Morgunblaðið - 31.10.1969, Blaðsíða 10

10
MORiGUNIBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 31. OKTÓBER 1(909
lýst eftir s.j úlkrathússlæ-k'ni, en
hamn heiur því miðiur ekki
fenlgdzt, enin sem komið er,
en vomainidi rætist þar úr. Seán-
ast stanfaiði Jóin Árnason
l'ækinir úr Reykj a/ví'k og niaiut
hainin ajLmeinins trauists. Sjútara-
húsið hefur verið sótt af öffltu
niesinu. Und'anifarið hefur hér-
aðlslækinárinin orðáð að giegmia
sjúkraihúsSlæikiniisstör'fum. Er
það miikið álag ofam á hið
sbóra héraö, sem hamm simmir.
— Atvimnuhorfur í haust og
vetur verða moklkuð óljósar
eíftÍT að sláturtíð lýtour í
haiuBt, em sjaldam hefur verið
slátrað fleira fé í Styklkis-
hólmi em einmittt nú. Vom®r
maður að úr atvimmuásitiamd-
inu rætiet.
aðaiReiga verið á togveiðuim og
á handfæri. Hamdfaeraiafli hef-
uir veráð í góðu meðiallagi, em
togveiðarnar hatfa gemigið
skrikkjótt. Því miður hefur
nýtimig fiskiðjuiveramma í
Stykkishólimá ekki verið sem
skyldi, em eitt ful'fkommiasta
hiraðfrystihús á miesimu er þar,
þar sem er Hraðfrystdihús Sig-
uirðar Ágúistssomar.
— Iðmaður er etoki fjöl-
breyttur. Þá er Skipasmiða-
iðnaður í framíör. Þeir ertfið-
leikar, sem þar er við að etja
eru vonamiöi stumdiarfyrir-
brigði. Nýlega var ný-
smíðaðuir bátur atfhemtuir eig-
endum og í smíðuim eru aðrir
tveir og þegar hetfur verið
samið um smíði himis þriðja.
— Sjálfvirk sámstöð var
NÝLEGA hitti blaðamaður
Mbl. að máli Árna Helgason
í Stykkishólmi og spurði hann
frétta úr héraðinu. Ámi kvað
tíðarfar hafa verið erfitt í sum
ar og hefði það bitnað talsvert
á búskapnum. Þó taldi hann
vélakostinn hafa bjargað
miklu — svo miklu að undur
mætti telja.
— Ég hef jatfnivel hitt fyrir
þá bændur í sýslummi — salgði
Ármd, sem hatfa fu'lyrt, að hey-
skapur þeirra væri sízt lakari
en í fyrra. Hinir eru þó ef til
vi,]!l fleiri, sem aðra sögu hatfa
að segja. í heild hef ég ekki
trú á því, að um miikimm náður-
skurð verði að ræða, em allt
kemur þetta miámar fram, þegar
líður að vetri.
—í sumar hatfa bátarmir
— Ibúar í Styíkkishólmi eru
niú 1040. Þar eru 2 trésmíð'a-
veirkstæði, vél'simiðj'a, bíl'a-
smiðja, en eiininiig hetfur Dag-
bjiairtuir Stágisison haifið fram-
leiðislu búsgagnia og hetfúr
hamin haft talsvert að gera,
sagði Armá Heillgason að lokum.
Árni Ilelgason
opnuð í Stykkislhóimi fyrir
tveimur árum og hetfur hún
reyinizt vei Á 3ja humdrað
númer eru í gainigi. Endur-
varpsstöð sjónivarps er
Skaminmt frá kauptúminu og er
heniná fjarstýrt úr símsitöðv-
arhúsiínu. Radíóíþjónuisita er
þammrjg að um Stykkislhódm
liggja fjöiim'argaæ rásir í loít-
iimu vestur á firði og edms út
á nies. Á staðmum eir sémstakt
læikjslhú'S fynir fjarðkiptaút-
búnað og skammt flrá stórt
ma'Stuir mieð loftmetsgreimum,
®em þessu verkefni þjóma.
— Sjúkrahúisið í Stykkis-
hólmi hetfur mú eflzt atf tækj-
uim og sjúkrarými. Stórkosit-
legar fr'amfcvæmdir hatfa
verið þar umdamifamið og er
éklki lokið. Hefur verið aug-
Sjúkrahúsið í Stykkishólmi.
Frá Stykkishólmi,
Samtal við
Árna Helgason
Þorvarður Helgason:
VÍNARBRÉF
„Karlinn í tunglinu." Trudel og Sebald að tala saman.
FRAMLAG „Vo'lkstheater" til
hátíðarvi'kanin'a hér í Víniar-
borg var leikigerð af himmi
frsegu skáldsögu Dosto-
jewskys „Glæpur og refeing“,
leitogierðim var etftir Wailter
Liebleim. Það batfa ýmsir
miemm fenigizt við að gera
leiltaráit úr stoáldisögum hans,
t.d. gierði Caimius stuttu á'ður
en hann dó ieikrit úr „Djöfl-
unium“. Sú lieitogerð 'þótti
ágæt. Ég fyrir mitt ieyti er
ekki sériaga speminitur fyrir
svorua yfirtfænslum úr einu
ligttformi yfir í anrniað. Otft tap
ast meira við það heidiur en
vinmist, nernia þá kiammisiki að
verkið nái til ammiars fó'iks em
ella, þó er það afflis etoki ör-
uggt.
Sú ieikgerð, sem 'hér um
ræðár, var senmilega ekki
betri eða verri en hver örm-
ur. Framam aí var hún diálít-
ið vandræðaleg. Rasikolinilkioff
varð að hug'S'a upphá'tt skýr-
imgar á því, sem hamin var a'ð
gera till þess að miemm skildu
hvað hianm væri að fana. Mót
þeirra Marmeiladiotffis og hamis
í kn.æpumnii var þaimniiig byggt,
að hver raumiveruiiegur ieik-
ritahöfuindur báygðaðist sím
fyrir að iáta slíikt fró sér fara.
Hirun fordruiklkni fymriveraindi
embæittismaðiuæ hellir úr sér
sinni söigu, hratt og viðlstöðu-
lauist í lanigam tírna, Raisikolmi-
kotff, borðniaiuitur hanis var
þarnia frekar eimis og sáma-
staur en m'aður. En allar upp
lýsámigarmiar í texta MaTmela-
doffs eru mau'ðsynleigar, anm-
arts dkilja áhortftemiduir ekki
leikni/tið. Strax og morðin
hafa verið fnamim verður
þetta allt leikritsilegra og það
má segja að það ha'ldist til
loka.
Ótta og samv izfcu'kv ol'um
Ragkoinikoffs kom himn urn/gi
leikari Wolfgamg Hiibseh
ágætlega til skiia. Virnur bamis,
Dimitri Rasumiiohim, leilkimn
af Euigem Stairfc, bar gaimt
kaniniski enn meár með sér atf
hinum báiamtoa rú'sismieslkia stúd-
ent á þessum táma.
Hið viðtovæima hiutverk
Sonju, stjúpdótitur Miarme-
ladotftfs, hinnar trúuðu götu-
drósar vegnia fátæktar, lék
Juttia Sohwarz og stoilaði sínu
hluitvertoi vel. Lotaaatriðí
veTtasájnis, jiátninig Radtaoámi-
taotffe fyrir hemmá og átovörð-
un henniar um að fara með
honuim till Síberíu, taomist trú-
anleiga til áhortfemdia.
Hlutverk raminisólkiniardám-
arams var í höndium eiinis atf
sérkemmáiegiuistu persónuilieik-
um hins þýzkumælanidi leik-
húss í daig — Heimuth
Quailtinigers, en hann hetfur
hilotíð miital'a fræigð gem kaibar
ettisti (orðið er óþýðahlieirt á
íslenzk'U), textahöfiumdur lýr-
ir taabarett og sem upplesairi,
og síðlasit em etaki sázrt er hianvn
góður ieitoari, siem hamm og
sýndi í þetta simm. í vissum
gtailnimigi mætti segja að
Portfyri Peitrowitsch leilki sér
að Raistaolnitaotftf eimis og kött-
ur að mús, en iíkiinigám segir
sarnt ektai alllt. Rammsókmiar-
dómarinm er manmiesikja og
hamn heifiur í riauninmi saimúð
með miaminesfejummá og morð-
ingjanum Ragkolnitooflf um
leið og honium finnsrt iítið til
uniglinigsinis með otfurmemnis-
hugmyndimiar kiomia. í sam-
ieik þeirra Quaitimigers og
Hubsch komu eiimmitt þessi
iög per'só'nuilieika iþeirra skýrt
í ijós.
í hedld vair þetta góð sýn-
ing sem sýnimig, um hitt mátrti
deila.
★
í tiiefni þessarra sömu há-
tíðiavitoa tók sig eitt atf litiu
leitoh'ÚBumium í borginni
„Theater am Belvedere" sig
til og sýnidi noklkiuð, sem etaki
ber 'hlátit á góðborgairaiegum
sviðum nú til daigis og gerða
kamnistoíi aldriei, nieifniilliega þrjá
expriegsiíarmisrtíataa eimiþáitt-
umiga og atf þeáim var sé í mdð-
ið foff'vitmállegastuir.
Fyrsrti eimfþáttumgiur tavölds-
inis var eftir Georg Brititámig
og heitir „Kar'láinm í tumgl-
inu“. Þátturáalm er uim umigiam
miamin,, sem tefcur orðdn alvar-
lteiga og villll að þau hatfi sárnia
flulllu meirtointgu. Þar sem bamm
bíður fyirir utan hús stúilk-
uninar, sem hanm elsltaar, gemig
ur maðuir hjá og böðár hon-
um kienninigu sásíafLismiainis:
„Sósíaiismiinm vill að allir fái
samu hlutdieáilid að jörð-
uinirni."
Sebald, en svo beitiir urvgi
ma'ðluirinm, spyr hvomt útilit sé
fyrir a'ö því verðá taomið á í
„Glæpur og refsing". Rann sóknardómarinn ber sakir á
Raskolnikoff.