Morgunblaðið - 29.10.1968, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIt/JUDAGUR 29. OKTÓBER 1968
þetta grunsamlega vingjarnlegt
en tók samt glasið og hún
gekk út. Ég þurfti ekki nema
einn sopa til þess að finna, að
þetta var alls ekki asperín. Til
þess var það alltof rammt. Næst
fékk ég svirna yfir höfuðið og
settist niður hérna. En þegar ég
rankaði við mér, var klukkan
orðin hálféltefu. Og ég var alveg
náföl. Svo að ég flýtti mér á
veðreiðarnar og lét hana heyra
þetta.
— Ég heyrði til þín, sagði Jill.
Þetta hefur verið meiri dagur-
inn! Ég gleymi líklega aldrei
þessari Ben-el-Kharin-hátíð! Eln
síðan kom hún með spurning-
una, sem hafði reyndar allan
tímann verið efst í huga hennar,
þegar hún var að leita að
Söndru. — en það er bara eitt,
sem mér finnst einkennilegt. Það
er þetta með þig og hann Gra-
ham. Þið voruð rétt eins og e'lsk
endur, þegar þú varst að gráta
við öxlina á honum. Og hann
kallaði þig elskuna sína.
— Það er ég líka, svaraði
Sandra rólega. — Ég er alveg
vitlaus í honum Graham og hann
í mér. Við ætlum að gifta okkur
svo sem mánuði eftir að við er-
um komin til Englands.
— Giftast?? En þú, sem ert
trúlofuð honum Oliver! sagði
Jill og greip andann á lofti.
— Það var bara skrípa'leikur
góða mín. Jill greip aftur and-
ann á lofti. — Oliver stakk upp
á því, af því að Graham var
órólegur vegna þess, að ég vann
svo mikið við hliðina á henni
Enid. Ég held hann hafi viljað
hafa mig þar, til þess að geta
haft auga með mér. En ég gat
ekki dregið mig í hlé. Þegar
hún heyrði, að ég væri trúlof-
uð honum Oliver, breyttist öli
framkoma hennar við mig, svo að
það varð allt í lagi. Allt þangað
til í morgun, þegar hún gerði
mér þennan bjánalega hrekk. Ég
held næstum, að hún hafi komizt
að einhverju. Kannski hefur
Graham sent mér eitthvert sér-
stakt augnatillit og hún tekið
eftir því. Ekkert veit ég. En ég
varðs svo hamslaus út af þess-
ari eitrunartilraun hennar við
mig, að það sauð uppúr hjá mér.
Eins og þú heyrðir sjálf.
>— Og hún var með svipuna
á lofti, sagði Jill. Hún hefði
getað eyðilagt andlitið á þér
fyrir lífstíð. En hvað sem því 'lið
ur, þá bjargaði hann Móses
minn þér, sem betur fór. Þú
verður að fara að vera vin-
gjarnleg við hann.
Meðan þær töluðu, heyrðist í
flugvél í logninu. Þetta var á
miðju síðdegi og hitinn var eins
og í ofni, en stúlkurnar gengu
út til að horfa á vélina. Þær
sáu að Enid var borin hreyfing-
arlaus inn í véiina, og Christie
læknir og frú Fallowman fóru
á eftir, og snyrti'leg sýrlenzk
hjúkrunarkona var þarna með í !
för. Blaðamaðurinn frá frétta- j
stofunni fór inn á eftir þeim. I
Hann var á leið til Damaskus j
til þess að skrifa einhverjar j
fréttir.
— Jæja, hann er þá áð
minnsta kosti búinn að kynnast
staðnum hérna eins og hann var
alltaf að tala um í morgun, sagði
Sandra gremjulega.
Fromtíðarstori — rafreiknar
Traust fyrirtæki í örum vexti óskar að ráða ungan
rnann til að annast forskriftir (prógrammeringu) fyrir
IBM rafreikna.
Krafizt er góðrar enskukunnáttu, góðra stærðfræði-
hæfileika, röskleika, stundvísi og háttvísi í umgengni.
Boðin eru góð laun og vinnuskilyrði við fjölhæft starf
og góðir framtíðarmöguleikar fyrir réttan mann.
Ekki er gerð krafa um tiltekin próf, en stærðfræði-
stúdent með bókhaldsþekkingu væri æskilegur.
Umsækjendur sendi glöggar eiginhandarupplýsingar
um aldur, menntun og fyrri störf til Morgunblaðsins
merktar: „Framtíðartækni — 6798“.
[ Unga
fólkiö
veit
aö a
er rétta undirstaðan
d^) is/enzkur iðnaður úr ísienzkri u/í
ALAFOSS
UMBOÐ
UM ALLT LAND
ÞINGHOLTSSTRÆTI 2
REYKJAVÍK SÍM113404
— Og hátíðinni er ekki einu-
sinni lokið, minnti Jifl hana á.
Strákarnir byrja aftur klukkan
sex, og svo verður allt í háa-
lofti til sólarlags. Ég held ég
verði að leggja mig svolítið, mér
til hressingar. Þú ættir að gera
slíkt hið sama.
— Það ætla ég að gera. Þú
ert ekki vond við mig, eða
hvað? Út af honum Graham, á
ég við. Ég veit að þú varst
einusinni snortin af honum.
— Nei, það er ég ekki. Ég er
ekki nein Enid, eins og þú veizt!
Og ég óska þér innilega til
hamingju. Mér hefur verið það
íjóst undanfarið, að þú varst
ástfangin. En ég hélt bara, að
það væri hann Oliver. Hún hló.
— Þú kallar víst ekki hann
Graham skozkan grjótkalll 'leng-
ur, er það?
•— Þetta gerðist dálítið ein-
kennilega, svaraði Sandra. —
Hann stakk bara einusinni upp
á að ganga niður að höfninni í
Byblos, og ég fór með honum,
af því að ég hafði ekki neitt
þarfara að gera. En svo kyssti
hann mig alveg óvænt og fyrir-
varalaust og það var alveg eins
og eldingu slægi niður í mig, og
ég vissi samstundis, að ég efsk-
aði hann og féll beint i faðm-
inn á honum. Allt í einum
rafhlöður
fyrir
öH viðtæki
Heildsala-smásala
VILBERG &
ÞORSTEIIMN
Laugavegi 72 sími 10259
hvel'li! Og af því hvernig hann
tók á mér, vissi ég, að hann elsk
aði mig líka. Loksins hafði krafta
verkið gerzt.
Jill gekk frá henni og hæg-
um skrefum inn í t.jaldið sitt. Það
var alltof heitt til þess að hreyfa
sig nema hægt. En rétt áður en
hún kom að tjaldinu kom Oliver
tif hennar og var að þerra á
sér andlitið. Hann hafði beðið
þangað til flugvélin var aftur
komin af stað. Nú heyrðist ekki
ti'l hennar nema suða í fjaska
og hún hvarf brátt sjónum.
— Ætlaður að fara að sofa,
Jill. Það var rétt og þú hefur
fulla þörf á því. Þú hefur orð-
ið fyrir taugaáfalli.
— Og þeim tveimur, ef út í
það er farið. Ég heyri, að trú-
lofuninni þinni sé lokið.
— Nú, hún Sandra hefur sagt
þér það, eða hvað? Já, það er
engin ástæða til að halda þeim
skrípafeik áfram lengur.
— Heldurðu að hún — ég á
við Enid — missi handlegg-
inn eða nokkuð slíkt. Oliver?
— Það hugsa ég ekki, enda
þótt fuflsnemmt sé að fullyrða
nokkuð um það. Hún er hraust-
byggð, og kemst sennilega yfir
það. En hvers vegna ertu að
hafa áhyggjur af því, Jill? Ekki
skiptir Enid þig neinu máli.
— Nei, ég hafði nú ekki mik-
il skipti við hana, eða hvað? En
ég er nú feginn samt, að hafa
aldrei komizt neitt á kant við
hana. En henni hlýtur að hafa
verið afskapfega mikil alvara
með hann Graham.
— Já, og ég býst við, að svo
verði áfram, svaraði CWiver —
En Sandra er sú rétta handa
honum. Þau eru mjög ástfangin
hvort af öðru, skilurðu.
Jill kinkaði kolli. — Og þó
eru þau svo gjörólík. Ég varð
mikið hissa, þegar ég heyrði, að
það væri hann Graham en ekki
þú. Hann er svo traustur og
íhaldssamur og rólegur en hún
svo fjörug og kát, sem hefur gam
an af að skrafa og leika sér.
Ég get ekki hugsað mér, hvers-
konar hjón þau verða.
— Góða mín, þau eiga ágæt-
lega saman. Graham getur slillt
Leikfangaland
Leikfangakjörbúð. — Daglega eitthvað nýtt.
LEIKFANGALAND
Veltusundi 1 — Sími 18722.