Alþýðublaðið - 10.07.1958, Blaðsíða 5

Fimmtudagur 10. júlí 1958
Alþýðublaðið
5
GIAN CARLO MENOTTI hef-
Ur nú samið nýja óperu, er
heitir „Maria Golowin“. Einnig
að þessari óperu sinni hefur
tónskáldið siálft samið text-
aníi; sem hann kallar „róman-
tískan sorgarleik“ um afbrýð-
issemi og vonlausa ást. Leikur-
inn gerist á Ítalíu eftir síðari
heimsstyrjöldina, og eru aðal-
persónurnar þrjár, stríðsfangi,
gift kona og blindur maður,
sem konan elskar. í óperunni
leika aðeins átta manns, og
átta manna kór syngur að
tjaldabaki, en hljómsveit er af
venjulegri stærð.
Óperuflokkur N.B.C. (Natio-
nal Broadcasting Company)
mun sýna óperuna í ágústmán-
uði næstkomandi á heimssýn-
ingunni í Brússel, og auk þess
mun N.B.C. sjónvarpsstöðin út-
varpa henni á næsta vetri.
Leonard Bernstein, höfund-
tir dans- og söngleiksins „On
the Town“, hefur einnig samið
nýja óperu, sem hann nefnir
s,Trouble in Tahiti“, og var
verkið frumsýnt í vor í New
York City óperunni. Seymour
Lipkin stjórnar óperunni, ung-
ur píanóleikari og hljómsveit-
arstjóri, er vann Rachmaninoff
-verðlaunin árið 1948, en á
frumsýningunni var Bernstein
sjálfur stjórnandinn. Eins og
mörgum er kunnugt, var Leo-
nard Bernstein nýlega ráðinn
hljómsveitarstjóri hinnar
heimskunnu hljómsveitar New
York Philharmonic Orchestra.
I aprílmánuði síðastliðnum
voru leikin og sungin tvö verk
eftir Haydn: „Haydn-messan“
og ,,Missa rorate coili desuper“,
á tónlistarhátíð í Bandaríkjun-
um. Handritið að tónverkum
þessum héldu menn glötuð, en
þau höfðu horfið úr skjalasafni
Goettweigklaustursins í Aust-
urríki, þar sem þau voru
gevmd. Amerískur tónlistar-
fræðingur fann handritin aftur
vorið 1957. Rússneskir her-
menn höfðu látið greipar sópa
um klaustrið. Handritunum
höfðu þeir fleygt út fyrir veg-
arbrún, í þeirri trú, að þau
væru til einskis nýt. Ausíur-
rískur skógarvörður fann þau
og færði klaustrinu aftur, en
þar var það, sem Lando hafði
upp á þeim.
Sigurvegarinn á alþjóðatón-
listarkeppninni í Moskva í vet-
ur, ameríski píanóleikarinn
Van Cliburn, 23 ára, hefur ver.
ið valinn til þess að leika með
New York Philharmoníum-
hljómsveitinni undir stjórn
Leonard Bernstein. Van Cli-
burn mun leika 3. koncertinn
eftir Rachmaninoff, en það tón-
verk færði honum heim sigur-
inn í Moskvu.
Tímaritið „Publisher’s Week-
Iy“ birti nýlega skýrslu um
Bókaútgáfu í Bandaríkjunum
árið 1957. Á árinu voru gefnar
út 13.142 bækur, og hafa ekki
verið gefnar út jafn margar
bækur á einu ári í Bandaríkj-
unum síðan árið 1910, en þá
nam heildarútgáfan 13.470 bók-
um. Þó skal tekið fram í þessu
sambandi, að árið 1910 voru
bæklingar taldir m!eð bókum,
en eru nú aðeins reiknaðir með
að vissu marki. Þrjú hundruð
tuttugu og tveir bókaútgefend-
ur sendu frá sér 88% af heild-
arútgáfu ársins, eða 11.566 bæk
ur, og hin einstöku fyrirtæki
gáfu út hvert um sig frá 5 og
upp í 401 bók.
Eftirtalin fyrirtæki voru
fremst í röðinni: MacMillan
Company (401), Harper Broth-
ers (349) og McGraw-Hill (311).
Þar næst koma Doubleday &
Company, Oxford University
Press og Prentice-Hall.
Leíkhús
e?f!r Cláudé. Hapier.
Þýðéndi og: [eiksfjéri:
Lárus Páfsson.
FYRiR ekki svo ýkjamörgum
árum. þótti gott ef eitt leik-
félag átti sæmilegri aðsókn á
sýningar sínar að fagna vfir há-
vetur.nn, þegar fátt var ann-
arra skemmtana og fæstir höfðu
nokkuð sérstakt fyrir stafni að
loknum venjulegum vinnutíma.
Nú eru hér starfandi tvö „sum-
arleikhús“, og fari aðsókn á
næstunni nokkuð eftír því sem
var á frumsýningunni 1 „Sum-
arleikhúsi Heimdallar“ s. 1.
þriðjud.kvöld virðist það fyrir-
tæki ekki þurfa neinu að kvíða.
Og þvf ekki það, — þarna er
um léttan, — meira að segja
ákaflega léttan og fjörugan
gamanleik að rae.ða; franskan að
uppruna, elckj spillir það. Efnið
er hinn klassiski, franski þrí-
hyrningur, og kemur þar að
vonum fátt nýtt fram, en það
nýtur sín prýðilega í þeim
fransk-ensk-íslenzka búningi,
sem það er flutt, enda verður
ekki annað sagt en það sé í
góðum höndum.
Lárus Pálsson annast leik-
stjórn og leikur sjálfur eigin-
nvanninn af gáska og fjöri, og
þe:m léttleika að vel mundi
sóma sér í ættlandi viðfangsefn
isins, — að svo miklu leyti
sem það á sér eitt ættland öðru
fremur. Þau Helga Valtýsdótt-
ir, sem leikur eiginkonuna, og
Rúrik Haraldsson, sem leikur
„staka hrafninn", eru að vísu
þyngri í vöfum, en leikur
beggja er bráðskemmtilegur
engu að síður. Enda var mikið
hlegið á meðan á sýningu stóð,
og allt útlit fyrir að ieikendum
yrði vel þakkað í jeikslok, en
Aoaileikendur í Sumarleikhusi Heimdallar: Helga, Larus,
Rúrik — og legubekkurinn.
því miður hafði ég ekkj tíma
til að bíða þeirra. Og áttu það
sannarlega skilið að hljóta bæði
blóm og lófklapp fyrir vikið.
Léttmeti, •— vitanlegg er
þarha um léttmeti að ræða. —-
Vitanlega er þetta ekki sam-
bærilegt við Hamlet eftir
S'hakespeare. En það er mála
sannast að maðurinn lifir ekki
af einu saman brauðíi, ekki heid
ur af klassikkinni einni sam-
an; jafnvel virðuleikinn getur
tekið á taugarnar þegar til
lengdar lætur og snilldin orðiS
manni leiðigjörn. Kjólfct eru
hinn ágætasti klæðnaður við
viss tækifæri, — en herra nxinn
trúr, hver gæti lagt það á sig
að ganga þannig klæddur alla
daga og bera alla daga þann
svip, sem þeim heyrjr til. —
Nei, — léttmetið á Iíka fylista
rétt- á sér. þegar það er í senn
vel matreitt og smekklega fram
borið . . .
Loftur Guðmundsson.
fæst á flestum blaðsölustöðum í Reykja-
vík og nágrenni bæjarins.
Kaupið AlþýðuMaðið
Fá 24 þúsund krónur fyrir veiðina.
Samtal við annao bræ'ðranna.
þið?
— Venjulegar haglabyssur,
númer 12
— Hvar heldur minkurinn
sig helzt?
TVEIR BRÆÐIIR í Borgar-
: firði hafa á tæpum mánuði
eytt eitt hundrað og tuttugu
i ininkum. Þeir heita Svein-
björn og Jón og eru synir
Bj örns bónda Blöndals að
Laugarholti. Blaðið átti í gær
stutt samtal við Sveinbjörn og
innti hann nánari frétta af
minkaveiðunum.
— Hvar veidduð þið mink-
ana?
— Við náðum þeim í þrem-
Ur sveitum í Borgarfirði, í
Andakílshreppi, Lundarreykja
daj o£ í Reykholtsdalslneppi.
Við fórum tveir saman bræð-
urnir á jeppa um sveitirnar
og reyndum að leita nokkuð
vel.
—- Hvernig veiðið þið dýr-
jn?
— ViS höfum með okkur
ivo hunda, Golíat og Skeggja.
<£sa@kkur leiðina. Hund- 1
arnir þefa uppi minkaslóðir
og annað hvort elta uppi
minkana og drepa þá sjálfir,
eða þá að við komum til með
byssurnar.
—• Hvernig byssur notið
— Meðfram ám og Iækjurn
eða í holtagjótum. Þeir leyn-
ast hvar sem er og oi't ótrú-
lega nálægt bæjum.
— Á hverju lifir minkur-
inn?
fslenzkur minkúr. — Ljbsm. JúlíuS Daníelssön.
*— Ég held að hann Iifi
einna helzt á silungi, auk þess
á e-ggjum. Fuglalífíð hefur lát
ið á sjá síðustu árin. Hann
rænir hreiðrin og étur scrstak-
íega álftaregg. Hann hefur
hvað eftir annað gerzt nær-
göngull á hænsnabúunum og
drepur hænsnin, staflar þcim
dauðu skipulega upp í eina
hrúgu, drekkur blóðið en
snertir ekkj við hræjunum að
öðru leyti.
— Telur þú mikið af minki
í Borgarfirðinum?
— Þó að við höfum drepið
130 stykkj í þremur sveitum,
þá er það aðeins óyeruleg
fækkun. IJppi á Arnarvatns-
heiði er minkurinn áreiðan-
lega í hundraðatali.
— Leggjast minkar á lömh?
— Minkar munu eitthvað
bíta lömb, sérstaklega ung-
lömb, en eftir þennan tíma eru
áreiðanlega ekki mikil hrögð
að því.
— Eru minkaskinn nokkuð
nýtt?
— Minkaskinnin eru ekki
hirt. Þau eru verðlaus urn þess
ar ntundir. Fyrir þau er eng-
inn markaður. Hins vegar
mun vera markaður fyrir lif-
andi minka. En um það er
ekki hirt.
— Aftur á móti hirðum við
skottin a£ minkunum, sagði
Sveinhjörn Blömlal að lo'kurn.
Sveinbjörn Blöndal.
Viðí fáum. 200 krónur fyrir
hvern mink, sem við verðui/w
að bana, réttara sagí: fyrír
hvert skott, sem við leggjum
fram.
— Samkvæmt því hafið þáð
aflað tuttugu og fjögur þús-
und króna launa með þessut
mánaðarstarfi ykkar.
— Já, það er rétt, tuttugu og
fjögur þúsund, brúttó.
: U.