Alþýðublaðið - 29.07.1920, Page 4
4
ALÍ^YÐUBLAÐIÐ
ó.s. SuÓuríané
fer héðan til Borgarness á*laugardag 31. júl1
kl. 12 á hád. og kemur hingað aftur á sunnud.kvöld-
H.f. Bimskipafélag> íslandS-
Einkennilegt verkfærí.
Pianola.
Pegar pianola er látið fyrir framan piano, getui’
hver sem er, og þó hann kunni ekkert að leika
á hljóðfæri, leikið vandasömustu lög á pianoið-
Petta einkennilega verkfæri, pianola, er til sölu lítið
notað, ásarnt fjölda af nótnarúlluin af hvortveggja:
: : »klassiskri« og nýtízkumúsik. : :
Hljóðfærahús Reykjavíkur.
JColi konmsgnr.
Eftir Upton Sinclair.
Fjórða bók:
Erfðaskrá Kola konungs.
(Frh.).
Námustjórinn talaði sjálfur við
hann, „Það eru engir málfærslu-
menn þarna inni, Rafferty!“
„Við trúum þér ekki!“ Fjöld-
inn hrópaði: „Við viljum fá að
sjá það sjálfirl"
„Þið fáið ekki að fara hér inn“,
mælti Carlwight.
„Eg vil komast inn til að sjá
föður minn“, æpti Tim. „Eg hefi
þó líklega rétt til að sjá hann
pabba?“
„Þér getið fengið hann héðan á
morgun ef þér viljið. Ekki kær-
um við okkur um að halda hon-
um. En nú sefur hann, og þið
megið ekki ónáða hina“.
„Þú varst sjálfur ekki smeikur
við að ónáða þá með bölvuðum
málfærslumönnunum!* Mannfjöld-
inn æpti svo hátt til samþykkis,
að orð Cartwrights heyrðust varla:
„Eg hefi sagt ykkur, að engir
málfærslumenn hafi verið nálægt
þeim!“
„Það er lýgi", æpti Wauchope.
„Þeir hafa verið þarna inni í allan
dag, það veistu vel. Við heimtum,
að þeir fari út!“
„Farðu inn, Tim!“.æpti Grikk-
inn Andy, og braust áfram að
tröppunum. „Inn með þig Tim!“
æptu hinir, og Tim byrjaði að
fara upp tröppurnar.
„Eg vil fá að fara inn, og sjá
föður minn“. Þegar Cartwright
greip í herðar honuin hrópaði
hann: „Lof mér að komast áfram,
segi eg!“
Það var auðséð að námustjór-
inn gerði það sem hann gat til
þess að sitja á sér. Hann skipaði
mönnum sínum að hörfa undan,
en sjálfur hélt hann piltinum. En
Tim var hamslaus, og námustjór-
inn hratt honum, annað hvort til
að berja hann eða verja sig,
afturábak niður tröppurnar. Bræð-
in ólgaði og sauð í múgnum.
Hann braust áfram, og fimm eða
sex af þeim, sem til varnar voru,
tóku fram skammbyssurnar.
Auðséð var, hvað verða vildi.
Eitt augnablik, og manngrúinn
hefði ráðist upp tröppurnar, og
verið skotið á hann. Og þegar
svo var komið, var ekki gott að
vita hvernig færi. í bræði sinni
gat vel farið svo, að múgurinn
hætti ekki, fyr en hann væri bú-
inn að kveikja f öllum húsum fé-
lagsins, eða drepa starfsfólk þess.
Helzt hefði Hallur kosið að láta
þetta afskiftalaust, en hann sá, að
það væri glæpur að gera það
lengur.
Hann hljóp til, og ;hróp hans
yfirgnæfði hávaðann: „Kyrrir
drengir, kyrrir!“
Lfklega var hann sá eini í
Norðurdalnum, sem gat á þessu
augnabliki kvatt sér hljóðs. Hailur
hafði unnið tiltrú þeirra, hann
hafði þeirra vegna verið í fang-
elsi, og þeir höfðu séð hann bak
við járnstengurnar. „Joe Smith,
Joe Smith!“ kvað við hvaðanæfa,
meðan hann braust gegnum hinn
æsta manngrúa. „Bíddu við! Tim
Rafferty!“ skipaði hann, og Tim
nam staðar, er hann þekti mál-
róm hans.
Er Hallur hafði brotist gegnum
fjöldann, stökk hann upp tröpp-
urnar, og gerði Cartwright enga
tilraun til að aftra honum.
Saltkjöt
ágæt tegund ódýrast í verzlutf
Símona? JónssonaP
Laugaveg 12. Sfmi 22l-
kaupendur blaðsins, sem hafa bú'
staðaskifti eru beðnir að tilkynn*
afgreiðslunni það. Sömuleiðis er«
menn ámintir um að gera að'
vart, ef vanskil eru á blaðinu.
Miliil vandi-æði I Þvott-
urinn minn núna er aliur með
ryðblettuni, hvaða ráð er til að
ná þeim úr og forða honum við
eyðileggingu ? Bœta má úr />£»•
Sendu bara í verzlunina „Hlff" *
Hverfisgötu 56 A, hún er nýbúiu
að fá þýzkt efni, er tekur alla ryð'
bletti strax úr þvottinum, án nokk-
urra skemda á honum. Þakkð
þér hjartanlega fyrir bendinguna-
Ritstjóri og áhyrgðarmaöur:
_______Olafur Friðriksson. ______
Prentsmiöjan Gntenberg,