Morgunblaðið - 24.12.1969, Síða 21

MORGUNBLAÐIB, MIÐVIKUDAGUlR 24. DBS. l'D6í>
21
■„UJÖA
s® mae fi«q geAq 131(513
jtaA §f na ‘joC3et9C egog
duxnra eja3 ge jij jeSuiBj
Sim“ "uinuBuej gaui gii
uua um jas tgecspjnc} So
uueuij»H í:g-§es ‘„gijeui
-epueA iiu jo ge^ ‘ep“
STA eja@ gie ngje
-jjæ gBAJJ •BUnUUIA JIIJjCj
js«í xgejoj 3e utee ‘um
-unjne je uuijnSuegje js
euJ9H“ itgaseSuituad uun
-uis iujís tjjsj tllii ej.i@H
VgRTA J?s je t»a“
.iiiqged ‘ef“
„iuueui
J3H JA<í ge uumg“ :igSes
go ddn jiax gigjoqsruj
"PIa STA edosrjjeq jos ej
ge jba ucas ‘nig bjjoh
•joa eCq euiiioq gisnq
pp i uui giAipp ejoq ge
giA eiinCt ge tHJ uueutJOH
jba npunjs ijjiaq e ua
•„jjbao
e umuoq luioq uijoCS
ge pj jeguet gipj uueut
-j»H ? iqqa jstiqpj ga
ge ‘ejeq buoa gg;“ uueq
igges ‘„etz.i3A ' ge tíl
uuiasq i eJBj ge etjæ ga“
•eunjnq diajg go uuis
uueqqejj x joj uubh
•„iqqed ‘jijXj jsq
eqqeq -gnq i gTJlt?P Jau*
jjep njq“ ‘uueq igejptnui
‘,,?í ge ueuieg uimjiteCs
ijjæq jsui uies ‘geAqjjTa
..... jqCg Jojs“ quioq
jgæq igeqiuiq jnduinjH
•„jqCg bjojs
uinuoq epueq iqpts eq
ngJidneq eugaA SJOAq“
‘uueq igges ‘„jojs buoas
js uueiuJOH g® mq jh“
:3nq I giJIt?p nuia i jqe
nu hbP duintH ejuoH
„TtH Sf jo
iqqg -joui etq uuepueA
ptqe jisjCet geq ug -iqqed
‘pujCuignq gog Je geq“
,,-ej ge ueuieg ijjaeq
uinjxeCs joq urae ‘jnjntq
ss geq ge uin ssia njJOA
eq ‘jqCg jnj©3 nq jegoq“
:jejttB TgSes ‘etgfi ?jj,
unq ‘uiui ueuoqntsuuoq
etuieo“ :oas Ig3es
g<3 •ipuesgnq uinuruiq
ijd/Catq jnduintH eju»H
•„bjoa ge
inæ geq geAq ‘gigsAqie
iqpt© Ja3 3o ug •jqfgeftoC
egqg egatnjgoJ uinuoq
ejeg ge tll Jeguet 3iui 3o
uuiui jnutA ijzaq jo uueq
— tu uueurjðH JU^Í JgC3
euuij ge jueq go ‘i©m“
•sueq
iqqed Igmds ‘„tujo
-qjOAeumaq geq jg“
smeiiHAV JUJ3
uijoCS^iof ujzog

•,nos
um gueg 3a j» ‘esgnq
ge Jnjaq egtueg Jsig.qA
jaui 3o ‘qeuiepueA ngf
jjo e usnet euutj ge jjeq
3a ug“ -jndumtH TgSes
‘„iqqed ‘ngjogjTjÍa“
•„ipueCutCts um eujeq
jnguog nq uegaitu e ‘ es©t
ge jgatngguio jo joh“
■euiqgq jos bjj iggej 3o
jnduintH euuoq igges ‘„gs
-jr[o3 um buoas euiteqis
ge njjæq ‘jndumtH
‘umuæq umtitq t“
IZ
VNNVNava Noasau
•jnjje 3o jnjje
joui OAq ge uuitnq ,n» ge
ge unq jioa ‘joui je eiuii.
-jqjCtndes jnuuij euiuieu:
jö ge TAq ‘geq tlA
gg 'iqqo 3e jroA ge<f —
•uieqtnjsjegnq juCds igeq
Uiq euuueui ttiA —
qstuCt
eqnajs jinjoq. uras ‘ndes
edneq ge etjtæ gg —
:gnq t uui
jmuaq ptiqpuqguoaa
iiqqed ‘eunoq euraq
egej niuiiou tianpte nq peui
iAq U0 — njq — :itte<t .
•eip.ej gie uiq euiiuieui
Jingj©A TA<f — : uiuijfgea
iiqqed
‘euoeq niuittecstis Jin gde
jjie j@,ui ngjeo — :it.Iea
ÍJnjJ®
iBjptie Jnturaiqi 3o sneteigj
j@q eiCq iubjj jndiCatq
uras ‘geq j» jsah '01
•punui.q uinaiaq Jitpuin
iqqo go luui 30 Je ptT0
3o pn ge je ptqa ‘6
igiooq gfioq
e gijaA is.ipte Jijaq oq
ira ‘píau ejeq Jitgneius 3o
jrqt.i ‘.reqiafq go ueguoq
U10S ‘geq Jö geAH 8
illl
ngJjCeq uueiui qtie uros ‘e®
jnjteq igeifneq jibah 'L
iiiigaq jejfte gq
u@ ‘Jfges umuuqui t@je.ui
uras ‘es .10 jbah 9
feiujntæu
e jiuioi; qdeg ue ‘uuigieip
e Igotq 3o tptoq je JiDtin}
ra ui0s ‘geq je geAH 'S
<,rpuei[Kij
e oiods jsetj e joah 'f
itjot i ddn Jnipuejs geq
jegeq ‘tiuiioj ue ‘tJtOAq
e J© geq jegeq Tffnj
ra ui0s ‘geq J® geAjt ’g
fgeuiieKpuieq
rasj uuigue uo ‘eCs jij
fi[R uras ‘geq ra geAH 'Z
ijseq
uegeujeC feA e et@eu
egieui jraq g®AH 'X

'06 IU ddn 'Aij'so ‘g fp f I gueq uuegofS inSe.rp leAq | jg •euiijqiCS njisirugis goiui
e.jj miiit eigiejp nqeiqis eq | bjia ge ppj. jegiuef giq | bjbj ge Ja uuiiuuraAsefop
uuiuuiðAsniOf

IV* , ti’ su
tV
/y u.
v o I*' fó iL.
f| I 1 o - Sb' IL' '
'' ' '1 O O o OL' '
,0 • °
^ •
aæ.
gUWif. á* t,
Vt
A. VO-A * \
«• \ sí
s/.tz »-'**•
s/.tt, irK^ j
_ * •• ° • ° .• .• * •••o • ° 2 » ° • , _ •*
«• • • • • • V« ••• • •• • '•*. .* : • .
•o°o*# • • • • •••• • •••••**
vNNVNHva Noasau
zx
28
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
5
Ferns konar egg
B19-69 b
Á mymiddniná eiru fjögur I uir og hæna. Fyriir nie&an I Hver þeirra sky ldi nú
dýr: Hákiarl, fuigll, firosk- | dýrin eru fjöguir egg. | eiga hvert egg?
Skrýtlur
Keniniairiinm: — Af
híveirju kiemiurðiu svoma
seiinit, Darvíð?
Davíð: — Af því að
paitabi þurfti að haifa miig
heima.
Kennarinn: — Nú, gat
hanin ekki notað bræður
þínja?
Darvíð: — Ned, það stóð
þannig á, að það var ekki
hægt.
Keniniaininin: — T1
hvers þurtftd hamin þá að
hafa þig heimia?
Davíð: — Hanm þurfti
að fiemigjia mig.
Tanmliæiknirimm (við
mjög munmistóra frú, sem
var sjúMimiguir hamis): —
Frú mín góð, þér þurfið
ekki að opna mumnámm á
yður svonia mifcið, því að
óg hef hugsað mér að
stianda fyrir utain, á með-
an ég dreg tonnina út“.
— Miig lamigar tiil þess
að iíta á eittJhvað, sem
væri hemtugt í jólaigjöf.
— Gjörið þér svo veL
Við hö'fum a#t frá hús-
göginium og niður í teikni-
bóiur.
— Gæti ég ekiki fenigið
að svo eitthvað mitt á
miilli?
Siggd ldtii: — Mamma,
em hvað þetta eru undar-
legir rnieim.
Mamma: — Þetta eru
negrar, væmii mdmm.
Siggi Mtii: — Bjó guð
þá til í myrkrL
svo hrætt, að það öskraði
upp.
„Þegar við eirum búin
að hlusta á messuna,
hjálpum við mömimu að
taka til í borðistafunni
og eldhúsinu. Svo taka
allir upp gjafirnar sinar
í einu“, sögðu börnin
j ólasveinunum.
„Við l>rjótum allan
jólapappírinm saman.
Svo setjum við hann og
menkispjöldim í pappa-
kassa, sem pabbi setur á
gólfið, svo að það komi
hvergi rusl“, eagði litla
telpan og hoæfði á jóla-
sveinana.
„Miikið er gaman að
sjá svona litla jóla-
sveina“, sagði konan og
reyndi að róa barnið,
siem var hrætt.
„Hvar eigið þið heima?“
sgurði litta telpan forvit-
in.
„f jólasveinalamdi“,
sagði Villi. Hann seildist
niður í vasa sinn og leit
um leið til Völu, eem
kinkaði kolU í ákaifa.
„Okkur langar til að
gefa ykkur þennan Mtla
böggul“, sagði hann og
rétti fram einm böggul-
inm, eem var í vaisa harnis.
„í>að er gæfuikúla í hon
um. Ef einlhver, sem er í
leilðu dkapi fær þessa
kúlu, verður hann glað-
ur“, sagði Vala.
„Það Mggur alltaf vel
á akkur, við erum svo
gæf'usöm fjöls/kylda",
sagði miaðurinn og brosti
til konu sinnar og
barna. Þau brostu öll á
móti, nema Utla barnið,
eem var hrætt við jóla-
sveinama.
Vilii vafði utan af
kúlumni og rétti Mtla
barninu hana.
„Þú mátt eiga hana.
JHúm er sæt og góð á
bragðið. Það má borða
hama“, sagði hann.
Barnið tók hikamdi vi3
kúlunni. Það staJkk henni
upp í sig og hræðslan
hvarf af andliti þess,
meðan það borðaði kúl-
una.
AlMr hlógu, Mtlu jóla-
sveinarnir Kka. Þeir
vildu nú hraða sér og
þáðu dkki góðgæti, sem
þeim var boðið.
„Það var sannarlega
gaman að fá yfldkur í
heimsókn“, sagði Ikonan.
„Ég er viss um, að við
munum eftir þessari heim
sóflon á næstu jólum“,
sagði maðurirm.
Litlu jólasveinarnir
’kvöddu, og öll fjölskyld-
am tók innilega undir.
„Þetta var skemmtileg
heimsóikn“, sagði Villi,
þegatr þau þrömmuðu
yfir í næstu götu.
„Það verður gaman að
koma í næsta hús. Þar
ætla ég að gefa af mín-
um kúlum“, sagði Vala.
Næst námu þau staðar
við stórt hús, sem sýni-
lega var embýlishús.
Vala hringdi dyrabjöll
uruni og telpa, um það bil
tóif ára laulk upp fyrir
þeim.
Hún var mæðuleg á
svipinn.
„Krakkar, komið þið,
það eru komjnir jólaisvein
ar“, kallaði hún.
Mikill barnagrátur
heyrðist inni og engirrn
kom.
„f ölluim bænum, kom-
ið þið inn fyrir, svo að
systkini mín hætti að
rífast", sagði telpan
óþollinmóð.
Litlu jólasveinarnir
færðu sig úr skónum og
fóru inn á eftir telpunni
inn í stofu.
Stofan var stór, en þar
var allt í óreiðu.
Ótail jólagjafir lágu
þar á víð og dreif. Þær
voru fafllegar og auðlsjá-
anlega dýrar. Umbúðirn-
ar utan af gjöfunum lágu
sundurri’fnar hingað og
þangað.