Morgunblaðið - 06.09.1968, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. SEPTEMBER 1968
15
A STRANDSTAÐ:

Ollum bjurguð ú húlftímu
Enginn vöknnði í fæturnn
Skipverjar af togaranum
Surprise voru að koma upp
að Hvolsvelli í áætlunarbíl,
þegar fréttamann Mbl. bar
þar að snemma í gærmorgun.
fyrsti stýrimaður, sem var á vakt
inni. Við vöknu'óum ekki fyrr
en skipið tók niðri og tíndum á
okkur garmana. Þegar við koaa-
um upp, hallaði skipið dálítið á
stjórnborða, en snerist svo nokk
sendi samtímis á örbylgju og
náði sambandi við Vestmanna-
eyjar. Vegna mótvinds hefði
skipinu sennilega ekki miðað
eins vel og talið var og staðar-
ákvörðunin því verið of austar-
Björgvin Jónsson til vinstri. Hann hafði verið á Surprise frá
upphafi eða í 20 ár og á sjó í 40 ár. Til hægri er Gunnar Ólafs-
son, sjómaður síðan 1928.
Skipbrotsmenn af Surprise. Myndin tekin er þeir komu á Hvolsvöll. Myndirnar á síðunni tók
Sv. Þorm.
lega í fyrstu. — Það er ákaflega
þakkarvert hve þeir voru vel á
verði á bylgjunum, sagði Ólafur
Vignir og hve þeir brugðu skjótt
við.
— Já, skipið var alveg heilt,
þegar við komum upp. Og eng-
inn sjór var í því er við yfirgáf-
um það, nema eitthvað smávegis,
sem kom inn þar, sem dyr voru
opnar, því fyrst gaf svolítið á.
En eftir því sem togarinn festist
að vekja.
Erlingur Axelsson kvaðst líka
hafa verið á vaktinni. Hann var
nýfarinn aftur á, er hann varð
var við að skipið tók nfðri.
— Ég hefi lent í strandi áður
á Herðubreið við Skagafjarðartá
og þekkti þetta. Mitt fyrsta verk
var að fara upp í brú og fá skip
un hjá skipstjóra. Hann lét mig
fara til að vekja mannskapinn
og segja mönnum að vera alveg
—Það gekk ljómandi vel að
komas. í land, sögðu þeir. Eng-
inn svo mikið sem vöknaði í
fæturna. Við vorum að veiðum
í gær og var nokkuð hvasst, en
í nótt vorum við á siglingu aust-
ur með landi. Flestir sváfu, þeir
sem ekki voru á vakt. Það var
Loftskeytamaðurinn,
Ólafur Vignir Sigurðsson.
uð, þannig að stefnið sneri til
lands. Við biðum svo átekta.
Björgunarsveitin í Landeyjum
kom fyrst og við skutum Mnu
til hennar. Það gekk fljótt og
vel, enda var þetta stutt haf. Og
strax niður í fjöru er nokkur
kambur, svo stóllinn diróst ekki
nfður í sjó, þegar þeir drógu
okkur í land. Þá var björgunar-
sveitin á Hvolsvelli komin líka.
Voru allir komnir í land kl. 8.30.
Björgunarsveitarmenn sögðu
okkur, að það hefði tafið þá að
fá staðarákvörðun togarans
miklu austar, eða nálægt Mark-
arfljóti, og voru þeir lagðir af
stað þangað. En Lóðsinn frá Vest
mannaeyjum hafði mfðað togar-
ann út og þá hefði þetta leið-
rétzt, enda sendi togarinn upp
rakettur.
Ólafur Vignir Sigurðsson,
loftskeytamaður, sagðist hafa
verið sofandi, en vaknaði við
kippinn, er skipið tók niðri. Þeg-
ar hann var að klæða sig, kall-
aði skipstjóri í hann, til að senda
út kall á neyðarbylgju. Ná'ði
hann strax sambandi við Vest-
mannaeyjar, Neptúnus og Hall-
veigu Fróðadóttur, sem umsvifa-
laust sendu neyðarbeiðnina á-
fram til Hannesar Hafsteins í
Slysavarnafélaginu. Skipstjórinn

Skipstjórinn á Surprise, Kristján Andrésson og 1. stýrimaður Hilmar Þór, standa með Agústi
Jónssyni. bónda í Sigluvík, í fjörunni og horfa út á sjóinn, þar sem Surprise er strandaður.

A flóðinu og í versnandi veðri í gær snerist Surprise á strandstað og tók
tekin um miðjan dag.
hallast. Myndin
betur og snerist, svo stefnfð var
í veðrið, þá braut minna yfir
hann. Annars var veður betra
þarna en úti. Við vorum í land-
vari, sagði Ólafur Vignir enn-
fremur.
Hver var fyrst dreginn í land?
spurðum vfð. Og allir bentu á
19 ára gamlan pilt, Pál Sigurðs-
son úr Reykjavík. Hann var þó
ekki yngsti maður um borð.
Yngstur var Guðjón Ingason, 17
ára, úr Kópavogi. — Ég var á
vakt niðri í vél, sagði Guðjón,
og varð strax var við þetta. Tog-
arinn hallaðist. Þeir hringdu á
fulla ferð aftur á bak. Vélstjór-
inn framkvæmdi skipunina. Nei,
mér varð ekkert ónotalega við,
sagði Gúðjón ennfremur. Ég
hafði nýlega litið út og vissi að
við vorum nálægt landi.
Annar skipverji, sem var á
vakt, var Hjalti Bergmann úr
Reykjavík. — Ég var við stýrið,
sagði hann. Ég sé ekkert, fann
bara þegar við tókum niðri. Stýri
maðurinn var þarna líka. Við
reyndum að hringja aftur á bak,
en það stoða'ði ekki. Hve oft
skipið tók niðri? Við fórum fyrst
yfir eitt rif, reyndum að setja
á aftur á bak. Svo stoppaði skip-
ið á einhverju. Þá var ég sendur
rólegum.
Og allir koma sér saman um,
að það hafi menn einmitt verið.
Loks hittum við þrjá elztu sjó-
mennina í hópnum. Sófus Hálf-
dánarson, bátsma'ður hefur verið
43 ár til sjós. Oft hefur hann
lent í vondum veðrum, en aldrei
neinu svona, sagði hann. Gunnar
Ólafsson hefur verið á sjó
síðan 1928. Hann var ein-u
sinni á síldarbát, sem
sökk undan honum. — Það votru
ekki eins mikil rólegheit og í
þetta sinn, sagði hann.
Björgvin Jónsson hefur verið
á Surprise síðan skipið kom til
landsins 1947, en hann hefur ver
ið til sjóðs í 40 ár. Ekkert hef-
ur fyrr komið fyrir hann á sjó,
í 40 ár. Hann kvaðst vera úr
Rangárvallasýslu, en ekki hefði
hann samt ætlað svona beina leið.
til æskustöðvanna. Og hann sagði
að sér fyndist nú hálf kjánalegt
að fara á þennan hátt af Sur-
prise eftir öll þessi ár.
Kristján Andrésson, skipstjóri,
Hilmar Þór, 1. stýrimaður, Fimn,
ur Steinþórsson, 2. stýrimaður,
og vélstjórarnir Bjartur Guð-
mundsson og Salomon Lofitstson.
höfðu orðið eftir á strandstað.
Framhald á bls. 21