Morgunblaðið - 29.01.1970, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. JANÚAR H970
19
Samtíningur
mie'iri en hér. Enldia toyrjia Ey-
Gunnar Jörgensen
Minning
i.
HEYRZT ihiafutr að þinigeygki fjár
stofininin bér í Ám'esaýsliu Ihafi
látið milkið iweira á sjiá í riign-
inigiuinind sll. .guirnar en sá vest-
ifirzfei. Ullarlagið á mlestain þátt
í þessiu, en- það [hieifiuir miótazt um
ailldiammia raðlúr af mdnmá stormium
og minmi Ihiörfeum þar nyrðma en
er summianilamids eða vestam-
lanida.
Það er alltaif tialiið varlhjuigia-
vert að fflytja þúiíémiað frá góð-
om skállyirðum tii þeirra lafeiari.
Þetta igiM&r eiinmiig inmiainlhéraðs.
Þegar bæmidur fá fémað til feym-
'bóta frá stöðum, þar sem fóðr-
um, ihiúsavist og öll miefðferð er í
bezta lagi, þá verða þeiir dkilyrð-
islaiuist að láitia ifémiaðimin ifiá eims
igóða uirruönmiuin að öfflu leyti og
Ihiamm er vamiuir við, elf þeir vilj'a
ifiá sömiu eða betri útfeomu em er
ihijá bómidainum, sem igripinm l'ét
aif henidli.
II.
Milfeið er taiað um tfiaill-
þuinigia þinigeyislfea fljiárimig fyrir
morðan isll. haust í ölium fejarmia-
igróðránuim þair ásamlt áigætri
veðráttu sl. sumiar. Umidrar emig-
am, sem til þéfekir og þagar þar
að aiulfei að efefci er miema liðllega
helmimigur áininia tvílemíbdar einis
og var hjá þessiuim aifiofaða
Holtsfé í Þistilfirð'i, Sbr. Br.
19167.
Hvernig er mieð aifveltiuina og
tfiieiri vamlhöld?
í bófeimmi „Á meifiasióðum"
stemidiur að tófiur miuini læna að
verða bitdiýr með því að byrja
á aíveltuifé.
III.
Fóðu-ribirigðafélög eru hjá þeim
ágætu bæmiduim í Fjalilalhreipipi,
N-.ÞimigeýjiarsýslIu og Hriófbergs-
hreppi, Strainidiaisýsllu. Eyfeur
þdtta ihréður þoirma og er öðruim
til ifyrimmyinidar og er plúiS á
bæmidamleminimlguma (miíniusiarmdr
eru ruágu mruarigir).
Bæmidurtnir eru 10—12 í þess-
uim hreppuim og siauðiféð llíkt
margt í báðum hireppum. Féð í
HróiflbiemgShreppi ihefiur vininimg-
iinrn, baeði aið því er sniertiir lömlb
etfitir 100 Ikliinidur á fióðri og á
mleðalfcjötþuiniga eftir firam-
igemigna kinid feig. sbr. Frey 19.—
20. tbl. sl.
Féð í Fjölialhreppi er hyrint en
fcoHótt í Hrófibeiigsihreppi.
Lanidlgæðin á Fjlöllium eru orð-
lögð slbr. orðtakið ,,Æeitd er tefeið
á Fj(öll!uim“.
Þaer ^kyldiu þó eklki vera betri
mjóifeuræir, toolllóttu ærmiar?
IV.
Stefiniain í sauðfljárræiktininii
virðiist efefei 'hiatfla verið sú sama
hjá Þinigey’imiguim og VeStfirðinig
urn. Þinigeyimlgar vilidu hafia ærm-
ar boldgrómiar, en Vestifiiirðinlgar
vildu hlalfla þæir mjóllkuirlaigærair
ög mieð nsegifflaga þrosffeaða Æætuir
gVo dfcepntani -gæiti Iborið tsiig um
Og nioitið ibeiltarininlar að fiulllu.
Þeir kluininu liíkia betur við að
tfiætumniir srniéru mdður á kinidimmii,
em etofei 'Upp.
Veðlrátitam þar vestra kraifðist
þegis ákiiyrðidiauiS't, að fiéð hiefiði
igróft tog, mioktouð ianigt einis Og
Smotra, iamigfbezta mjóllk'uraerin í
tovíuiniuim á Hofisstöðiuim hafiði.
Snotra var althvít mieð dökfcar
Igriaimir. Húm íhiafiði firiemiur lanigia
smloppu, en eklfei ýfeja svera.
V.
Á eimuim bæ í FŒóamiuim, Árnas
sýsilu eru „kymlbaetur sauðfjár"
feommiar á svo hlátt stig, að það
varð að gera kteiisaraistauirð á fijór
um ám sl. vor til að mé lömlbum-
um, og tólfest vel Ihjá nafinia.
VI.
Taiað er um að bezitar mijólk-
uirkýr toomi frami, efi biandiað er
stamiain toúalkynijium úr Eyjiafirði,
Þimigeyjansýsliu og Ármiessýslu.
Er taúaistofininin í Byjatfirði kom-
imn á toppinm mieð idkyldleilfea-
ræktinini? Hvemniig haflida sumin-
lienzfeir bænidur að eyfirzifcu kýrn
Ur hafðu mjlóltoað hér sunmain-
iamds Sl. sumair? Logniið Og hit-
airtnir í Eyjiaiflitrði, sem haifa mót-
að toúastofmflmm þar eru milkfllu
firðinigar vanaiega aillra manma
dEyiratir heystoap. Lífea er gras
léttara hér en miorður þar.
Sunmiienzlkir bændlur verða að
rætota sunnlenzkan feúaistofln,
niauitgripastofn, sem heflur hára-
flar Og hreysti til að þola summ-
lenzfela veðráttu í vætusumrum,
sem oflt eru.
VII.
Gamiali Hvaminieyriniguir sagðii
miér: „Krinigum 1920 átti Hallidór
SfeólaiStjióri á Hvanmieyri ágætar
kýr. Harnn fiór að viðlhiafa skyld-
leibaræfet til enin meiri afluirða.
Þá sniérásit blaðið við til mifcið
venri útkomu.“
VIII.
Fyrir nofekru gerði dýrailækin-
iaiimin oifefear uppsfeurð á feú eámmi
og tólk meinisiemd, sem var tæp
70 kig á þynigd. En efeki tófest
að bjairiga ifeusu.
Kyníbætur og „ræktun“ rná
'Ofefei veilfejia bústofninm, etf svo
er, þá er einlhvers staðar mieim-
lofea og dómigreiinidarileysi hjá
stjórnienidum.
Nóvember 1969.
Jón Konráðsson.
Ný æfinga-
bók í lestri
RÍKISÚTGÁFA nám-sbóka hefur
gefið út nýja æfimgabók í lestri
eftir hina vinsælu höfunda,
Jennu og Hreiðar Stefánsson. —
Bókin nefnist Óskasteinn á tungl
inu. Hún er 80 bls. prýdd fjölda
litmynda eftir Baitaisar. Elfnið í
bókinni er tengt vandamálum
iíðandi stundar og er eimkum
miðað við hæifi sjö og átta ára
nememda. Þessa efnisþætti má
nefna sem dæmi:
— Drenigur, sem kvelur kýr og
er hairðleifcinm við félaga síma.
Breyting hans til batnaðar. —
Dremgir og telpur, sem eífellt
brjóta umfierðarreglur. Dýrkeypt
reynsiia eimmar telpunnar. — Tíu
ára smáði lætur hár sitt vaxa og
neitar að láta klippa sig fyrir
jólin. Vegna eérstakra atburða
fer þó svo, að drengurinn lætur
klippa sig. — Blimdur maður er
svikinn í viðskiptum af dreng.
Drengurimn iendir í minnisstæð
um erfiðleikum.
Sögurmar eru á léttu og eðli-
legu máli. Frásögmin er fjörleg.
Reynt er að láta breytingarnar
koma af sjálfu sér. Dómur er
ekki felldur. Reynt er að gera
lesandanum ljóst, án predikana,
að heiðarleiki, velvilld og sann-
girnd í saimiskiptum við aðra, leið
ir jafnam til hamingju og gleði.
F. 20.9. 1922 — D. 31.12. 1969
Það var í maímánuði 1929, að
Ottó Jörgensen gerði sér erindi
til föður míns og spurði hann að
þvi hvort sonur hans myndi ekki
vilja ráðast til sín á símstöðina
sem sendisveinn.
Það var ekki mikið um un.gl-
inigavimnu í þá daga frekar en
nú, og kom þetta föður mínum
dálítið á óvart. Starfið var
þakksamlega þegið og réðumst
við tveir til starfa við símstöð-
ina á Siglufirði — Jón Kjartans
son forstj. ÁTVR í Reykjavík
— innfæddur Siglfirðingur og
ég, sem þessar liinur rita.
Allt frá þeim degi er ég sieig
mín fyrstu spor hjá símanum
undir stjórn húsbónda míns
verða mér ógleymianleg — em
'Sagam er efeki öll sögð — vim-
átta og tryggð við fjöis'kylduna
hefir verið árjúfanleg — þó að
leiðir hafi legið til ýmiissa átta.
Það var því ekfeert óvenjulegt
að gleðilegra jóla væri. óskað á
aðfangadag hátíðarinnar síðast-
liðimn.
Sonurinm á heimilinu varð
strax vinur okkar sendisvein-
anma, enda ekki nisma um sex
ára aldursmum.ur. Um jólin
s.l. var gleði og hamingja fram-
undan — vonir um að hilttast
þegar voraði og jafn-vel leggja í
símskák í skammdeginu.
Húsbór.di minn hafði lagt nið-
ur ævistarf sitt hjá Pósti og
sím.a og sonurinn Gunm'ar tek
inn við — það fór vel á því.
Það voru gleðileg jól — hjá
hamingjusömutm fjöliskyldum,
sem skiptust á jólakveðjum
þessa lielgu nótt.
Það l'eið að áramótum með til-
hlöfekun að venju, — en á loka-
d'egi ársins hringdi síminn. Kon-
an mín tók af mér ómiakið og
svaraði. Hinum megin á línunni
var hetjan Ottó Jörgensen, að
tilkynna okfcur þá harmiafregn,
að sonur sinn Gunmar hefði dáið
þá um morguninm 31. desember
á sjúkrahúsi Siglufjarðar af
heilablæðingu. Við slíka hel-
fragn er Mtið hægt að segja, svo
óvænt sem hún bom. Mér hefði
verið ofvaxið að heyra sjálfur
þessa fregn af vörum velunnara
míns —- mig hefði skort orð.
En svona er lífið — oflt óvæg-
ið.
Gunnar Otto Winther Jörgen
sen, æskuvinur minm og félagi
var dáinn. Tilfinnin.gum undir
slífeum kringuimstæðum þarf
efeki að iýsa.
Gunoar var sonur þeirra hjóna
Ottós Jörgensen og feonu hans
Þórunnar Þórðardóttur (d. 1.3.
1961). Hann varð stúdent árið
1944 frá MA. — Mér var kunn-
uigt um að hugur hans sitóð að
læknanámii, en með hin.ni nýju
tæknilagu símavæðin.gu um land
ið þvert og endilangt snérist hug
ur hans allur þar að, enda ekki
mót von, hanm var alin.n upp við
framfarirnar á þessu sviði frá
bar.næsku. Gun.nar lagði frá sér
skurðhnífinn, og tók sér þess í
stað ter.gur og tæki til að gera
Landssíma íslands að einni sím-
stöð með tæknivæðingumni, sem
nú er að rætast. Það er meira
en hörmulegt að miesa jafn
góðan starfsan.ann á bezta aldri
og j.afn góðan félaiga, sem ég veiit
að hann vkr samstarfsfólki sínu.
Ekki ails fyrir löngu varðhann
að sjá á bak eins af beztu og
elztu starfskröftuim þjónustunn-
ar Alfreðs Li'llendahl símavarð-
stjóra og skrifaði um hamn eft-
irminmiicga greim, sem lýsti
greiniiega hvern huga hann
bar til vinar síns og vinnufélaga.
Nú eru þau hijóðnuð fótatökin
þeirra baggja á símstiöðvargólf-
inu á Siglufirði.
Gunmar Jörgemsen var skip-
aður póst- og símstöðvarsitjóri á
Siglufirði 1. maí 1967 þegar fað
ir hans lét af störfiumn aldurs
vegna en ekki vegna starfs-
orkul'eysis. Gunmar var kvænt-
ur elsfculegri konu, Freyju Árna
dóttur frá Sigluifirð.i og áttu
þau fimm börn — Ottó f. 11.6.
1947 — Árna f. 7.8. 1949, Hali-
dóru f. 29.4. 1957, Guðbjörgu f.
24.5. 1959 og Gunnar f. 5.3. 1962.
Með þessum fáu orðuim feveðj-
um við hjónin góðan vin — góð-
am dreng Konu hans, börmum,
föður hans og ættingjum biðj-
um við Guð að gefa þann styrk,
sem við öll þurfum á að halda í
þun.gri raum og sorgum, og
blessa n'inningarnar.
Ólafsfirði, 1970,
Björn Dúason.
Bændur í Kjalornesþingi
Almennur bændafundur verður haldinn á vegum Búnaðarsam-
bands Kjalarnesþings að Fólkvangi á Kjalarnesi þriðjudaginn
3. febrúar kl. 21.
Framsögumenn um mjólkurmál Guðbrandur E. Hlíðar,
dýralæknir og Jóhannes Eiríksson, ráðuneytisstjóri.
Stjóm Búnaðarsambands Kjalarnesþings.
Matráðskona og aðstoðarmatráðskona
óskast, húsmæðrakennaramenntun æskileg.
Umsóknir með upplýsingum um menntun og fyrri störf
skilist Mbl. fyrir nk. miðvikudag 4. febrúar merkt: „Mat-
ráðskona — 8273".
NÍIíOMIN
Snúrukefli í
baðherbergi
J. Þorláksson & Norðmann hf.
BRAUTRYÐJENDUR
sanngjarnra
IÐGJALDA
HAGTRYGGING TRYGGIR
BEZTU ÖKUMÖNNUNUM
BEZTU KJÖRIN
Hagtrygging hf.
Eiríksgötu 5 sími 3 85 80