Morgunblaðið - 30.07.1972, Síða 7

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. JÚLl 1972
7
Smmátna
Urossgáta
py: |i-;-yp
8 Mlö II
12 13
Lárétt: 1. afeyAsiu, 6. sunda, 8.
fisíkur, 10. verfeur, 12. hindrana,
14. samtenging (forn), 15. í átt-
ina til, 16. berja, 18. látinn.
Lóðrétt: 2. sleipur, 3. feeddi, 4.
Uát, 5. skipin, 7. veldur tjóni, 9.
Tnissir, 11. strunsa, 13. brjóta, 16.
samhl jðíar, 17. hvílt.
á síðustu kros&gátu:
Lá,rétt: 1. graisi, 6. úða, 8. joð,
10. fen, 12. ótalin, 14. lá 15. nr.
16. aign, 18. Raifnaris.
ILóðrétt: 2. rúða, 3. að, 4. saíi,
5. kjólar, 7. innrás, 9. ota, 11.
emn, 13. iegu, 16. af, 17. Na.
11 mmmmmmm iii |l
Bridge
Bandaríkin sigruðu Bretland
með 20 S'tigum gegn 0 (80:40) i
opna Bokknum í Olympíumót-
inu 1972. Hér fer á eftir spil
frá þessum leik þar sem brezka
sveitin tapaði 11 stigum.
Norður
S: G-7-3
H: Á-K-10-6
T: —
L: Á-K-D-8-6-2
Vestwar AHstur
S: D 4 S: Á-8-5
H: D-G-7-5 H: 98-4-3
T: D-G-106 T: Á-9-5-2
L: G-9-4 L: 7-3
Suður
S: K-10-9-6 2
H: 2
T: K-8-7-4-3
L: 10-5
Á báðum borðum var suður
sagnha.fi í 4 spöðum og vestur
lét á báðum borðum út tígul.
Brezki spilarinn Rodrigue,
spilaði þannig: Tiiguliinn var
trwmpaður i borði, spaða goisi iát
inn út, gefið heima og vestur
fékk siaginn á drottningu. Vest-
ur lét út tígul, gefið var í borði,
austur drap með ás, og lét emn
út tígul. Sagnhafi ákvað að
leikna með þvi, að austur hefði
í byrjun aðeins átt 3 tígla og
einnig að austur hefði tromp-ás
og gæti þannig ekki tekið
fjórða slaginn á tíguL Hann
drap þvi með tígul kóngi, iét út
spaða, austur drap með ási og iét
út tígul og þar með tapaðist spii
ið.
Bandaríski spilarinn, S-olo-
way spilaði þannig: Tíguiútspil
ið var gefið í borði, austur drap
með éisi, iét enn út tígul sem
trampaður var í borði. Spaða
gosi var látinn út, getfinn heima
og vestur gaf einnig!! (Senni-
lega hefur vestur verið að von
ast eftir að sagnhafi svinaði aft-
ur).
Sagnhafa fannst þetta eitt-
íhvað gruwsamiegt og hætti við
trompið og lét næst át tígul,
trompaði í borði, tók siðan ás og
kóng í hjarta og kastaði tigli
heima. Síðar i spiiinu lét sagn-
hafi út spaða kóng og þá féilu
saiman ás, kótngur og drottnóng
og þar með átti saignhatfi aiígang
inn og vann 5 spaða.
Bílaskoðim í dag
R14401 — R 14550.
DAGBOK
BARMNNA..
BRÓÐIR MINN
eftir Káre
nóttina stóð ég . . . á nær-
skyrtunni, það var komið
undir morgun og kalt . . .
ég stóð með kökk í hálsin-
um og tók á móti bróður
mínum í eldhúsdyrunum.
„Ég veit hvar þú varst,“
sagði ég. Hann svaraði að
það væri víst meira en
hann vissi sjálfur.
Nú var ég orðinn stærri
og sterkari. Við vonrm
íarnir að takast á í hnefa-
leik ... hann með annan
handlegginn fyrir aftan
bak en hinn framréttan
eins og stórt spjót. Og ég
með mína tvo vindmyllu-
spaða sveiflandi út í loft-
ið án þess að gera mér
nokkrar rellur út af því
hvar ég bitti. Einn daginn
hitti ég hann í augað. Ég
var reiður, af því hann
hafði verið úti með stelp-
unni. Ég sló fast. Augað
varð blátt. „Þ>að var mér
að kenna,“ sagði hann við
fullorðna fólkið, þegar það
kom að og ætlaði að refsa
í mér. „Ég sagði honum að
slá.“ Þá laug hann. En
hann gat ekki farið að
hitta stelpuna í átta daga
út af auganu . . . og um
sama leyti birtist nýr
keppinautur, þó ekki væri
hann neinn ofjarl minn.
Kvöld nokkurt kom hann
drukkinn heim.
Hann kom heim og ég
1 sá strax, að hann var ekki
eins og hann átti að sér
að vera. Enginn annar
hafði séð hann. Ég kom
honum í skyndi inn í skons
una á bak við kjallaradyrn
. ar. Þar var bara xusla-
geymsla, enginn leit þar
inn og ekki heyrðist upp í
eldhúsið, þótt einhver tal-
aði í skonsunni. „Leggstu
hérna,“ sagði ég skipandi
rómi. Svo fór ég að sækja
mjólk handa kanínunum,
en ég fór ekki með mjólk-
ina til þeirra. Ég færði hon
um hana. Ég fann líka
harða brauðskorpu og gaf
honum. En hana vildi
hann ekki. „Leggstu
hérna,“ sagði ég byrstur.
Mér tókst að þvo honum
og þrífa hann, fann eitt-
hvað til að láta undir höf-
uðið á honum . . . stökk út
og kallaði á hann og inn
aftur tál fullorðna fólksins
og sagðist ekkert skilja,
hvert hann hefði farið.
Pabbi ætlaði að fara að
leita. Ég hljóp til og sagði
að ég hefði hitt börn ná-
grannans og þau hefðu
sagt mér að Eðvarð hefði
ráðið sig í smáverk, sem
honum hafði boðizt
. . . Hann hafði farið með
heyhlass til bæjarins. Nú,
jæja? En því lét hann eng-
an vita? En Eðvarð lá sof-
andi í skonsunni. Hann
kom ekki upp um okkur
... ekki þá og ekki síðar.
e sa-7o o
ÖLL börn eriui Kstamemn
eSa brot úr listamasMMÍ.
Hvermiig væri má, aS þú
gerðir þitt eigið listaverk.
Þú hJýtur að eiga eftir
jimoJa af Jitakrít frá því í
vetiur. Nú skaltui eimhvern
rigimingardlaginn, þegar
vont er aS vera úti, taka
krítanmolaBa, skera þá
smátt niður eins ©g efii
myndin sýnir — ©g blanda
sanaan Miörgum lituum. Þá
færöu þér pappaspjald (þú
ræðnr alveg stærffiinmi),
berffi á þaffi Mm ©g.dreifir
síffian krítarfJísunuim á
spjjaldið. Þegar Mmið er
svo þornaffi ©g fSísarnar
fastar viffi, tekwrffiu spjaldið
%g hristir Jaiuisn flísarnar
af. — Hvaffi foSasir þá við
— anmað en Mtskrúðugt
málverk?
Ðaginn eftir sagði ég að
mín vegna mætti hann vel
vera með þessari stelpu, en
þá yrði hann líka að lofa,
að slíkt sem þetta kæmi
ekki fyrir aftur og sagði
þetta byrstum rómi. Hann
átti það skilið. Hann lof-
aði því, og það loforð efndi
hann.
II
Þá kom að því, sem átti
eftir að valda straumhvörf
um í lífi hans og lífi okk-
ar. Hann varð að fara til
sjós. Hann hafði aldrei
haft neina löngun til þess,
en heima var enga vinnu
að fá. Hann tók með sér
stóru, gömlu skipskistuna
hans afa, þegar hann fór,
heimaunna sokka, sem
mundu koma sér vel í hit-
unum við miðbaug og ég
færði honum skinnið af
Olsen gamla kanínu til
minningar. Þá varð hann
mjög glaður og bæði grét
og hló.
Svo fór hann.
Við fengum bréf. Ég fór
með þau í skólann. Þar
taldist ég aldrei nein hetja
. . . og til þess voru marg-
ar ástæðux . . . en enginn
gat skákað mér þegar bréf-
in voru anmars vegar. Ég
hafði eignazt bróður á ný.
Aftur varð ég stærri, af
því að hann var stór og
sterkari, af því að hann
var sterkur. Og kennarinn,
sem fékk að sjá bréfin,
sagði að í þeim væri varla
nokkur ritvilla.
Eftir árið kom hann aft-
ur. Þá var hann í a’Jvðru
orðinn fullorðinn maður.
En skipskistunni hans afa
hafði hann fleygt fyrir
FRflMHflbDS
SflEfl
BflRNflNNfl
SMAFOLK
PEANUTS
Thíngs IVe Learncd After
I-t was Too late.
A whole stack of
memories will never
equal one little hope.
1
Mliuitiur sema ég lærðl éftir að
þa® var nm seiimam.
Mergffi iraiBiminganima smhh
aldrei jaJfmgiMa eUitlli vom.
Þetta er svolldlíS gott!!
FERDINAND

L,