Morgunblaðið - 07.11.1971, Qupperneq 2

34
MORGUNBLAÐŒ), SUNNUDAGUR 7. NÓVEMBER 1971
var ökW a3 skapi. En í þess-
itiri hópi, sem tók á móti þeim
á fluigveliijn'um var ekki fjand-
skap að finna, heldur aðeins
glaðvært og vinsamlegt fólik.
Johnson rifjar því næst upp
ferðina frá flugvellinum inn í
borgina og segir frá þvl hvern
ig fólksfjöldinn varð meiri og
meiri eftir því sem nær dró
miðborginni. Kennedy lét
stöðva bifreið sína hvað eftir
annað til að heilsa fólkinu og
í hvert sinn þyrptist fólkið að
bifreiðinni til að snerta forseta
sinn og sjá frú Kennedy. Fyrr
um daginn hafði Kennedy flutt
ræðu á bifreiðastæði í Hous-
ton og fengið frábærar viðtök
ur. Einn úr hópnum hrópaði:
„Hvar er Jackie?" og forset-
inn svaraði: „Frú Kennedy er
að taka sig til, það tekur hana
dálitla stund, en auðvitað lít-
ur hún betur út en við þegar
hún er búin.“ Fólkið elskaði
þetta svar og laust upp miklu
fagnaðarópi. Skömmu fyrir
hálfeitt beygði bílalestin
tii hægri inn á Houston Street
og síðan til vinstri inn á Elm
Street undir brúna og upp á
Stemmons hraðbrautina að
Trade Mart. „Við ókum á 15—
20 km hraða á þeim tima og
þá skyndilega brá mér, er ég
heyrði sprengingu. Þær frá-
sagnir, sem ég hef lesið frá
þessum hryllingsdegi gefa til
kynna að viðbrögðin við
fyrsta skotinu voru margvís-
leg. Sumir héldu að púðurkerl-
ing hefði sprungið, aðrir
sprengja, nokkrir sprenging
úr útblástursröri vörubifreiðar
og margir voru vissir um að
það hefði verið skot. Ég vissi
ekki hvað það var. Áður en
bergmálið hafði dáið út og áð-
ur en ég hafði gert mér grein
fyrir hávaðanum, þreif Rufus
Youngblood, leyniþjónustumað
ur minn í öxlina á mér og kast
aði mér á gólf bifreiðarinnar
og lagðist ofan á mig um leið
og hann kippti Lady Bird og
Yarborough öldungardeild-
arþingmanni, sem var með okk
ur í bifreiðinni, niður. Á þessu
augnabiiki varð ég per-
sónulega vitni að frábæru hug
rekki Youngblood, sem án þess
að hika í eina sekúndu setti
sjálfan sig á milli mín og
hugsanlegrar morðingjakúlu.
Þessu hugrekki mun ég aldrei
gleyma.
„VIÐ SKÍ'LUM KOMA
OKKUR I BURTU HÉf)AN“
Og Johnson heldur áfram
frásögn sinni og segir að hann
hafi enn ekki vitað hvað hafði
gerzt, en heyrt í labb-rabb-
tæki Youngbloods að einhver
sagði: „Við skulum koma okk-
ur i burtu héðan". Við það tók
bifreiðin viðbragð og æddi af
stað með ofsahraða, siðar
komst Johnson að því að ekið
var með 100—115 km hraða á
klukkustund. Hann heyrði
því næst að bílalestin var á
leið til sjúkrahúss í nágrenn-
imi.
Johnson segir að Young-
blood hafi frá upphafi tekið
málin í sínar hendur. Hann
hafi sagt þeim, að er bifreiðin
kæmi á áfangastað ættu allir
að fara samstundis út úr bif-
reiðinni og fylgja ieyniþjón-
ustumönnum inn í sjúkrahúsið.
Johnson segir að hann hafi
orðalaust hlýtt þeim fyrirmæl-
um. Johnson segist Síðar hafa
frétt að koma sín til sjúkra-
hússins hafi komið á stað orð-
rómi meðal fréttamanna um að
hann hefði fengið hjartaáfall.
Fyrstu fréttir sem Johnson
fékk af atburðinum voru frá
leyniþjónustumanni, sem kom
og sagði þeim, að Kennedy for
seti hefði orðið fyrir skoti og
væri í lifshættu. Einnig
að Connally ríkisstjóri hefði
orðið fyrir skoti og væri hann
kominn á skurðarborðið.
Hér skrifar Johnson: „Ég
lamaðist, forseti minn og leið-
togi og vinur minn höfðu báð-
ir verið skotnir, læknar börð-
ust fyrir lífi þeirra í næstu
herftergjum. Dagurinn, sem
Johnson vinnur embættiseiðinn.
hafði byrjað svo vel var orð-
inn að hryHilegri martröð.
Leyniþjónustan hefði nú ákveð
ið að ég skyldi yfirgefa sjúkra
húsið þegar í stað og fara til
Washington. I>eir sögðu að hér
gæti verið á ferðinni umfangs-
mikið samsæri um að myrða
alla helztu leiðtoga lands-
ins. Þeir sögðu að Hvíta hús-
ið væri öruggasti staðurinn
fyrir mig. Ég svaraði því til
að það væri af og frá fyrir
mig að yfirgefa sjúkrahús-
ið, þar sem líf forsetans héngi
á bláþræði.
BEÐIÐ A SJÚKRAHÚSINU
í>að var því áikveðið að
Johnson skyldi bíða og
sjá hverju fram yndi. Fréttirn
ar af líðan forsetans urðu stöð
ugt neikvæðari. Johnson
spurði um líðan Connallys og
fékk þau svör að verið væri
að skera hann upp, en búizt
væri við að hann lifði
af. Johnson bað um að fá að
hitta frú Kennedy og frú
ConnaHy, en leyniþjónustu-
mennimir bönnuðu það, en
leyfðu Lady Bird að fara.
„HANN ER FARINN“
Klukkan 13,20 kom Kenneth
O’Donnell, ráðgjafi Kennedys
til Johnsons og sagði: „Hann
er farinn". Hér skrifar John-
son: „Ég trúði því varla að
þessi martröð væri raunveru-
leg. Allur atburðurinn var svo
hroðalegur, svo óraunveruleg-
ur svo ægilegur svo ótrúieg-
ur. Nokkrum klukkustund-
um áður hafði ég snætt morg-
unverð með forsetanum, full-
um af lífsorku, styrk og gleði.
Ég trúði því ekki að hann
væri dáinn, ég var ruglaður og
frávita af sorg. Sorg mín var
blandin kwíða og samúð með
frú Kennedy og börnun-
um. Hér var það sem leyniþjón
ustan greip inn í hugsanir mín-
ar, þvi að það eina, sem hún
hugsaði um var að koma mér á
öruggan stað. Ákveðið var að
ég skyldi þegar i stað fara til
Washington. Ég spurði hvar
frú Kennedy væri og mér var
sagt að hún biði eftir líki
manns sins og að verið væri
að sækja Mkkistu. Ég þvertók
fyrir að yfirgefa sjúkrahúsið
án frú Kennedy og sagði
O’Donnell að ég færi ekki til
Washington fyrr en flrú Kenn-
edy væri tilbúin og að við
myndum fara með Itk forset-
ans með okkur, ef það væri
það sem frú Kennedy vildi. Ég
féllst þó á að fara þegar um
borð í forsetaiþotuna og biða
þar eftir kistu forsetans og
frú Kennedy."
„HERRA FORSETI‘s
Þetta var ákveðið og eftir
stutta stund var Johnson
leiddur út úr sjúkrahúsinu í
fylgd með leyniþjónustumönn-
um og farið rakleiðis út í bif-
reið, sem þar beið. Lady Bird
var sett í aðra bifreið í örygg-

STANDARD.
U ppseld!
SEGULB4NDS-
STEREOTÆKIN
FYRIR KASETTUR
ERU UPPSELD.
NÆSTA SENDING
í LOK MÁNAÐARINS.
VERÐ KR. 13.984,00.
TEKIÐ Á MÓTI
PÖNTUNUM.
ggj STANDARD
AUSTURSTRÆTI
| tókuð þér eftir bls.13? |
INTERNATIONAL SCHOLARSHIPS Á ÍSLANDI
UMSÓKNIR UM STYRKI ÞÁ ER SAMTÖKIN VEITA
UNGLINGUM Á ALDRINUM 16—18 ÁRA, TIL ÁRS
DVALAR OG SKÓLAVISTAR í BANDARÍKJUNUM
ERU HAFNAR.
UPPLÝSINGAR VEITIR SKRIFSTOFA SAMTAK-
ANNA, KIRKJTJTORGI 4. OPIÐ MÁNUD. TIL FÖSTUD.
KL. 16—19, TIL 25. NÓVEMBER. SÍMI 10335.