
andlát og jarðarför
Guðrúnar Einarsdóttur
frá Ekkjufellsseli.
Einar Ólafsson,
Jóna Jónsdóttir,
Einar Sigbjörnsson
og systkin hinnar látnu.
t
Hugheilar þakkir fyrir auð
sýnda samúð og vináttu við
andlát og útför ástkærs eig-
inmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa
Vilhelms Davíðssonar
blikksmíðameistara.
Kristín Magnúsdóttir,
Davíð Vilhelmsson,
Ursula Vilhelmsson,
Guðbjartur Vilhelmsson,
Sigríður Birna Guðmundsd.
Hafsteinn Vilhelmsson
og barnabörn.
Árnadóttir frá Svínlhólum, Sala-
monssonar, líka af austfirzkum
ættum. Þau Runólfur og Ragn-
hildur áttu tvo syni, Ögmund
og Árna, sem voru á barnsaldri,
er faðir þeirra fél'l frá. Móðir
Sigríðar og kona Ögmundar var
Guðrún Marteinsdóttir fædd á
Flatey á Mýrum 13. jan. 1851,
ættuð úr Breiðdal af hinni svo-
kölluðu Þorvaldsstaðaætt, sbr.
Ættir Austfirðinga.
Tæpra tveggja ára mássti Sig-
ríður föður sinn og fluttist bá
með móðuir sinni til móðurbróð-
ur síns, Þorsteins Marteinssonar,
bónda á Steinaborg á Berufjarð-
arströnd. Þar dvaldist hún í tvö
ár eða þar til móðir hennar gift-
ist aftur Þorgrími Þorlákssyni,
bónda í Gautavík, sem þá hafði
misst konu sína frá fjórum ung-
um börnum. Eftir stuttan tíma
fluttist svo Sigríður frá móður
sinni og stjúpa til Guðrúnar
Ragnhildar, elztu systur sinnar,
sem þá var gift Sigurði Einars-
syni smið á Fáskrúðsfirði, mesta
myndarmanni, og þar var hún
að mestu þar til hún giftist
Birni Benediktssyni Björnssonar
Hallgrímssonar frá Stóra- Sand-
felli, 22. des. 1907, en missti
hann af slysförum í apríl 1918,
og stóð þá Sigríður uppi sem
ekkja með fjögur ung börn auk
Valborgar litlu Sigurðardóttur,
sem þau höfðu tekið, er Guðrún
systir hennar andaðist. Þetta var
auðvitað mikið reiðarklag, en
með því að Sigríður var þá ung
að árum og tíminn, þessi flestra
meina græðir, sem breiðir sína
hulinsblæju yfir flesta hluti og
jafnar misfellur, var hér enn að
verki. Réðst Sigríður í að stiofna
til greiðasölu fyrir gesti, sem
hún svo rak með dugnaði um
langt skeið, unz börnin voru svo
úr grasi vaxin, að þau fluttu úr
hreiðrinu og Benedikt, sonur
hennar, tók við húsforráðum. En
um þessar mundir varð hún sjálf
fyrir áfalli, er hún datt niður
stiga; virtist þetta ekki mjög al-
varlegt, en hefur ef til vill ver-
ið alvarlegra en hún sjálf og
aðrir fleiri tö'ldu. Er vafasamt,
hvort hún beið þess nokkurn
tírna bætur.
Sigríður var félagslynd að
eðlisfari og starfaði mikið í
kvenfélagi, en þó mest í Slysa-
varnafélagsdeildinni. Var hún
formaður deildarinnar árum
satnan.
Æskumenntun Sigríðar mun
hafa verið af skornum skammti,
eins og fleiri um þessar mundir.
Þó gekk hún á saumaiverkstæði
hjá Eyjólfi Jónssyni, k’læðskera
á Seyðisfirði, og lærði þar karl-
mannafatasaum; einnig dvaldist
hún í Reykjavík við matreiðslu-
störf um skeið.
Börn Sigríðar og Björns heit-
ins voru:
1. Sigrún, gift Antoníusi Sam-
úelssyni, forstjóra útgerðar-
félags; hann er látinn fyrir
nokkrum árum. Þau eignuðust
fimm börn og þar eru líka kom-
in barnabörn. Búsett í Reykja-
vík.
2. Jóhanna, deildarhjúkrunar-
kona á Landsspítalanum og bú-
sett í Reykjavík.
3. Benedikt, starfsmaður í
Kaupfélagi Fáskrúðsfirðinga.
Kona hans er Kristín Magnús-
dóttir; þeirra sonur Björn.
4. Birna, verzlunarmær í
Reykjavík.
Allar systurnar hafa með ein-
stakri alúð hlúð að móður sinni
í langvarandi veikindum henn-
ar; á heimili Jóhönnu naut hún
jafnan ástríkrar umönnunar.
Að lokum þetta: Sigríður var
skapfestu manneskja sem hún
átti kyn til. Nokkuð stórlynd, en
raunsæ og vildi ekki vamm sitt
vita: „drengur góður“. Ég, sem
þessar línur rita, var hennar
nábýlismaður um fjörutíu áira
skeið og aðeins lítill lækur
skildi á milli okkar. Þess utan
vorum við frændsystkin, en ein-
hvers staðar stendur skrifað:
„Vík skyldi milli vina, en fjörð-
ur milli frænda". En litli lækur-
inn dugði okkur og minnist ég
ekki til, að nokkurn tíma yrði
árekstrar milli heiimila okkar
eða ágreiningur um eitt né ann-
að; get ég því með Ijúfu geði
þakkað þessari ná'býliskonu og
frændkonu langa samleið á okk-
ar löngu ævi.
Blessuð sé minning hennar.
Marteinn Þorsteinsson.
Stefán Þorláksson
Arnardrangi - Kveðja
„NÚ ÁRIÐ ER LIÐIГ syngjum
við á gamlárskvöld. Um nýliðin
áramót var þessi undurfagri sálm
ur sr. Valdimars dánarsöngur yf-
ir Stefáni frá Arnardrangi.
Hann var einn elzti maður í
sveitunum ,milli sanda“, fædd-
ur í Þykkvabæ í Landbroti 16.
ágúst 1877, fyllti því níunda tug-
inn sl. sumar.
Foreldrar Stefáns voru Þorlák-
ur Sveinsson, ættaður af Síðu og
Steinunn Þorsteinsdóttir Helga-
sonar frá Núpum í Fljótshverfi.
Þau Þorlákur og Steinunn bjuggu
á parti af Þykkvabæ og eignuð-
ust 7 börn á þeim rúma áratug
er Þorlákur lifði eftir að þau
giftust. Hann andaðist um sum-
armál 1882 aðeins 43ja ára að
aldri.
Með afburða dugnaði og hjálp
góðra manna, gat Steinunn hald-
ið föðurlausa hópnum sínum sam
an. Minntist hún í þ','í sambandi
fyrst og fremst Sigurðar Ingi-
mundarsonar, sem „var mann-
kostamaður, vandað góðmenni,
einkar barngóður, greindur vel,
bókamaður mikill". Börnin
reyndust hraust og tápmikil og
dugleg að bjarga sér. Þeim entist
það táp langa sevi, því að öll
hafa þau náð óvenju háum aldri.
Þrjú þeirra létust á undan Stef-
áni um og yfir nírætt, en þau,
sem eftir lifa eru: Þorbjörg bú-
sett í Kanada, 89 ára, Þórður í
Vík í Mýrdal 87 ára og Anna í
Svínadal í Skaftártungu, varð 86
ára á gamlársdag.
Steinunn Þorsteinsdóttir and-
aðist á Hryggjum í Mýrdal hjá
Þórði syni sínum 1. des. 1943.
Skorti þá 3 ár í tírætt.
Sextán ára fór Stefán Þorláks-
son í vist til hins merka bónda
og framkvæmdamanns, Helga
Þórarinssonar i Þyfckvabæ, og
var hjá honum í þrjú ár, þá tvö
ár í Arnardrangi, en síðan fór
hann aftur að Þykkvabæ og var
vinnumaður Helga í 5 ár. En árið
1905 fór hann að Arnardrangi á
ný og þar bjó hann allan sinn
búskap.
Þá bjó í Arnardrangi Páll Páls.
son dóttur-sonarsonur sr. Jóns
Steingrímssonar. Hann var einn
af 24 börnum Páls í Arnardrangi
Jónssonar prests á Kálfafelli og
víðar. Páll var kvæntur Margréti
Þórðardóttur frá Ytra-Hrauni.
Þau áttu aðeins eina dóttur
barna, Sigríði, sem dó ógift og
barnlaus 1926. Var þar með lok-
ið dvöl og búsetu Arnardrangs-
ættar á bænum sem hún er
kennd við.
Stefán Þorláksson tók við jörð
og búi Páls í Arnardrangi árið
1908. Bjó hann þar fyrst með
ráðskonum, m. a. systur sinni,
Agnesi yngri, en 1912 fcom til
hans 19 ára heimasæta frá Fag-
urhlíð, Margrét Davíðsdóttir. Gaf
sr. Magnús þau saman í Prests-
bakkakirkju 21. nóvember 1912.
Lifðu þau saman í ástríku hjóna-
bandi í meira en hálfa öld. Mar-
grét andaðist 27. febrúar 1966.
í tíð þeirra Stefáns og Margrét-
ar var Arnardrangsheimilið jafn.
an eitt hið fjölmennasta í Land-
broti, oftast 10—20 manns. Börn-
in voru 7. en auk þeirra ólst þar
upp að öllu leyti Karl systur-
sonum Margrétar og að mestu
tveir bróðursynir Stefáns Þor-
lákur og ólafur Sveinssynir frá
Vík í Mýrdal, og fleiri böm
dvöldu þar langdvölum, fram á
unglingsár. Búið var stórt og
þurfti mikinn vinnukraft við fjár
hirðingu og heyskap á gamla
vísu. Þess* vegna voru jafnan
vinnuhjú í Arnardrangi meðan
sú stétt var við lýði. Þar sem
Arnardrangur stendur á mótum
sanda og hrauns er erfitt um tún.
rækt, enda var hún lítt stunduð
í búskapartíð Stefáns Þorláksson
ar. Aftur á móti voru vel nýttir
kostir þessarar stóru jarðar;
slægjur miklar í mýrum - og
frammi á Arnardrangsfit þar sem
voru Svo að segja óþrjótandi hey.
skaparmöguleikar áður en gras
og gróður eyddist af vatna- og
sandságangi. Fjárbeit var mikil
og góð í sjávarmelum og víðar
og hélst sauðaeign lengur í Arn-
ardrangi en á öðrum bæjum.
Margrét og Stefán voru miklar
rausnarmanneskjur. Heimilið var
í þjóðbraut þegar farið var
,,syðra“ og öllum sem að garði
bar, var tekið opnum örmum og
veitt hin bezta fyrirgreiðsla. Börn
þeirra voru ötul við verk og
vinnufús og meðan þau voru öll
heima við, naut þess margur, sem
þurfti á mannhjálp að halda.
Yfir ölLum þessum liðnu sam-
verudögum eru bjartar minning-
ar þafcklætis og hinztu kveðju,
sem nú er úr fjarlægð send aust-
uir í sveitina þar sem Stefán í
Arnardrangi dvaldi öll sín mörgu
æviár.
En með bjartsýni og trú skal
horft fram til komandi daga, þeg-
ar nýjárssólin ljómar yfir landi
eftir dimmu blindunnar og myrk
ur skammdegisins.
Ó. sjá þú drottins björtu braut
þú barn, sem kvíðir vetrarþraut.
í sannleik hvar sem sólin skín
er sjálfur Guð að leita þín.
G. Br.
BEZT að auglýsa
í Morgunblaðinu
RITSTJORN • PRENTSMIÐJA
AFGREIÐSLA»SKRIFSTOFA
SÍMI
Innilegar þakkir færum við
öllum þeim sem glöddu okk-
ur með blómum, skeytum,
gjöfum og heillaóskum á
silfurbrúðkaupsdegi okkar,
gamlársdag sh
Signrrós Sigurðardóttir,
Guðjón Vigfússon.