Morgunblaðið - 09.09.1970, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVTKUDAGUR 9. SEPT. 1970
3
Kinks: Engar framfarir í 5 ár suKSTtlllAR
Lélegir hljóm-
leikar í
Laogardals-
höllinni
ENSKA bítlahljómsveitin
Kinks heimsótti ísland í sept-
ember 1965 og sló í gegn.
Fimm árum siðar, í septem-
ber 1970, heimsótti hljómsveit
in Island aftur og tapaði lík-
lega mestöllu því fylgi, sem
hún átti hér að fagna frá
gamalli tíð. Hljómleikar hljóm
sveitarinnar i Laugardalshöll
inni í fyrrakvöld voru ein-
hverjir þeir allra lélegustu,
sem erlend bítlahljómsveit hef
ur haldið hér. Aðsóknin var
slök, undirtektir áhorfenda
voru siakar og það, sem
mesta athygli vakti: Hljóm-
sveitin sjálf, stórstjörnurnar
Kinks(i), var ákaflega slök.
Virðist hljómsveitin ekki hafa
tekið neinum framförum sið-
an hún æsti unglingana i Aust
urbæjarbíói fyrir fimm árum.
Þá var Kinks-tónlistin sýnis-
horn af poptónlistinni, eins og
hún gerðist bezt á þeim tima.
En nú er þessi tóniist að
verða úrelt. Ýmis beztu lögin
koma þó til með að halda
gildi sínu lengi enn, en i heild
er þessi tónlist að verða úr-
elt. Þetta fundu unglingarnir
vel, enda ríkir nú almenn ó-
ánægja meðal þeirra með
þessa hljómsveit.
Hljómsveitin Ævintýri lék
í rúman hálftíma í upphafi
hljómleikanna, þar sem Kinks
voru svo nýkomnir til lands-
ins með flugvél, að þeir voru
eiginlega ekki tilbúnir að
hefja leik sinn. Ævintýri stóð
sig með prýði, eins og þeirra
var von og vísa, en þeir fengu
ekki nógu góðan hljómgrunn
hjá unglingunum sem biðu ó-
þreyjufullir eftir Kinks.
Eftir meira en tuttugu min-
útna langt hlé vegna uppsetn-
ingar hljóðfæra Kinks, gengu
þeir fram á sviðið. Fögnuður
ungiinganna var þá mikill, en
annars var hann heldur lítill
eftir það. Kinks léku fyrst
eitt af gömlu lögunum sinum,
„Till the end of the day“, en
síðan fylgdi á eftir langt og
lítt spennandi lag, sem byggð-
ist upp á löngum sólóum og
látum. Ekki féll sá tóntistar-
flutningur vel í kramið hjá
ungiingunum, en þrátt fyrir
það voru Kinks alltaf annað
slagið að leíka þess konar leið
indalög. Einu lögin, sem ein-
hverja hrifningu vöktu, voru
gömlu lögin þeirra, „Sunny

Kinks — og óánægðir áhorfendur.
afternoon", „Waterloo sun-
set“, og svo auðvitað „Lola“,
nýjasta lagið þeirra. Þá mátti
heyra viðurkenningarklapp,
þegar Dave Davies söng
gamla Presley-lagið „One
night“ og að sjálfsögðu í end-
ann, þegar Kinks suðu saman
„You really got me“ og „All
day and all of the night“.
Ekki er ástæða til að hrósa
neinum þeirra sérstakléga,
nema ef vera skylldi bassa-
leikaranum, John Dalton, en
hann sýndi oft góðan leik.
Hins vegar virtist lítill ávinn-
ingur af leik nýja píanóleikar
ans, John Gosling, sem spilaði
á stundum með hnúunum, en
slik listbrögð geta allir leikið
eftir.
Samstilling hljóðfæranna
var afleit, allir virtust reyna
að hafa hátt og lét tónlistin
oft á tiðum illa í eyrum fyrir
sakir hávaða og lélegs hljóms.
Þegar á heildina er litið,
virðist lítill ávinningur hafa
orðið af þessari heimsókn
Kinks. íslenzkir popáhuga-
menn eru engu bættari og
sömu sögu má vafalaust segja
um sjóði Knattspyrnusam-
bandsins.
Vonandi fáum við betri
hljómsveit í heimsókn áður
en langt um liður.
— s.h.
„Mig langar mest til
að sjá eldf jallið”
— sagði Ray Davies
ÞÓ að Kinks hafi ekki staðið
sig vel á hljómleikunum i
Laugardalshöllinni í fyrra-
kvöld, verður ekki gengið
fram hjá þeirri staðreynd, að
fyrirliði þeirra, Ray Davies,
er prýðilegur lagasmiður og
hefur jafnan verið talinn í
hópi beztu poplagasmiða
Breta. Við náðum tali af hon-
um eftir tónleikana í fyrra-
kvöld og spurðum hann fyrst
hvernig honum fyndist að
vera kominn aftur til Islands.
Hann svaraði:
— Það er ágætt. Annars
langar mig mest til að sjá eld
fjallið.
— Það er hætt að gjósa.
— Æ, það var leiðinlegt.
— Hvernig atvikaðist það,
að þið komuð aftur til Is-
lands?
— Við vorum spurðir: Vilj
ið þið fara til Islands? — og
auðvitað sögðum við já. Við
fengum mjög góðar móttökur
hér fyrir fimm árum og mót-
tökurnar i kvöld voru líka
mjög góðar. Og ég er mjög
hrifinn af Islandi. Þetta er al-
veg einstaklega fallegt land
og mér þykir það mjög leitt,
að okkur skuli ekki gefast
tóm til að staldra hér við í
nokkra daga. Síðast þegar við
vorum hér, fórum við I bíl-
ferð út á land og það var al-
veg dýrlegt. Ég er nefnilega
svo hrifinn af einveru og
auðn, og hér á Islandi er nóg
af því.
— Hvað eru Kinks með á
prjónunum þessa dagana?
— Við erum nýkomnir frá
Bandarikjunum, vorum þar í
tvo mánuði, en nú ætlum við
að snúa okkur að upptökum
Rúður brotnar
— 100 þúsund króna tjón
..
Ray Davies — hrifinn af einveru og auðn.
AÐGÖNGTJMIÐARNIR á
Kinks-hljómleikana kostuðu
450 krónur og keyptu ungl-
ingarnir þá í þeirri góðu trú,
að Kinks myndu leika í
minnst tvær klukkustundir.
En þegar þeir hættu eftir að-
eins klukkustundar leik, urðu
margir unglinganna að vonum
reiðir yfir þessum „svikum“,
sem þeir kölluðu svo. Settust
þeir á gólfið fyrir framan
sviðið og kröfðust þess að fá
meira fyrir peningana. Kinks
létu hins vegar ekki sjá sig
meir á sviðinu, enda höfðu
á hæggengum plötum. Ég er
sjálfur að semja tónlistina í
nýja kvikmynd „Percy", og
einmitt i dag hef ég verið að
semja einn textann við lag í
myndinni.
— Hvers vegna bættuð þið
píanóleikaranum við ?
— Við höfum notað píanó á
öllum plötunum okkar og þess
vegna fannst okkur rétt að
geta haft það með á hljóm-
leikum lika.
— Og að lokum, hvað
hyggst þú fyrir, eftir að hljóm
sveitin Kinks hefur gengið
sinn feril á enda?
— Ég var lika spurður að
þessu, þegar ég kom hingað
fyrir fimm árum, sagði Ray
og hló. — Ætli ég haldi ekki
áfram að semja lög. Þá líður
mér bezt.
Ljósmyndir
Sveinn
Þormóðsson
þeir aldrei ætlað að leika leng
ur en í eina klukkustund.
Unglingarnir sátu þó nokkra
stund þarna á gólfinu, en á
endanum var leitað til lög-
regluþjónanna með að vísa
þeim út. Gengu unglingarnir
nokkuð friðsamlega vit, en þeg
ar út var komið, magnaðist
reiðin nijög og létu þeir reiði
sína bitna á gluggarúðum á
hliðarvegg Hallarinnar. Með
grjótkasti voru brotnar nokkr
ar rúður og er talið, að við-
gerðin kosti um eitt hundrað
þúsund krónur.
Hagstætt ár
fyrir iönaðinn
Fyrir nokkru skýrði Tíminn
frá ræðu er Erlendur Einarsson,
forstjóri Sambands ísl. samvinnu
félaga, flutti við opnun Iðnstefnu
samvinnumanna á Akureyri. I
ræðu þessari kveður nokkuð við
annan tón e n lijá dagblaðinu
Tímanum, (en Erlendur á sæti í
blaðstjórn Tímans), sem jafnan
sér samdráttarmerki á öllum
sviðum þjóðlífsins. Erlendur Ein-
arsson konvst þannig að orði um
rekstrarafkomu samvinnuiðnað-
arins á árinu 1969: „Árið 1969
var hagstætt fyrir iðnað sam-
vinnufélaganna. Þrátt fyrir brun
ann varð veruleg framleiðslu-
aukning. Heildarsala iðnaðar-
deildar Sambandsins á árinu
1969 varð kr. 472 milljónir og
jókst um kr. 140 milljónir eða
42,17% frá árinu á undan. Verð-
mæti útflutnings í fyrra nam kr.
119 milljónum." Síðar víkur Er-
lendur Einarsson að afkomu sam
vinnu iðnaðarins á þessu ári og
segir: „Fyrstu 6 mánuði þessa
árs hefur orðið veruleg fram-
leiðsluaukning í verksmiðjunum
og söluverðmæti Sambandsverk-
smiðjanna, þar með taldar Efna-
verksmiðjan Sjöfn og Kaffi-
brennsla Akureyrar, sem eru
sameign Sambandsins og KEA —
var samtals pr. 30/6 1970 275,5
milljónir króna og hafði aukizt
um 67,5 milljónir eða um 35,5%.
Söluverðnvæti útflutnings fyrstu
6 mánuði 1970 jókst um 46% mið
að við sama tímabil ársins 1969.“
IJlþcnsla
Eftir að Erlendur Einarsson
hefur gert grein fyrir þvi hversu
hagstætt árið 1969 var fyrir iðn-
að Sambandsins svo og fyrri
hluti ársins 1970 gerir hann
grein fyrir áformum Sambands-
ins um nýja útþenslu iðnaðarins
og segir: „í þessum athugunum
hafa augu manna beinzt að þvi
m.a. að komið verði upp smærri
iðngreinum, fullvinna vörur fcr
þeim efnivörum, sem unnar eru
í Gefjun og Sútunarverksmiðjun
um. Hefur af liálfu Sambands-
ins verið talið æskilegt, að jafn-
framt þvi, sem undirstöðuverk-
smiðjurnar hér verði efldar, þá
væri á öðrum stöðum á landiiju
komið upp smærri iðnaði í sam-
bandi við ull og skinn.“ ÖIl eru
þessi ummæli Erlendar Einars-
sonar hin athyglisverðustu. Þau
sýna, að stefna ríkisstjórnarínn-
ar í efnahagsmálum hefur Ieitt
til þess, að iðnaðurinn hefur
blómstrað mjög á siðustu 18 mán
uðum og að menn eru nú reiðu-
búnir til þess að ráðast í nýja
fjárfestingu og framkvæmdir.
Ættu Framsóknarmenn að kynna
sér sérstaklega þessa reynslu
samvinnuiðnaðarins áður en þeir
lief ja árvissan söng sinn um „sam
drátt“ í iðnaði.
Verðbólgu-
skriðan
í ræðu sinni varaði Erlendur
Einarsson einnig við afleiðingum
nýrrar verðbólguöldu og sagði:
„Framtíðarþróunin byggist þó
mest á því, að verðbólguskriða
kippi ekki fótum undan þessari
starfsemi. Því miður virðist ekki
bjart framundan í þeim efnum.
Flestir kostnaðarliðir eru stór-
hækkandi og það er fráleit
ályktun, að hækkun á fiskverði
erlendis réttlæti hækkun á
rekstrarkostnaði í iðnaði.“ Einn-
ig þessi ummæli ættu flokks-
bræður Erlendar Einarssonar í
Framsóknarflokknum að taka til
athugunar. Baráttan gegn verð-
bólgunni verður eltki árangurs-
rík nema allir ieggist á eitt —
en því miður sýnir reynslan a.
m.k. liingað til, að Framsóknar-
menn velja fremur ábyrgðarleysi
en ábyrgð, þegar þeir taka af-
stöðu til slíkra stórmála, sem
verðbólguvandinn er.