Morgunblaðið - 18.09.1971, Blaðsíða 22

i 22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 1971
Ásdís Reykdal
Þórsbergi — Minning
Fædd 30. sept. 1914.
Dáin 13. sept. 1971
Á HAUSTNÓTTUM árið 1914
fæddist Setbergshjónunum frú
Þórunni og Jóhannesi J. Reyk-
dal dóttir, er hlaut nafnið Ás-
dís. Var það nafn föður-ömmunn
ar, ættaðrar úr Suður-Þingeyjar
sýslu. Ásdís var níunda barn
Sctbergshjónanna af tólf.
Jóhannes Reykdal fluttist hir|'
að til Hafnarfjarðar um aldamót
in, og kvæntist Þórunni Böðvars
dóttur veitingamanns Böðvars-
aonar.
Þessi mikilhæfu sæmdarhjón
bjuggu lengst á Setbergi í Garða
hreppi og gerðu þann garð fræg
an.
Áhrifanna af hugkvæmni og
framsýni hins stórbrotna fram-
kvæmdamanns — húsbóndans á
Setbergi, gætti viðar en hér í
Hafnarfirði og nágrenni. Hann
var einn í hópi hinna merkustu
athafnamanna þessarar aldar. En
Jóhannes stóð ekki einn. Hann
átti eiginkonu sem var einstök.
Vandi húsmóður á mannmörgu
heimiH er jafnan mikill. Frú Þár
unn var íríð kona, gáfuð, góð og
starfsöm. Þessir eiginleikar hús-
freyjunnar á Setbergi mótuðu
heimilisbraginn. Glaðværð ríkti
þar og góðvild. Á gieðina bar þó
flkugga, mikinn og þungan, þegar
„hvíti dauðinn“ hjó mörg skörð í
mannvænlegan barnahópinn. En
góðvildin hefur aldrei þokað úr
öndvegi þess heimilis. Þær mátt
arstoðir góðs heimilislífs hafa ei
haggazt en fylgt því Setbergs-
fólki, þar sem ég þekki til. Slík
eru áhrif góðrar móður.
Aliir sterkustu eðlisþættir for
eldranna og æskuheimilisins ein-
kenndu viðbrögð Ásdísar á lífs-
göngu hennar í 57 ár.
Glaðværð hennar var sönn og
glettnin græskulaus. Greind og
starfsvilji mikill, en rósemi og
geðstilling svo af bar, þegar á
reyndi.
Ásdís vann heimilisstörf í upp
vexti sínum undi.r leiðsögn móð
ur sinnar. Síðan stundaði hún
nám í Kvennaskólanum í Reykja-
vík og fór námsferð til Noregs.
Um tima rak hún, ásamt frænd
konu sinni, verzlun hér í Hafnar
firði, en skrifstofustörf við fyrir
tæki föður síns annaðist hún all-
lengi, eða þar til hún kvæntist
eftirlifandi manni sínum Her-
manni Sigurðssyni verksmiðju-
stjóra, árið 1944.
Þau Ásdís og Hermann stofn
uðu heimili að Þórsbergi, fyrst í
sambýli við foreldra hennar, sem
reist höfðu það nýbýli í hinni
fornu Setbergstorfu, og þar er
heimili Ásdísar enn.
Þeim Þórsbergshjónum fædd-
ust sjö börn: Böðvar, Ragnheið-
ur, Þórunn, Lovísa, Jóhannes,
Haraldur og Herdís.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við andlát og jarðarför,
Ingibergs Hannessonar,
frá Hjálmholti, Vestm.eyjum.
Sérstakar þakkir færum við
starfsfólki Hrafnistu.
Börn, tengdabörn og
barnabörn.
Jóhannes sonur þeirra andaðist
um síðustu jól. Hann var mikill
efnismaður, hafði numið tré-
smíðaiðn að hætti föður síns og
móðurafa. Hann va>rð aðeins tví
tugur að aldri og öllum sem hon
um kynntust varð mikill harmur
að fráfalli hans. Systkinin eru
sex, sem nú syrgja ástkæra móð
ur sína, og öll í foreldrahúsum
svo og lítil dótturdótti.r, sem Ás-
dís heitir.
Á Þórsbe.rgi var oft gestkvæmt
og gott að vera þar gestur. Hús-
móðirin var vanda sínum vaxin
og naut sín vel, sem veitandi.
Hún var vinföst og trygglynd.
Frændagarð átti hún mikinn hér
í Hafnarfirði og víðar og allir
voru þeir aufúsugestir á hennar
heimil'. Ásdís var mannblendin
og kunui vel að meta glaða rnann
fundé Hún var hjálpsöm og mjög
bóngóð. Skoðanir hennar voru
fast mótaðar og hún lét ógjarnan
hlut sinn. Hún var trúkona en
flíkaði ekki, fremur en öðru því,
sem henni var mikilsvert.
Þeir sem komnlr eru til nokk
urs þroska ættu að þekkja skyld
ur foreldra gagnvart börnum
þeirra. Og móðir, gædd þeirri á
byrgðartiifinningu og með lífs-
reynslu Ásdísar á þæ.r vonir heic
astar að geta fylgt börnum sínum
vel úr garði og svo langt á leið
til manndóms og þroska, að þau
séu búin til að mæta fjölbreyti-
leik lífsrns. Það varð þvi henni
byngra áfall en flesta grunar, er
hún fyrir rúmum áratug —
þegar heimilið þurfti hennar
hvað mest við — kenndi þess sjúk
dóms, sem hún vissi að lama
mundi starfsorku hennar eða
verða henni banamein fyrr en
varði.
Og ekki er það öðrum fært að
vita en þeim, sem sjálfur reynir,
hvílík áreynsla það e.r að streit-
ast á móti í 11 löng ár. Fara til
aðgerða í sjúkrahús heima og er
lendis hverja ferðina af annarri,
vitandi hvert stefnir, en með
veika von um nokkurn bata eða
öllu heldur frest, og með þá
heitu ósk, að fá aðeins nokkum
tíma til viðbótar fyrir hugðarefn
ið, heimilið.
Ég ætla þó að Ásdísi hafi verið
sú raunin þyngst, að hún þjáðist
með ástkærum syni sínum og
missrti hann langt um aldur fram.
Þegar svona stendur á er mik
ils um vert að ráða yfir rósemi
hugans og eiga þá arfleifð sem
vaxið hefur af rótum góðleikans
og nærzt og vökvazt af dögg kær
leikans mesta.
Ég lít svo til að æskuvinur
t
Faðir okkar, tencidafaðir og afi
JÓHANN GARIBALDASON,
frá Siglufirði.
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni mánudaginn 20. septem-
ber kl. 13,30.
Þór Jóhannsson, Elín Eyfells,
Jónína Jóhannsdóttir, Sígurþór Þorgilsson,
Margeir Jóhannsson. Lilly Samúelsdóttir,
bamaböm.
minn og leikfélagi, eiginmaður
Ásdísar, hafi á þessu erfiða éira-
bili einnig borið sínar byrðar.
Þeir, sem til þekkja vita hve frá
bærlega vel honum fórst um um
hyggju alla. Sama er einnig um
allt starf dætranna, sem studdu
við bak föðu.r síns um heimilis-
haldið og alla viðleitni hans til
að létta undir með Ásdisi.
Sigurbergur Berg-
sveinsson frá Nes-
kaupstað — Minning
Valdið, sem vér lútum hefur
ýmsum nöfnum verið nefnt, en
nafngiftir eru mannaverk og
skipta ekki meginmáli. Mest er
um það vert að vér höldum þeim
tökum um fjöreggið, sem af vald
inu er oss léð, að vér farsælumst
af hverju eina. Og þegar á það
er litið að mannlífið stefnir að
ákveðnu marki farsældar — þá
er ég þess fullviss að Ásdís er
þakklát fyrir að hafa lifað svo
lengi að hún fengi notið svo mik-
ils kærleika og umhyggju.
Og víst munu þessi viðbrögð
hennar nánustu hafa styrkt hana
svo, að æðruleysi og þolinmæði
einkenndu allt hennar dagfar —
jafnframt því að veita þeim frið.
Þegar að er gáð höfum vér þvi
öll farsælzt af lífi Ásdísar og á
einhvern hátt þokazt nokkuð á
leið nær stefnumarkinu.
Við trúum þvi að Ásdís Reyk
dal hafi nú fundið Guð sinn. Á
þann hátt hefur hún einnig sigr-
að sorg sína. Með lífi sinu hjálp
aði hún öðrum á leið og með
Guði sínum heldur hún því starfi
áfram.
Við hjónin þökkum henni sam
fylgdina, alla hennar órofa tryggð
og biðjum henni velfarnaðaa-.
Eiginmanni hennar og börnum
þeirra, systkinum hennar og
venzlafólki vottum við innilega
samúð.
Fæddur 22. júlí 1903.
Dáinn 8. september 1971.
Það er svo margt að minnast á
frá morgni æskuljósum,
Mér komu þessar Ijóðlínur í
hug, er ég f.rétti andlát föðurbróð
ur míns, Sigurbergs Bergsveins-
sonar frá Neskaupstað.
Hann hafði átt við vanheilsu
að stríða og í hjálft þriðja ár
dvaldist hann á sjúkrahúsum hér
sunnanlands og eins austur í Nes
kaupstað, en þar andaðist hann
8. sept. sl. og var útför hans gerð
frá Norðfjarðarkirkju, þann 14.
sept. sl. og hann lagður til hinztu
hvílu við hlið foreldra sinna. —
Mér verður hugsað til þess tíma
e.r ég fyrst man eftir mér, en þá
var hann formaður á báti föður
míns. Það starf fórst honum vel
úr hendi, sem og allt sem hann
gerði og hann var dugmikill for
maður og vei athugull enda
mannasæll og virtur af þeim, sem
með honiun voru.
Eitt sinn sagði mér vélamaður,
sem var með honum um árabil,
en sá var þá sjálfur orðinn for-
maður, að kæmist hann í ein-
hvern vanda t.d. í slæmum veðr
um hefði hann oft hugsað: „Hvað
hefði Sigurbergur nú gert“? En
hjá honum sagðist þessi formað
ur hafa öðlazt sína dýrmætustu
reynslu.
Ég man, hversu góð samvinna
vaj- með þeim bræðrum og hve
samrýndir þeir voru, en hann
bjó ávallt á heimili foreldra
minna, sem og foreldrar þeirra
bræðra, Sigríður Gísladóttir og
Bergsveinn Ásmundsson frá Mjóa
firði eystra.
Sigurbergur var yngstur fjög
urra systkina, en næstur honum
var faðir minn Gísli, en elztar
systurnar, Halldóra og Sólveig,
sem báða.r voru búsettar í Reykj a
vík. Mikil samheldni var með
þeim systkinum öllum, en þau
eru nú öll farin héðan yfir móð
una miklu og hafa öll sameinazt
á ný.
Sigurbergur var fatlaður á fæti
frá fæðingu' og háði það honum
við störfin á sjónum og mun það
hafa flýtt fyrir því, að hann fór
að vinna í landi. Hann vann þar
ýmis störf og lengst af í Dráttaf
brautinni í Neskaupstað og þar
fékk hann orð fyrir að vera mjög
handlaginn og velvirkur. Oft
þurfti faðir minn að láta lagfæra
ýmislegt í báti sínum og er hann
leitaði til Dráttarbrauta.rinnar,
óskaði hann þess ávallt, að Sigur
bergur væri á meðal þeirra,
sem honum voru sendir til að
vinna verkin, enda treysti hann
bróður sínum öllum betur.
Sigurbergur var ókvæntur og
barnlaus og oft verður mér hugs
að til þess, hve góður hann var
okkur systkinunum, hjálpfús og
greiðvikinn og marga bílferðina
fór hann með okkur, sem og
marga aðra, sem til hans leituðu.
Eftir að ég fluttist úr foreldfa
húsum og hingað til Reykjavíkur
dvaldist hann stundum á heimili
okkar hjóna og fann ég þá, sem
fyrr, að hann var sami góði dreng
urinn, ávallt jafn orðvar og lagði
aldrei styggðaryrði til nokkurs
manns. Oft tala bömin okkaj- um
þennan ógleymanlega frænda
sinn, sem greip þau í fangið,
er þau voru yngri og dansaði við
þau og lét vel að þeim.
Með þessum fátæklegu orðum,
kveð ég þig kæri frændi minn
og ég veit, að minningin um góð
an dreng mun lifa í hugum okkar
ættingjanna og hinna mörgu
vina þinna.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Jóna G. Gísladóttir.
IÍTALSKIR FEEÐAMENN
TIL KÍNA
Rómaborg: Fjórtán ítalir,
aðallega kaupsýslumenn, und-
irbúa nú fyrstu skipulögðu
ferðina, sem farin hefur verið
frá Vesturlöndum, til Kína.
Mun ferðin standa í mánuð
og ferðast f jórtánmenningarn-
ir allviða um. Italía og Kína
tóku upp stjórnmálasamband
í byrjun nóvember í fyrra og
nokkuh viðskipti hafa síðan
verið milli landanna, auk þess
sem símasamband er milii
Rómaborgar og Peking.
.
Sigurgeir Guðmundsson.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
MAÐURINN minn segir, að Guð láti sig engu skipta
„smámuni" eins og blótsemi hans og drykkjuskap. Hvað
get ég sagt við hann?
ÞAÐ er misskilningur að reyna að fá menn, sem eru
ekki kristnir, til að miða við kristilegan mælikvarða.
Við það er tvennt að athuga. í fyrsta lagi halda menn
þá, að rétt afstaða til Guðs sé undir því komin, hvað
við gerum. Blótsemi, lygar, siðleysi og óþolinmæði eru
ávextir lífs, sem er aðskilið frá Guði. Með þessu er
ekki átt við, að hver og einn, sem er án Krists, sé á
valdi þessara synda, en það er satt, að þessar syndir
eru eðlilegum manni eðlilegar. Biblían segir:
„Holdsins verk eru augljós, og eru þau: Frillulífi,
óhreinleikur . . . fjandskapur . . . ofdrykkja, svall og
annað þessu líkt“ (Gal. 5,19—21). Auðvitað yrði mað-
urinn yðar annar og betri, ef hann gerði ekki það, sem
þér minnizt á, en hann yrði ekkj kristinn, ef hann
gerði ekki annað en láta af þessu. Kristindómurinn er
Kristur, og sá maður verður kristinn, sem veitir hon-
um viðtöku.
í öðru lagi hafa aðfinnslur aðeins ill áhrif á heimili
yðar. Eiginmenn verða ekki kristnir, þótt konur þeirra
lesi yfir þeim. Sýnið Krist með lífi yðar og breytni.
Jesús sagði: „Þér eruð ljós heimsins. Borg, sem stend-
ur uppi á fjalli, fær ekki dulizt.“ Eiginmenn geta skellt
skollaeyrum við áminningarræðum, en það er erfitt
að loka augunum fyrir mætti Krists, sem kemur fram
í nýju lífi. Maður nokkur sagði: „Þegar ég sá kær-
leika Krists í lífi konu minnar, gat ég ekki annað en
tekið á móti Kristi.“

Bíll óskasf
Stærð 4—5 manna. Árgerð 1970 eða 1971.
Mikil útborgun.
Sími 8-5946 í dag og á morgun.