Morgunblaðið - 27.09.1970, Blaðsíða 6

6
MORG'UNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. SEPT. 1970
VORUM AÐ TAKA UPP
hannyrðavörur, mikið úrval.
HOF, Þjngholtsstræti 1.
SÖNDERBORG GARN
margir nýir litrr, lækkað verð,
53 kr. hnotan.
HOF, Þingholtsstræti 1.
OLlUKYNDITÆKI
9 fm ásamt brennara, dælu
og þrýstidúnik, hentugt fyrir
fjöltoýlishús eða verkstæði.
Uppl. í símum 82214 og
81506 eftir kl. 19.
VIÐTÆKJAVINNUSTOFAN HF.
er nú í Auðtorekku 63. Sími
42244. Var áður að Lauga-
vegi 178.
LANDKYNNINGARFERÐIR
til Gullfoss, Geysis og Laiug-
arvatns alla daga. Ódýrar
ferðir. Frá Bifreiðastöð Is-
lands, sími 22300. — Ólafur
Ketilsson.
HJÓN MEÐ ÞRJÚ BÖRN
óska eftir íbúð sem fyrst í
Hafnarfirði eða nágrenni. Ein-
hver fyrirframgreiðsla, ef
ósikað ©r. Vinsaimfega hringið
í síma 10-4-19.
TIL SÖLU
Telefumken SK 85 segultoönd
og Minox myndavélar. Uppl.
í síma 26625.
TIL SÖLU
Zephyr 4, árgerð 1963, góður
bfl'l. Góðir greiðsliuskilmálar.
Upplýsingar i síma 41772.
TEK AÐ MÉR
hverskonar myndskreytingar
í bcökur, blöð og tímarit.
Þriggja ára listnám að baiki.
Upplýsinger í sima 17977.
IBÚÐ TIL LEIGU
Tvö herbengii og eld'hús til
ieigu. Tiltooð sendist afgr.
blaðsins fyrir 1. oikt. merkt
„íbúð 4898".
TIL SÖLU
líti'l tveggja hertoetgja fbúð í
risi á góðum stað, mifliliða-
iaust. Símar 35167 og 81046.
ÞRJÚ HERBERGI OG ELDHÚS
óskast nú þegar. Upplýsingar
í síma 40511 miili 5 og 6.
HÚSNÆÐI — RAÐSKONA
Reglusöm kon-a óskar eftir
ráðskonustarfi hjá etdri hjón-
um eða' eimhteypum í góðu
húsnœði. Tiltooð sendist Mtol.
merkt „Áreiðan'leg 4990".
AFSLÖPPUN
Námskeið í afslöppun o. fl.
fyrir barnishafandi konuir hefst
1 okt. n. k. Uppl. í sima
22723. Hulda Jensdóttir.
SKODA 1202 TIL SÖLU
Efcinm 71 þús. km. í góðu lagi.
Uppl. i síma 34215 og 19645.
Klasi við Mývatn er himna-
ríki á jörðu
Það var á áliðnum sumar-
degi í júlí í blíðskaparveðri,
að við ókum i hlað á Kálfa-
strönd við Mývatn til að heim
sækja vini okkar þar í gamla
bænnm, Ásu Árnadóttnr og
Valdimar Halldórsson. Þetta
var fyrir nokkrum árum, og
voru þetta siðustu forvöð til
að heimsækja þessa gömlu
vini okkar, því að hið næsta
sumar voru þau bæði ÖH, og
þótti þá mörgum sem sveitar-
brestur hefði orðið.
Eftir að við höfðum þegið
góðgerðir hjá Ásu og Valdi-
mar, báðum við leyfis að
tjalda í landi Kálfastrandar,
og var það auðsótt. Valdimar
vildi endilega að við tjöld-
uðum í Klasa, en svo nefn-
morguninn. Fjölskylda mín
svaf svefni réttlátra í tjald-
inu, og ég gætti þess að
vekja hana ekki af værum
blundi. Ég ætlaði í þetta
skipti að ganga einn á vit
hinnar hljóðu náttúru í Klasa,
njóta kyrrðarinnar, þessarar
ómótstæðilegu kyrrðar, þegar
blæjalogn er á Mývatni, og
drangarnir í Klasa standa á
haus i vatninu, og fuglarnir
synda letilega í rjómalogni
þessarar paradísar. Sólin var
rétt að koma upp, einhvers-
staðar suður á öræfunum í átt
til Bláfjalls og Sellandsfjalls.
Ég var í léttu skapi, þegar ég
gekk frá tjaldstaðnum við
Norðurvoga i átt að Klasa.
Andamergð var mikil á Norð
Vaidimar og Ása á Kálfaströnd.
ist fegursti bletturinn á þess
ari dásamlega fallegu jörð.
Valdimar gekk sjálíur með
okkur til Klasa, og þar geng-
um við um grasi og hvönn-
um gróna bakka Mývatns, þar
sem tígulegir klettadrangar
hinar nafntoguðu Kálfa-
strandarstripar risu upp og
spegluðust í vatninu. Þarna
voru líka hinir frægu Tví-
buraklettar, einstakt náttúru
fyrirbrigði. Við dáðumst að
fegurðinni, og sú aðdáun kom
frá okkar dýpstu hjartarót-
um. Þá segir Valdi þau orð,
sem ég mun aldrei gleyma:
„Það var hérna í fyrra, þeg
ar ég fékk slagið, og var svo
nærri dauða mínum komið,
að ég taldi mig sjá inn í
Himnariki. Víst var þar fal-
legt, en ég held bara að það
sé fallegra hér í honum
KIasa.“
Þrátt fyrir fegurð Klasa,
varð það þó úr, að við tjöld-
uðum nær vegi, við skemmti-
legan vog við vatnið svo-
nefnda Norðurvoga, í góðu
skjóli og undum þar marga
daga i guðaveðri, nutum þess
að skoða þessa dásemdarsveit
og fuglalífið fjölskrúðuga.
★
Víkuf nú sögunni, þegar
ég var uppi eldsnemma einn
Kálfastrandarstrípar í Klasa standa á haus í biæjalogninu.
urvogum þennan morgun;
andamömmur hittust að
morgni dags í eins konar
kaffisopa hver hjá annarri,
og í fylgd með þeim var heill
slóði af ungum. Þarna var
duggöndin, falleg og fín, ein
hver algengasti varpfugl við
Mývatn, og auðvitað lét hús-
öndin sig ekki vanta, en það
er hún, sem hvergi finnst í
Evrópu utan Mývatns, og öll
röskun á vatninu og vatna-
sviði þess mun valda óbætan-
legu tjóni á húsandarstoínin-
um, og kem ég að því síðar.
En ég rifja upp í huganum,
þegar ég geng i norðvestur-
átt meðfram Norðurvogum, er
indi úr andakvæði Kára frá
Víðikeri, og finnst það vel
eiga við:
„Duggöndin er einnig algeng,
einkar prúð og fönguleg.
Hún, sem Mývatns helzti
varpfugl,
hlýtur maklegt iof og veg.
Húsöndin er hennar systir,
heiðursfugl og varpönd góð.
Margs hún hefur eyris aflað
inn í Mývatnsbænda sjóð.“
Og mér miðar vel áfram.
enda þótt ég fari mér i engu
óðslega, mér liggur ekkert á,
og hér er svo margt að sjá
og skoða. Hvannastóðið í
blóma á bökkum vogsins,
birkihríslur lengra burtu, i
norðri blasir við Hafurshöfði,
og niður undan honum hið fal
lega land, sem Héðinn Valdi-
marsson átti, allt skógi vaxið.
Og fyrr en mig varir, er ég
kominn i Klasa. Kálfastrand-
arstrípur eiga vart sinn líka
á landi hér, einkanlega verð-
ur mér starsýnt á Tvíbura-
klettana, sem eru alveg eins,
þótt allmikið bil sé á milli
þeirra.
Ég geng um hólma og sker,
alltaf er ég að sjá nýjar og
nýjar andategundir. Einhver
ókennileg og íramandi dul-
úð hvílir yfir þessu landi. Feg
urðin er yfirþyrmandi. Auð-
legð villtrar náttúrunnar er
hér með ódæmum, og þó er
það eift, sem öllu öðru tekur
fram þennan júlámorgun í
Klasa, og það er kyrrðin,
þessi órofa kyrrð, líkt og hún
sé samt talandi, talandi til
allra þeirra sem njóta vilja
og kunna þessarar frjálsu og
fyrir að skoða dásemdir Mý-
vatns, róa út í Slútnes, — já,
þá var mælir fullur fegurðar
og yndis.
★
En nú víkur sögunni tdl
þessa tíma, sem nú eru. Nú á
að gera tilraun til að spara
eyrinn og kasta krónunni.
Nú á að kaffæra Laxárdal,
raska samhengi vatns og ár,
eyðileggja þessa perlu, sefn
svæði þetta er, ódýrt rafmagn
skal fást, og þá virðist sjálf-
sagt að kasta krónunni fyrir
róða, eyðileggja Mývatns-
svæðið fyrir fáeina aura mun
á rafmagnsverði. Ó, þú heil-
aga einfeldni, eða eins og
Rómverjar orðuðu það: „O
sancta simplicitas.“
Allir landsmenn, sem skilja
hvers virði Mývatnssvæðið er
fyrir náttúru landsins, mót-
mæla hvers konar eyðilegg-
ingu á þvi, og er hún þó nóg
fyrir.
★
Eyðilegging blasir við, ef
raskað verður samhengi í nátt
úru Mývatnssvæðis, og von-
andi ber þjóðin gæfu til að
Gamli bærinn á Kálfaströnd við Mývatn.
Valdi og virnr hans lija Tvibnraklettum í Klasa.
ósnortnu náttúru.
Jónas kveður svo í Huldu
ljóðum:
„Faðir og vinur alls, sem er,
annastu þennan græna reit.
Blessaðu, faðir, blómin hér,
blessaðu þau í hverri sveit.
Vesalings sóley, sérðu mig?
Sofðu nú vært og byrgðu þig,
- liægur er dúr á daggamótt,
dreymi þig ljósið, sofðu rótt.“
Jónas var skáld náttúrunn
ar, og þótt hann kveði vel,
nær þó máski enginn, ekki
einu sinni skáldin, að lýsa
andblænum í Klþsa. Það hlýt-
ur að vera eitthvað til i orð-
unum hans Valda sáluga, hér
er himnaríki á jörð.
Og brátt er ég aftur kom
inn í tjaldstað, fjölskyldan er
komin á ról, morgunverður er
snæddur á vatnsbakkanum,
sól skín í heiði, eftir stutta
stund erum við komin í gufu-
bað i Jarðbaðshól, og syngj-
andi kát yfir fegurð lífsins,
syndum við í Grjótagjá, og
síðan áttum við allan daginn
stinga við fótum, áður en það
er orðið of seint. Og þegar
við yfirgefum Mývatn og
Laxá eftir þessa dásamlegu
júlídaga fyrir nokkrum árum,
hljóma fyrir eyrum okkar
kaflar úr ljóðum Sigurðar frá
Arnarvatni:
„Yndislega áin mín,
æðin stærst frá hjarta þínu !
Hugann laða ljóðin þín,
ljúfa bemsku vina min.
Þar sem fossar fræði sin
flytja Berurjóðri mínu.
Yndislega áin mín,
æðin stærst frá hjarta þínu.“
Og þannig kveðjum við Mý-
vatn, Laxá og Klasa að sinni.
— Fr. S.
Uti
víöavangi