Morgunblaðið - 10.04.1973, Qupperneq 25

•MOrtCJ UWiL A B>IÐ, 'ÞR.ÍBJUD AGUiR 10. APCttL 1973
25
A'é'farmn, 21. m®ra — 19. æpril.
— 3>ú Jirarft M«l ihiafa saeiSiaijiú ö’Sswtinuiiwft fiftfk, íiií |iér Vflrú'Jll'.r
g«rt það auiVvelt.
N»uö9, 20. ajwrH — 20. unaá.
— Eiuhver breyting’ er siáanlng; í staríi..
Tvibnrarnír, 21. imai — 20. Jómil
— Atlt, fitem i»«i s«rir veldur miMu unuitu-tii.
Krabbtan, 21. §úni — 22. JúU.
— AiiuuNitinur dasur hjá þér, og þú vii« þliui þér tH tifta..
L.jrsnið, 2S. júlí — 22. ágúst.
— Oamall vinur á eiuhvern þátt í ráð atViMfiuima hjá þér í dlag.
Mærim, 23, ágást — 22. september.
— Það er hufutiatriAi aft herða íiultarúiHna ■■ úwa..
Voglit, 23. septeinbfír — 22, október.
— í miðju kafi hættirtu vifi óm«rkilng;t v«rk «»g anýrð þér a5
alvarlf.g;uni niálum.
SiM>rðdrekiiin, 23. oktoi^r — 21. nóvocnber,
— í*aft gengur allt, ef þú hefur aA«iiH kiark til ali apna
niuiuiinii.
Rog'mttðMrifin, 22. nóv-ember —- 21- deseinber,
— Félagar þínir láta þig bifta eftir aér, «»c þaft gr«mu4t þér.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar,
— hú imtar allan kjarkinu til aft taka mikilvæga ákvörhun.
Vatnsbertnn, 20. jaiiúar — 18. febrúar.
— Nú w ýtfc undir framtak þitt. I*ú átt «kki aft heinita aí öftrum
þaft s«m þú ^rt «kki maftur til aft framkvauua ^jálfur.
Fískarnir, 19. febrúar — 20. marz.
— IYTT — NYTT
Canon
REiKNIVÉL —
BœÖi Ijós og prentun í sömu vél
IíJISS'IÍSOCO
V.s ;'.9 i
V 5 ö . .& j
öð m Wi
amtssaBBsaœi
' x ; k
i
luek:
MP 1212 KR.: 55.7l0,oo
MP 141 KR.: 40.930,oo
MP 1210 KR.: 43.870too
TP 120 KIR.: 35.260,oo
L 100 A KR.: 19.115,00
L 800 KR.: lS.670,oo
Conon
Býður upp á margar fleiri gerðiir
'véla — AJit frá ferðareiknivélum
og upp í borðtölvur með og án
prentverks
Ymist á lager eða útvegað
með stuttum fyrirvara
SKRIFVÉLIN
Suðurlandsbraut 12 — Sími 85277
— Mæðgur
kvaddar
FramlhaW af Ms. 23
við euð gera meðan þér enitisit
tLmi tiiL.
Ég- viM talca Uimdir orð ein na r
þeirra kvanina seim störfuðu
með þár ..Miikið held ég að
hún sé góð koina húin Sissa.“ Ég
tek svo saininiaiiiiega undir þeissi
orð harmar.
Aðeimis fjórum döguim áður
en þú kvaddíic þannain heiim,
Sá&s.a mÍTi, sagðlr þú wið mig:
„.Jón, miiikið værí Mifið allt dá-
samlegra ef fulilrt ró tt.I-æti riktí
meSaii manmiamina.“
É»ú barðilsrt fynir meíra rétt-
isati, befcrii kjöruim Cill hainda
þeitn, sam máitifcu siin minina x
þjóðtféllaigiiniu. Hafðu mína þökk
fyriir.
Við ásitv,inarn,i.sisi hljóta að
vatona upp ýmsar spunningar
hjá þeirn, sem fyrir missiinum
verða, ekkí sízit þegar svo
iskyndilega er buirrt köllluð uing
móðir og eilgiinkoina. Víst hliýtur
söknuðuriinn að vera sár þeiim
siem eftir stainda, en góðar minn-
imgar ylja, og þær skildi Sissa
effcir sig í rikum mæli hjá öll-
um sem kynnnuist henni.
Guðmuindur miinn, ég flyt þér
og Hifciu .S'fcúlkuniim þíniunn, Xngi-
gerði og Önmu Margréfci, mímar
eimilægustu vinar- og samúðiar-
kveðjur, um leið vill éig eiinimig
vofcta Sæmumdi, börnum og
baimabam'um mina ifmniiegustu
samúð.
Guð blessi ykkur minniimguna
um góðar og mætar komiur.
-Jón Kr. Ólsen.
Ó, .Tesú, að mér snú
ásjónu þinini
sjá þú mig særðan nú
á sáiu minni.
Hallgr. Péturssom.
Einn er sá sem öliu ræður, öll
við lútum vilja hans. Elskulegri
mágkonu minni, ungri konu með
bjartar framtíðarvonir og móður
hennar er kippt buirt á eimu and-
artaki, v;ð stöndum orðvana eft-
ir.
Elsku Sisaa mín, við temgda-
fólk þitt þökkum góðum Guði
fyrir árim sem hamn gaf okkur
með þér og góð kynni af móðuir
þirani.
Við biðjunx að ykkar elsku
legu eiginmönn-xm, dætrunum
uingu ag öllum börnunum,
tengdabömu.m og barnabömum
veitist styrkuir i þeirra miklu
sorg svo að þau megi sjá ljósið,
sem ávalit skín í gegmim myrkr-
ið.
Guð blessí ykkur öti.
G. M.
ÞEGAK hörmulegiir atburðir
ffsrasrt finnum við bezt hve orð
ná skammt til að lýsa tiLfinning-
um og hugarástandi. Og
gagnvart daiuðanum getum við
aðeiras staðið hljóðar meðan hug-
urinn rúmar ekkert nema spurn-
iraguma eillífu — hvers vegna?
Hvers vegna er un,g kona
hiifin buirrtu í blóma Hfisins, kona
sem við allar höfum treyst á og
trúað til mikilla starfa fyrir fé-
iagið okkar? Og hvers vegna er
þeim éldri ekki leyft að miðla
okkur af þekkingu sinni og
reynski? Þessum spurningum
fæst aldrei svarað og við verð-
uim að láta okkur nægja að
þakka fyrir þann tim.a sem okk-
ur var gefið að njóta návistar
ykkar.
Við þökkum leiðsögn ykkar og
forystu í málefnum þeirra sem
mininst mega sín. -— Við þökkum
tírnann, erfiðið og áhyggjurnar,
sem þið svo fúslega létuð af
mörkum fyrir okkur og vegna
okkar — og við þokkum allar
góðu stundimar sem við áttum
saman í félaigirau sem þið báðar
helguðuð kraffca ykkar árum sam
an.
Okkur er mikiLl vandi á hönd-
um því torfyllt verður það skarð
sem sliáttumaðu.rinn miklí hefuir
höggvið í raðir okkar fél&gs-
kvenna. Megi Guð gefa a*5 okk-
u;r tjakist að lnalda merfci ykkar á
it®fi:i 'Uim ökomTin ár og halda bær-
áttxmni áfram í ykkar amda. Við
sendum aðstandendum ykkar
okkur dýpsfcu sa.múðarkveðj ur
og biðjum Guð að styrkja þá á
þessium erfiðu timamófcuim.
Við þökkum ykkur ailt.
Stjórn og félagskoniur Verka-
kvemuféL Keflav. og Njarðv.
I dag er til moldar horin miág-
kona min Anna Pétursdóttir.
Það var ekki fyrr en við vorum
f'jillorðiiar að kynni okkar hóf-
ust, þá bjó hún m,eð fjöLskyldu
sinni i Eyjafirði, en ég i Reykja-
vik. Þá var ekki orðinn eins mik
ill samgangur á milli fjórðunga
og nú er Oft varð mér i»ugs-
að til mágkonu minnar sem raér
fannst svo langt í burtu, að ég
hóf bréfaviðskiprti við hana, þótt
við hefðum aldrei sézt. Það stóð
ekki á henmi að svara í sama
srraund og þannig voru kynni okk
ar i nokkur ár eða þar til ég
og bróðir hennar heimsóttum
hana og mann hemnar á þeirra
myndarlega og glaða heimiM. Ég
minnist hennar enn í dag, þegar
hún stóð á tröppunum á litla hús
inu sínu og tók á móti okkur.
AXlt var þar fágað og fallegt ut-
an hú.ss sem innan, enda var auð
fundið að þar ríkti eining með
allri fjölskyldunni.
Seinni árin hittumst við oftar,
ég minnist ekki nema gleði og
ánægju hvar sem við komum
saman. Ég miun ekki rekja ævi-
starf mágkonu minnar, það er
mér ofviða, en mér er óhætt að
segja að hún var mikilvirk heima
jafnt og heiman.
Það er sárt fyrir okkur að horf
ast í auigu við þá staðreynd að
þú ert horfin okkur, þótt söknuð
uirinn sé mestur hjá elskulegum
eiginmanni, börnum, tengdaböm
um og öll'um ömmubönnunum
sem áttu oft athvarf hjá ömmu
sinni.
Eina huiggunin er að þú hitfcir
þina nánustu sem þú hefur sakn
að frá sesku. Elsku Anna mín,
far þú í friði, friður guðs þig
blessi. hafðu þökk fyrir allt og
atit.
Ingveldnr Magnúsdóttir
KVEfilá FKÁ MÁGKONUM
„Og dagur, ár og aidir koma
og dvína,
en aldrei hættir dauðans stjarna
að skína.“
Þessa fá allir að minnást, sum-
ir með fyrirvara en aðrir óvænt,
allt of óvænt. Þaranig barst okk-
ur sorgarfregn að morgni 3.
apríl s.l. en þá nótt hafði dauð-
inn kvatt tvær mæðgur úr fjöl-
skyldu okkar á sinn fund.
Elsku Anna, ung að árum trú-
lofaðist ég bróður þínum og þá
spunnust okkar kynni sem leiddu
til ævarandi vináttu þótt stund-
um væru landshlutar í miUi
okkar. Margrar ánægjustundar-
innar er að minnast á mörgum
árurn, en aldrei gleymist vetuir
sá, sem þú eyddir hjá mér norð-
ur á Ströndum. Þar í fámenninu
leizt þú æskuvin- minn, Sæmund
fyrsta sinni og þeir fundir leiddu
t:l ykkar farsæla og hamingju-
ríka hjónabands.
Þið Sæmundur stofnuðuð heim
il'i með tvær hendur tómar, en
nægilegt hugrekki, baráttuvilja
og ekki sízt órjúfandi samheldni.
Þetta allt gaf ykkuir það sem
ykkar hugur girntist, yndislegt
heimili og sjö efnileg börn sem
vegna góðs fordæmis, feta í fót-
spor foreldra sinna.
Fyrir stuttu varð ég og börn
min þeirrar gleði aðnjótandi að
eyða ógleymanlegri ánægju-
stund með ykkur Sæma, Sissu
og Guðmiuindi, en þá treysfum
við viinarhug okkar til g&mla
tímans og fórum saman á Árnes
hreppsmót. Oft hefur þú, Anna
mín verið glöð og ánægð hér á
faeimiM miinu erx við miinnumst
þess öll hve sérlaga h.aminigju-
.söm þú varst þá. Áform okfcar
varðandrt fjölskýldur okkair v»nu
stór, en ekkert komst fcii veirica
áður en þú kvaddir.
Ætíð stóð heimilli þifct og
hjarta opið ofekur ötlum. Þagar
yngri bræðuir þínir kvæntust, þú
tókst þú hjartanlega á móti lcon-
um þeirra, þess vegna viLjujn
við mágkonuir þínar þakka þér
af aihug allar samverustuniiir,
ónnetanlega vináttu og tryiggð og
við benum kveðjur frá börnum
okkar. Við munurn öll minnast
þín og Sissu svo lengi sem oklc-
ar dvöl stendur yfir en þá eiga
leiðir okkar eftir að liiggja sdunt-
an á ný.
Við biðjum GuS að styrkja
og leíða Guömund og dætur
hians í sorg þeirra. Það er erS tt
að sjá á bak jafn góðri ei'gtn-
konu og móður og Sissa var.
Sæmuradur minn, Guð styrld
og leiðii þig og fjölskyldiur þín-
ar.
„Ekki er satt hann deyá
sem drottiin fær að sjá:
Eilíft líf er einmitt það
í öllu guð að sjá“.
ím*»
VART mundií nokkuim hafis
grunað, þegar við síðasit hiúxl>-
umist, að svo skaimmt vasni til
skillnaðarstuindar. En engjnn r.m>
ur sínum næturstað.
Þessi fáu orð eru aðeiiuus
kveðja okkar vina þinraa ®g
frændfóJlks á Patreksfirði, þak8t-
læti okkar fyrir tryggð þina »g
vináttu alllit, frá fyrstu tíð. Um
störf þíin og dugraað muniu »ð
sjállfsögðu aði'iii' i'ita, era svo
drjúgan þátt átrtir þú i félagB-
málastarfsemi, þófct aildur þinn
væri ekki hár, að vel er þeses vecí
að þess sé mimnzt .
Ég man gJlaðværð þina og léát-
leika, þegar þú varst á heiimlli
okkar hjóna, hvernlig þú iéíBt
björtum. auiguim táil Mfsims ag
fnamtíðariinnar, og þær óstór
uirðu þér að verulieiika i saimbúð
eiiiginmanins þínis og dætra. X»eian
verður að sjállfsöigðu brotltlfftir
þíin sárust, og svo er ávaiMt, þeg-
ar fólik sér á bak sínum ná»-
ustu.
En mimraingim um þig mum
lifa og hún er það hrein, að hún
mun lýsa þeim fram á veginn og
með Guðs hjálp yfinstíga veraid-.
legan vanida.
Sissa min, þú hefuir gengið á
fund feðra vorna í samfyigd
móður þiininar og þar munu enil-
urfundiir bíða okkar allra himim.
Náð Guðs sé með ykkur mæag-
uinum og hennar njótið þið fyttár
kærleik ykkar og ástúð.
Ágúst H. Pétiuu-ssini)»-
í DAG verða jarðserttar fidá
Ketfilavíkurkirkju mæðgumarr
Araraa Péturasdóttii' og Siigurrás
Sæmundsdótair, en þær létuist í
umferðarslysi á Reykj anesbraúrt
aðfarairnótt 3. þ.m.
Sumij' atburðir eru svo óga-
þrungrair og órauraveruliegíir, aO
iangan tíma tekur að áfcta sig á
að þeir hafi í rauin og veru gerat.
Atburðarásiin er svo hröð og
hanrraþruraigin,. að hinra venjU'Legi
mæliikvarði brestur.
Anna Pétursdóttir Var fasdd að
Álfadal á Ingjaldssanidi 20. júlí
1913. Foreldirar hennar vorvi
Kristjana Emarsdátifcir J óhainirKrts-
sonar frá Blámýrum i I-augaji.'nl
í Ögursveii: og Pétur Sigurðssora,
frá Bolungarvik.
Sjö mánaða gömul fór Anina
i fósrtur til sæmdairhjónaruna
Sveinfríðar Sigmiundsdóttuir og
Jóras Bjarnasonar á Sæbótt á
Xngjaldssandi og ólist hún up)»
hjá þeim. Uppkomira Qubtnist i
Reykjafjörð á Ströindum og það-
an á Liitla-Árskógssanid við Eyja-
fjörð og síðar til Keflavikur.
Árið 1933 giftist hún Sæmuin«B
Benediiktssyni úr Ámeshreppi á
Strönduim og var hjönaihiain«l
þeirra iiarsællt og hamiraigj'uirílct.
HeimiiM þeirra að Melteigi 22 i
Kefl&vik var jafnan iiíl fyrir-
mytradar og bar dugnaðti j>eurT«L
og satwhaWi’nL fagurt viitni.
Framhald 4 þJa. 30