Morgunblaðið - 20.12.1969, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 20. DESEMBER 1960
SIOVVAItl*
EFTIR
GÍSLA SIGURÐSSON
Eftir mikið jaml og japl og: fuður er
lokBimis búið að ráða miorðgiátu filótta-
raammisiins ag rniumu raamgiir haifa satið
ytflir tækj'um síinium, iþagar liakaþáttur-
imm vai- sýnidiur. Priá uppfhiafi þáttarims
hietfltar láitlaiuist verið gieíið í stoym, að lóg-
rneglliuifarinigiimm væri sá seki ag hetfði það
váissufliaga varið raátuilieiga lágtoúriuiliag
lllaiusn fyrir þanmiam raymidaiflliaklk. En svo
var það sá eiinhian/ti. Ojaeja. Eimis ag við
mátti búast var ekki hsagt að ljútoa
þesau ám þess að flama úit í hneámiam
barmiaistoap. Lagregiutariinigmin, sem ár-
um sarnam ar búiinm að efljtast við huigs-
amiliegam marðiimgja og beÆur hvað eftir
ammiað raisst hamm, geirir á örfliagaisltiumid
samuniimig við þenmiam hættiuíliaga mamm ag
Jlotflar homiuim að vaisa ura, og ar edmjsaim-
íaUfl. að spásséra raeð hamum últi á vflðá-
vamgi. Þetta er víist fludibaðJiag úttfliutni-
imlgsvaira hjá þedim fyrir vestam, eða
hvað? Og kfla/uiflailiag var ti/tamimim tiíl þess
að gera enidirimm draimaitíSkiam: þagar bú-
ið er að barja þamm einhiemita í kfliassu,
er hamm í flyrsta iiagi Játinm óáiiaittur
kamiast á flætur ag í Ö0nu laigi látimm
óáineiititiur ná sór í byssiu ag aiilt ar
jþatta gart tál þess að ffltóttamammsvesal-
raguirinm geti áitft lögnagluifloriinigjajnium
llíf sitt að 'iauma .
★
Þrátt fyrir sífelldar endurtekningar
á því satmia, vaammi og barmiaistoap, hef-
ur þessi myndiaifliolktour uim dr. Kirabiil
öðQiazt gífluirJiegar vinsæfldir, ag Daivid
Jiamsen, siam ieikiur flióttaimiammiiinn,
hetfiur gnaatt sittónflé á hfliutivarfldiniu. En
þetgar búið var að teyigja máMð upp í
120 fiimtmtíu mómiúitmia þætiti, þá kvaðst
Jansan haifla flemgið ntóg aif svo gtóðiu.
★
Ætli kvikmyndin um Salvadore Dali
sé ekki með eftinmimmifliagina eflná sern
Hjtón/vairpið Ibeflur fliutt í seimrni tíð? Ég
híaf þa/ð flytnir siatt að miamgir hafi
hinieyikBfliaat á útfliiiti ag flnaimiflarði þessa
kiatafllónstoa siúnnaaiiista, ari aðnir tiófcu
hainm sam hvem anmiam tnúð, ag flarunst
hamm niakivæimfliaga eins ag þedr huigsa sér
að brjáiaðiur Jlistaimaðiur geti orðið.
Mangt miætti siegja um háþrtóaðla aiuigflýs-
inigastarfSami miailstainams ag hamm er
óspiar á lýsámigainonðiim þegar aiigirn smdlld
bar á igóraa. Bn flætrmi hams er óumdieil-
amlliag ag hamm er vissiufliega í nöð finemsfiu
mynidfliistainmiairma haiimsims. Það er þó
guðisþafctoairivart, að til enu miemm sem
geta Qliflað iifli sfau utam vJð himm gráa og
fliata Æarveig imeðáilmiemmBfauinmiar, þar
sam hvent frávik er hneyksluiniarefni.
Hitt er svo aminiað mál, að enginm veirð-
ur iistaimaðiur á því eimiu að tatoa upp
slkirinigillaga Mflniaðánhætti, þóbt sumir
vir'ðist á þednri stooðUn,
sem forseti íslands, dr. Kristján Eld-
jám, mun lýsa í þættinum um Hóla í
Hjaltadal,
★
Þegar skemmtiþættir frá sænska sjón-
varpinu einu á döAimmá, er önuiggaina að
búast ekki við mikliu. Þó er aflflt svo
póflierað ag laiust við niesfjamieinmstou;
raeiina að sagjia taia þeir elktoi sœnsJou
fymr en í flufllia hnefana. Stoemmitiþátt-
uirinm Stefnumót í Stokkhólmi var þó a!ð
raöngu ieyiti gleðdfliagt flráivilk ag hin
sæmilagasta skammtuin. Það síkytLdi þó
eiktai vera vagna þess, að þátturámm
byiggðiisit á Pnansamöininuim, Sadha Disitel
og fléfllölgum hains? Þebta var prýðfcráð
hjá Svíium ag þama er kamim gfliimr-
amidi iamidlkynmiimigairihugmyind: Við fá-
urn bara Bítliana hiingað eða RoIMng
Stomes, aða Finanto Sinatria, eða Barbra
Stnaissanid ag síðam semidium við „is-
ienzfaa“ sjánvarpsþœtti út um víða
venöfld.
★
Ráðamenn sjónvarpsins hafa mátt þola
stanzíliaosiar ílemigingar fytnir l'éfliegt Jovik-
myindaivai ag saitt alð sagjia gekto ég í
burtu flrá lamiglhiundinurn um þýztoa
sktóiasfcipið Parnir. En síðan bnagður
svo við, að tvaar gtóðar mymidir neitour á
oktoar fjianuæ ag ber að gata þass og við-
uirikiemna sem vefl. ar gart. Þær einu Tíð-
indalaust á vesturvígstöðvunum eftir
skáldsötgu Enic Maria Rernarquie og
Óvænt heimsókn, efltár leikniti J. P.
Priestflley. Baibnamdi miönmiuim er bezt að
Mifla ag vanandi enu þetta efctoi unidan-
tékmiingarnar slam sairuma nagflluma. Það
ar athygiÍBVart, að Tíðindalaust á vest-
urvígstöðvunum er kvilkmymdiuð árið
1913*0 ag varðiur í flijtótiu bnaigðd ektoi séð,
etð síðam hafi raitoiar finamnflarir átt sér
staið í því sem máM steiptir í tovikmymda-
listimmi. Ef bardð ar saimiam við mymdir
sam naumiverufliaga voru tekinar á vestiur-
vígsltöðvuinum, þá keirmur í Ij'ós hve
ótrúllaga naumsönn lýsiing myindim er.
Mymd'im vetour iitoa tiifl. uimhugsuniaæ um
það, - sem flurðiullagast er af öllllu flurðu-
legu á 20. öld: Að mienn láta truflaða
vaidlhafla siga sér út í stríð táil að deyja
f5*rir flaðluæfliaindið, ef etolki ainlhverja aðra
endiemis vitJleysu; þedr hiata etotoi eiinu
sinini tóviininm, sem þeir ©nu að taerjast
við. Og aiðeins míu árum eftir að iþased
raymd var tetoiin, varu miMlj'ómir Þjóð-
varjia sannfærðiar um réttmaati þass að
befja ieitoiinn að nýjiu,
★
Ýmislegt annað hefur borið á góma
hjá sjiánvarpiiinu, sem ástæða væri til að
gata uim. Gömilu Ijósanyindiiinnar áttu
vissuiaga erindi í þáttinm um Múmi ag
raimjar, og varflia tatoa miemm skýrari
myndir þarnrn diag í dag em þessir gömiu
Ij'ósmymdiainar geirðu, HryfllMmguráinm í
Biatflna toeifluæ aiidinei onðið auigljósiari an
í þættiinum um Brliend máiliefni, og þótt
það sé ekiki flaigumt að sjá umga memm
flafllla fýrir kúlium á víigvölfllunum, þá er
hítt jiaflnvefl. eran Ijó'tiara, að sjá böm
venða eiras ag niææð gamalmiemni af
vöildum hjungiuirisims, Fuindirniia- mieð btóka
útgeflemdum vooiu að mörgiu leyti sæmi-
Úr ópenumi Astardrykkurinn eftir
Donizetti, sem sýndur verður að kvöldi
annars dags jóla.
lagt efni og Mankús öm tetour
öruiggum tötoum á hvarju sam bamm
taarnur nállæigt í sj'ónvarpdmu. Mjargir
óttuðust, að bótaalasitur ag bólkiaútgáfa
muradi líðia flyrir tillkloomu sijánvaæpsims,
en sú toefluæ tœpast anðið naumim á, og
ætti sjtómvarpiið þvert á mtóti að gata
vakiið átoulga á góðlum bókmenntium. Að
því mainká eru ýrnsar ieiðir, em sú ieið
að lesa upp úr bóikum í sgtómvarp er
áneiðamfllaga ekiki rétt. Þass komiar eflni á
hairna í útvainpiimu, Anmiað máil er raeð
stutt viðböl við höflundiama, ag tókust þau
að raínum dtómi bezt hjá Vigöísá Fiinm-
bagadóttur, siam þó heflur ektai, svo að
ág muni, reymsliu á þessu siviðL
★
Að lokunt nokkur orð um jóflladag-
storiáma. Ræður bistoupsiins á aðfanga-
dagsflavöild hafla varið fnaimúirstaarainidi og
ar ástæða til að bemda öflflium á að
blusta á ræðu hans við aifltamsöng kJ.
22.00.
Sjónvarpsiópenam Aimiahil ag nætur-
gestiirmir, sam fliutt var á jóflium í fyrna,
varðiur emduirtakim ag er ektoi ruamia giotlt
eitt um það að sagjia. Á jófliadag flytur
Póllýfómikióráinm unidiir stjómn Ingióíllfls Guð-
bnandssiomar jtóiailöig efitir Bach ag fleiri
en kl. 20,00 verður umfiainigsmitoil dag-
stoná, sam sjtónvarpið hefiur gart um
Hóia í Hjialtada/L
Ástardrylktourimn eftir JDonizietti verð-
ur aðal stana/utfjöðúr sjónviarpsins ag
muiruwm við sjá að kvöflidi anmairs jóia-
dags, tavemig þetta fjártfinefaa fyrirtæld
hefiur hieppmazt. Sama tovöflid verðlur lit-
azt um á söigusiióðium Dickiens og á laug
ardaigsitovölld varðiur sivo mymd um hemn-
ar hátign Efliisiaibebu Bmatadinottningu og
fjölskyldu heinnar.
Pistilinn skrifar
Ásgeir Ásgeirsson
Einhenti maðurinn
- in memoriam -
_ Einhenti maðurinn er dáinn.
Ég skal hafa þetta stutt. Kvöld-
ið áður ritaði íslenzka þjóðin í
dagbækur sínar: „Svo mikið er
víst, að bráðum verður einhver
dinepinn. Ég vona innilega, að
það verði einlbenti maðurinn".
Ég gerði slíkt híð sama. Ég er
ekki betri maður en þetta; það
stafar af því, hve allir voru
vondir við mig í æsku. Mér hef-
ur dottið í hug, hvort allir hafi
líka varið vondir við þig í æsku;
það er þó ekki afsökun til að
drepa taeila eiginkonu. Sjálfux
hef ég drepið kött; það var ein-
hleypur köttur. Annars er ég
bara kjaftfar; það er sennilega
þess vegna, sem allir voru svona
vondir við mig. Og ég er ósköp
bHðlegur á svipinn. Af þér lýsti
fúlmennskam þingmannaleið. Ég
veit ég stend einn gegn þjóðinni,
en ég segi það samt: það þurfti
rneiæ en smáglæp til að standa
undir jafn illmannlegum svip og
var á þér.
Ég vissi alltaf, að það varst
þú. Systir mín hefur haft hægt
um sig eftir þriðjudagskvöldið.
Hún hafði þetta eftir einhvenri
Ebbu, sem hafði verið í Ameríku:
Gerard lögregluforingi hélt við
konu Kimbles og drap hana síð-
an; það var allt flókið mál. Sjálf-
ur vissi ég ofur vel, að enginn
bandarískur leikstjóri þyrði fyr-
ir sitt litla líf að hafa svo ógæfu
legan elskhuga í mymd hjá sér;
það hefði kostað hann stöðuna.
Og ekki var það doktor Kimble
sjálfur, eins og leigubílstjórinn
sagði mér; maður á ekki að trúa
leigubílstj órum. Framleiðendur
þáttanna vissu of vel af þeim
þúsundum mótmæla-, hótana- og
kveðjubréfa, sem þeir fengu frá
miðaldra konum, ef þeir dæmdu
Kimble. Nei, einhenti maður
minn, böndin bárust að þér. Og
nú ertu dauður.
Það er einkennilegt til þess að
hugsa, að þú ert ekki lengur á
meðal var; ég veit ekki hvað
segja skal. Útlitið er svart hjá
þér eins og stendur. Góðu hlið-
amar og Ijósu punktarnir leyna
ónieitanlega á sér. Gamall orða-
kleppur segir, að öllu illu fylgi
nokkuð gott. Mig langar til að
hughreysta þig svolítið, en einu
gildir þótt ég hvessi augun; ég
sé ekki þú getir hrósað neinu
happi, nema af vera skyldi það,
að þegar þú datzt ndður úr turn
inum, þá meiddirðu þig þó ekki
nema í aninairri hendinni. Það
verður að duga, einhenti vinur.
Sjaldam hefur íslenzkri þjóð
létt meiria hin seinni ár, en þegar
þú sveifst niður úr turninum. Ég
veit ekki hvers vegna ég er að
þessu héma; en mér er einkenni-
lega hlýtt til dauðra manna. Og
fyrr en ég slútta þessum fátæk-
legu minningarorðum vil ég, að
þú vitir þetta: Þú dóst ekki til
einskis. Þú skildir vissulega eftir
þín spar á meðal vor og víðar
en þú hélzt: viðskipti þín og
doktar Kimbles síðasta hálfa mán
uðinn hafa nefnilega orðið þess
valdamdi, að helmingur íslenzku
þjóðarinnar veit ekki gjörla
hvort EFTA er sykurlaus svala-
drykkur eða nýtt þvottaefni og
er það nokkuð.
HIN AKTÚELU MÁL
Að öðru leyti heimta ég af
sjónvarpinu fleiri og lengri þætti
um finnskar freðmýrar, eystra-
saltskar álagirðingar og vega-
gerð milli afskekktra bændabýla
í Lapplandi. Gjaman mættu
koma setríur um hveort þessara
efna. Það eru einmitt þessi aktú-
elu mál, sem vekja spumingam-
ar í huga hvers manns, og það
hefur sjónvarpið stnax skiUð.
Þetta eru máliin, sem knefjast
skýlaiusnar afstöðu ag taflarl'aus-
nar úrilaiusnar. Seríiur þessar
mættu beita — Efst á baugi. —
GRATT FÉSKOP
Bandarískur kvenmaður lofar
mér peningum dag eftir dag á
síðum Margunblaðsins og kallar
sig Jeanne Dixon. Hún orðar
þetta á ýmsa vegu: „Þér mun á-
skotnast mokkuð fé í dag. Gættu
þess vel“, o.s.frv. Á laugardag-
inn kom þessi tvíræða setning:
„Blandaðu ekki vinum þínum 1
fjánmál þín“. Það er svo. Sjaldan
held ég mönnum hafi verið bland
að í mál, sem auðveldara var að
losa sig úr. Ég vona, að þér haf
ið gott upp úr yður, firú Dixon.
Sjálfur tek ég óðum að þneytast
á þessari sérstæðu peninga-
kímni yðar. Og mér er spunn: sá
maðuir, sem aldrei sér aur — er
yfirleitt hægt að kalla mál hans
„fjármál?“
THAILANDS TIL
Maður er hálf kargur í lund
þessa dagana. Veðrið fer sínu
fram. Strætisvagnar eru þungir
í spori. Maður er sjálfur þungur
í spari. Maður sér finam á tros
á jóluinum. Um daginn var kunn-
ingi minn handtekinm og yfir-
heyrður; hann hafði verið á göt-
um úti. Allt er hálf dapurt. Nokk
uð er Þó, að ég var að þýða
grein um viðhorf Asíumanna til
aukins frjálsræðis í ástamálum;
þar stendur svo: í Thailandi
einu era vinnufærar og starf-
andi eitt hundrað og fimmtíu og
eitt þúsund gleðikonur. Gott
land Thailand.
IÞað vilMi ég að einhver dríf-
amdi flerðaimálafrömiuiðlur tætoi
sig til og gkipulegði hópflerð.
L
O
D
Ö
M
U
D
£
I
L
D
Glœsilegf úrval af
sundfatnaði
Kœrkomin jólagjöf
Sloppar, undirfatnaður
og margt fleira