Morgunblaðið - 06.04.1973, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. APRÍL 1973
AOAIM
Eliszabet Ferrars:
Samíerós i dauílsii
Creed svaraði engu.
— Kannski hefur hún bara
drukkið mjólkina, sagði Paul, —
enda þótt ég haldi nú ekki, að
hún sé ein þeirra, sem drekkur
mjólk í pottatali.
— Hún gæti nú líka hafa geymt
sér eitthvað út í kaffi eða te,
síðar meir, sagði Creed.
— Líklega, sagði Paul.
— Og hvað gerði hún þá við
tómu flöskuna?
— Hún gæti hafa sett hana út
á tröppurnar aftur.
Creed settist á einn eldhús-
stólinn með plastsetunni.
— Væru það ekki einkennileg
ar aðfarir, sagði hann, — þeg-
ar hún er svona mikið að flýta
sér að undirbúa komu gestsins,
að hún hvorki tekur upp farang
urinn, né hengir upp kápuna
sína, eða neitt þess háttar — að
fara þá að hvolfa I sig heilli
mörk af mjólk og setja flösk-
una aftur út á tröppur?
Lögreglufulltrúinn ræskti sig
og kom með uppástungu:
— Kannski hefur árásarmaður-
inn gert það? sagði hann.
— Væri það nú ekki ennþá
skrítnara? sagði Paul.
— Ég veit svei mér ekki,
sagði Gower. — Fólk fer stund-
um svo undarlega að. Eins og til
dæmis pilturinn, sem skaut fólk
ið i sumarhúsinu, en opnaði síð-
an súpudós og tæmdi hana á
staðnum.
— Rétt, sagði Creed. — En
glæpamenn verða nú að fá nær-
ingu til þess að halda kröftum,
ekki síður en aðrir. Ofbeldis-
verk taka á kraftana. En þetta
gæti hugsazt, Jim.
Paul lel-t á þá með áhyggju-
svip og var í vafa um, hvort
þeim væri alvara eða ekki. En
augu þeirra veittu honum litlar
upplýsingar um það.
Creed hélt áfram: — Hvenær
sáuð þér ungfrú Dalziel síðast
hr. Hardwicke?
— Fyrir réttum hálfum mán-
uði, sagði Paul. — Þá var hún
hér yfir helgina, og við dóttir
mín komum og fengum eitt glas
hjá henni, um klukkan sex. Þá
ætlaði hún til London daginn
eftir, sagði hún, og síðar í vik-
unni ætlaði hún til Genfar á ein
hverja ráðstefnu. Hún ferðaðist
mikið i sambandi við starf sitt,
skiljið þér, Hún var . . . Hann
hryllti við því að hafa hlaupið
svona á sig. — Hún er mjög gáf-
uð og merkileg kona.
— Og á víst marga kunningja,
býst ég við, sagði Creed.
— Já, áreiðanlega.
— Og einhverja óvini?
— Það er ég hræddur um, að
ég viti ekki. En ég ímynda mér
. . . Paul hikaði og Creed datt
allt i einu í hug, að ef maðurinn
segði enn einu sinni, að það
mundi hún dóttir sín vita, þá
langaði hann mest til að grípa
steikarpönnuna þarna og skella
henni fast ofan á hvíta kollinn á
honum.
En þessi löngun sást ekki nema
rétt snöggvast í augnaráði
hans, og Paul tók ekki
eftir henni. Hann sagði, eins og
hugsi: Já, ég býst við, að hún
hafi átt einhverja óvini.
Kona, sem hefur unnið sig upp í
háa stöðu i blaðaheiminum, get
ur varla hafa gert það án þess
að . . . stíga ofan á líkþornin á
einhverjum í leiðinni.
— Eða kannski jafnvel skera
einhvern á háls ?
Paul brosti vandræðalega. —
Ég býst við því. En hún er nú
engu að síður töfrandi kona.
Smávaxin og fremur veikbyggð
í útliti . . . mjög kvenleg, ef þér
skiljið, hvað ég á við. Alls ekki
ágeng eða ráðrík — að minnsta
kosti ekki í einkalifi sínu. En
afskaplega lifandi, vitanlega.
Og dugleg. Það leynist ekki nein
um.
— Er til mynd af henni nokk-
urs staðar hérna?
— Ég býst við, að frændi henn
ar eigi einhverja.
— Kannski ég gæti þá fengið
að tala við hann núna? Creed
stóð upp. Hann stakk höndun-
um í vasana, beygði sig, til þess
að rekast ekki upp undir í dyr-
unum, og gekk út um bakdyrn-
ar út í garðinn. Hinir tveir elztu
eltu hann.
í þýáingu
Páls Skúlasonar.
Þegar þeir gengu frá húsinu
og að bílnum, fór Creed
að hugsa um fyrra skiptið, sem
hann hafði komið hingað, þegar
hann þurfti að tala við fjöl-
skyldu piltsins, sem hafði verið
tekinn fastur fyrir að slá niður
gömlu konuna í tóbaksbúðinni á
Failford. Foreldramir höfðu ver
ið reiðubúin að ljúga sér til
óbóta til þess að gefa piltinum
fjarverusönnun, og höfðu verið
of heimsk til þess að skilja, að
úr þvi að ópin í gömlu konunni
höfðu heyrzt tii mannsins, sem
var þarna á verði, og pilturinn
hafði gengið út úr búðinni með
peningana úr kassanum í vösun
um beint í flasið á Dieker lög-
regluþjóni, mundi fjarverusönn-
un, byggð á meinsæri, ekki
verða honum að miklu gagni.
— Þessi Applinstrákur, sagði
Creed við Gower, — er hann
ekki kominn heim aftur?
velvakandi
Velvakandi svarar í sima
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
0 Er spírað
kyrkingssmælki
hollustufæða?
Erla Sigurðardóttir storifar:
„Velvakandi góður.
Getur þú sagt mér hvers
vegna hér er aldrei nokkum
tima hægt að fá keyptar góðar
kartöflur? Þvi hefur verið hald-
ið fnarn, að kartöfliumar séu
mikill fjörtefnagjafi og nánasf
ómissandi fæðutegund, sérstak-
lega þar sem lítið er um
grænmeti, eins og er hér á
fslandi mikinn hluta ársins. En
eru íslenzkar húsmæður virki-
iega svo vitlausar að leggja
trúnað á þann þvætting, að
þetta saimankrumpaða, spíraða
kyrkingssmælki, sem selit er
hér í verzlunum sé einhver
hollustufæða?
E. t. v. er hægt að segja, að
þessar kartöflur geri engum
mein, en er þá ekki alveg eins
gott að sleppa þessum kartöfliu
kaupum alveg og sniúa sér 1
staðinn að hrísgrjónum, eða
bara efnafoættu skepnufóðri. —
Það hlýtur að vera skilyrðis-
iaus krafa neytenda, að úrbæt-
ur fáist í þessu hagsmunamáli,
en það virðist vera nokkuð
sama hvað sagt er — „mónó-
pólið“ er friðheligt og virðisit
ekki þurfia að taka til greina
óskir eða þarflr viðskiptavin-
anna (eða ómaganna).
En hvað er þá .til ráða? Svo
lanigt, sem ég mian, þá hafa
hinir vesölu neytendiur verið
vælandi vegna þessa máls, ann-
að veifið en allit hefur komið
fyrir efcki.
Ég er nú jafnviel að leyfa
sjálfri mér þann munað að
vona, að hinax galvösku hús-
mæður, sem fóru á stjá um
daginn, komd auga á þetta og
Jafnvel önnur skyld mál liíka.
Með þöfck fyrir þirtinguna.
Erla Sigurðardóttir."
0 Um leiguflug
Sveinn Sæmiindsson skrifar:
„1 dálkum „Velvafcainda" 3.
aipríl skrifar Snorri Lofitsson,
Kvisithaga 18, og er tilefhi bréfs
hans frétt, sem birtist í Morg-
unblaðinu um að Flugfélag ís-
landis hafi i hyggju að taka á
leigu þotu frá fínnisku flugíé-
lagi, til þess að aninasit nokkrar
áætlun'arferðir í sumar mdlli
Frankfurt og Keflavikur. Þar
sem mjög mikils missikilnings
gætir í umræddu bréfi þykir
rétt að biðja „Velivakanda“ fyr-
ir leiðréttingar og útsSkýringar
á þessiu máli.
Flugfélag Isdands hefur allt
frá árinu 1948 annazt svo ti'I
allt millilandafug sitt með eig-
in flugvélakosti. Félagið hefur
iagt á það áherzlu að hafa sem
beztan og fullkomnastan fliug-
fcost til milililanida- sem og inn-
amlandsflugs hverju sinni. —
Þannig hefur uppbygginig fliug-
flotans verið látin ganga fyrir
öðrum fjárfesitingarverkefnum
hjá félaginu, og í dag á Fiuig-
félagið 2 Boeinig 727C-100 þot-
ur og 4 F-27 Friendship skrúfu-
þotur, ásiamit eiruni DC-3 flug-
vél. Hér er til sitaðar góður og
mjcg heppilegur floti ti'l þeirra
verkefna, sem félaigið hefur
með höndum, niefnilega áætl-
unarflugs miMl fslands og Evr-
ópulanida og ininaml ands flugs á
IsHandi, ásamt nkkru Græn-
lanidsfHugi, og leiguiflugferðum
til Suðurlanda. Farþegafjöldd
með fflugvélum Flugféiagsins
hefur auikizt venuliega á undan-
fömum árum, bæði innanlands
og á mil'lilandaLeiðum.
0 Norðurlandaflug
síðan 1945
AM frá því að Flugfélag Is-
lands hóf miillilandaflug sum-
arið 1945 og til þessa dags,
hafa fliugferðir mffli íslands og
Norðurlianda verið megin uppi-
staða milffflandafflugs fél-agsins.
Eins og glöggt sést, ef 9koð-
aðar enu mi'IIilandaáætlanir
nokkur ár aftur í tímann, þá
er Kiastrup ffliugvöltar við Kaup
mannahöfn sá sitaður erliendis,
sem fliugvélar Flugfélagsdns
koma oftast til. Á þeim 14 ár-
um, sem innanlandsfliug félags-
ins á Islandi var rékið með tapi,
var það hagnaður af Norður-
landaifíuginu fyrst og fremst,
ásamt með öðru mi'llilanda-
ffliu'gi féOiagsins, sem gerði þvi
kffieift að borga af eigin fé þann
halla, sem varð á innamlands-
flugimu. Góður og hagkvæmur
rekstur milliliandafl'Ugs Flug-
f'éliags íslands hiefur þannig frá
önidverðu verið forsenda þess,
að félaginu takist að haída uppi
regliulegium flngsamgöngum
immaniiands með stórum og góð-
um ffliugvélum til hagsbóta fyr-
ir liandsmenn alia.
0 Aukið flug mesta
annatímann
Með tiliti til aufcningar á
undanförnum árum svo og bók
ana og leiguflugferða fyrir er-
Hernda aðila, sem fyrir l'iggja hjá
fédiaginu, þótti sýnt að yfir há
anmatímann siumarið 1973
niægði eigin fliugfloti félagsins
etaki til þess að annast allt
millli 1 andiaf 1 ugið. Þó heifur sæta-
flraimboð félagsins millli Islands
og Norðurtanda ekki aukizt mið
að við sumarið 1971. Því varð að
ráði að Heigja þotu til þess að
fara nokfcrar lauigardagsferðir,
milli Framfcfurt og Islands, að-
alfllega til þeiss að flytja erlenda
ferðamenm, sem hingað höfðu
pantað far. Slíkan hátt hafa
fliugfélög víða um heim á yfir
háannaímann, til þess að geta
sinnt þeim verkefnmm, sem
fyrir liggja. Hér er um að ræða
aufcningu við áætlunar'flliug fé-
lagsins, áættanarflug, sem hal'd-
ið er uppi allit árið, hvort siem
farþegar eru nrnrgir eða fládr.
Islenzfcu fliugféliögin hafa
fcomiat á legg fyriir harða bar-
áttu fonráðamanna þeirra og
starfsmanna, og þau halda uppi
samgömgum mólEi Isliands og
annarra lanida árið um kring.
Þau veita hundruðum Islemd-
iraga atvinniu og þúisumdir njóta
góðs af starfsemi þeirra. Þær
væmtamfliegu leiguifliugflerðir, sem
urðu tiliafni bréfs Snorra Loftts-
sonar eru eimm meiður þeirrar
starfsemi.
Með þökk fyrir birtinguna.
Sveinn Sæmundsson."