Morgunblaðið - 01.08.1970, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. ÁGÚST 1970
Sæunn Sumarlida-
dóttir frá Breiðaból-
stað — Minning
SÆUNN Sumarliðadóttir frá
Breiðabólstað í Söfckólfsdal,
Dalasýslu. Fædd 29. oikt. 1886, d.
5. julí 1970. Foreldrar hennar,
Sumarliði Jónsson og Elísabet
Baldvinedófttir, bjoiggu allan sinn
búskap á Breiðabólstað miklu
myndar- og raiumsnarbúi. Var
heimilið rórrsað uim Dali og víðar
fyrir giestrisnii, góðvild og hjálp-
serni við hvem sem að garði bar.
Á þeim tima þekktust hvorki ak-
vegir né bifreiðdr og því ferðazt
eingöngu á hestum eða fótgarug-
arvli. Fjallvegurimin yfir Bratta-
brekku var þá torveldur og sein-
farirnn á vetrum í hríðarveðrum
og kafsnjó. Bredðabólstaður er
iniisti baer í Miðdölum naest
Brattabreikfcu að veistain. Óhjá-
kvæmilega urðu því flestir, og
svo að segja allir, að koma við
þar, sem leið áttu um fjallveginm
á suður- eða vesturlei’ð. f>á var
þreyttum og svömtgnum gott að
kornast hekn að Breiðabólstað.
Öllum vel tekið með góðleik og
hjartahlýju.
Fljótt fór Sæunn að hjálpa til
við gestamóttöku og beimilis-
störfim og hiemnar ungu hemdur
fljótar oig fúsar til fratmreiðslu
með góðum skilnimigi á þörfum
ferðamarmsinis. Vissirlega hafa
margir beðdð hertni blessumiar
fyrir góðar móttötour og hlýjam
hvíldarbeð að lotonum erfiðum
ferðadegi. Þegar Sum;arliði faðir
þeirra systkinia, féll frá, aðedns
43 ára. var Sæumm efeki nema 12
ára. Stóð ekkjam þá uppi með
börnin sín 5, það jmigsita aðeinis
4 ára. Svo sem gefur að skilja
var þetta djúpt hjartasár kon-
uinmi auk erfiðleika, er fram-
undam voru með bamiahópinm.
I>á sýnidi akkian slíka viljaifestu
og hetiudá'ð að ákveða að láta
bömin etoki frá sér. heldur berj-
ast við erfiðleiíkana, gæta þeirra
og vemdia í móðurörmium, auk
ennarra bamia er hjá heemi
dvöldu að meira og minma leyti,
jafnvel árvim samain, öll henmar
ekkiuár, Bömiin öll elstouðu hama
og virtu. sem var næst
elzt af systkimium'uim, átti sinn
stóra þátt í aftoomu og velferð
heimilisims.
Elísabet. móðir Sæumnar og
þeirra systkima. andaðist 30 nóv.
1914. Um hama seigir í „Æviskrám
Dalamiamirva": „Hún bjó á Ereiða-
bólstað misð rauism eftir lát manms
sínis til æviloka. Lét hún m.a
rei-a íbúðarhús úr steiasiteypu.
Hús þetta er stórt tvílyft meo
kjallara, og er anmað stein-
steypta húsið, sem bygigt var í
Dölum — hið fyrsta var byggt á
Fellsemdia af Ólafi hreppstjóra
Fiminis:ymd.“
Eftir a’ð Elísabet bilaði að
heilsu á efri árum, ammaðist Sæ-
unm að öllu leyti húsmóðurstörf-
in, em Jón bróðir hennar ráðs-
mennski' beimilisims.
Þegar Jón kvæmtist Guðrúnu
Magnúsdótt'Ur fré Guinmarsstöð-
t
Þökkuim inmilega auðsýnda
samúð við fráíall eigimikomu
minmar, móður okikar, temigda-
móður og ömmu,
Sigríðar Bjarnadóttur.
Jón Hafliðason,
Stefán Jónssou,
Gyða Grímsdóttir,
Margrét Jónsdóttir,
Bjami Jónsson,
Borgþór H. Jónsson,
Rannveig Ámadóttir,
bamahörn
og bamabamaböm.
um í Hörðudal, tók eiginkonan
að sjálfsögðu við húsmóðurstörf-
um, em því miður naut hennar
krafta ekM lenigi við. Eftir 13 ára
sambúð þeirra hjóna, bilaði
heilsa Guðrúnar, svo hún varð
að fara í sjúkraihús fra eigin-
manmd og ungri dótbux. Dvaldist
hún svo í sj úkrahúsi öðru hvoru
til dáinardags 27. apríl 1956.
Á þessu erfiða timabili heimil-
isins ammaðist Sæunm húsmóður-
störfin hjá bróður sínium, er hún
hafði á henidi með sóma og holl
ustu til hinztu stundar.
Þegiar mú er litið til baka yfir
lamigiam, fórmfúsiam ævidiag, þá er
miargs að mimmiast, margt að
þatotoa og yfir mörgiu að gleðj-
ast. Lífsdaigur hienmiar var frið-
sæll, faigiur og hrteimm. Lífssitiefna
henmiar var jáfcvæð í þágu þess
góða. Að vera samferðafólkinu,
sér í laigi bróður síniurn og hans
fjölsikyldiu, ávallt til hjálpar og
blessumiar. Ég tel að Sæunn hafi
verið gæfusöm í lífi siinu. Kenni
auðniaðdst að vera öðrum til fyr-
irmyndar með fagurri breytn i og
göfglajndi framtoomu, og hún var’ð
veitti barmiatrú sána og það bezta
af bamseðliiniu til himztu stundar.
Nú er Jón eimm eftir af Breiða-
bólstaðarsystkimuinium og vott-
umi við hjómim honium, ásamt
skyldfólki og vimium hinnar
látnu, immilega samúð. Kveðja
mín til Sæu, eirus og ég toallaði
haina ávallt, er þessi: „Þú góði
og trúi þjónm, gakk inm í fögn-
uð þíns herra."
Aðal-steinn Baldvinsson.
HINN 5. júlí sl. amdaðisit snögg-
Iega að heimili sánu, Gumnars-
braut 32, Sæunm Sumarliðadóttir
frá Breióabólstað. Hún var fædd
að Breiðabólstað, Miðdölum,
Dalasýslu, 21. otot. 1886, næst
elzt systkina sdmma. Um það
rausnarheimili mætti margt
skrifa. Þar var löoaguim fjöl-
menmt, 15—20 mamms í heimili,
og mikil umsvif. B reiðabólstaður
er syðsti bær í Döluim, viðlend
fjalljörð, em þó í þjóðbraut við
Vesturlamdsveg og fyrsta býli,
sam kornið er að, þegar farið er
úr Nor'ðurárdal yfir í Dalasýslu.
Þar var þvi lömigum mjög gest-
kvaemt, því að alfaraleiðin um
Bröttubrekiku var ærið viðlsjál og
erfið áður en veguxinm var lagð-
ur yfir fjallið. Að Breiðaból-
stað var alltaf gott að korna og
gestrismi í hávegum höfð. Hús-
bæmidur þar voru höiðingjar
heiim að sækja.
Sæuinm missti föður sinn 12 ára
gömul. Elíisabet, móðir hemmiar,
hélt bústoap um 16 ára stoeið aí
frábærum dugmiaði. Var haft á
orði, að þar væri fyrirmyndar-
búsfcapur. Um 1910 brást heílsa
Elísaibetar og varð hún að fara
á sjúkrahús til uppstourðar. Náði
hún ekki fullri heilsu eftir það
og dó árið 1914, 01 árs að aldri.
Þegar heilsa móðurimmiar bilaði,
tók Sæumm við húsmóðurstörfum
á Breiðabólstað og gegmdi þeim,
þar tál Jón, bróðir hennar, tók
við búskap á jörðinmá 1914, og þó
ári betur, eða þar til 1915, er Jóm
kvæmtist Guðrúnu Maigmúsdóitur
t
Inmilegustu þaktoir sendum
við ölluim, sem heiðruðu útför
föður oktoar,
Ólafs S. H. Jóhannssonar.
Synir hins látna,
tengdadætur og barnaböm.
Sigurður íshólm
— Minning —
frá Gummarsstöðum. Þó að Sæ-
unm léti af húsmóðurstörfum á
Breiðabólsstað næstu árirn, var
hún þó ætíð heimia á sumrin og
oftaat lika að vetrarlagL Ári'ð
1928 missti eiginkomia Jóras heils-
uma og varð að fara í sjúkraihús
tál lamigdrvalar mieira og mimma
árum samiarn. Vax þetta mikið og
þuingt áifall fyrir beknilið, en þó
kom Sæumm til bj'argar. Tók 'hún
aftur við hiúsmóður.starfinu og
gegmdi því við hlið bróður sms
hátt á þriðja ánatug. Verk sín
öll vamm hún af stakri prýði og
naiut almieninra vimsælda og
traiusts allra, sem hemmi kynmt-
ust. Vorið 1955 brá Jórn búi og
fluttust þau systkiiniin þá saiman
til Reykjavítour, þar sem þau
stafniuðu nýtt heimili að Gumm-
arsbraiut 32. Þamigað fluttu þau
með sér allt það bezta, sem eim-
toenmidi þeirra gamla, góða heim-
ili, og ummt er að flytja á ammað
borð: glestrismi, vinarhug og
hjálpsiemá.
Vind mánum, Jónd Sumarliða-
syni, og venziafólJd Saeumnar
semdi ég inmdlegar samúðertoveðj-
ur. Þó að sk.ilnaðarsitumdin kæmi
snöggt og óvæmt, mum minnimg
hinmar látnu lifa björt og hrein
í 'hugum viina og vamdamiamna,
því að húm krvaddi þenoam heim
að loknu löngu dagsverki og fóm
fúsu starfi í þágu síns venzl.a-
fóLfcs og amniarra, er hún kynmt-
ist á lífsleiðinnL
Friðjón Þórðarson.
ÁRDEGIS í diag feir fnarni £rá
Dómötíirkj'unini í Reykjiavík útföir
Sigurðar Péturs Klemienzsoniar
ís/hólm, bam/kiagtairfgmianmis í Út-
vegBbamlfca Islamds.
Hamm amdaðist aðfamainnútt
isunnludiagsiiinis 25. júli 1970. Hoin-
um vairð að aldurtiia slys, er
hemti, þelgair fbúð hainis að Njáls-
göltlu 4 B brarnin í eldsvoða á
miiðjium degi, þriðjudiagjnm 21.
fymna mémiaJðar.
Silgiurðluir íislhólm fæddiist þanm
30. miairz 1892 á Stoaigiastíinöind.
Foneldrair hans vortu Þártunm
Bjöinresdóttiir og Klemiemz Ólaás-
som bómdá að Kunfi á Slbaga-
stnömd. í feðunæltt var Siilgurðlur
ættaðiur frá HoltaStöðum í Laiuga-
dal í Húmiaivatnssýslu, en í mióð-
urætt ftiá Atori í Þinigeyjansý slu.
SigLírður hóf ungur stjómtarsnis-
störf, svo stem hugtuir harnis sitefindi
alð, og tileinltoaðli sér í rúmia fjóra
áratugi stjómiainmisgt'anffið við fidk-
vöiðiair og farmianiniSfeu á 'iininliend-
um og eriienidum iskli'puim, sitónum
og sméium.
Á fenmttngarialdiri tók Siigurðtuir
íáhóbn „'helsilngj'aipafea” sinin á
bato og fyriir og labbaði við ell-
efta venmiamm úr beCimiabyggð, f ná
StoagaBtriöinid tdl Bongamniess og
þaðam fómu þeir félagar rnieð
slkápd ttil Reykjiavitour. Réðst þá
Siguirðlur á atoútu, sem hét „Bjöam
Ólafsson" og var þar í stoiipsrúmá
þá veltinarventið.
Um vonið faélt hiamin afbur
hieim og gtarfaðii tum suimiarið slS
heyáoaip hjá fomeldrium sáinium,
málli þess að hanrn gtiundaðá flisik-
róóna þar oyröna, áisamit bnæðír-
um sk»um þnerrnur, sem faeknia
vonu. Em á vetmarventíð bná hamm
sér ávallt siulður.
Um tvitiugt vatomaði ævimltýina-
þrá í hufga hfjns unga mtanms og
lönigun tál þess að dkoða sig um
í heftmimium,
Tækifæri® bamslt homtum í fanfg
um þettia lieyti, er faainm méðst í
ákApsnúm á wonsíkum límuveiðiaina,
er staddur var í Haifniairfiiirða. Var
S&gunður þar við stönf i tvö ár,
læ'rdámisríík sjómlammisár, ag eiiini
ísl'endliniguriinin þair um barð.
í Nanegsfar sintnii kynmtislt
faamm Bjiarmia faeitruum Gíslatsymá
útigerðtanmiammii frá HaÆnainfitoði,
keyptu þefiir vintíirmliir í félaigfi miót-
orbát, er þeár gertðlu últ fná Stykk-
isfaólmi í midkltour ár. Silgutrðtuir var
skipstjóri og mianima 'aflasælastiur
í B'neiðaifj'airðiairfbugt, sem. þá var
svo n/aflnid.
Síðam réðsit faamin á spaeniátoa
og fnanstoa togaina og var mieð
Spiánverýum og Fnarasmönmium í
rúm tvö ár, ýmlist vtíð veiðiar hér
hietkma, í Hvíta haifiniu eða viið
Bjiamraainey, árvallt leéðsögumiaðiur
og ffisfcilóðs.
Uin ámastoeáð var Ságurfður ís-
faólm í sigliragum um faeimaiinis
höif og um faeimisélfiur flefiri en
éinia, og kymmitist þá möngum
þjóð'flokfcum.
Á storílðisiáinumium aíðari var
faaran á ísianztoum togunuim og
.siigldd öll ánim 'tfil Bnetlamids og
leysti þá así yfiiinmienin togariaininia
Pétur Gudjónsson
— Minning —
ÞANN 11. júlí s.l. andaðist að
sjúkrahúsi Akureyrar, eftir
lamga og stramga legu, Pétur
Guðjórassom bóradi að Bravöllum
við Afcuneyri.
Hanm var fæddur 25. ofct. 1898
að Hesjuvöllum í Krækiimga-
hlíð. Foreldrar hanis voru hjónin
Guðjóm Guðjónssom og Guðrún
Kristjánisdóttir. Móðir hans dó
þegar hamrn vax í benrasteu, en
faðir hans flytur þá til Aimerífcu
með tvö eldri systkini hana
Pétur var þá tekinm í fóstur af
föðurbróður sínum, Kristjámd
Guðjórassyni og korau hams Haill-
fríði Pétursdóttur, og hjá þeim
ólst hamn upp.
Þann 2. júM 1938 giftist hanm
eftiriifandi eigintoomi simmi, Jón-
írau Jónsdóttur. Veturinm eftir
fíytja þau að Brávölhim, seirn
þá var nýbýM í byggingu úr Ytra
Krossanieslandi. ar reisti hamm
aMt atf grunmi og ræfctaði stór
flæmi og breytti í gróin tún.
Má geta nærri, að þaiu hjón hafa
ekki legið á liði sírau við að
koma upp þessu mjög svo snotra
og snyrtilega býli síniu.
Kom sér þá vel, að Pétur var
himm bezti smiður og segja mé
að hvert verto léki í höndum
hams. Og þá hygg ég að hlulbur
húsfreyjunnar haíi efcki vexið
minmi.
Þau eigrauðust 4 böm: Svan-
fríði, Guðrúnu sem dó 9 ára
gömiul, Kristján, og Pétur sem
ásamt Svamifríði systur sinmi
dvelur heima, en Kristján er
smiður búsettur á Akureyri.
Kyrand okkar Pétuns sáL hófust
þegar ég hófi starf í Krossanesi,
en hanm vax þá verfcstjóri þar,
ásamt Jósep KristjámBsyni. Það
liggur í aiugum uppi, að sé sem
þarf að stjórna mörgum mömm-
um þarf oft á mikilli lagni og
lipurð að hallda, em þá eigim-
leifca átti Pétur í ríkum mæli,
og aldrei sá ég hann skipta skapi
í öll þaiu ár, sem ég vann undir
hams stjórn. Enda voru vinsældir
hans svo mifclax að eragum kom
til hugar að gera horaum raeitt ó
móti skapi. Og svo hefur Jósep
KriStjánsson sagt mér, siem var
starfsrraaður hans í möng ár, að
betri samverkamamm gæti hanin
ekki hugsað sér.
Gamam var að heimsæfcja
Pétur á hirau snotra býli hams
Brávöllum og Mta yfir rennislétt
grænt túnið sem hamm hafði
breytt úr óræfctarmóiuin í frjó-
samair leradur. Eða þá að horfa
yfir lygnam fjörðinm og ræða
um veiðisfcap og aflaibrögS. Það
var okíbur báðum kært umræðu-
efni.
Ég hef farið mairgar flerðir á
sjó frá Brávölluim, stumdum á
eigin bát, en þó oftar á lánis-
bát frá Pétri, þvi ekfci stóð á
faoraum að gera öðrum greiða,
ef hann gat komið því við. Og
aíldrei átti hamm svo anmiríkt, að
ekfci stæði ham.n í fjörummi þegar
að laradi var komið og hjálpaði
til að setja bátiran og Mta á afl-
ann. Og svo var sfcrafað un sjó-
ferðir og sagðar veiðisögur. Það
voru áraægjulegar stumdir. En nú
er haran harfinn af sviðinu og
ströradin er auð. Lífi hans hérna
megin er lokið. „En þegar ég
heyri góðs manns getið, þá
miranist ég hans.“
Vertu sæll Pétur mirnm. Ég
vona að þú standir á ströndinmi
hiraum miegin, þegar ég kem xó-
a-ndi á míraum farkosti á hirani
síðuistiu sjóferð minmi eiras og þú
stóðst svo oft í fjörumni þinni
heima, ’þegax mig bar þar að
landi. Þá veit ég að landtakan
verður góð. Og svo setjum við
bátiran í naust.
Friður veri rraeð sál þimmi.
Ég votta aðstamdendium Péturs
sál. mína inmilegustu samúð og
bið þeim allrar bfessumar.
Hjörtur L. Jónsson.
Ég þaltoka hjartamiliega öllum
vinium miíraum, skyldum sem
óskyldiuim, er glöddu mig á
ýmsarn hátt á afimæli mínu
26. júli sL
Guð bliessi ykfcur öll um
ókommB fnamtíð.
Þorgeir Bjarnason,
Hæringsstöðum.