Morgunblaðið - 04.07.1972, Síða 7

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. JÚJLÍ 1972
7
Bridge
Þeg'air sveitir Ílalíu og Pól
landis imættust á Olympíumótinu,
sem fnam fer þessa daigana í
Bandaríkjunum, var ítaílska
sveitin í efsta sæti, en sú pólska
nr. 2. Leikur þessi vakti þvi
mikla athygH og var sýndur á
sýningartjialdi. Póisku spilararn
ir voru mjög harðir og ákveðnir
í sögnum, en það reyndist þeim
miisjafnlega og i spilinu, sem hér
fer á eftir töpuðu þeir 14 stig
um á of mikilli hörku í sögn
um.
NORÐUR:
S: G-10-9-8
H: 10-9-7
T: D-10-4
L: D-7-2
VESTUR:
6: Á-7-3
H: G-6-3
T: K-G-7-5 2
L: 8-6
AUSTUR:
S: 5
H: Á-K-D-8-5-4-2
T: Á-9-8
L: Á-4
SUÐUR:
S: K-D-6-4-2
H: —
T: 6-3
L: K-G-10-9-5-3
í>ar sem i>ó]sku spilaram
ir sátu A,-—V.
ir þannig:
A:
Pietruk
1 1.
3 hj.
4 gr.
5 sp.
7 !hj.
V:
Nowak
2 t
4 hj.
5 t.
6 t
6 t
P.
gengu sagn-
S:
Garozzo
2 1.
P.
P.
P.
P.
N:
Forquet
P.
P.
P.
P.
P.
Austur fékk þær upplýsingar
með Bttaék wood-ásaspu rn in gun -
um, að vestur hefði spaða ás og
því ákvtað hann, að fá upplýs-
inigar um tigulinn og fékk þær
upplýsingar, að Vestur hefði tíg
iul kóng. Hann ákvað að reyna
alslemmu og hefur vafalaust von
azt til, að vestur hefði einnig tíg
ui drottningu, því rniður reynd-
ist það ekki rétt og sagnhafi
varð að svína tíigli og tapaði þvi
spilinu.
Við hitt borðið gengu saignir
þannig:
A: S:
Pabis Ticci Wilkosz
1 1. 1 sp.
2 hj. 3 a.
4 hj. p.
4 gr. p.
5 giT. p.
6 hj. p.
V: N:
D’Alelio Lebioda
Doefl P.
3 t. 3 sp.
4 sp. P.
5 t P.
5 t. P.
P. P.
Itöisiku spilararnir segja mjög
mákvæmt á spilin og taka ekki
meina áhættu. Sagnhafi vann 6
hjörtu auðveldlega og italska
sveitin íékk 14 stig fyrir spilið.
IiiiiniininiiiiiiiiiiiiiniiiiBiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii]iiiiiiiiiiiiii][||j
SMÁVAHNINGUR
—.............................
— Var gaman í veizlumni i gær?
— Það læt ég nú aJilit vera.
Sessunautur minn var rangeygð
ur og drakk alltaf úr minu glasi.
— Þetta er sjötta rjúpan, sem
étg hef mdðað á og ekki hitt.
— Reyndu að máða svioOd'tið
framhjá þeirri næstu og vlttu
hvernig fer.
DAGBÖK
BARMMA..
Adane og Æjale
í Eþíópíu
Eftir E»óri S. Guðbergsson
Adane settist upp og
horfði á eftir krumma eða
kráku fljúga upp í hátt
tré. Hann sá þegar, að fest-
in hans var horfin. Krák-
an hafði stolið henni. Ad-
ane þaut á fætur, greip
stein af jörðinni og þeytfi
á eftir krákunni. En hún
var komin of langt í burtu.
Adane vissi, að hann fengi
ekki festina aftur. Hann
beygði sig niður og ætlaði
að taka hnífinn sinn. En
hvað var þetta? Hann var
líka horfinn. Hvað hafði
nú gerzt? Ekki höfðu krák-
urnar tekið hann. Hann
starði undrandi kringum
sig og tók þá allt í einu
eftir óvenju mikíum gaura
gangi meðal apakattanna.
Hann læddist nær þeim og
sá strax, hvað um var að
vera. Þeir höfðu náð hnífn
um hans og rifust nú um
hann. Adane hugsaði sig
um andartak, en tók síð-
an undir sig ógurlegt stökk
og öskraði hástöfum um
leið. Hann þaut í áttina að
apaköttunum með bægsla-
gangi og látum. Og öpun-
um brá svo mikið, að þeir
misstu hnífinn. Hann fest-
ist á grein, svo að Adane
varð að klifra upp í tréð
og út á greinina og ná í
hnífinn. Allt gekk að ósk-
um og skömmu síðar var
Adane á leiðinni heim, en
apakettirnir, krákurnar og
krummarnir hurfu sjónum
hans inn í þéttan skóginn.
Adane gekk ,í áttina að
kofa Æjale. Hann vissi
vel, að strákarnir litu hann
illu auga, þegar hann lék
sér með stelpu. Hann hafði
enn ekki fengið að sýna,
að hann var maður með
mönnum. Hann hafði ekki
enn komizt á lj ónaveiðar.
f>að var orðið nokkuð
langt síðan ljón höfðu ráð-
izt á hjarðir þeirra. En
næst þegar kallað yrði til
ljónaveiða, var Adane til-
búinn að fara. Hann hafði
sjálfur smíðað sér skjöld
og spjót, og nú átti hann
þrjá góða hnífa. Hann ætl-
aði ekki að láta sitt eftir
liggja í næstu ljónaveið-
um og láta kalla sig
„konu“, eins og þeir voru
kallaðir, sem ekki fóru
þangað.
Hann sá, að Æjale var
enn sofandi. Hann tók
nokkrar litlar steinvölur
af jörðinni og kastaði einni
í áttina að Æjale. Hann
hitti rétt við höfuð henn-
ar, en hún rumskaði ekki.
Hann færði sig aðeins nær
og skýldi sér við kofann.
Nú hitti hann beint í höf-
uð hennar og hún hrökk
við. Hún settist upp og leit
undrandi kringum sig.
Adane kastaði aftur, því
að hún sneri baki í hann.
Aftur skall léttur steinn í
þykku hári Æjale. Hún leit
við og sá Adane brosandi
við kofann. Um leið og
Æjale reis á fætur og gekk
til hans, rifjaðist upp fyr-
ir henni atburðir gærdags-
ins. Einhvers staðar inni
í sér fann hún til sársauka
og ætlaði að fara að skýra
Adane frá því. En þá var
eins og allt líf vaknaði
kringum þau.
Bömin hlupu fram og
aftur skríkjandi og skopp-
andi. Karlmennimir
teygðu úr sér og litu upp
á akrana í hlíðunum og
kvenfólkið bjóst til að fara
niður í dalinn og sækja
vatn og viðjar.
Adane sagði Æjale frá
krákunum og öpunum og
ævintýri morgunsins og
þau ákváðu að ganga nið-
ur í dalinn, niður að vatns^
bólunum. Bezt yrði að fara
strax, áður en hitinn yrði
óbærilegur þar neðra.
Þau hlupu við fót og
gerðu að gamni sínu. Eltu
stór og falleg fiðrildi, sem
flögruðu um í morgunsól-
inni. Annars var grasið
talsvert farið að gulna, af
því að langt var síðan
rignt hafði.
Öðru hverju stönzuðu
þau til þess að horfa á fugl
ana. Sumir þeirra voru svo
litlir, að þeim fannst þeir
FRflMHflLDS
SflGfl
BflRNflNNfl
SMAFOLK
PFANUTS
N0 600K 0N P5VCM0L0GV
CAN PE ANV 60OP ip 0N£
CAN ÚNP£fe?TANP IT í
i
— Hvað ertu að lesa Frank- — Bók rnn sálfræði . . . eftir — Láttu hana þá eigra sig, — Engin bók um sálfræði er
■ lín? því setn mér skilst er Iniin Franklín .... góð ef einhver skilur hana.
nokkuð góð.
FERDINAND