Morgunblaðið - 12.10.1972, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. OKTÓBER 1972
Qtgefandi híf Árv-akur, Röytojavfk
Framkvæmdastjóri Harafdur Sv-ai-n sson.
Ritstíórar Mattihías Joharvnessen,
Eyijóllfur Konráð Jónsson
Aðst'oSarritstjó'! Styrmir Gunnorsson.
Rrtstjómarfu'lltr'úi Rorbijörn Guðnrvundsson-
Fréttastjóri Björn Jóhann&son
Auglýsingastjöri Árni Garöar Kristinsson.
Rrtstjórn og afgraiðsla Aðalstræti 6, sími 1Ö-100.
Augifýsingar Aðatetraati 6, sifmi 22-4-60
Áskriftargjal'd 225,00 kr á 'mánuði innanland-s
1 íausasötu 15,00 Ikr eintakið
T gær birti Tíminn ritstjorn-
argrein um umræður þær,
sem orðið hafa um landbún-
aðarmál. Blaðið víkur að
Reykjavíkurbréfi Morgun-
blaðsins sl. sunnudag og tek-
ur fyrri hluta málsgreinar,
sem svo hljóðar:
„Auðvitað er það af góð-
um hug gert, þegar hagvís-
indamenn benda þjóð sinni
á, að hún geti aflað meiri
auðlegðar með því að draga
fjármagn og vinnuafl frá
landbúnaði og beina því að
öðrum starfsgreinum. .. . “
í beinu framhaldi segir
Tíminn síðan:
„Glöggt er það af þessu,
að samúð Morgunblaðsins er
með Birni Matthíassyni og
málflutningi hans.“
En Tíminn stöðvaði til-
vitnun sína við kommu, en
síðari hluti málsgreinarinnar
var svona:
„og auðvitað kalla þessir
menn okkur sveitamenn, þeg
ar við hristum hausinn og
segjumst bara ætla að vera
sveitamenn áfram. Sumir eru
jafnvel svo forstokkaðir að
segja, að jafnvel þótt tölur
hagfæðinganna væru réttar,
eftir allar leiðréttingarnar,
þá höfum við samt efni á
sveitamennskunni og höldum
henni áfram. Og einstaka er
svo ósvífinn að halda því
fram, að sumir þeirra, sem
sitja í hátimbraðri yfirbygg-
ingu ríkisvaldsins, ekki sízt
nú á hinum síðustu og verstu
tímum, leggi engu meira
til þjóðarbúsins margnefnda
en kotbóndinn. — Svo hjaðna
deilurnar, og bóndinn heldur
áfram að yrkja jörðina.“
Og síðar í þessu sama
Reykjavíkurbréfi segir:
„Hins vegar er eðlilegt, að
sumar niðurstöður Björns og
annarra þeirra, sem við
reiknivélina sitja, verði rang-
ar þegar forsendurnar eru
rangar.“ Og einnig segir:
„Hver sveitamaður framleið-
ir nú miklu meira en áður, og
þessi þróun mun vafalaust
halda áfram. Landbúnaður í
fæðusnauðum heimi mun
verða arðvænleg atvinnu-
grein, ekki nauðsynlega í ná-
kvæmlega sömu skorðum og
nú er, heldur munu nýjar bú-
greinar rísa upp, eins og t.d.
fiskirækt, samhliða þeim sem
fyrir eru.“
Þegar ritstjóri Tímans hef-
ur lesið þessi ummæli segir
hann, að „sitthvað þurfa
þessir menn að íhuga betur
áður en þeir ráðast til frek-
ari atlögu gegn landbúnað-
inum“.
Blaðið snýr sem sagt gjör-
samlega við ummælum í
Reykjavíkurbréfi, segir ann-
ars vegar að þar sé lýst yfir
stuðningi við sjónarmið
Björns Matthíassonar, og
hins vegar að atlaga hafi
verið gerð að landbúnaðin-
um. Að vísu er slík rangtúlk-
un ekkert einsdæmi af hálfu
ritstjóra þessa blaðs. Skap-
gerð þeirra er það, sem fólk-
ið kallar framsóknarmóral,
fullkomið virðingarleysi fyr-
ir sannleikanum.
Sem betur fer gerir nú
fjöldi blaðalesenda sér grein
fyrir þessu eðli Tímans. Þess
vegna minnkar útbreiðsla
hans jafnt og þétt. Fólkið
vill fá réttar og sannar upp-
lýsingar og heiðarlegan mál-
flutning, en ekki ánetjast
framsóknarmóralnum. Þótt
ritstjórar Tímans, þeir Þór-
arinn Þórarinsson og Tómas
Karlsson, séu dagfarsprúðir
menn, umhverfast þeir, er
þeir hefja pólitískar umræð-
ur og hefur nú tekizt að
halda þannig á málum, að all-
ir vita um óheiðarleika blaðs
þeirra.
Lengi skákaði Tíminn í því
skjólinu, að víða í sveitum
sæju menn ekki annað blað.
Nú eru tímarnir að breytast
með batnandi samgöngum og
auknum samskiptum marrna,
og þá sjá allir betur óheiðar-
leikann og segja hver við
annan þegar þeim verður
þetta ljóst: Þetta er Tíminn.
— Og nú dugar ekki lengur,
þótt kaupfélögin séu í sum-
um héruðum látin neyða
sveitafólkið til að kaupa Tím-
ann og gjald fyrir hann sé
tekið að því forspurðu úr
reikningum. Sveitafólkið —
eins og aðrir — kaupir Morg-
unblaðið í stöðugt ríkari
mæli, og þess vegna ættu
þeir Tímamenn að taka að
hugleiða, hvort þeir ættu
ekki að taka upp heiðarlegri
vinnubrögð. Þá væri hugsan-
legt að blaðið rétti við, en
áreiðanlega ekki ella.
ÞETTA ER TIMINN
F orsetakosningarnar:
Karlakórar og krabbameinsfélög
Fyrir nokkrnm dögmn komu }>i‘ir sa.mia,n á kosaningafund í St. Louis, George McGovern, forseta-
efni demókrata, og Tliomas Eagleton, sem á landsþingi demókrata í sumar, var kjörinn varafor-
setaefni flokksins, en neyddist til að víkja, þar s+‘m upp komst, að hann hafði nokkrum sinnum
orðið að leita aðstoðar geðlæknis. McGoveirn kynnti Eagleton með þeim orðnm, að hann væri „heið
virðnr maður, framúrskajrandi forystumaður og góður vinur minn“.
NU er aðeiins u. þ. b. márruður
þar tifl forsetako.sn imgar fara
fram hér í Bandaríkjunium.
Þann dag, sem þetta er sikrif-
að, var George McGoveTn á
terð hér í Boston og ftutti
rgeðu á 50 þúsund manna úti-
fundi. Með McGovem voru
Eugene McCarthy, sem eitt
simn ætlaði að verða Banda-
ríkjafoorsieti, og Kevin White,
botrgarstjóri í Boston, sern
lenigi var talinn liíkliegt vaira-
forsetaefnd fyrir McGovem.
Borgarstjóriinn sagði eftir
fundinn, að hann hefði verið
fjölmennasti útifunduir þar í
borginni frá því J. F. Kennedy
hélt þar ræðu við svipað tæki-
færi 1960.
En það stoðar McGovern
ugglaust lítt, þótt 50 þúsund
mamms komi á pósthústorgið
í Kemnedy-ríkimu Massachus-
etits til að hlýða á hamn. Sam-
kvæmt skoðamaikömmumiumi af
öllu tagi á hann 25—36%
minna fylgi meðal kjósenda
en Nixon forseti. Að flestra
mati þarf meira en eiinm mán-
uð tii að vinna upp slíkan
mum. Nixom hefur nú verið
forseti í eitt kjörtimabil, fjög-
ur ár. 1 40 ár hefur það al'drei
komið fyrir í bandariskum
stjórmmálum, að forseti, sem
hefur gefið kost á sér til end-
urkjörs hafi ek:ki náð kjöri.
Það kom siðast fyrir í krepp-
unmi miklu, 1932, þegar
Herbert Hoover féld fyrir
Fram'klim D. Roosevelt.
Því er ekki að undra, þótt
mörgum þyki hagur Mc-
Goverms og floikks hans óværn-
legur þessa stundina. Enda
verða árásir demókrata á for-
setanm æ harðari og örvænt-
imgarfyHiri. Fyrir tveim vikum
kallaði eiginkona McGovemis
Nixom-stjórmina þá verstu í
Bamdarikjunum um áratuga-
skeið. Fyrir viku sagði varafor
setaefni demókrata, Sargent
•Shriver, að Nixom og stjóm
hans væiri sú versta i laindimu
frá tJÍmum Wairren Hardings
fyrir hálifri öld. I dag hér í
Boston lýsti McGovern því
yfir, að Nixom væri versti for-
seti í alllri sögu Bandaríikjanma
og stjóm hamis sú spill'ltaista i
tvö hundruð ára sögu lýðveld-
isins.
Nixon lætur sér fátt um
finnast. Hanm kamm þetta lúdó
og spitar það eftir eigirn leifc-
reglum. Forsetinn heldur
sjaldan beinar opimberair kosn-
imgaræður sjálfur, helidur
semdir i þess stað fjölskyidu
síma, ráðherra og varaforseta
þeirra erinda. Þetta fólk heid-
ur gjarmia ræður á lokiuðum
klúbbfundum kariakóra og
krabbameimsféiaiga, þar sem
hver gestur greiðir gjaman.
500—1000 daii fyr’.r kvöldverð-
irnn. Þeiir aurar, sem þammig
safraast, remm'a vitaskuld í
kosmingasjóðinn. Sjállfur er
forsetinh að vi.su miidð i
sviðsljósinu, em á öðrum vett-
vangi. í dag var skýrt frá þvi,
að hanm hefði boðið Gromyko,
u tamrí'kisráðherra Sovétríkj -
arana, að gista á sveitasetri
sínu, áður en þeir umdiirrituðu
sáttmála tft fuHgildi'ngar
Moskvusamkomu'lagsins um
takmörkun árásareld'flauga.
Nixon er sem sagt önmium kaf-
inn við að sýna fólki hvað er
að vera góður forseti og leetur
miinni spámenn um vemjuieg-
an kosmingaáróðiur.
McGovern hefur átt við
margvislega örðugleika að
etja frá því hann hliaut út-
nefnimgu flokks ,síns. Flest-
ir fyrrveramidi andstæðingar
hans og keppinautar um út-
raefmmiguna hafa að vísu gemg-
i« í lið mieð hoinum og sömu-
leiðis ýmis öfl i verkailýðs-
hreyfingummi, setm áður voru
honum amdvíg. Eimmig hefur
stórblaðið New York Times
lýst yfiir st.uðmin-gi við. harnm,
En hanm hefur liátið umdan
margs komar þrýstingi og fial’l-
ið frá eða gjörbreytt hug-
myradum sínum uim flieat mik-
Mvæg mál að umdiamsikildum
varnarmálium. Harnn hefur
faill'ið frá róttækum áformum
sínum í slcaitta- og tekjujötfn-
uinanmálium. Fóstiureyðimig er
nú í hams miunmi ekiki lenigur
mál, sem aðeims varðar
„l'æknimm og sjúiklimigiiran". Nú
á ekki lieinigur að Mta á 'mari ju-
ama sömu auguim og alkóhól.
Og þammig mœtti lemigi telja.
Það er óþarft að nefna, að
mörgum, sem studdiu McGov-
erm í upphatfí, firansit sem hanm
hatfi bruigðiat huigsjónum
þeirra. Kald'h æðmisilegt, að
McGoverm er maðuirimn, sem
sagði í júní: „Við miuraum ekki
sigra í haiuist, ef við gileymium
því, sem við segjum oig tof-
um i vor.“ Mörgum er enm í
fersku minmi firaimikoma Mc-
Goverms i Eaglietom-mé'Mnu.
Hann sagðist þá styðja Eaig'le-
tom 1000%, en lét hamm nokikr-
um d'öguim síðar hætta við
framboð sitt.
Ekki er hægt að segja, að
mönrauim þyki Nixon forseti
sérlega skeimmtilliegur eða
spenmamdi stjómmál'amaður.
Bn hamm hefur sýnt, að hamm
vei't: hvað haran er að gera.
Margir virðast nú fremur
viilja endurkjósa Nixom á þeim
forsemduim heildur en taka þá
áihætbu, sem þeirn virðist sam-
farna kjöri McGovermis. Það er
kammski ekiki að ástæðuilawsu
að spumt er: Hvað geriisit, ef
McGoverm mær kosningu og
siegist við emibæfcfcistöikuna
styðja stjórnarskráma 1000%.
Geir Hilmar Haarde
skrifar frá Bandaríkjunum