Morgunblaðið - 12.10.1972, Síða 28

Morgunblaðið - 12.10.1972, Síða 28
28 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. OKTÖBER 1972 iAGAN í þýðingu Huldu Valtýsdóttur. jinn, hvarf andlitið og brosdð. Hann var klæddur á evrópska vísu en fötin voru snjáð og slit- in. Stagbættu hermannastigvél- in sem hann bar á fótum sér, drógust þunglamalega eftir möl- inni fyrir framan húsið. Bobby setti upp einbeittan svip, þau Linda gengu upp tröppumar. Ofurstinn hafði heyrt í bílnum og beið átekta við mót- tökuborðið, þar sem blöð, bæk- ur og dagatöl lágu á rúl og stúi. Ofunsitinn var fremur lágvaxinn maður. Hann var í stutterma skyrtu og hélt höndunnm um sitt hvort homið á borðinu. Vöðv- amir í handleggj'umum voiru famir að rýrna eins og oft verð ur þegar aldur færist yfir menn, en þó var hann nokkuð þéttur á velli. Hann virti Lindu ekki velvakandi í frjálsu riki eftir V S. Naipaul viðlits. Dökk augun vatns- ósa vegna áreynslummar af köll- unium, beimdust að Bobby. Ofurstimn rauf þó ekki þögn- ina heldur ekki Linda. „Gætum við fengið tvö her- bergi eina mótt,“ spurði Bobby. Ofurstinm remndi augumum nið ur andiit Bobbys og á skyrtunta. Belgiskt dagatal hékk á bak- veggnum fyrir ofan gamlan svairtan penimgaskáp. Þama var engim ljósmynd af forsetanum, aðeins vatmsiitamynd af hótel- iami og vaitnimu merkt ártalinu 1949 og ánafnað „Jim“ af lista- manninum. Ofurstinn svaraði ekki en opn aði gestabók og sneri henni að Bobby. Á mieðan hann skritfaði niafnið sitt, hugsaði hann með sér að ofurstinn væri lik- lega vel við aldur. Það sá hann á sinaberu höndunum sem tin- uðu við borðröndina. Bobby fann líka slæman þef leggja frá ofumstamum, bolurinn hans var döklkur af skít og óhreini-ndi höfðu safinazt í fitugar húðfell- ingar a hálsi hans. Bobby rétti Lindu bókina. Of- urstinn hallaði sér aftur og kall aði á þjón. Hendur hans hæittu að skjálfa og þegar hann sneri sér aftur að Bobby var hann næstum gtlað- legur á svipinn. „Ég geri ráð fyrir að þið mun ið vilja fá kvöldverð?" sagði hann. „Við gætum orðið þrjú," sagði Linda, „en sá þriðji situr iíklega fiastur i aurbleytunni á vegin- um.“ Þetta voru firéttir í eyrurn Bobbys og nú vair einibeitta svipnum ekki aðeins beint að of urstanum, heldur líka að Lindu. Þau gengu þegjandi á efitir þjóninum inn í aðalbygginguna og upp tröppurnar. Þjónninii. var umgur, i svörtum buxum og mauðri blússu. Við hveirt sfcreí hans, munnu skómiir niður af berum hælunum. Málningin hafði flagnað af tröppunum. Á stigapallinum lá stafli af ómál- uðum tréborðum — ef tíl vill hiHur, sem rifinar hötfðu verið niður. Á dimimum ganigtaum, þar sem loftið var þumigt og raikt af blautum kókosdregltaum á gól'f tau, stóð rúm upp á endiann við vegg. Bobby og Ltoda gemgiu þegjandi sitt inn í hvort her- bergið, sitt hvorum megta við ganigtan. Limda var heppnari. Herbergi hennar sneri út að vatnínu. Og breiðgöbunmi. Herbergi Bobbys var mtana og dimmara. Ot um igluggann sá á vatnsgeymi hótelsmis, tré og runina, þök húsanna við næstu götu og íbúðarhús þjónaliðisins í húsaganðimum. Bobby heyrði óm inn af skrækróma frum- skógamáli, skeili í pottum og Ueizlumotur Emurt brauð og Snittur SÍLÐ 8 FISKUR pönnum og hvell'ar upphnðpan- ir. Engin hljóð bárust annans staðar að úr bænum, þar sem þumm þoka virtisit liggja yfir. Rúmið hafði auðsjáanlega stað ið uppbúið lenigi, því smáirósóitt ábreiðan hafði lagzit í allar þær felltaigiar og hrukfcur sem á rúm fötunum voru. Dauft ljós sketa úr loftinu. Baðheibergistæk- ta voru gömul og þunglamaleg, glerunigurtani margsprungmn í baðkeriniu, með brúnum bleftum þar sem sírennsli hafði verið. Látúnstapparnir voru svartir og vatniið sem spýttist úr kranan- um rauðbrúmt. Liiturtan breytt- ist ekki, en vatnið hitnaði smátt og smátt. Bobby þvoði sér. Einhver kveikti á útvarpd niðri. Afrísk rödd drundi um tóm húsakynmin, fréttir frá höfuðborginni eða athugasemdir eftir fréttaflutning, hvert orð með sérstabri áherzlu eða högigv ið sundur í atlívæði, og situmd- um sérhljóðuinum sleppt. Léns- Velvakandi svarar í síma 10100 frá mánudegi til föstudags kl. 14—15. • Leynivínsala Ásmundur Brebkan, yfir- læknir skritfar: „1 útvarpsþætti 5. okt. s.l. um „vandamál" æskunnar, einkum með tilliti til skemmtaniahalds, barst talið að svonefndum „part íum“ í etakahúsum. Stjórn- andi þáttariins spurði þá við- mælanda stan, hvað gerðlst í slikum samkvæmum, er áfengis birgðir þryti. Ekkd stóð á svar inu: „Mar hringir bar’ á leigu bilasttöð, mar.. Fyrir aliimörgum árum lét mætur læbnir svo um mælt í sjónvarpi hér, að sennilega væri um helmingur þess áfeng- is, sem neytt væri í landtau, smyglaður. Ég get ekkert sagt um saninleiksgildi ofantjáðra tveggja ummæla af reynslu, en mér koma óneitanlega þjóðtfé- lagið og þau yfirvöld undar- lega fyrir sjónir, sem taka ekki uimmæli sem þessi til alvarlegr ar rainnsóknar. Ekki á ég held- ur von á því, að ungmiennum landstas aukist virðtaig á „stotfnunitaná" meðan slík um- mæli standa óhnekbt. í flestum löndum, held ég, að slik ummæli, sem að ofian grein ir, frammi fyrir alþjóð yrðu þess valdamdi, að f jölmiðter, al menningur og velsiæmisbennd dóms- og löggæzluembætt- ismanna, hlytu að knýja fram opinibera, róttæka og vel birta rammsókn, ásamt upprætimgu ósómans. Hér brosa menn að- eims og yppta öxlum; í mesta iaigi hrista hausinn. Hver er or sökta ? Eru vínsölur leigubíl- stjóra verndaðar, og þá af hverjum? Sé um það að ræða, gæti félag leiigubilstjóra upplýst hvað sllk „vernd" kost ar, án þess að upp kæmist um „venradárama". Væri í slíku til- viki (sem ég á raumar alls ekki von á), tveggja kosta völ, ann ars vegar styrkjakerfi til leigu bílstjóra, eins og til bænda, gegn því að vinsala hætti, en htas vegar fækkun í stéttinmi, sem tryggði sómasamlega lífsaf komu, án þess að til þyrfti sóða legasta form afbrotamemmsku. Mér og mörgum öðrum þegn um þætti mikið varið i upplýs- ingar dóms- og löggæzi’uvalda um það, í hverju islenzikum lög um sé svo áfátt, að eklki sé hægt að uppræta áfenigissölu leigu- bílstjóira með öilu og á örfá- uim sólarhringum. — Vitanlega ætti það að vera stærsta mál stéttarféSags leigu bílstjóna að gamiga fram fyrir skjöldu um réttarranmisóton og lögregluaðgerðir í þessum efn- um, ef það telur áburðinn rang an. • Umferðarómenning — Úr því að ég er að göslast fram á ritvöllinn á annað borð, get ég ekki stillt mág um að mtamasf eimrnig á annian stór- vanda þjóðfélags okkar, um- ferðarómennirígunia. Skal að þessu sinni aðeins tvennt tínt tU: 1) I atvtamiu mdnni sé ég nú- orðið námast um hverja helgi eitt eða fleiri sáösuð ungmennd, sem hafa orðið fyrir bílum fyr- ir utan „Klúbbtan" svo nefnd- an. Þarna er mikil umíerðar- gata, fremur illa lýst, óvarim með öllu, auk þesis, sem títt- nefndir leigubílstjórar gera svæðið Mkast „radíobilabnaut" í Tívolí, um háannatimann, kvölds og nætur, en akstur við afbrigðilegar aðstaBður og að- gát í umferð eru mörgum þeirr- ar stéttar lítt kunmar dyggðir. Sæmilega góð girðimg við þetta svæði, myndi hindira leigubíl- stjóra og aðra óvarkára öku- menn í myndun umferðarhnúta þarna, og myndi jafmframt forða nokkrum urugum „Klúbb“-gestum frá þvi að slangra beint í götuma. Slák girðing myndi kosta um 50.000 króniur, sem er svipað lágmarkskostnaði við að gema við miinniháttar mei'ðsM með 2—3 daga sjúkrahússvist. Hefi ég þá ekki talið með viðgerð á hinum heilögu ,,blikkbeljum“. 2) Dæmá um algjört ábyrgð- arleysi: Sunnian við Keflaví'k- uirvegtam, þar sem hann sneið- iir Hafnarfjörð, er röð stórra fjöáibýliishúsa. Ekki veit ég tölu baima í þessum húsum, en þau eru vatfalaust á ann- að hundrað á leika'ldri. Þesisi börn eru algjörlega óvarta fyr- ir umferð hraðbrautartanar. Ágretadnigur er millum yfdr- valda um það, hverjum beri að ganiga frá þessu svæðd; íbúar húsainna gera sér augljóslega ekki greta fyrir hættunnd, þvi að vel mamniheld girðimig um þetta svæði myndi vart kosta meira en 5000 króniur á hverja íbúð. Ef rraenn skilja ekkl við hvað er átt hér með girðingu, má sjá etaa sdáka, etamitt við næstu 1Ó8, þar sem snyrtilegt einkafymrtæki hefur gtat lóð sina til þess að hindra að tunn ur og annað lauslegt fjúki upp á brauttaa. Ásmundur Brekkan, yfirlæknir." • Um fréttaflutning ríkisstjórnarinnar Maður nokkur, sem sagðist ekki vera úr aðdáendahópi rík issitjórn'arinmar, hiringdi og sagði, að nú væri hann hættur að láta sér blöskra það, sem fréttist úr herbúðum ríkis- stjórnarinnar, en væri nú far- inn að líta á frétbaiflutnnngiinn sem spennandi framhaldssögu. T.d. hefði verið mjög skemmti- liegt að heyra frá þvi greinit í fréttatíma. útvarpsins, að Ólaf- ur Jóhainnesson, forsætisráð- herra, hefði verið imrntur eftir þvi hvem árangur könniunairvið ræður Breta og íslend'taga um landhelgitsmálið í s.l. viku hefðu borið. Forsætiisráðheinra hefði þá svarað því til, að væota nnættd sikýrslu frá is- lenzku samntaiganefndinni, en sjálfur vildi hamn ekkerí um málið segja, að svo stöddu. Sefena í sarna fréttatíma var svo vátnað í spámanmimn mikla, Lúðvik Jósepsson og þar var mú ekki komið að tómum kof- anum, frekar en vant er. Skil- merkileg og gretoairgóð svör hljóðu’ðu upp á það, að ánamg- ur viðræðnanna hetfði verið nánaist enigtan. Enmfinamuir sagðist maðuiriinn vera fartan að undrasit um blaðafull tirúa ríkisstjóimairinin- ar og væri hann fiartan að sakna þess mjög að heyna eklkert frá þeim mæta mamná, hvað sem því ylii. Því mdðuir var Velvatkandi ektoi svo vel að sér að geba upplýst það. KAUPUM hreinar og stórar LÉREFTSTUSKUR prentsmiðjan.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.