Alþýðublaðið - 11.07.1958, Page 11

, Föstudag.
1958
Alþýð u i) ' o i ð
11 ,
Ufan ór heimi
1 n. siðn.
í hinni frægu reikningsskiía
ræðu taldi Krústjov allt það
gott og blessað sem Stalin hafði
tekið sér fyrir hendur til árs.
ins 1934, eða þangað tii aðal-
hreinsanimar hófust. En Mao
lætur sér það ekki duga, —
hann viðurkennir starf Stalins
aðe.ns til 1928, þegar Stalin
kom samyrkjuDÚskapnrm á
með hörku cg þviiigunum og
baio; í g( gn fyu.lu nmm ára á.
ætjunma.
A5 vísu v.-r margf óiíkt í
Kína sem verið hatði á Rúss'-
landi árið 1828, og því ekk,; ó-
líklegt að Mao hafi hugsað sér
að efnahagsþróunin yrði svip-
að'fi því, sem Bukharin hafði
ráðgert, en því se'm hún varð
í Sovétveldunum.
En nú hefur hann líka ekið
segíum þvert, einnig hvað efna
hag'smálin snertir. Hann virðist
hafa iært þar af hinni mis.
heppnuðu hundrað blóœa til-
raun. Ef liann hagaði efnahags.
stefnunn; í anda Bukharins
mundi kommúnistfiokkurinn
smám saman tapa forystunni.
Su j.eið, sem Stalin valdi að
lokum var sú eina rétta.
Nú er kjörorðið því ekki leng
ur róleg og friðsamleg þróun,
heldur stór stökk. Kína á að
gerbreytast á skömmum tíma
fyrir gífurlegt átak. Á fimmtán
árum á það að verða- þriðja
mesta iðnaðarþjóð heimsins. —
Mao hefur farið að dæm; Stal-
ins og hleypt af stað óskaplegri
áróðursskriðu, þar sem fram-
tíðinni er lýst með fögrum og
skáldlegum orðum, og einkum
skírskotað til þreks og fram-
taksvilja æskunnar. — eins og
Stalin gerði ög reyndist bezt.
„Ef við beitum öllum kröít-
um í nökkúr ár er hamingjan
okkar í þúsund ár“, -— þannig
hljóða slagorðin. Sökum gífur-
legrar fjárfestingar í þungaiðn
aðinum mun framkvæmd þess
arar nýju stefnu krefjast mik-
illa fórna og hörkulegra ein-
ræðis, — ölduhgis eins og fimm
ára áætlun Stalins á sínum
tíma.
Það er því tæplega rétt skoð-
að hjá Titó, þegar hann segir
að Mao þekki enga aðra lausn
á milliríkjadeilum en vopna-
■ valdið. Hitt leynir sér þó ekki
að þessi stefnuibreytm y ve‘.dur
fjandsamlegri afstöðu gagnvart
umhei'minum utan sovétblokk-
arinnar. Eins og á valcladögum
Stalins verða kröfui'nar um erf
iði og fórnir að byggjast á aukn
um ótta við þær hættur er
stafi af auðval dsþjóðunu'm. En
þess; nýja stefna þýðir um le.ið
það að Kína einangrast enn
meir frá Yesturlör.dum. — það
er til dæmis iítil hætta á að
þeir kínversku ieggi út í nýtt
Kóreuævintýri á næstunni.
spyrnusamband
Sjálands keppa
í kvöld.
HINGAÐ er komið sem kunn
Ugt er knattspyrnulið frá Knatt
spyrnusambandi Sjálands í boð;
Fram. Fyrsti leikur liðsins er í
kvöld, og keppir það þá við
Fram. Leikurinn verður háður
á Laugardalsvellinum.
Liðin eru þannig skipuð: Dan
irnir, Sören Valdstrup, Torbéh
D.tlefsen, Jens Theilgaartí,
Svend Aage Andersen, Rudi
Kanigaard, Aage Nils.en, Jörgen
Iiansen, Bent Ditreksen, Jörg-
en Nilsen, Hans Andersen og
Egon Rasmussen. Fvrirl.ði Dan
anna er Jens Theilgaard.
Lið Fram er þannig skipað:
Baldur Skaftason, Rúnar Guð-
mannsson, Guðmundur Guð-
mundsson, Agnar Jóhannsson,
Halldór Lúðvíksson, Guðjón
Jónsson, Baldur Scheving,
Björgvin Árnason, Dag'bjartur
Grímsson, Guðmundur Óskars-
son og Karl Bergmann.
ihirry Cannichael:
GREIÐSLA F Y
Unglingaskipti
Framhald af 12. jíðu.
hjá sinni fjölskyldu og nutu þar
vinsemdar og gestnsnr góðra
heimila í fögru veðri og um-
hverfi, sem hinum ungu gest-
um var heillandi og nýstárlegt.
Haldið vár heim með m.s.
Heklu og komið til Reykjavíkur
2. þ. m.
Að þessu sinni kom aðeins
einn ssénskur ungllngur hing-
að. Er hann nemandi í mennta
skóla, Ulf Gendt að nafni.
Hann dvelst !hér á heiihili
Bjarna Könráðssonar læknis,
en Konráð sonur læknisms
dvaldist með fjölskyldu Úlfs í
Málmey. Vonir standa til áð
fleii'i sænskir ungiingar komi
hingað næsta sumar, svo að
þessi ángjulegu samskipti verð;
gagnkvæm, eins og tii var ætl-
azt í fyr'stu.
Framhald af 12. síðuu
forðast, að þeir verði háðir,
Verzlunarlega og á annan hátt,
Austrinu. Þetta hefur ekki ver-
ið gert með slagorðaglamri, og
fánaveifingu, heldur- er þetta
nokkuð skyndileg ráðstöfun eft
ir allmikla umhugsun.“
II. DEILDARKEPPNIN í
Knattspymunóti Islands fyrir
Nc.rður- og Vesturland liefst
á AkureyrJ í kvöld kl. 9.
Fyusti leikurinn verður á
milli Akureyringa og Skag-
firðinga. Liðin sem keppa eru
fá Akureyri, ísafirði, Siglu-
firði, Húsavík og Skagafirði.
að kviðdómendur afsaki það
að ég kýs ekki að' skýra frá
því nánar hvernig rannsókn
málsins stendur.
— Það skiptir okkur engu.
Það eina. sem skiptir okkur
máli, eru örlög hins látna og
hvað réði dauða hans. Og það
er von okkar að upplýsingar
yðar eigi sinn þátt í því að við
komumst að réttri niðurstöðu.
— Eg skal veita yður alla
aðstoð er ég má, herra. enda
þótt ég geti hvorki sagt yður
hvernig dauða hans bar að
höndum eða hvað honum í'éði.
Picken leit á frú Barrett, yppti
sterklegum öxlunum og mælti:
Án þess ég telii þörf á að
skilgiæina það nánar, tel ég
rétt að kviðdómendur viti, að
Barrett mundi innan skamms
hafa verið ydmheyrður í sam-
bandi við nokkurn hluta þess
þýfis, sem okkur hefur tekizt
að hafa upp á.
Frú Barrett brá hendi fyrir
munn sér og lokaði augúnum.
Quinn hugði að hún mundi
falla í ómegin. Magri náung-
inn, sem sat við hlið henni,
virtist kvíða þvf samaj en
eftir andartak rétti hún úr sér
í sætinu. Hún var mjög föl.
Ðómarinn mælti! Viljið þér
skýra réttinum frá þvi, herra
lögregluforingi, hvers kbnar
þýfi hér var um að ræða?
— Gimsteina, herra. Þessi
þjófafíokkur stelur ekki öðru
en gimsteinum.
— Einmitt, það er fróðlegt
að heyra. Hafið þer athugað
innihald skjalatösku þeirrar,
sem komst í umsjá jámbraut-
arlögreglunnar í Lundúnum
þann tuttugasta og fjórða
þessa mánaðar.
— Já, herra. Picken leit
enn á frú Barrett. Eg hef at-
hugað það mjög gaumgæfi-
lega.
- Og ....
— Það kemur ekki heim við
neinar þær upplýsinar sem
við höfum fengið, varðandi
gripi,'' sem stolið hefur verið,
svaraði Picken dálítið kindar-
legur.
Quinn virtist dómaranum
ekkj falla þetta sem bezt.
Hann starði fast á lögreglu-
foringjann, beit á vörina og
dumpaði með blýantinum í
borðið. Síðan spurði hann: —
Ekkert af því, sem í töskunni
var?
— Neij Jherra. Ekkert af því,
sem skjalataskan hafði að
geyma, getur tahzt þýfi sam-
kvæmt okkar skýrslum..
Niður af hvísli fór um sal-
inn, dómarinn leit ýmist á
Picken lögregluforingja eða til
kviðdómenda, en frú Barrett
ræddi lágt af ákefð við lög-
fræðing sinn. Það var kominn
nokkur roði í vanga- henni og
líf hafði færst í svip hennar.
Þegar þögn var aftur komin
á í salnum reis Whiteway á
fætur, — langur og holdskaip-
ur og hál^inn stóð eins og
reykpípa up(p úr hörðu háls-
líninu, sem var talsvert of
stórt. Hann mælti: Ef réttur-
inn hefur áhuga á að vita það
þá vill skjólstæðingur minn
gjarna taka það fram, að henni
var einnig sýnd umrædd skjala
taska, sem hún þekkti þegar
sem eign hins látna eigin-
manns. Og ennfremur þekkti
hún þá muni, er í töskunni
voru.
— Sem eign hvers?
— Sem rnína eign að því er
mér skilst.
— Og hvers vegna, ef ég má
spyrja, liefur skjólstæðingi
yðar ekki þóknast að skýra
réttinum frá þessu fyrr?
— Þar sém hún hefur ekki
verið um þetta spurð, taldi
hún enga nauðsyn bera til að
skýra frá ótilkvödd. þar til
lögregluþjóixn þessi leyfði sér
að viðhafa ósæmilegar og nær
göngular aðdróttanir í gerð
hins látna eiginmanns hennar.
Whiteway greip báðum hönd-
um um jakkaboðangana og
þyngdi áherzlurnar. Aðdrótt-
anir; sem hinn látnj getur að
sjálfsögðu ekki svarað á við-
eigandi hátt. en skjólstæðing-
xþ' ; minn mun hi-ns yegar
ekkert spara til þess að hrekja
og hreinsa þar með mannorð
hans af öllum slíkum áburði.
— Þáð er ekki nema eðli-
legt, varð dómaranum að orði,
en ég skil ekki meininguna til
hlítar. Picken lögreglufor-
invi hefur þegar lýst yfir því
að þarna hafi ekki verið um
þýfi að ræða.
— Rétt er það, herra, en áð-
ur en lögregluforingmn lýsti
yfir því, var harm með ýms
ar upplýsingar varðandi ein-
hvern bófaflokk sem eins
konar formála, það hlýtur því
að vera öllum lióst......
—• Það hlýtur líka að vera
öllum Ijóst, greip dómarinn
fram í, að við höfum engan
(;tima til að hlýða á ræ'ður,
enda þótt þær kunni að vera
fluttar í góðum tilgangi. Skjól
stæðingur yrðar verður því að
taka það mál upp á öðrum vett
var.gi. Hann lyfti hendi þegar
Whiteway var í þaixn veginn
að setjast. Segið okkur aðeins
áður cn lengra er haldið, •—
hvernig hyggst frú Barrett að
skýra það, að eiginmaður
hennar skyldi taka gimsteina
hennar og skartgripi með sér
til Leeds, dvaliast með þá þar
í fónxm sínum í sólarhring 'og
hafa þá loks hrfm með sér
aftur .... ha?
'Whiteway leit vandræða-
lega á frú Barrett og frú Barr-
ett hristi höfuðið. Hann hóst-
aði lágt. Eg er hræddur úm
að hún geti ekki skýrt það,
herra. Það er henni með öllu
óskiljanlegt.
— Jæja, hver veit þá nerha
næsta og síðasta vitni okkar
að þessu sinni geti skýrt það
að nokkru. Eg ætla að minnsta
kosti að vona það.
Albert Ellis var lágur maður
vexti, feitlagx-nn, hárið slétt og
tekið að grána í vöngum. Þeg
ar hann hafði komið sér vel
fyrir { vitnastúkunni, xx(pp-
lýsti hann, að hann væri
skartgripasali og veðlánarx,
starfandi í Leeds, og að hann
hefði átt skipti við RaymondL
Barrett Um ára bil.
— Hvenær bar fixndum
ykkar saman, herra Ellis?
— Þann tuttugasta og fjórða.
janúar, urn það bil kluikkan
tíu að morgni.
— En þar áður?
— Eg man það ekki svo rtá-
kvæmlega .. ætli það séu ekki
ei-n sex eða sjö ár síðan fund-
um okkar bar saman næst áð-
ur í Leeds. Eg Hef nefnilega
ir
Framhald af 5. síSh*.
þeim þeir kysu að kaupa lijá
bænum.
3) Það er fjarri lagi, að
þarna sé um að ræða bvggrngu
á „lixxusíbúðum“, og að ki'öfur
eigenda séu óhóflegar. Fyrir
liggur skýrsla, þar seid' ná-
kvæmlega er greint frá á-
standi íbúða og aðstöðu hvers
eiganda fy.rir sig, þannig að
bæjaryfir.völdunum er fxxll-
kunnugt um, að beiðni okkar, á
fullan rétt á sér, og að hér jer
um sanngirnismál að ræða. í
Stjórn Ásgai'ðs, i
fclags raðhúsaeigenda. ;
■FRAM
KSI
KES
ianska úrvalsiiðið S.B.U. -FRÁM
.. Danska úrvalslióið SBU -ícikur sinn fýrsta leik-. gcgn
FRAM á LAUGABÐALSVEIXINUM kl. 8,30 í kvöld.
DÓMARI: GUEBJÖRN JÓNSSON.
; Línuverðir : Mágnús V. Pétursson og Balclur ÞórSarson.
Aðgöngumiðasala hefst á Melaveldinum frá kl. 1—7 og í
I.augafdal frá kl. 6. — Verð aðgöngumiða: Stúka 40 kr.
Stæði 20'kr. Böxai 5 k. — Sjáið dönsku snillingána.
NEFNDIN.
Htl

w
\\
* V
♦ >1
. V
* ■
V
s
s
s
* : S
;l: S1
“'l s
íídls
'V
s
7ö; s
U
2 )