Morgunblaðið - 13.01.1970, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR J3. JANÍTAR 1070
Laufey Friðriksdóttir
Oberman — Minning
í DAG, gamlársdag, er fæðing-
ardagux frú Laufeyjar Friðriks-
dóttur Oberman. Hún fæddist
árdð 1884 eða fyrir 85 árum, en
lézt á síðaistliðnu hauisti í Haag
í Hollandi.
Ég og fjölskylda mín kynnt-
t
Móðdr oikikar,
Sigríður Guðmundsdóttir,
HainrafeUi í Mosfellssveit,
aodaðast að heimiili sáinu 11.
janiúar.
Jairðairfarin auglýst sáðair.
Börn hiimar látnu.
t
Móðir dkkar,
Sigurbjörg Christensen
fædd Einarsdóttir,
andaðist 10. þ.m. í Aarhus,
Dammörku.
Sólrún Guðsteinsson,
Gunnhlldur Bjarnason.
( Andre G. Christensen.
t
Urmiusti minn og bróðir okk-
air,
Eiriknr Bersteinn
Halldórsson,
matsveinn,
Alftamýri 48,
andaðist 11. þ.m. í Borgar-
sjúkráhúsiiiniu.
Bergljót Haraldsdóttir
og systkini hins látna.
t
Móðir okkar,
Augusta Ólafsson
fædd Weiss,
andaiðist í St. Jósefsspítala
laugairdaginn 10. janúar siL
Jarðarförin fer fram frá Dotn-
kLrkjumffiA fíanimtiuidBginin 15.
þ.m. kl 10.30.
Dagný Georgsdóttir,
Eufemia Georgsdóttir.
t
Utför kiomuiniraar mimriar,
Helgu Ámadóttur,
Asi, Laugavegi 160,
sem andaðist 4. jamúar si., fer
fram firá Fossvogsteirkju mið-
vifcudaiginai 14. janúar kí. 3
e.h_
Fyrir hönd vamdamanma,
Geir Halldórsson.
t
Eiginmaður minm, faðir, fóst-
urfaðir, temigdafaðir og afi,
Ásgeir Einarsson,
málarameistari,
Norðurbraut 25B, Hafnarfirði,
verður jiairðsunginm frá Þjóð-
kirkjumni, Hafnarfiirði, þriðju-
dagimm 13. jamúar kl. 2 e.h.
Ragnheiður Pétursdóttir,
böm, fóstarsonur,
tengdasonur og bamabörn.
umst henni fyrir nokkrum ár-
um, er við dvöldumst árlangt
í hinu flata, græna iandi. Því
landi hafði frú Laufey bundizt
ung, gifzt Johannesi Oberman
árið 1909, — hitti hann, er hún
dvaldi við síkólanám í Englandi
og eins og hún sagði: „Það var
víst ásit við fyrstu sýn“.
Að kynnast frú Laufeyju var
eins og að kynmast þrem heims-
álfum. Hún var fædd að Syðra-
Lónd á Langanesi, einkadóttir
hjónanna Guðrúnar Jafcobsdótt-
ur og Friðribs Guðmundssonar
t
Jarðarför mammisiiinis mínis, föð-
ur okkar og tengdiaföður,
Sigurðar Brynjólfssonar,
Grandaveg 39,
fer fram fná Fossvogslrirkju
miðvikiuidagimm 14. þ.m. ki.
1.30.
Dagný Níelsdóttir,
böm og tengdaböm.
t
Þökfcum inmiiiega ölllium þeim,
er vottað hafa ökkur samúð
Dig sýnit okikur vimáttu við
amidlát og útför
Stefaníu Tómasdóttur
frá Jámgerðarstöðum
í Grindavík.
Margrét Þorvaldsdóttir,
Hallgrímur Bjömsson,
Tómas Þorvaldsson,
Hulda Bjömsdóttir,
Halldóra Þorvaldsdóttlr,
Jón Þórisson,
Guðlaugur Þorvaldsson,
Kristín Kristinsdóttir,
Valgerður Þorvaldsdóttir,
Vilmundur Ingimarsson,
Sæmundur Tómasson
barnabörn og bamabamaböm.
t
Inmólegustu þakkir færum við
ölnum þeám fjöJmörgu, nær og
fjær, sem sýndu. á aJIam hátt
vimáttu og samuúð í naiunum
okkar vegna fréáaiMs sanar
okkair og bróðuir,
Jóns Kjartanssonar.
Gaefam gteymi ykbur öllL
Stella Jónsdóttir,
Kjartan Sumarliðason,
Kjartan Kjartansson,
Ingibjörg Kjartansdóttir,
Sumarliði Kjartansson.
t
öl/kurn æibtinigjum og viniuim,
nær og fjær, þökkum við
hjartan/lega samúð og hlýhuig
vSð úififör
Sigríðar Ólafsdóttur.
Steingrímur Steingrimsson,
Ólafía G. Steingrimsdóttir,
Aðalheiður S.
SteingTÍmsdóttir,
Guðný S. Steingrímsdóttir,
Steingrímur H. Steingrímsscn,
Aðalsteinn G. Steingrimsson,
tengdaböra og bamabörn.
bónda þar. Móðir Laufeyjar lézt
frá hemmi ungri og 'fluttist hún
þá í fóstur til föðuirbróður síns,
séra Jóns Guðmundssonar, er
lengst af var pirestur að Nesd
við Norðfjörð og fconu hans Guð
nýjair Þorsteinsdóttuir. Þar ólst
Laufey upp við ástríki og alúð,
sem hún taldi sig aldrei geta fuH
þaltókað. Faðir henmiar fluttist
síðar tid Vesturheims, kvæntist
að nýju og eignaðist böm. Móð-
urafi frú Laufeyjar var hinn
þekkti hugsjóna- og athafnamað
ut, Jakob Hálfdámarson á Húsa-
vík. Sem img stúlka dvaldi
Laiufey árflamgt hjá fólki sínu
veisfcra. Einn sonur Friðriíkis,
hálfbróðir Laufeyjar, féll á
vestuirvigstöð'vunum í Fraíkfc-
landi í heimisstyrjöldimni fyrri
og er einn hinna mörgu íslend-
iniga, er eiga nötfn sín rdst í
marmara-minnisimerkiið á Vimy-
hæðunum, sem Kanadamenm
reistu til minningar um fallna og
týnida hermenn sdna. Aldraður
maður og blindur reit Friðrik
Guðmundsson ævimiinmdngar sín
ar og var lesið úr þeim í útvarpi
fyrir nofldkrum árum.
Joihamnes Obertman gerðist
landstjóri á Súmatra, sem þá var
nýlenda Hollendinga og fkittust
þau firú Laufey þangað sflaömmu
eftir giftingu. Gegndi Obermian
landstj óraembættinu til ársiins
1939, en þá stóð þannig á, að
orlof hans hófist einmitt rétt áð-
ur en stríðið brauzt út og fóru
þau hjón ásamt ndkkrum börn-
um sínum til dvalar í Hollamdi,
t
Þeim fjöflmiönglu, siem sýndu
okkiur ríka samúð og veittu
oikikiur mangvísiiega aðstoð við
fráfiailll og útfiör
Ástríðar Skagan,
dóttur okkar og sysfcur, 7. jam.
gl., vottum við immfliieguisfiu
þakfldr.
Guð bfliessd ykkur öfll.
Jenný og Jón Skagan,
María Skagan.
meðan leyfíð etæði, en sá tfcni
varð lengri en setlað var og má
telja víst, að sú töviljun, sem
réð þessari Íbeíhnfiör þeinra tii
Hollanda hafí orðdð þeim til
góðs. Þau settust að í Bussum,
litlum bæ skammt fyrir norðan
Hilversum og bjuggu þar þang-
að til J. Obenman lézt árið 1959.
Elftir það settist frú Laufiey að
í Rijswijk viS Haag. Ekki eyddi
húm þó öllum stundum þar, því
margar fierðflr gerði hún til
gamla ættlandsims, sem ávallt
stóð hjarta hennar nærri og
dvaldi þá langdvölum hjá Krist-
íniu dóttur sinmi og manni hemn
ar að Stokkalæk á RangárvöU-
um, eða hjá Ærændfólki sínu í
Reykjavik.
IHeimili henmar í Rijswijk
verður mér og mínu fólki ávallt
minnisstætt. Aldrei gleymum
við, er við heiimsóttum hama
fyrsta sinni. Hiún vænti ofekar
og hafði undirbúið komu okkar
atf þviffikri natni og íslenzkri
flcurteisd, að seint verður glejunt.
Þar fór komia, Sem hafiðS setið
með þjóðhöfðingjurn, en hafiði
einigu að sáður ikynnzt alþýðu-
fóllki atf framandi uppruma, sjáflf
alin upp við ísflenzka menningu
á beztan máta og síðar mjemmt-
azt við háborð evrópdkrar menn-
ingar. Efitár þessa fyirstu heim-
sðkn lét hún sér ákaflega anmt
um ókkur og lét sig dkipta dag-
legt líf okkar, emda fluttum við
fyrir hemnar tilstilli í næsta ná-
grenni við hana. Heimili hemn-
ar var undarlegt sambland. ís-
lenz&ur vefinaður, glitofnar
ábreiður, austurlenzkar, postu-
lín og hálfguðir sama efnis ætt-
að úr austmi, sfkrýddu veggi og
borð, en einnig íslenzkur leir
mótaður í rjúpur og kFumma,
baákur á mörgum og ólíkum
tungumálum. Þegar frú Laufey
sat við sflcrifborð sdtt við glugg-
anm og horfði út yfir Rijswijk
og siagði firá ýmisu meiku, sem á
daga hennaæ haifði drifið, var
sem tímiimn hyrtfi og hin hljóm-
fagra rödd hemnar mælti frarn
tungu feðra hemnar á eðlilegan
og einfaldan hátt, en svo
kjamflTufcftu imáli, að einigan gat
grunað, sem efeki vissi, að þar
fór kona, sem dvalið hafiði fjanri
ættjörð sinini jrfír fimm tugi ára.
Eitt sinm hafði hún ekki heyrt
ísienzku árum samam, er Björg-
újfur ÓlaÆsson laáknir hringdi til
hennar í síma. Þá sagðist húm
allt í einu hafa misst málið, ætl-
að að tala íslen^ku en efckert
getað saigt, þegar hún heyrði
„ástkæra ylhýra málið“ að nýju,
en tárim runmiu náður flrfnnarnar.
En Laufey var ekki sútarkomia.
Kannski var það því að þakka,
að hreimur raddairinnar hélzt
svo tær og uingur að uinidimm
sætti, en heyrt hetfi ég að hún
hafii hatft gúða sönigrödd á yngri
árum.
Joflianmes Oberman vax mörg-
um íslendingum að góðu kimn-
ur, emda ræðismaður ísdands í
HollandS um skeið. Harm var lát-
inn, er fumdum ofldkar frænd-
kxxmi minnaæ bar saman, en ég
veit að hamm var vimsæll maður
meðal íslendinga sökum mann-
kosta og vinarfiugs í garð land-
anis. Frú Laufiey var aJJa tíð fús
að kynna land sitt og þjóð með-
ál erlemdra, héJt á lofiti uppruna
sínum af hneýkni, taldi ísflend-
inga ætíð merika þjóð og ætlaði
að þeim gengi aldrei nema gott
tiL Hún spurði ævinlega miflrið
frétta að heiman. Náttúru ís-
land® umni hún og mjög en lét
sem vind um eyrun þjóta, er
henmi var tjáð atf slæmu veður-
tfairi heima. Sagði þá gjarman:
„Uss, það er óþarifi að kvarta.
AWrei, hvergi í heiminuim, hefi
ég tfumdið ammað eins logn og
hlýju og heima á Norðfiirði“. Ég
held að flullyrða megi, að Lauf-
ey vinkona rniín hafi yfirleitt
Jáfað í mikLu sólsflrini, en víða
þar sem sól ekín verða líka lamg-
ir slkuggar, og hún fór heldur
eflslki varlhluta atf þeiim. Son
misistu þau hjón í byrjun stríðs-
ins, Peter, efnismanm á unga
aldri og anman, Guðjón, árið
1967, á miðjum aldri. Var hvort
tveggja hentni þumigt áfall. Frið-
riik, elzti soniuinn, er búsettur í
Bandaríkjunium, stamfar fiyrir
Good Year-fiyriirtæfeið. Hamm er
kvæntur konu atf íslenzkuoi ætt-
um. Dætumar eiru tvær, Weija,
giift hollenzíkum mamni, E. Simit,
forstjóra hjá Umiilever í Lomdon
og Kristán gift Siguirði Egils-
syni bónda að Stokkalæk á
Ramgárvöðlum.
Þessar tfáu lánur eru ritaðar
til mimmingar um kynni min atf
glæisilegri nioirænni konu, sem
bar uppruma simn og hélt reisn
simni til ævilöka, Ég minnist er
hún stóð í dymumum, há og grönn
með farosið ljómamdi og veifaði
til olkikiar hendi. Þannig vil ég
helzt muna hana og segja: Tot
Ziemis.
Á gamlársdag 1969,
Guðrún Þorsteinsdóttir.
Ég þaíkka yklkur imini'lieiga,
presti og sókniairfiólki Martedms
tumigiuitoirikju fyrir bflóm, veg-
iegar gjafiiæ, hieilílaisikeyti og
afmœdMráf, sem þið buðuð
mér í ásamt fjöisikyHu minmi
að Laiugal'amdi í tilefim afi 80
ára afimæli mimiu. Þetta var
mér allt mjög ánæigjuiliegt.
Enmfireimiur þakka ég börmium
mímum og tem/gdiadætrum,
fræmidum og vimum fyrir góð-
ar gjafiir og ámiaðiairóskirr.
Guð bl.estsi ýkkur öll.
Guðrún Kristjánsdóttir.
t
öflllum ættmgjum og vimum,
nær og fjasr, þökfcum við
hjartainflega saimúð og hlýhug
við amdlát og úitfiör eigim-
miamins mínis og fiöður,
Tómasar 1». Jónssonar
frá Reykjanesi.
Guðrún Guðlaugsdóttir,
Helga Tómasdóttir.
t
Móðir okkar og konan mín
NANNA
lézt 10. janúar s.l. Útför hennar kirkju fimmtudaginn 15. þ.m. kl. verður gerð frá Fossvogs- 13.30.
Ellen og Helga Áberg, Grímur Magnússon.
t
Inmifliegar þaikkir fjirir auð-
sýnda samúð og vimiarhug við
andllét og jarðarför móður
minmiar,
Þökkum sýnda samúð við fráfall
GUÐMUIMDAR GUÐMUIMDSSONAR
sparisjóðsstjóra, Keflavík.
Rakelar Sigríðar
Elíasdóttur.
Bjami P. Jónasson.
Emelía Þorvaldsdóttir,
Jón P. Guðmundsson og böm,
Ingibjörg Ólafsdóttir,
Sigurður R. Guðmundson og böm.