Morgunblaðið - 30.05.1970, Blaðsíða 7

MORG'UN'BLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. MAÍ 1070
7
Elín
Auðums
dóttir.
Vart hægt að hugsa
sér betri borgarstjórn
— Það hefur ákaflega mik-
ið verið gert á undanfömum
árum í borginni okkar, alveg
sama hvert litið er, eða hvort
í hlut eiga böm eða gamal-
menni, — allt er gert fyrir
okkur.
EitMhvalð á þiassa leið miaeltii
uinig komia, Ólöf Magniúsdótitlir
er viB ihiitituim banla áð mál'i
nýliaga, 'ein hiúin viiininiuir við
aifigreiðskiislttörtf í verzl. Öld-
luranii á öldiuigötiu 29. Óltöf er
gift Hdlmairi E. GuiðjóimsByni
o.g siiga þaiu hjóra ‘öjmn dnanig
serai er 5 ária gamall. f»aiu enu
búsefit að Hnaiuinlbæ 92.
— Niaenri diaglega er veriið
.afð úfirýmia hiéilsuiapilliandii húi9-
miæðii. íbúar þaas, t. d. eliinis og
þeiir sem -búii® hlaifla í Htöflðla-
borgimmi, er úfivegalð inimi í
nýjuim blokkuim og ætfii það
svo sammarlaga aið vana ánœgt
7
Ólöf Magunisdóttir.
stiuindiað mám í ákóla ísa/ks i
Jóiniasoniair, sem húra hældi t
mjög, en eftir <aið slkóltötlíima /
lýkúir befluir haintn haift atihvairf \
hjá ömimiu ainini. i
— Bn vætni elkki tilvalið 'að
komiið yirðli uipp öimis kanlar
flömduir- eSa leikáfcóla fytriir^
þessi böirra sam arðin eru 5, 6
ána, og eru eiginliaga orðdra
„af gömul“ tJil þeiss að vema
á diagheiimliluim Siuimiairgjafiair?
Það er svo mtilköð sem býr í
huiga þeagaira bairmla, miairgfi
sam verður að flá últirás. Nú
verðrair, eirais og kumniugt er,
fielkliin upp kerlmsla 6 ária banfraa
í ’haiust ag gefst vamamid'i vel.
Að lakuim sagði Óltöf:
— Við höfum áfit raijög góðla
bangarstjórra. ég get varla
rámymd'að mér alð hægt sé að
fá hainia beftmi ag það eru elldki
rmairigiir sem faariu í ftötlin harais
Einstaklingsframtakið á rétt
á sér og ég held með því
Bn svo er aifltiur rmiismuiraaindi
hvenraig fólk heldiuir sjálflt á
imóliuraum.
í samltial'iiniu kom í ljós að
saniuir Óliaifiar heflur í vehur
Geárs bangansfijóna. Ég vama
•inmálega að við gömigum sam-
'hemt að kjörbarðfiimu, Við lálf-
uim í ínjálsu landi og fáium
allt tál alls og ég voraa að svo
verði áflnaim.
Á Melhaga 9 hittum við
að máli frú Elínu Auðuns-
dóttur, eiginkonu Friðgeirs
Eyjólfssonar, skipstjóra. Heim
ilið bar þess vott að fjöl-
skyldan væri stór, því á hill-
um og veggjum voru heilmarg
ar fjölskyldumyndir og eðli-
lega spurðum við um börn
frúarinmar.
Þaiu eru 6, 4 synir, sem ail-
ir enu við hásikólanáim, þar af
einra úfii í Moslkvu. Önraiur dótt
ir akkar er gift ag býr í
Bandaríkjunum, en hin er enn
heima ag vinmuir hjá Loftleið-
um.
Við bjuggum í 13 ár á Akur
eyri og ólum börnin upp þar.
Það er mjög gott að ala börn
upp þar. Allir drengirnir okk
ar eru norðan'sfiúdenfiar og
einu sinni urðu þrir stúdent-
ar samrtímis, tvíburarnir og
þessi sem er i Moskvu. Haran
vár lengi að ákveðia hvað
hann ætlaði sér að verðia, svo
hann hætti í menntaiskólanum
í 3ja bekk, fór í Samvinnu-
skólann og lauk síðan við
Stýrimannasikólann, og þá
loks datt honum í hug að
taka stúdentspróf ag lauk því
á tvekn áruim. Síðan fór hann
ti'l RússLands í fiiskifræði, eins
og ég sagði áðan.
Þeir voru allir á sijónurai þeg
ar þeir voru umgir, roeð paibba
sínum og ég held að það sé
ákaflega- góffiur skóli fyrir
unga menn. Lanigsfcólanám
krefist mikils þreks og þeir
sem laggja út í það þurfa að
hafa haUa atvinrau, því ég heild
að andlegfi þre>k kami af lík-
amlegu þrefci.
Og síðan barst talið að borg
armálefnunum. Frú Eitín sagði:
— Ég held með eirastakiings
fraimitakinu og það eigi rétt á
sér. Það m,á s*agja að e.t.v.
mætti finna að einíhverju, en
hvort þeir hlutir væru fram-
kvsamanilegiir er aftur annað
mál. En það, siem gert hefu-r
verið hér í borginnl finnst
mér mikið átak og næstum
ótrúliegt. í rauninni höfum við
unnið alltof hratt og gert of
mikið á af stuttuim tíma. Ég
hef oft leigt erlendu náms-
fólfci herbergi ag einra finnsk
uf lögfræðinigur, sem hefúr
vérið hjá mér getur ekki
þreytzt á að tai>a um ailt sem
hann sér að við htöfuim og er-
u.m að gera og reikna ú-t
hverni'g við ge,tum f-arið að
því.
Núna eru miklir möguleik
ar hjá okikur og það verð-ur
að nýta þá rétt. Mér finnst
að ekki eigi að sinna simáiðn-
aði heildur því sem s'tærra er.
T.d. mœtti nýta sj'ávarúfcveg-
inra betur era gert er og eins
ullariðnaðinn, þó það sé nú
allt á réttri leið.
Annars er ég ákaf-leiga bjart
f óveðrinu s.l. þriðjudag
lögðum við leið okkar suður
í Borgarspítala og hittum að
máli Þorbjörgu Magnúsdótt-
ur svæfingarlækni og rædd-
um við hana um viðhorf henn
Þorbjörg Magnúsdóttir.
ar til mála í dag. Að sjálf-
sögðu barst talið fyrst að
hinu smekklega og vel búna
sjúkrahúsi og hve það hlyti
að vera skemmtilegt að vinna
við slík vinnuskilyrði.
Gat Þorbjörg þess að mjög
gott væri að vinna á Borgar
sjúkrahúsinu og finnst mér
að sjúkrahúsis'tjórnin, sagði
hún, vi'lji ékki síður en lækn
arnir veita góða þjómuistu. Það
sýn og ég trúi þvi ekki að
Sjálfstæðisflokkurinn tapi
fylgi. Við megum ekki missa
meiriihLutann og hieldur ekki
okkar góða borgarstjóra,
sagði frú Elín að lokum.
er ábyggilega sjaildgæft að uim
sé að ræða jafn gott samstarf
og er hér á sjúkra/hús-
inu, það er alveg frálbært og
sa'mvinnan miili deiida atflar
góð.
En vitanlega samrœmist
ekki vinna sem þessi, bæði
mætur- ag vaiktaivinna vel að
stunda heimilisstörf einnig,
sagði Þorbjörg, heimilið vill
oftast sitja á hakamum. -
Þorbjörg er gift Hrafmkeli
Sveinssyni, fLugiuimferðiar-
stjóna og eiga þau eina 16 ára
dófctur.
Því naest barst talið að
stjórn á borgarmálefnum al-
mennt og Þorbjörg sagði:
— Þessi borganstjórn sem
nú situr hefur sfiaðið í ófcrú-
lega miklu og komið ótnúleg-
ustu hlutum í framkvæmd. En
við verðum að aðihuga að
fólk krefst ákaflega mikils af
borginni. En allt tekur sinn
tíma. Það er ekki jafn hrifið
af að greiða skafitana, en auð
vitað byggisfi allt á þvi. Við
enuim lítil þjóð og fátt fólk.
Auðvitað er lítilll vandi að
fintía að því sem ætti að
gera og e.t.v. ekki enn búið
að komast tii, en ég hef þá
staðfösfcu tnú að meiriihLuti
Sjálflstæðiisflokksins haldi
velLL Auffivitað má finraa ein-
stöku firamfainasinniaða imenn.
hjá andstæðinigaiílakkunum,
en hnædd er ég um að erfifit
yrði að fá heiidansamstöðu,
þannig að góð sfijórn myndað-
ist, ef meiri'hluta Sjálfistæðis-
manma missiti við.
S j álf stæðismenn
hafa komið ótrú-
lega miklu í verk
Margréi |
JónsdótUr.
Enginn vill missa
það sem hann
hefur fengið
ÞEGAR við komum heim til
frú Margrétar Jónsdóttur að
Kleppsvegi 142 var orðið
áliðið kvölds en hún tók okk-
ur opnum örmum.
— Maður hefur nú alla tíð
fylgt flokknum. Ég er alin upp
I sveit, er frá Eyri við Seyðis-
fjörð í ísafjarðardjúpi og þar
var mikill stjómmálaáhugi.
Enda hefur Sjálfstæðisflokk-
urinn sýnt að það er sannar-
lega óhætt að treysta honum.
Fólk ætti bara að athuga hvað
húið er að gera fyrir það.
Enginn vildi missa neitt af
því, sem hann er búinn að fá.
Þetta hverfi er alveg nýtt og
er mjög vel hugsað fyrir
okkur borgurunum, t. d. þeim
yngstu.
Frúin stóð upp og berati út
uim gLuiggarain: Sjáið þér t. d.,
'hérna er gaezkmjllur beinfi
fyrir utan, og þarnia er opið
svæði rraeð leiktækjuim og
boltaimörkum, — og þarraa
lenigira upp frá er aramair gæziu-
völliur og önnur opin svaeði.
Það ætti því að vema móg rúm
fyrir krakkama að leika sér.
Og svo er lokið við að maL-
bika Kleppsveginn og það er-
um við íbúarrair þak'kLátir
fyrir.
— Hafið þér búið iemgi
hérna í höfuðstaðimum?
— Maðuriran miran Ragraar
Jafcobsson og ég f lutturai
hiragað 1954 vestan úr Önurad-
arfirði. Við eigiurai 4 upp-
fcamna syni, — og 11 barna-
bönn, það yragsta fseddist m.a.s.
í daig, ag þegar þeir voru alíir
fliuttir að heiman fenguim við
okkur þessa litLu íbúð. Mað-
uriran minn viraraur hjá Fiskiflé
lagirau og ég hef einraig fenigið
mér vimrau frá kl. 1—5 á sauima
stofu. Tvis\»ar í vifcu fer ég í
leikflimi á morgnana og er það
ákaifLetga hressaradi. Ég kamn
mjög vel við þetta 'tíf.
— Við megum ekki gleyma
þvf að ekfci er hægt að gem
allt í eirau, en miaður sér að
þetta er allt í uppbyggimgu og
við viljum fá að hafa Geir
áfraim sem borganstjóra. Ég
vil koma ungu fólki í borgar-
stjórn, því þótt það sboilti
reyinslu, öðlast það hairaa irneð
því að vimna með þeim, sem
eldri eru, sagði frú Margrét
að lokum.