Morgunblaðið - 13.12.1970, Qupperneq 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. DESHMBER 1970
Q Afkastamiklir
ritdómarar
„Einn, sem hefur engan
áhnga á hundamálum, kynlífs-
kvikmyndamálum og Laxár-
virkjunarmálum“ skrifar:
„Heiðraði Velvakamidi!
Éinu sinni var það ákaflega
gagnrýnt í blöðum og aninars
sfcaðar, að gamalgrótnn og
þeitiktur ritíhöfundur skrifaði
meatailla bókagagmrýni í eitt
ReykjavíkuTdagblaðanna. Fuii-
yrt vaa-, að þótt maðurinn væri
vel að sér og fljótvirkur, gæti
hann vairla með góðu móti
skrifað fuillikomna gagnrýni uim
avo margar bækur á stuttum
tíma (seinustu vikunium fyrir
jól). Rithöifundurinin svaraði
þvj til, að gera yxði greinar-
mun á umsögn og ritdómi, og
minnir mig, að harm segðist
líta á mikinn hliuta skrifa siinna
um bækur sem kynningu og
umsögn. Man ég, að ég gat
fallizt á þetta sjónarmið á sín-
um tíma.
Nú er það hins vegar svo, að
við sum önnur blöð hafa ein-
Fa L ^ BÍIlALEIGAX LURf

25555
wuiim
BILALEIGA
HVERFISGÖTU 103
VW Sendiferðabif reið-VW 5 manna-VWsKfwapi
VW 9 manna-Landrover 7manna
LITLA
BÍLALEIGAN
Bergstaðastræti 13
Sími 14970
Eftir lokun 81748 eða 14970.
stakir menn lagt undir siig
al)la gagnrýnd, og feir það ek&i
á milli mál'a, að á þau skrif ber
að Mta sem gagnrýni, ritdóm,
en éloki umsögn eða kynniragu.
Upp á síðkastið hefur sérstak-
iega borið á þessu í tvemmur
og jafnvel þrermrr dagblöðum.
Þar eru mervn (þó aðalleiga
einin) að verki, sem hika efcki
við að leggj-a fiiMkominn dóm
á ritverk, sem útilokað er, að
þeir hafi getað kynnt sér netna
á hundavaði. í einu þessara
bl'aða birtast aillt upp í sex rit-
dómar á dag eftir sama marm
um bækur, sem fjalla um hin
ólíkustu efni. Það kiemur ekki
til máia, að þessi „ritdómari“
haifi getað kynint sér allar þess-
ar bækur neroa með hraðlestri,
hvað þá að hann hafi kainnað
þær ofan í kjölinn, en saimf
treystist harvn til þess að teggja
nafn sitt við skrif, er eiga að
ganga sem ritdómar.
Slík vinniubrögð eru ekki
réttmæt, hvorki gagmvart les-
endum né höfundum. Sé mað-
urinn vel verki farinn og hatfi
ékki anmað að gera en lesa
bækuir alla daga, má vera, að
harvn geti rubbað upp fjórum
til fimm umsögnum á kivöldin.
En það vérða ervgir ritdómar,
þótt reynit sé að láta Mta svo
út.“
0 Hundar eru ekki
Ieikföng
Guðjón Ólafsson á Stóra-
Hofj í Gnúpverjahreppi skrrfar:
„Velvakandi góður!
5. des. Skrifar Norma Norð-
dahl um humdahald í Reykja-
vrkurborg. Ekki ætla ég að
skipta mér af því, hvort hunda-
hal'd verður leyft í borginni eða
ekki, en skrif henmar gefa mér
tilefni til þess að minmta hana
og annað líkt hugsandi fóllk á,
að hurvdar eru engin leikforvg,
sínt í þéttbýli.
• Dýr kveljast í helsi
Húm hiéldur því fraim, að þerr,
sem vilja hundahald í borginmi,
séu dýravimir, em ég held, að
þessu sé öÆugt farið. Eniginn
sannur dýravinuir mundi vilja
eiga hund í Reýkjavík. Það
gerir pyndingin, sem dýrin
verða fyrir, þegar þau fá aldrei
að fara frjáls ferðá sinna, Dýr
eru alltaf pynduð í bandi. Þetta
skiija þeir bezt, sem hafa haft
hund fyrir dyggan þjón og fé-
laga um áratugi.
Það getur vel verið rétt, að
ihumdar ofckar bæmda séu sfcít-
ugustu hunidar, sem hún hefuir
séð. Það er oft blaultt og sl'abb-
samt vor og hauist hj'á okkuir
seppa, þegar við erum að sinna
hjörðinni, en seppi fær sér lífca
afit bað. Hvað óþrifnaði í hund-
um oflfikar bænda viðvífcuir, þá
hef ég ekki heyrt um hann fyrr
og er ég búinn að eiga hunda í
45 ár, alltaf í sama sveitarfé-
lagL Hreinsum hefur alltaf verið
framfcvænvd á hundum sam-
fcvæmft lögum. Annars held ég,
að sá sveitamaður sé ekki til,
sem fier illa með humda sima.
M-eð þöklk fyrir bixitinguna.
Párað á Landspítalanum í
Reyfcjavík.
Guðjón á Stóra-Hofi.**
Q Umferð á Kringlu-
mýrarbraut
„Skattgreiðandi“ skrifar:
„Kæri VeHvalka'ndi!
Kringlumýrarbrautin frá
Miklubraut og suður úr er nú
orðin ein mesta unvferðargafa
landsimis, og finnist mér það al-
gertega ófært hjá Reykjavítour-
lögreghmni að hatfa ékfci stöð-
uga gæzlu á brau'tinmi, a.mjk.
frá ljósurvum við Miklu'braut og
suðuT úr. Þaima er hraðbnaiut
með tveimur til þnemur afc-
reinum, og það, sam veldur
mestri hættu, er akstur manna
á vimStri akrein, en þar vilja
filestir aka alla leiðima.
Þegar komið er yfir bæja-
mvörkin og inn í umdæmi Kópa-
vogslögregluinnar, sjást enigar
akreimar lemgur. Þær eru atf-
máðar og h-afa efcki verið end-
urnýjaðar. Vegurirun breytist
við brýnnar í þrjár afcreimar,
sem eru mú ómerktar. Yzita
brautin til hægri á suðurleið
er fyrir útatfajkstu-r inn í vest-
urhlu/ta Kópavogsfcaupstaðar.
Þar liggur við stórSlysum dag-
lega vegna þesa, að mangir, sem
ætla áfnam suður úr, a‘ka á
þeinri akrein, átta sig á síðustu
stundu, að þeir enu á leið imn
í Kópavog, og snarbeygja þá
tii vinstri iinn á miðakreinima,
sem er bein afcbraut suður úr.
0 Á leið um Kópavog
Lögreglan í Kópaivogi hefur
komið sér upp fcveimur varð-
skýlum á -gatnaimiótum Digra-
nesvegar og beggja afcreina
Hafniarfjarðarvegarims. Skýlin
hljóta að vera mjög vistleg, því
að þaðan koma lögregluþjón-
arnir helzt aldrei út, mema í
stökkum og þá til að stöðva um-
fierð fyrirvaTa'laust til þess að
hleypa gangandi vegfarcndum
yfir, sem þó er þakkarvert,
hvað þá gamgamdi áhrærir.
Samfcvæimit fraimiansiögðu er
ekki ástæðulaiust, að lögreglan
hafi vörð niðri við brýrnar til
þess að leiðbeima og tryggja
mönmum öruggan akstur á
hinni svoköllluðu hnaðbrauit.
Skattgreiðandi.“
Kristniboðsfélag
karla fimmtugt
KRISTNIBOÐSHRE YFIN GIN
á íslandi er ung að árum. Næst
efcsta fiélagið hér á lamdi, Kristni-
boðsfélag fcarla í Reykja-vík, var
stofnað 13. desemiber 1920 og er
því fitanrmtíu ára í dag. Félaigið
mtmnást þessara tímamóta með
hátíðarsamkomu í húsi K.F.U.M.
og K. í kvöld og með afmæös-
fiuncM fyrir fiéiaga og gesti
þeirra í Knistmiboð&húsinu Bet-
anru á mámuda'gskvöld. Félagið
hefur al'la tið einbeitt sér að
því að vinna fynkr krisfcniboðið.
Fyrst styrköi það starf Ólafs
Ólafssonar í Kína. Það hafði
forystuna um stofnuin Sam-
bamds ísl. krkstmkboðsfólaga árið
1929 og hefur æ síðan unnið
fyrir islenzka krisbniiboðið, fyrst
í Kina og sí'ðar í Komsó og
Gidole í Eþíópíu.
Árið 1931 eiignaðiist félaig’ið
Krksitndboðshúsið Betaníu, Lauf-
ásvegi 13, og er það sameign
með „Kristn'iboðsfélagá kveinna".
Félaigið hefur haldið þar fundi
sína. Aulk þess sfcofnuðu félögin
fffl ailmenn'ra samkomiuhalda í
húsinu, einu sin-ni i vdku, og eru
þær samkomur nú á vegum
nefindar, sem K r iistni'b oð.ssam -
bandið skipar. Þá hefur félagið
haft sunnudagaskóla, elmnig í
samstarfi við KristTiiiboð.sfélag
kvenna. Félagið gaf út nokkur
riit og bækur fcil þess að kynna
krisfcniboðið. Meginstarf þess
hetfur sarnt ávallt verið að safna
fé tiil styrktar krisitniboðsstarf-
iimu. Mestan hluta tekna sinna
fær það mieð samskotum á fié-
kagisfiuinduim, en þeir eru haJdnk'
hálfsmánaðarlega, amnan hvem
mánudag, og hefur svo verið
frá upphafi og allf fcil þeosa. Þá
hafa félagsmenn almenna kabffk-
sölu einu simnd á ári, og sjá þá
sjáifiir um framreiðislu alAa.
Almenna samfcoman í tiiefní
50 ára afimækiisáns er í kvöld kL
8,30 í húsi K.F.U.M. og K. við
Amtmanmss'tíg, og eru allfir vei-
kommr á samkomuina.
(Frétta-tjirkyrmiiing).
Jóhannes Björn Lúðvíksson.
Ljóðabókin
Blástjörnur
ÚT ER komin ljóðabókin „Blá-
stjörnur" eftir Jóhannes Björn.
1 bókinni eru 24 Ijóð og skiptist
hún í kaflana „I dagrenningu",
„Úr kallfæri", „Darraðardans"
og „Handan hafsins", en þar er
um að ræða þýdd ljóð.
Jóhannes Bjöm er tvítugur
Reykvíkingur. Hann hefur um
nokkurra ára skeið lagt stund
á yrkingar og ritstörf, en ekk-
ert af ritverkum hans hefur kom
ið fyrir almenningssjónir fyrren
nú. Þetta er fyrsta ljóðabók höf-
undar.
• •
Oryggisgrindur á
dráttarvélar
Samið um kaup á grindum
SAMKVÆMT athugunum, sem
Slysavamafélaig ísla-nds, S'tétt-
arsaanband bænda og fleir'i aðilar
Góði dátinn
SVEJK
eítir Tékkann Jaróslav Hasek í þyð-
ingu Karls Isíelds, sem verið hefur
uppseld árum saman, er komin út í
nýrri og vandaðri útgáfu. Ævintýri
góða dátans Svejk er eitthvert hið
snjallasta skáldverk, sem nokkru 'sinni
hefur verið ritað um styrjaldir. Um
þýðingu Karls þarf ekki að fjölyrða.
Það er vafamál að*aðrar þjóðir eigi
snjallari þýðingu af góða dátanum
Svejk. Fyndnin er svo leiftrandi, að
það er dauður maður, sem ekki tárast
við léstur bókarinnar.
Verð í bandi kr. 450 + 'söluskattur.
~\r
ANDERSEN
FJÖLSKYLDAN
eftir norska rithöfundinn Sigbjörn
Hölmebakk, í þýðingu Alfheiðar Kjart-
ansdóttxxr, er bráðskexhhitileg gam-
ansaga. Hún er hnyttin og skemmti-
leg lýsing á lxfsþægindakapphlaup-
inu, sem lýsir sér á 'svipaðan hátt
hvort heldur er í Noregi eða á íslandi.
Sagan náði miklum vinsældum í Nor-
egi og hefur verið kvikmynduð. —
Skemmtilegar feikningar eftir Ólaf
Torfason prýða bókina. Þetta er bók,
sem öll fjölskyldan hefur skemmtun
og ánægju af.
Verð í bandi kr. 385 + söluskattur.
^yVIKURUTGAFAN^g
hafa framkvæm-t, 'hafa orðilð 29
banasftys hér á larnidi í samnbaindi
vió notbun dráttarvéla síðasta
áraitug, segir í frétt frá Upplýs-
irxgaþjóniust-u 1-amdbúinaðaTÍniS.
Arið 1966 var lögboðið, a«ð
efcki mætitii selja nýjar dráibtar-
vélar án öryggisgrinda. Ekfci er
kuinin'ugt uim, að banasly-s hafi
orlðiilð á drátt-arvél með öryigigxs-
gri-pid.
Á aðalfundi Stéttarsaimibanids
bærvda 1969 voru öryggismál í
sambandi við dráttarvélanotkun
til xwnræðu. Fól fumdiu'rinin stjóm
sambandsinfl að vinna að því, að
öryggisgri'nidiur yrð'U settar á all
ar dráttarvélar, sem eru í dag-
legri nofckun. Þá fól funduTÍtm
stjómiixmi að reyina að fá verð
öryggisigriinid-ainina lætókað með
því að bjóða út smíði þeiiria
innanlands og afch-uga uim haig-
kvæm kaup á gri'ndum enlendis
frá.
Nú hefur Stéttairsaimíband
bænda samiið uim kaup á öryggg-
isgrinduim frá tveimiu-r kunlerxd-
um smiðjum og eiiniuim ininiflytj-
anda. Er verðið til mun hag-
kvæm-ara ein veriið h-efuir á i-n.n-
fluttum grind'uim. -Hefur ölluim
bæmduim á l-andmu varið skrifaið,
þekn veit-tar upplýsimgar um gerð
og verð griinidainina og þeir hvatt-
ir til aið n-otfæra sér þau hag-
'kvæmu kjör, sem nú bjóðast. —
Pantanir þurfa að hafa boriv.t til
Stéttarsaimbands bænda, Bætvda
hötllinni, Reyfcjavik fyrir 31. des
1970.
Gerð er náð fyrir, að aiflhend-
inig aryggisgri'ndanma hefjist um
rniðjan vetur.